Το παλικάρι της γαλακτοκομικής όπως φαίνεται τράβηξε τα πάνδεινα, από τα κρυφοφασιστάκια, λόγω «μειωμένου ανδρισμού» και ανίκανο να βρει το ψυχικό σθένος να αντισταθεί, εξαφανίστηκε. Μερίδιο ευθύνης ίσως και να χει και η οικογένεια, τόσο για τους «κακούς» βαθμούς, όσο και για την αντιμετώπιση των όποιων ευαισθησιών του
Δεν με αφορά αν είναι άντρας, πόσο άντρας είναι, δεν με αφορά, δεν μας αφορά οι σεξουαλικές του προτιμήσεις. Τι σημαίνει τελικά να είσαι άντρας, γυναικά, «αδελφή»; Με ενδιαφέρει, με αφορά, μας αφορά, ο κρυφοφασισμός που έχει γίνει κυρίαρχο μοτίβο, τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και στις μικροκοινότητες. Για να ενταχθείς πρέπει, είναι σχεδόν υποχρεωτικό, να ομαλοποιηθείς, να κανονικοποιηθείς. Θέλει μεγάλο ψυχικό σθένος για να εναντιωθείς, για να τα βάλεις με όλους, για να τα βάλεις με την οικογένεια σου, και αν είσαι 20 χρονών, η «επανάσταση» σου μπορεί να πάρει και αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα, δυστυχώς.