Με αφορμή αφ' ενός μεν ένα πρόσφατο σχόλιο αναγνώστη αφ' ετέρου δε μια επιχειρούμενη αναζωπύρωση της κουβέντας περί των "δυο άκρων" και της ταύτισης του κομμουνισμού με τον φασισμό (δείτε αύριο σχετικό άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ατέχνως), ξόδεψα το χτεσινό, κυριακάτικο απόγευμά μου μελετώντας τις "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής. Δεν το λες και διασκέδαση αυτό αλλά, μιας και το έκανα, επιτρέψτε μου να παρουσιάσω σχηματικά αυτές τις "θέσεις":
(α) Από τον πρόλογο κιόλας, η Χ.Α. κάνει σαφή την εθνικιστική της ταυτότητα. Ο λαός θεωρείται συνυπεύθυνος για τα χάλια του τόπου και συμμέτοχος στην διόγκωση του εθνικού χρέους, ως"δεχόμενος κάθε τόσο ένα αντίδωρο ευτελούς αξίας, ένα διορισμό, μία υπόσχεση για καλύτερες μέρες, δηλαδή περισσότερο εύκολο χρήμα, περισσότερη διαφθορά, περισσότερη παρακμή".
Με αυτά τα λόγια, οι χρυσαυγήτες παρουσιάζουν ουσιαστικά τους εαυτούς τους. Με δεδομένο ότι πάντα και παντού υπήρχε μια φασιστική μειοψηφία (μην αμφιβάλλετε ότι, αν γινόταν μια δημοσκόπηση το 1943 στο Δίστομο ή το 1944 στα Καλάβρυτα, θα εμφανιζόταν ένα ποσοστό το οποίο θα δικαιολογούσε τις ναζιστικές