Η κατάσταση στην Ουκρανία μετά την κατάπαυση του πυρός: Οι αντιφάσεις συσσωρεύονται

Του Ben Gliniecki από την ιστοσελίδα της Διεθνούς Μαρξιστική τάσης www.marxist.com. (μετάφραση Θωμάς Γεωργίου, Ηλίας Κυρούσης)

Την Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου, οι δυνάμεις των ανταρτών στα ανατολικά της Ουκρανίας έφτασαν στην πόλη κλειδί Ντεμπαλτσέβε, τον έλεγχο της οποίας απέσπασαν από τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις, αφού τις περικύκλωσαν και απαίτησαν την παράδοση της πόλης.Η νέα αυτή εξέλιξη πραγματοποιήθηκε μετά από μια νέα κατάπαυση πυρός, η οποία επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ την Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου.

Οι παγκόσμιες σχέσεις και η επιθυμία για κατάπαυση του πυρός

Αυτή η τελευταία απόπειρα για μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ξεκίνησε από τους Μέρκελ και Ολάντ, οι οποίοι έφτασαν στη Μόσχα, σε μια προσπάθεια να συμφωνήσουν σε έναν «οδικό χάρτη» για την ειρήνη με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Η συμφωνία 13 σημείων, που υπογράφηθε από την Μέρκελ, τον Ολάντ, τον Πούτιν και τον Ποροσένκο, καθώς και τους ηγέτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ στο Μινσκ, την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου, επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 14 Φλεβάρη. Περιελάμβανε την απόσυρση του βαρέος οπλισμού από τα μέτωπα, αμνηστία για τους κρατούμενους και των δύο πλευρών, την άρση των περιορισμών που έχουν επιβληθεί στις Δημοκρατίες και κάποια μορφή αυτονομίας για τις ανατολικές Δημοκρατίες.

Η Γερμανία έχει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία και τις ακόλουθες εχθροπραξίες με την Ρωσία, καθώς προμηθεύεται το ένα τρίτο του αερίου της από τη Ρωσία, η οποία αποτελεί και τον ενδέκατο μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της. Επιπλέον, ενώ η Μέρκελ είναι απασχολημένη προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κρίση στην ευρωζώνη και τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, τα προβλήματα στην Ουκρανία είναι ένα πρόβλημα, το οποίο θα ήθελε να αποφύγει.

Για τους λόγους αυτούς, οι Γερμανοί διατηρούν μια πιο ήπια, πιο διπλωματική στάση απέναντι στη Ρωσία σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, σε αντίθεση με την πολεμική στάση των ΗΠΑ,των οποίων τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα με τη Ρωσία δεν είναι μεγάλα. Παρά το γεγονός, ότι ο ίδιος ο Ομπάμα έχει παραμείνει σε απόσταση από τη συγκεκριμένη σύγκρουση, έχει αποστείλει τον Τζο Μπάιντεν (ο οποίος έχει άμεσα οικονομικά συμφέροντα στην Ουκρανία, καθώς ο γιος του είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Burisma, της μεγαλύτερης ιδιωτικήςεταιρείας παραγωγής φυσικού αερίου της χώρας) ή τον Τζον Κέρι, να ασχοληθούν με αυτή την υπόθεση.

Ωστόσο, ο Ομπάμα δεν ελέγχει πλέον το Κογκρέσο των ΗΠΑ, το οποίο κυριαρχείται από τους Ρεπουμπλικάνους, πολλοί από τους οποίους ζητούν πιο έντονα από την κυβέρνησή τους να οπλίσει το Κίεβο, ενώ ήδη ο ίδιος ασχολείται με τα εξωτερικά ζητήματα που αναφύονται  με την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους. Για τους λόγους αυτούς, ο Ομπάμα δεν διαφώνησε ιδιαίτερα με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν περιελήφθησαν, ως μέρος αυτού του γύρου συνομιλιών στο Μινσκ, παρόλο που ο ίδιος κάλλιστα ήταν ικανοποιημένος από το γεγονός ότι αυτές κατέληξαν σε εκεχειρία.

Ωστόσο, η Μέρκελ έχει τους δικούς της λόγους για να εξαίρεσει τις ΗΠΑ από τις συνομιλίες, πέρα ​​από τις διαφορές στις οικονομικές σχέσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Οι αποκαλύψεις, ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ κατασκοπεύουν τη Μέρκελ και άλλους ανώτερους Γερμανούς αξιωματούχους έχουν κλονίσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Αλλά και η ανάμιξη των ΗΠΑ σε θέματα σχετικά με την πολιτική της ευρωζώνης προς την Ελλάδα δεν έχει γίνει αρεστή στη Μέρκελ, που αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα, ως ζωτικά για τα συμφέροντα της Γερμανίας. Το συνδυασμένο αποτέλεσμα όλων αυτών των κρίσεων σε διάφορους τομείς, είναι η δημιουργία εμποδίων στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων καπιταλιστικών δυνάμεων.

