Το ΝΑΤΟ εκμεταλλεύεται την ουκρανική κρίση για να ξεδιπλώσει όλη τη
βεντάλια του οπλοστασίου του από τη Βαλτική έως τον Καύκασο, μεταφέροντας-ενισχύοντας
τις στρατιωτικές του δυνάμεις, καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις απέναντι στην
ρωσική πολεμική μηχανή, ωθώντας τα κράτη στης περιοχής σε νέους γύρους
πολεμικών εξοπλισμών, πιέζοντας για ένταξη και άλλων κρατών στην λυκοσυμμαχία.
Και
ενώ ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν οι δηλώσεις του αναπληρωτή γγ του ΝΑΤΟ Αλεξάντερ
Alexander Vershbow, σύμφωνα με τις οποίες η
Ατλαντική Συμμαχία έχει αποφασίσει να αντιμετωπίζει τη Ρωσία περισσότερο σαν
εχθρό παρά σαν σύμμαχο.
Δε
μπορούμε να μην καταγράψουμε τις κινήσεις της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που από την πρώτη
στιγμή ενεπλάκη στην κρίση στο πλευρό των Ε.Ε.-ΗΠΑ, αναγνωρίζοντας την
κυβέρνηση των ΝΑΖΙ στην Ουκρανία –αδιαφορώντας αν μεταξύ άλλων η εθνικιστική,
ρατσιστική και αυταρχική τους πολιτική στοχοποίησε και την ελληνική
μειονότητα-, προχωρά ακόμη περισσότερο, καθώς εμπλέκεται και στρατιωτικά στην
κρίση.