Σεμινάρια για έμπνευση «εργασιακού πάθους» ώστε να γίνουν πιο αποδοτικοί οι εργαζόμενοι!!

του Νάσου Μπράτσου

Στις εποχές που το ποσοστό της ανεργίας είναι ιδιαίτερα υψηλό, αλλά και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν πολλά και σοβαρά προβλήματα, δεν λείπουν οι προσεγγίσεις που «βλέπουν» ότι λείπει το «εργασιακό πάθος» από τους εργαζόμενους, σαν αναγκαίος παράγοντας αποδοτικής – παραγωγικής εργασίας.

Η θεματική αυτή που πραγματεύονται διάφορες εταιρίες, οι οποίες διοργανώνουν έναντι αμοιβής για τη συμμετοχή, σχετικά σεμινάρια και διαλέξεις, έχει σαν κοινό απεύθυνσης, όπως αναφέρουν οι ίδιες στα φυλλάδιά τους, τα διαφόρων βαθμίδων στελέχη επιχειρήσεων.

Το πώς θα εμπνεύσουν οι συμμετέχοντες στα σεμινάρια – διαλέξεις, το «εργασιακό πάθος» στους υφιστάμενούς τους, όταν αυτοί έχουν άλλες σκοτούρες, όπως πχ αν κινδυνεύει η θέση εργασίας τους, αν ο μισθός (όταν η καταβολή του γίνεται στην ώρα του) επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες τους, τι θα γίνει με το ασφαλιστικό, αν υπάρχουν απλήρωτες υπερωρίες, σωστές συνθήκες εργασίας, είναι ένα ενδιαφέρον πεδίο, υπό την προϋπόθεση ότι η «μεταφορά πάθους» δεν θα γίνει με τον εργασιακό βούρδουλα και την απειλή απώλειας της θέσης εργασίας.

Η επανεμφάνιση τέτοιων σεμιναριακών μεθόδων, θυμίζει μια παλιά περίπτωση που ο γράφων μαζί με άλλους εργαζόμενους συνομίλησε επί μακρόν με μάνατζερ επιχείρησης, καταγράφοντας τα σοβαρά προβλήματα και χρόνιες ελλείψεις που υπήρχαν τότε στο συγκεκριμένο χώρο εργασίας και το συμπέρασμα που έβγαλε ο επ΄ αμοιβή συνομιλητής, δεν ήταν η ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων, αλλά ότι «οι εργαζόμενοι δεν έχουν κέφι και έχουν χάσει το ηθικό τους».

Έτσι όπως αναφέρει το διαφημιστικό φυλλάδιο: «Μετά το πέρας του σεμιναρίου οι συμμετέχοντες θα μπορούν να:

1. Κατανοήσουν τους παράγοντες που δημιουργούν εργασιακό πάθος

2. Προσαρμόσουν το μοντέλο στις ανάγκες του δικού τους εργασιακού περιβάλλοντος

3. Εφαρμόσουν το μοντέλο Job Crafting στον εργασιακό τους χώρο.

4. Υιοθετήσουν και εφαρμόσουν τις πιο σύγχρονες τεχνικές επιρροής στο προσωπικό τους.

5. Αξιολογήσουν τα δικά τους επίπεδα εργασιακού πάθους.

6. Οδηγήσουν την ομάδα τους σε υψηλά επίπεδα απόδοσης».

Επίσης: «Το κόστος συμμετοχής καλύπτει τα έξοδα παρακολούθησης, παροχής πρακτικού οδηγού σε μορφή βιβλίου, καφέ, χυμούς & light lunch καθώς και πιστοποιητικό παρακολούθησης». 

To ενδιαφέρον και η δικιά μας πρόταση, είναι μερικούς μήνες μετά, να συγκεντρωθούν και να αξιοποιηθούν – αναλυθούν τα αποτελέσματα και οι πρακτικές, όσων επί πληρωμή πήραν μέρος στα σεμινάρια έμπνευσης εργασιακού πάθους.

Βεβαίως ελεύθερη αγορά λειτουργεί και κάθε ενήλικας μπορεί να πάρει ή να μην πάρει μέρος σε όποιο σεμινάριο θέλει και τα «δίδακτρα» είναι από την τσέπη του στην οποία κάνει κουμάντο, αλλά αλήθεια το Υπουργείο Εργασίας, η ΓΣΕΕ και κάθε φορέας σχετικός με το χώρο των εργαζομένων, έχουν θέση ως προς τα σεμινάρια «έμπνευσης πάθους» και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;

http://www.ert.gr/