Ο ίδιος ο Πούτιν έχει πολύ σημαντικούς λόγους  να επιθυμεί μια κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Οι κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας πληγώνουν την οικονομία, και σε συνδυασμό με τη σημαντική πτώση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας, που προκαλείται από την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, κάνουν απαραίτητη την ανεύρεση μίας «ανάσας» από την πίεση που δέχεται το ρωσικό κράτος από την οικονομική κρίση.

Ο Ποροσένκο και οι υποστηρικτές του ήταν πρόθυμοι να υπογράψουν μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, διότι, παρά την επίθεση από τα στρατεύματα του Κιέβου, τον Ιανουάριο, η αντεπίθεση των ανταρτών άρχισε να κερδίζει έδαφος και, κατά το χρόνο σύναψης της συμφωνίας, είχε περικυκλώσει στρατεύματα δύναμης έως και 8.000, στην πόλη του Ντεμπαλτσέβε, η οποία αποτελεί και βασικό συγκοινωνιακό κόμβο για τη σύνδεση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ. Σε συνδυασμό με το διογκούμενο κίνημα σταδυτικά της χώρας κατά της επιστράτευσης για τον πόλεμο στα ανατολικά, και την οργή για τη συνεχιζόμενη διαφθορά στην κυβέρνηση, παρά τις υποσχέσεις του Ποροσένκο, το Κίεβο χρειάζεται επίσης χρόνο για να ανασυνταχθεί.

Η σύγκρουση αποκτά αυτόνομη δυναμική

Παρά τα ισχυρά συμφέροντα που κατέτειναν σε μια κατάπαυση του πυρός, η πορεία των ανταρτών δεν σταμάτησε μετά την Κυριακή. Την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου, οι αντάρτες κατέλαβαν το Ντεμπαλτσέβε και την Τετάρτη, το Κίεβο επιβεβαίωσε ότι τα στρατεύματά του υποχώρησαν. Από την πλευρά των Δημοκρατιών, αφού ανακτήθηκε ο έλεγχος του αεροδρομίου του Ντόνετσκ, η κατάληψη του Ντεμπαλτσέβε θα οργάνωνε το μέτωπο τους με την Ουκρανία. Ποτέ δεν θεώρησαν ότι η κατάληψη του Ντεμπαλτσέβε απαγορευόταν από την κατάπαυση του πυρός, που υπογράφηκε στο Μινσκ. Το Κίεβο δεν μπόρεσε να αντιδράσει στην κίνηση αυτή, παρά μόνο να διαμαρτυρηθεί διπλωματικά.

Αυτό που ο Ομπάμα, η Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες αποτυγχάνουν ή αρνούνται να αναγνωρίσουν είναι ότι η σύγκρουση αυτή, που προκλήθηκε από το υποστηριζόμενο από τη Δύση κίνημα Μαϊντάν, έχοντας φασίστες στον πυρήνα του και το οποίο αντιμετωπίζει εχθρότητα από τους κατοίκους της ανατολικής Ουκρανίας, έχει αποκτήσει μία δική του λογική και ροή. Ο Zacharenko, ο ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, έσπευσε να επισημάνει η συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, που είχε υπογραφεί, δεν ανέφερε το Ντεμπαλτσέβε καθόλου και γι 'αυτό θεώρειται δικαίωμά του να συνεχίσει την μάχη για αυτή την πόλη κλειδί. Σε μια προκλητική δήλωση, είπε επίσης ότι η ΛΔ θα αντεπιτεθεί ενάντια σε κάθε πρόκληση που προέρχεται από τις δυνάμεις του Κιέβου.

Εν τω μεταξύ, ο Dmytro Yarosh, Ουκρανός βουλευτής, ο οποίος είναι επίσης ο ηγέτης του φασιστικού Δεξιού Τομέα και των παραστρατιωτικών ταγμάτων του, ισχυρίστηκε ότι η κατάπαυση του πυρός παραβιάζει το ουκρανικό σύνταγμα και υποσχέθηκε, ότι τα τάγματα του θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την ενότητα του συνόλου της Ουκρανίας.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο Πούτιν δεν έχει τον πλήρη έλεγχο της δράσης των αντάρτικων δυνάμεων. Το κύρος του στα μάτια πολλών ανθρώπων στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, οι οποίοι για ένα διάστημα είχαν αυταπάτες, για το τι ήταν ικανός να παρέχει όσον αφορά τα υψηλότερα επίπεδα διαβίωσης, κλπ, έχει μειωθεί σημαντικά. Πολλοί είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα ήταν αρκετό να συμμετάσχουν σε ένα δημοψήφισμα για να τους χορηγηθεί αποφασιστική υποστήριξη από τη Ρωσία, όπως έγινε π.χ. με την Κριμαία. Πολλοί άνθρωποι στα ανατολικά δε βλέπουν πλέον την ένταξη των δημοκρατιών τους στη Ρωσία να γίνεται άμεσα, και πλέον δέχονται το μέλλον τους ως επίσημα ανεξάρτητες δημοκρατίες.

