Ο συνδυασμός του «υβριδικού» συμβατικού πολέμου και της πυρηνικής απειλής έχουν καταστρατηγήσει τη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ.
Ενώ η Ρωσία προσπαθεί να επαναβεβαιώσει τη θέση της ως μία μεγάλη στρατιωτική δύναμη, το πρόβλημα για τον Βλαδίμηρο Πούτιν είναι ότι στη Ρωσία απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ανταγωνιστούν στις συμβατικές στρατιωτικές σχέσεις τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ ή ακόμη και την Κίνα.
Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι μεγάλες και έχουν εξαιρετικά προηγμένο εξοπλισμό - όπως το σύστημα αεράμυνας S-400, το άρμα μάχης T-90 και το υπερευέλικτο 4++ γενιάς μαχητικό αεροσκάφος Su-35, ωστόσο, το συνολικό επίπεδο εκπαίδευσης και ετοιμότητας είναι ελλειπές, ενώ η υλικοτεχνική υποστήριξη για εκστρατευτικές αποστολές, για την παγκόσμια προβολή δύναμης, είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Παρά τα καυχήματα του Ρώσου προέδρου τον Σεπτέμβριο του 2014 ότι, αν αποφασιστεί, τα ρωσικά στρατεύματα θα μπορούσαν να είναι όχι μόνο στο Κίεβο, αλλά και στην Ρίγα, Βίλνιους, Ταλίν, Βαρσοβία και στο Βουκουρέστι, μέσα σε δύο ημέρες, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η τρέχουσα ανάλυση υποδηλώνει ότι ακόμη και με πάνω από 45.000 στρατιώτες, άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό που έχει στη διάθεσή του το Κρεμλίνο στα ουκρανο-ρωσικά σύνορα, ο ρωσικός στρατός θα δυσκολευτεί να καταλάβει την Ανατολική Ουκρανία και κάθε προσπάθεια να εισβάλει στο Κίεβο μπορεί να λήξει με ένα καταστροφικό τέλμα. Αυτοί οι περιορισμοί της προβολής δύναμης, ακόμη και στην πίσω αυλή της Ρωσίας, είναι ενδεικτικοί της σοβαρής αδυναμίας στον τομέα της συμβατικής στρατιωτικής ικανότητας - σε σχέση με τις πραγματικές στρατιωτικές μεγάλες δυνάμεις στις αρχές του 21ου αιώνα.
Ωστόσο, η Ρωσία έχει μια λύση η οποία της επέτρεψε να δράσει και να εκφοβίσει πολύ πέρα από ό, τι θα το επέτρεπε η συμβατική στρατιωτική δύναμή της και η οικονομική ισχύς. Αντί να εξαναγκάσει τη Δύση με στρατιωτική δύναμη υψηλής έντασης, όπου η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ διαθέτουν υπέρτατη αξία, η Ρωσία έχει καταναλώσει πόρους και ανθρωπογνωσία στα δύο ακραία άκρα του φάσματος των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Εξίσου σημαντικό, το Κρεμλίνο είναι απολύτως διατεθειμένο να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική δύναμή του σε πλήρη θέα της διεθνούς κοινότητας και παρά την έντονη διπλωματική πίεση. Για παράδειγμα, ρωσικές μονάδες κάνουν χρήση του ηλεκτρονικού πολέμου όχι μόνο κατάτων ουκρανικών δυνάμεων, αλλά να απενεργοποιήσουν τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα επιτήρησης ( UAV) που λειτουργούν οι ομάδες παρακολούθησης της εκεχειρίας από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις, γνωστές ως Spetsnaz, έχουν συμβάλει στην αποσταθεροποίηση της Κριμαίας και της Ανατολικής Ουκρανίας σε αυτό που πολλοί αναλυτές έχουν αποκαλέσει «υβριδικό» ή και «μη γραμμικό» πόλεμο. Σχετικά μικρός αριθμός βαριά οπλισμένων και εξαιρετικά καλά εκπαιδευμένων - αλλά χωρίς διακριτικά - στρατευμάτων χρησιμοποιήθηκαν για να αναλάβουν τον έλεγχο από στρατιωτικές βάσεις και κυβερνητικών κτιρίων, ενώ ανέλαβαν τον συντονισμό, την κατάρτιση και τον εξοπλισμό των τοπικών ομάδων των εξεργεμένων και άλλων ξένων μισθοφόρων (δυτικές πηγές εκτιμούν τη δύναμη αυτή σήμερα σε περίπου 30.000 άνδρες).
Η προσέγγιση αυτή χρησιμοποιήθηκε για να μετατρέψει την προσάρτηση της Κριμαίας σε τετελεσμένο γεγονός (σήμερα πάνω από 30.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στη χερσόνησο), και να δημιουργήσει και να διατηρήσει ένα φαύλο κύκλο εξέγερσης στην Ανατολική Ουκρανία, ενώ διατηρεί την εύλογη δυνατότητα της ανάπτυξης τακτικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ανατολική Ουκρανία για να ωθήσει, εάν απαιτηθεί, τις ουκρανικές δυνάμεις πίσω από τις περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
Αυτό το είδος των επιχειρήσεων παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα για το ΝΑΤΟ, δεδομένου ότι οι Spetsnaz λειτουργούν πολύ πιο πέρα από τις δυνατότητες των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, ενώ ταυτόχρονα καθιστάται εύσχημα ασαφές σχετικά με το αν διεξάγεται πράγματι ένας πόλεμος. Οι πράξεις αυτές συνοδεύονται από έναν μεγάλης κλίμακας πόλεμο πληροφοριών για τη διάδοση των «ιδίων γεγονότων» του Κρεμλίνου και την ερμηνεία της κατάστασης, ενώ ταυτόχρονα οτιδήποτε αντίθετο «πνίγεται» στην παραπληροφόρηση.