Η ρωσική κυβέρνηση πάντα έλεγε ότι κάποιοι Ρώσοι στρατιωτικοί αγωνίζονται στην Ουκρανία ως εθελοντές και ενώ η επιμονή του Πούτιν, ότι αυτό είναι εξ ολοκλήρου με δική τους πρωτοβουλία είναι δύσκολο να γίνει πιστευτή, το βέβαιο είναι ότι μια μαζική εισβολή του τακτικού ρωσικού στρατού, όπως ισχυριζόταν το ΝΑΤΟ και το Κίεβο, δεν έχει πραγματοποιηθεί.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) Λαμπέρτο ​​Τζανιέρ πολύ πρόσφατα το παραδέχθηκε, όταν είπε ότι είχε δει Ρώσους πολίτες να αγωνίζονται στο Ντόνμπας, αλλά αντίθετα, δεν είδε ρωσικές μονάδες, ενώ και ο ίδιος ο Πούτιν τόνισε ότι αν ήθελε θα μπορούσε να καταλάβει το Κίεβο μέσα σε λίγες εβδομάδες. Αντίστοιχα, ο επικεφαλής του Ουκρανικού Γενικού Στρατιωτικού Επιτελείου, Viktor Muzhenko, αναγνώρισε ακόμη, ότι δεν συμμετείχαν στο Ντόνμπας τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού, αλλά ότι είχε πληροφορίες σχετικά με ρώσους πολίτες και στρατιώτες, που βρέθηκαν στα εδάφη των Λαϊκών Δημοκρατιών. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το Κρεμλίνο ασκεί έλεγχο επί των Δημοκρατιών, καθώς ελέγχει τις γραμμές εφοδιασμού τους πέρα ​​από τα σύνορα.

Ομοίως, ο Ποροσένκο δεν έχει τον πλήρη έλεγχο πάνω στα τάγματα των φασιστών που συμμετέχουν στο κρατικό μηχανισμό, ύστερα από τον κεντρικό ρόλο που έπαιξαν στο κίνημα Μαϊντάν. Τώρα που έχουν νομιμοποιηθεί με την ενσωμάτωσή τους στη στρατιωτική διοίκηση και τους ηγέτες τους να έχουν εκλεγεί στο κοινοβούλιο, αισθάνονται όλο και περισσότερο σε θέση να προβάλουν τους δικούς τους αυτόνομους στόχους - δηλαδή την ενοποίηση της Ουκρανίας με τη βία και την προώθηση του αντιδραστικού ουκρανικού σκληροπυρηνικού εθνικισμού. Δεν θα σταματήσουν, έως ότου οι Δημοκρατίες των ανταρτών διαλυθούν και θα επιτεθούν σε οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του Ποροσένκο, που θα σταθεί εμπόδιο στο δρόμο τους.

Στην πραγματικότητα, ένα μέλος του νεοναζιστικού Αζοφικού Τάγματος δήλωσε στην εφημερίδα Guardian, ότι μόλις ο πόλεμος στην Ανατολή τελειώσει θα «μεταφέρει τον αγώνα στο Κίεβο». «Και η αστυνομία τι πρόκειται να κάνει;», είπε «δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα εναντίον των ειρηνικών διαδηλωτών στο Μαϊντάν, δε θα αντέξουν καθόλου απέναντι σε ένοπλες μονάδες μάχης».

Αυτό φέρνει τον Ποροσένκο σε πολύ δύσκολη θέση, διότι αφενός χρειάζεται την κατάπαυση πυρός για να επιτρέψει στη χώρα να σταθεροποιηθεί, και ο ίδιος αναγνωρίζει ότι αυτό πρέπει να περιλαμβάνει κάποιο βαθμό αυτονομίας για τις Δημοκρατίες των ανταρτών. Αλλά αυτό είναι κάτι που οι φασίστες δεν θα δεχθούν ποτέ, και αν ακολουθηθεί μια τέτοια πορεία, στη συνέχεια, αρκετά σύντομα ο ίδιος θα βρεθεί στόχος του θυμού τους και θα βρει τον εαυτό του να αντιμετωπίζει ακόμα και ένα μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού.

Η κυβέρνηση Ποροσένκο-Γιατσενιούκ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ρητορική του πολέμου για να παραμείνει στην εξουσία και να αποσπά την προσοχή από την κατάρρευση της οικονομίας και τις βίαιες πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει, όπως υπαγορεύονται από το ΔΝΤ. Μια πραγματική κατάπαυση του πυρός θα αποκαλύψει πολύ σύντομα την αδυναμία της κυβέρνησης.

Θα οπλίσουν οι ΗΠΑ το Κίεβο;

Νωρίτερα το Φλεβάρη, αμερικάνοι αξιωματούχοι είχαν αναφέρει ότι εξέταζαν σοβαρά το ενδεχόμενο αποστολής "θανατηφόρου βοήθειας" προς την Ουκρανία για χρήση από την κυβέρνηση του Κιέβου. Ο δεξιός Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν είναι ένας από τους κύριους υποστηρικτές αυτής της γραμμής δράσης. Το Κογκρέσο ενέκρινε ένα τέτοιο μέτρο, αλλά ο Ομπάμα είναι μέχρι στιγμής απρόθυμος να το χρησιμοποιήσει, λόγω του φόβου του να έρθει σε άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία αναπόφευκτα θα ανταποδώσει σε μια τέτοια κλιμάκωση εκ μέρους των ΗΠΑ. Με την υπογραφή της κατάπαυσης του πυρός και η απειλή των ΗΠΑ να εξοπλίσουν το Κίεβο φαίνεται να υποχωρεί. Αν και οι συνεχείς μάχες στο Ντεμπαλτσέβε φαίνεται να εμπόδιζαν τις εργασίες για την κατάπαυση του πυρός, τώρα που αυτή η πόλη έχει καταληφθεί, το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει στη διατήρησητης εκεχειρίας για λίγο περισσότερο, όπως φαίνεται να έχει γίνει σε όλα τα άλλα σημεία κατά μήκος του μετώπου μεταξύ των Δημοκρατιών και της Ουκρανίας.

Το ζήτημα της στρατιωτικής παρέμβασης των ΗΠΑ προσφάτως υπονομεύθηκε και από το γελοίο γεγονός, κατά το οποίο, ο Δημοκρατικός γερουσιαστής James Inhofe, ένθερμος υποστηρικτής της στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο, έδειξε εικόνες από τα ρωσικά τανκς, που ο ίδιος υποστήριξε ότι εισέβαλλαν στην Ουκρανία. Αργότερα, αποδείχθηκε ότι αυτές οι εικόνες, που του έδωσε ο Ουκρανός βουλευτής και διοικητής του Τάγματος του Ντόνμπας Semyon Semenchenko, χρονολογούνται από τον πόλεμο του 2008 μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Οι εκδηλώσεις αυτές υπενθύμισαν στον αμερικανικό λαό πάρα πολύ ξεκάθαρα, το ποιοι και πώς τους είπαν ψέματα για τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, ως πρόσχημα για την επέμβαση εκεί. Υπάρχει μικρή διάθεση μεταξύ των απλών Αμερικανών για ανάμιξη της χώρας τους σε περαιτέρω σύγκρουση, χωρίς ένα σαφώς ξεκάθαρο λόγο.

Προοπτικές για την ταξική πάλη

Ποια είναι όμως η προοπτική για την ταξική πάλη στις Λαϊκές Δημοκρατίες και συνολικά στην Ουκρανία; Σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου όπως αυτές που έχουμε στην Ουκρανία, τα στρατιωτικά ζητήματα επικαλύπτουν τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι τα ταξικά αιτήματα, που διατυπώθηκαν αρχικά από το αντι-μαϊντάν κίνημα στις ανατολικές Δημοκρατίες, έχουν μπλοκαριστεί από τα  μιλιταριστικά, οπορτουνιστικά και σε κάποιες περιπτώσεις, εθνικιστικά στοιχεία καθώς και άλλα ύποπτα άτομα που έχουν αναλάβει την ηγεσία των Δημοκρατιών.

Σε αυτές τις συνθήκες το Κομμουνιστικό Κόμμα αποτράπηκε να κατέβει στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις Δημοκρατίες στο τέλος του προηγούμενου χρόνου λόγω «παρατυπιών στα χαρτιά του». Επιπλέον 4 αντιφασίστες ακτιβιστές και κομμουνιστές, η Μαρία Μουράτοφ, ο  Άλεξ Αλμπού, ο Μαξίμ Φίρσοφ και ο Βίκτορ Τσαπίν, οι οποίοι είναι μέλη της μαρξιστικής οργάνωσης «Μποροτμπά» συνελήφθησαν, από ένα από τα τάγματα των Δημοκρατιών τον Δεκέμβριο. Αφέθηκαν ελεύθεροι χάρη στην εσωτερική αλλά και τη διεθνή πίεση, αλλά σε μία δήλωσή τους μετά την απελευθέρωσή τους, είπαν :

"Μερικές πρόσφατες εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της σύλληψης και της απέλασης μας,  προκαλούν δικαιολογημένες ανησυχίες. Θα διατηρηθεί το αρχικό πνεύμα του αντιφασιστικού και αντι-ολιγαρχικού ξεσηκωμού, ή θα θαφτεί για λογαριασμό των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων  διαφόρων ομάδων που δραστηριοποιούνται στη χώρα; "

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης ενδείξεις για την δυνατότητα ανάπτυξης της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα. Εξακολουθεί να υπάρχει το στοιχείο  μιας ορισμένης νοσταλγίας για την ΕΣΣΔ στο λαό της  ανατολικής Ουκρανίας, οι οποίοι αναπολούν μια εποχή που είχαν εξασφαλισμένη στέγαση,  απασχόληση, φαγητό, ρουχισμό, εκπαίδευση κ.λπ. Πράγματι, οι Λαϊκές Δημοκρατίες (ΛΔ) πέρασαν πρόσφατα ένα μνημόνιο για τις αρχές οικοδόμησης του κράτους, την πολιτική και ιστορική του συνέχεια, που συνδέει την ιστορία των ΛΔ με την ρωσική επανάσταση.  Γράφει:

"Στις 12 Φεβρουαρίου του 1918 το IV Συνέδριο των Σοβιέτ της λεκάνης Ντόνετσκ-Κριβόι Ρογκ, βασιζόμενο στην ιδέα της οικονομικής ολοκλήρωσης, δημιούργησε τη Δημοκρατία του Ντόνετσκ-Κριβόι Ρογκ (DKR). Η Δημοκρατία Ντόνετσκ Κριβόι Ρογκ- δεν έπαψε επίσημα να υφίσταται παρά τη γερμανική κατοχή παρά τον πόλεμο και άλλες κοινωνικές καταστροφές. Οι ιδέες αυτής της Δημοκρατίας έζησαν στις καρδιές και τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων. "

Επιπλέον, η Ταξιαρχία φάντασμα, με επικεφαλής τον Αλεξέϊ Μοζγκοβόι πιέζει για ένα αντιολιγαρχικό πρόγραμμα όλο αυτό το διάστημα (αν και αυτό έχει αναμειχθεί με τον ορθόδοξο σλαβικό εθνικισμό). Σε ένα βίντεο - μανιφέστο ο Μοζγκοβόι εξηγεί, ότι οι ολιγάρχες είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή στην  Ουκρανία και ότι θα  προτιμούσαν  το θάνατο και το χάος από την απώλεια των κερδών τους. Μιλά για την ανάγκη να απαλλοτριωθούν τα παλάτια που κτίστηκαν με δημόσιο χρήμα, για την παροχή αξιοπρεπούς εκπαίδευσης και  υγειονομικής περίθαλψης και άλλων κοινωνικών  παροχών στο λαό της Ουκρανίας. Τονίζει επίσης ότι υπάρχει πολύς πλούτος στην Ουκρανία, που ανήκει στο λαό που ζει εκεί και όχι στα παράσιτα, τους ολιγάρχες.

Η Ταξιαρχία «Φάντασμα» ήταν μεταξύ των πρώτων που εισήλθαν στο Ντεμπαλτσέβε μετά την κατάληψη της από τις δυνάμεις των ανταρτών. Εντός της Ταξιαρχίας «Φάντασμα» δραστηριοποιείται  το Κομμουνιστικό Τάγμα, ο διοικητής του οποίου μπήκε στην πόλη φορώντας ένα παραδοσιακό γούνινο καπέλο της Ανατολικής Ευρώπης  με ένα κόκκινο αστέρι και ένα σφυροδρέπανο  στο μπροστινό του μέρος. Οι δηλώσεις Μοζγκοβόι υπέρ ενός ταξικού πολέμου του λαού εναντίον της ολιγαρχίας και η συσχέτιση του με παραδοσιακά σοβιετικά σύμβολα έχει απήχηση σε πολλούς ανθρώπους.

Εν τω μεταξύ στη  δυτική Ουκρανία υπάρχει ένα κίνημα που διαρκώς μεγαλώνει, ενάντια στον αδελφοκτόνο πόλεμο στην Ανατολή. Μία γυναίκα, εργαζόμενη σε ΜΚΟ στο Lviv, δήλωσε: «[Ο σύζυγός μου] είπε ότι ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί την Ουκρανία. Έχω πολλές ερωτήσεις σχετικά με το ποιος υπερασπίζεται ποιον. Για μένα, αυτό φαίνεται σαν ένα είδος θυσίας των ανθρώπων, στην οποία η Εκκλησία συμμετέχει επίσης, δίνοντας την ευλογία της. Όσοι έχουν εξουσία πάνω στους ανθρώπους τους ποδοπατούν και θές δε θές, μπορείς ή δεν μπορείς, σε στέλνουν σε αυτό το δράκο να σε κατασπαράξει.»

Αυτό το αίσθημα δεν δημιουργεί έκπληξη, ιδιαίτερα όταν, όσοι αναγκάζονται να πολεμήσουν για τον Ποροσένκο και τους φίλους του λαμβάνουν πενιχρή εκπαίδευση και εξοπλισμό.  Σύμφωνα με την εφημερίδα NewYorker, οι νεοσύλλεκτοι πρέπει να αγοράσουν εξοπλισμό και προμήθειες πολλών χιλιάδων δολαρίων,  πριν  μπουν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης των 3 εβδομάδων, μετά το οποίο οι κληρωτοί στέλνονται στο μέτωπο. Για τους στρατιώτες και τις φτωχές οικογένειες τους, τα ποσά αυτά είναι μία θανατική ποινή.  Ένας άντρας δήλωσε στους δημοσιογράφους «Δεν θέλω να γίνω κρέας για τα κανόνια». Υπάρχει επίσης ένα αυξανόμενο κύμα μηνύσεων ενάντια στις επιστρατεύσεις, στη βάση του ότι η Ουκρανία δεν έχει κηρύξει πόλεμο. Το αίσθημα που υπήρχε πάντα σε ένα βαθμό στη δυτική Ουκρανία είναι, ότι αυτός ο πόλεμος δεν ενδιαφέρει το λαό, αλλά μόνο τους ολιγάρχες και τους πολιτικούς. Αυτό το αίσθημα διαρκώς δυναμώνει.

Για τους λόγους αυτούς, το ηθικό των στρατευμάτων του Κιέβου είναι χαμηλό, ακόμα και πριν φτάσουν στο μέτωπο, αλλά αυτά που βρίσκουν όταν φτάσουν εκεί  κάνει μόνο  τα πράγματα χειρότερα. Το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας διαθέτει το κουτί πρώτων βοηθειών του 1970, το οποίο δεν έχει ενημερωθεί από τότε. Ένας άνθρωπος που εργάζεται στο ιατρικό κέντρο για τους τραυματίες στρατιώτες δήλωσε:

«Αυτό το κέντρο έχει μόνο αρκετές προμήθειες για πενήντα άτομα. Είναι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό. Ο στρατός βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο που ήταν στον πόλεμο με το Αφγανιστάν. Δεν υπάρχει τίποτα σε αρκετή ποσότητα και όλα υπολογίζονται στην πορεία. Κανείς δεν ήξερε, σε πρώτη φάση, με εξαίρεση ορισμένους γιατρούς πεδίου, τι είναι το Celox, και γιατί χρειάζεται να σταματήσει η αιμορραγία στο σκισμένο πόδι.» (το Celox είναι το εμπορικό σήμα της αιμοστατικής γάζας.)" Κανείς δεν ήξερε τίποτα για τα γυαλιά νυχτερινής όρασης. Τώρα ξέρουν. Αλλά όλα γίνονται με το σύστημα δοκιμή και λάθος. Οι άνθρωποι αγοράζουν μπότες, για παράδειγμα, για να μάθουν στη συνέχεια,  πως είναι εντάξει για ένα σημείο ελέγχου, αλλά όχι για τρέξιμο στο χιόνι.  Αγόραζαν τα λάθος πράγματα ή τις λάθος ποσότητες.»

Μέρος της αιτίας για την κακή κατάσταση των Ουκρανών στρατιωτών, είναι η αχαλίνωτη διαφθορά της κυβέρνησης. Η Στρατιωτική βοήθεια περνά μέσα από το Υπουργείο Άμυνας, στο οποίο μεγάλο μέρος της κλέβεται. Τον Σεπτέμβριο υπήρχαν εκθέσεις που έλεγαν ότι στο Κίεβο, το 12^ο τάγμα είχε σχηματιστεί με αποκλειστικό σκοπό να κλέψει τον εξοπλισμό που του παραδόθηκε. Τον Ιανουάριο σύμβουλος της κυβέρνησης  εκτίμησε ότι το 20-25% του συνόλου των χρημάτων που διατίθενται στο Υπουργείο Άμυνας είχε κλαπεί από διεφθαρμένους αξιωματούχους. Οι φαντάροι στο μέτωπο αναγκάζονται να πολεμήσουν σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, ενώ εκείνοι για των οποίων τα συμφέροντα αγωνίζονται, πλουτίζουν, κλέβοντας τα απαραίτητα εφόδια που απαιτούνται για τους στρατιώτες. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί παρά να εκθέσει τον Ποροσένκο και τους φίλους του, σαν κάποιους όχι πολύ καλύτερους από τον Γιανούκοβιτς ή οποιονδήποτε άλλο ολιγάρχη. Η προοπτική για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης είναι υπαρκτή.

Αλλά, αν το Κίεβο υπονομεύει το ηθικό και την υποστήριξη στα δικά του στρατεύματα , η ψυχολογία των ανθρώπων στην Ανατολή βρίσκεται σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Από την αρχή, μετά την απομάκρυνση του Γιανουκόβιτς, η υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβέρνηση στο Κίεβο προβοκάρει το λαό στην Ανατολή. Αυτές οι προκλήσεις έχουν κλιμακωθεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ντονμπάς. Το Κίεβο έχει αποκλείσει το Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ, κόβοντας την πρόσβαση σε χρήματα, φάρμακα και τρόφιμα, καθώς και ανθρωπιστική βοήθεια. Το νοσοκομείο Kalininsky στο Ντονέτσκ είναι το μεγαλύτερο στην περιοχή, αλλά έχει μόνο προμήθειες για τη θεραπεία 90 ασθενών που χρειάζονται αιμοκάθαρση για δύο έως τέσσερις εβδομάδες - Αυτοί οι άνθρωποι θα πεθάνουν, εκτός εάν φτάσουν οι αναγκαίες προμήθειες. Οι ενέργειες αυτές από το Κίεβο έχουν σκληρύνει τη στάση των ανθρώπων στην Ανατολή προς την κυβέρνηση. Πολλοί δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Ουκρανούς πλέον και πολεμούν για να υπερασπίσουν τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους, ενάντια σε μία εχθρική κυβέρνηση που υποστηρίζεται από φασίστες.

Αυτό το συναίσθημα στην Ανατολή δεν είναι πλέον δυνατό να αγνοηθεί και κάνει το επιχείρημα της Ρωσικής επιθετικότητας, ακόμα πιο δύσκολο να το υποστηρίξει κανείς. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο, αν δούμε ότι 900.000 πρόσφυγες κατέφυγαν στην Ρωσία και όχι στην Ουκρανία.  Αυτό το έχουν αναγνωρίσει και δυτικοί δημοσιογράφοι, που είναι υπέρ του κινήματος Μαϊντάν, αλλά πρόσφατα έχουν επισκεφθεί τις ΛΔ και έχουν μιλήσει με τον κόσμο.

Ένα 15χρονο αγόρι, ο  Σάσα Βασίν, εξήγησε γιατί είχε ενταχθεί στην πολιτοφυλακή των ανταρτών. «Ήθελα να το κάνω από την πρώτη μέρα. Δεν  μπορούσα να κοιτάζω τους ανθρώπους που πεθαίνουν πια.». Και μία 20χρονη γυναίκα που έδωσε συνέντευξη είπε: «Όλοι εδώ είναι εναντίον της Ουκρανίας. Όταν ακούς τους κανονιοβολισμούς,  βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά.  Δεν χρειάζεται να είσαι στρατιώτης για να ξέρεις από πού ρίχνουν».

Μια τέτοια αλλαγή στη συνείδηση εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, τη δύναμη των επαναστατικών δυνάμεων. Ένας στρατιώτης υποχωρώντας από Ντεμπαλτσέβε δήλωσε στους Financial Times, ότι ο Πούτιν θα πρέπει να ελέγχει τους αντάρτες γιατί, πώς θα μπορούσε αυτό το  ετερόκλητο τσούρμο από παιδιά να νικά  εναντίον ενός επαγγελματικού στρατού; Αυτή η οπτική παραβλέπει ένα βασικό στοιχείο: Οι αντάρτες πολεμούν για ένα σκοπό στον οποίο πιστεύουν, ενώ οι στρατιώτες του Κιέβου απογοητεύονται όλο και πιο πολύ. Είναι αυτό το γεγονός και όχι κάποια ρωσική εισβολή που εξηγεί τη σχετική διαφορά στην ισχύ των δύο πλευρών.

Επιπρόσθετα, δημοσιογράφοι που εδρεύουν στη δυτική Ουκρανία, μιλούν ανοιχτά πλέον ενάντια στον πόλεμο. Ο Ρούσλαν Κοτσάμπα, ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος, έκανε πρόσφατα ένα βίντεο στο οποίο έλεγε:

«Θα ήταν καλύτερα για μένα να περάσω  δύο έως πέντε χρόνια στη φυλακή από το να πάω σε εμφύλιο πόλεμο, για να σκοτώσω ή να βοηθήσω να σκοτώσουν τους συμπατριώτες μου στα ανατολικά. . . . Απορρίπτω αυτό το σχέδιο, και καλώ όλους τους λογικούς ανθρώπους να το απορρίψουν.»

Στις 8 Φεβρουαρίου ο Κοτσάμπα συνελήφθη από την SBU, την ουκρανική Μυστική Υπηρεσία, με την κατηγορία της προδοσίας. Οι Αρχές ανησυχούν ότι το αντιπολεμικό αίσθημα που αναπτύσσεται διαρκώς, θα εκραγεί πάνω σε όσους το καλλιέργησαν το προηγούμενο διάστημα. Ο Κοτσάμπα είναι ακόμα κλειδωμένος στην φυλακή, σε κράτηση 60 ημερών χωρίς εγγύηση, πριν γίνει η δίκη.  Αυτό το γεγονός είναι μέρος της γενικότερης επίθεσης που διεξάγει η κυβέρνηση ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα, συλλαμβάνοντας όποιον τολμήσει να υψώσει τη φωνή του ενάντια στον πόλεμο.

Ενώ η σύγκρουση μαίνεται, οι θεμελιώδεις αιτίες της αρχικής απομάκρυνσης του Γιανούκοβιτς και όλων των γεγονότων που ακολούθησαν, δεν έχουν ακόμη επιλυθεί -  δηλαδή η διαφθορά των ολιγαρχών και η οικονομική κρίση στην Ουκρανία, που είναι το αποτέλεσμα του καπιταλισμού, και της ιδιαίτερα επικίνδυνης μαφιόζικης μορφής του στην Ουκρανία. Το ΔΝΤ χορήγησε πρόσφατα στην Ουκρανία επιπλέον χρήματα, ποσού περίπου $ 22 δισεκατομμύριων. Φυσικά, αυτή η «βοήθεια» έρχεται με δεσμεύσεις,  που συνδέονται με οφέλη για την διεθνή αστική τάξη  και το ΔΝΤ είναι βάναυσα ειλικρινές στο πόσο άσχημα αυτό πρόκειται να βλάψει την Ουκρανία. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 7,5% το 2014 και το νόμισμα έχει καταρρεύσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Το ΔΝΤ απαιτεί τεράστιες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και την κατάργηση των επιδοτούμενων τιμών των καυσίμων, που χορηγούνται μέσω της κρατικής εταιρείας Naftogaz, η οποία έχει, μέχρι τώρα παράσχει καύσιμα σε τιμές  περίπου στο  20-30% του κόστους, με το 4% του ΑΕΠ  να επιδοτεί τα υπόλοιπα. Οι μισθοί και οι συντάξεις πρέπει να καθοριστούν, σε ένα κλίμα, όπου ο πληθωρισμός είναι εξαιρετικά υψηλός, και οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και άλλων ειδών, θα γίνουν απότομα και ταυτόχρονα. Οι τιμές των καυσίμων αναμένεται να αυξηθούν 5 φορές την επόμενη τετραετία.

Σε συνθήκες πολέμου και άθλιων συνθηκών διαβίωσης,  η επιβολή ενός τέτοιου φορτίου στο  λαό της Ουκρανίας είναι τερατώδης. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το ΔΝΤ ελπίζει να εκμεταλλευτεί την αστάθεια που προκάλεσε ο πόλεμος για να επιβάλει  επιπλέον περικοπές στο βιοτικό επίπεδο. Όμως υπάρχει ένα όριο στο πόσο μπορεί να αντέξει ο λαός και κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο, όπου «ένα κλωνάρι άχυρο θα σπάσει την ράχη της καμήλας».  Οι Έλληνες αποδεικνύουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν αυτό το είδος των επιθέσεων. Ο Ουκρανικός λαός, το βιοτικό επίπεδο του οποίου είναι πολύ χαμηλότερο των Ελλήνων, θα είναι ακόμη λιγότερο διατεθειμένος να αναλάβει το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης, καθώς και το βάρος του πολέμου και των διεφθαρμένων ολιγαρχών.

Τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Έχοντας καταλάβει το Ντεμπαλτσέβε, οι αντάρτες μπορεί να είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν την εύθραυστη εκεχειρία, τουλάχιστον για ένα διάστημα, και αυτό θα μπορούσαν να κάνουν και οι δυνάμεις της  Ουκρανίας.  Ωστόσο η εκεχειρία ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού και υπάρχουν τόσοι πολλοί ανεξάρτητοι παράγοντες, που δεν είναι υπό τον έλεγχο  αυτών που υπέγραψαν τη συμφωνία του Μινσκ, ώστε τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν πολύ γρήγορα.

Ωστόσο, αυτό που παραμένει σαφές, είναι ότι η δυναμική για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης είναι παρούσα, τόσο στις Δημοκρατίες όσο και στην Ουκρανία. Οι ταξικές αντιθέσεις στην κοινωνία έρχονται στην επιφάνεια και η διαδικασία αυτή θα επιταχυνθεί από τις επεμβάσεις του ΔΝΤ και τη σχετική ηρεμία στο στρατιωτικό μέτωπο.

Αλλά αυτό που λείπει στην Ουκρανία, είναι μια οργάνωση που να μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους σε ολόκληρη την ανατολή και δύση, σε ταξική βάση, κάτω από τη σημαία του σοσιαλισμού. Μέχρι να αναπτυχθεί μία οργάνωση ικανή να αμφισβητήσει τον καπιταλισμό, η απειλή της οικονομικής και της στρατιωτικής καταστροφής θα είναι πάντα παρούσα. Το καθήκον του χτισίματος αυτής της οργάνωσης πέφτει στους ώμους των μαρξιστών στην Ουκρανία και σε ολόκληρο τον κόσμο.