Στην άλλη πλευρά του φάσματος, η Ρωσία διατηρεί ένα τεράστιο οπλοστάσιο στρατηγικών και τακτικών πυρηνικών όπλων. Οι κυβερνήσεις του προέδρου Πούτιν έχουν αφιερώσει συνεχώς μεγάλα ποσά χρημάτων για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της πυρηνικής τριάδας της Ρωσίας, ειδικά στη θάλασσα με τα νέα πυρηνοκίνητα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων κλάσης Borey και το εξαιρετικά δαπανηρό και ταραγμένο, από πλευράς δοκιμών, διηπειρωτικό βλήμα Bulava.
Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα δεν διακρίνει ιδιαίτερα μεταξύ της πυρηνικής και της συμβατικής στρατιωτικής κλιμάκωσης, ενσωματώνοντας επίσημα τα πυρηνικά όπλα στην ίδια κλίμακα αποκλιμάκωσης - ως απάντηση σε συμβατικές δυνατότητες του αντίπαλου. Αυτή η προσέγγιση, παράλογη στα μάτια πολλών διανοητών της Δύσης, βρίσκεται σκοπίμως σε συνδυασμό με το δόγμα διφορούμενου πολέμου που έχει ήδη αναφερθεί για την εξουδετέρωση της συντριπτική υπεροχής του ΝΑΤΟ στο συμβατικό πόλεμο.
Η Δύση δεν έχει καμία προφανή στρατιωτική απάντηση στις αμφιλεγόμενες ενέργειες αποσταθεροποίησης εκτός της επικράτειας των κρατών του ΝΑΤΟ: Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, σημαντικά περισσότερο προσανατολισμένες προς έναν συμβατικό πόλεμο υψηλού ρυθμού και όχι διφορούμενου με σκιερές επιχειρήσεις εναντίον άρτια εκπαιδευμένων ρωσικών ειδικών δυνάμεων σε άγνωστο έδαφος. Οι εν λόγω δεξιότητες που ήταν συνώνυμες με τις ειδικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έχουν διαβρωθεί στη Δύση κατά τη διάρκεια των ετών του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, από τις αδυσώπητες απαιτήσεις σχετικά με τις ειδικές δυνάμεις στο νέο επιχειρησιακό περιβάλλον. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, όπως αυτή στην Ουκρανία, η μόνη πραγματική επιλογή απροκάλυπτης στρατιωτικής δράσης είναι οι... κυρώσεις. Σε περίπτωση οποιασδήποτε πιθανής στρατιωτικής αποτρεπτικής απάντησης, η Ρωσία αναμένεται να απειλήσει ανοιχτά με κλιμάκωση για μια πυρηνική ανταλλαγή, με έναν τρόπο που είναι εντελώς δυσανάλογος σε σχέση με την απειλή που παρουσιάζει η Δύση, αλλά ο οποίος παρουσιάζει στους Δυτικούς φορείς χάραξης πολιτικής εξαιρετικά δυσάρεστες επιλογές: Να καλέσoουν την ρωσική τακτική μια μπλόφα - ή όχι;
Με άλλα λόγια, η Ρωσία προσπάθησε να υπερκεράσει τη σαφή στρατιωτική υπεροχή της Δύσης και στα δύο άκρα του φάσματος των στρατιωτικών ικανοτήτων. Υπερτερεί της Δύσης σε «υβριδικές» επιχειρήσεις, δόγμα και τεχνογνωσία, με εξαιρετικές ειδικές δυνάμεις και εκτεταμένες δυνατότητες στον κυβερνοχώρο και στον πόλεμο πληροφοριών. Η Ρωσία έχει δείξει επίσης ότι είναι πολύ πιο πρόθυμη να χρησιμοποιήσει αυτά τα μέτρα ανοιχτά από τη Δύση. Στο αντίθετο άκρο του φάσματος η Ρωσία έχει επενδύσει στη συντήρηση και τον εκσυγχρονισμό του τρομερού πυρηνικού οπλοστασίου της, με το οποίο απειλεί ανοιχτά σε περίπτωση ανοικτής δυτικής στρατιωτικής αντίδρασης εναντίον των ρωσικών συμφερόντων.
Η Δύση, σε στρατιωτικούς όρους, φαίνεται να είναι παγιδευμένη. Είναι πάρα πολύ συμβατικά εστιασμένη για να απαντήσει αποτελεσματικά στις ρωσικές επιχειρήσεις του διφορούμενου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη. Την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει τη συμβατική υπεροχή της λόγω του φόβου της ρωσικής απειλής περί πυρηνικής κλιμάκωσης, που μπορεί να φαίνεται παράλογη και δυσανάλογη σε σχέση με την δυτική νοοτροπία, η οποία όμως είναι πραγματική και προπάντων άκρως επικίνδυνη.
Με την ίδια λογική, εξάλλου, η Ρωσία μπορεί να αισθάνεται υποχρεωμένη σε μια μελλοντική κρίση να κάνει χρήση πυρηνικών πολύ νωρίτερα από ό, τι στη Δύση, λόγω των συμβατικών μειονεκτημάτων της και το ριζωμένο φόβο των εξωτερικών απειλών. Το παράδειγμα του Ψυχρού Πολέμου, όπου η Δύση επικαλείται τα πυρηνικά όπλα για να αντισταθμίσει τη συντριπτική του Συμφώνου της Βαρσοβίας στον τομέα των συμβατικών δυνάμεων, έχει πλέον αντιστραφεί.http://defencenews.gr/index.php/2014-11-02-15-47-52/1351-yvridikos-polemos-etsi-yperkerastike-to-nato-stin-anatoliki-evropi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου