Το κείμενο είναι γραμμένο από ΕΜΘ τη Πολεμικής Αεροπορίας.Νομίζουμε ότι αξίζει να διαβαστεί όχι τόσο από τους ΕΜΘ,αλλά απ΄ όλους τους άλλους:
Θα σας μιλήσω για τους ΕΜΘ της Π.Α. που γνωρίζω καλύτερα, αλλά τα όσα πω δεν απέχουν πολύ από τις ισχύουσες καταστάσεις στο Σ.Ξ. και Π.Ν.
Θα σας εκθέσω τη δική μου, προσωπική άποψη και δε διεκδικώ ούτε δικαίωση, ούτε αναγνώριση, στην περίπτωση που αρέσει σε κάποιους,
Απλά και ταπεινά έχω κι εγώ άποψη.
Ναι, μετά από 26 χρόνια πειραματισμών στην πλάτη μου, θεωρώ πως δικαιούμαι άποψης.
Η αλήθεια είναι, πως η εγκύκλιος με την οποία προσελήφθην, όριζε σαφώς το δικαίωμα της εθελουσίας εξόδου από το στράτευμα, συμπληρώνοντας 25 έτη.
Αυτό ήταν και το ισχυρότερο κίνητρο για την πλειοψηφία των εισαχθέντων.
Όνειρο ήταν και πάει !
Όριζε δε, σαφώς και την υπηρεσιακή μας εξέλιξη, την οποία και αποδεχθήκαμε.
Από τη μία όμως τα κίνητρα εξαφανίσθηκαν και από την άλλη μας έμεινε η υπηρεσιακή εξέλιξη, την οποία είμαστε ακόμη υποχρεωμένοι να αποδεχόμαστε.
Έχοντας δώσει όρκο, είναι αυτονόητη η αποδοχή των αποφάσεων Πολιτικής και Φυσικής Ηγεσίας του στρατεύματος.
Όμως, εδώ κάπου τα πράγματα αρχίζουν και μπερδεύονται.
Από τη μια, δε λησμονούν να μας υπενθυμίζουν, το σκοπό για τον οποίο μας προσέλαβαν και εξαιτίας αυτού, πρέπει να μείνουμε χαμηλά στην ιεραρχία,πράγμα που δείχνει ότι μας εμπιστεύονται μεν, αλλά για ήσσονος σημασίας καθήκοντα και από την άλλη, αναλαμβάνουμε (εδώ και μια δεκαετία σχεδόν) θέσεις προϊσταμένων και διοικητών σμηνών ή ανεξάρτητων γραφείων, απολαμβάνοντας εξουσιοδοτήσεων προς χειρισμό διαβαθμισμένου υλικού από Απόρρητο και πάνω.
Εδώ και χρόνια, πολλοί από εμάς, διοικούμε μικρή έστω, μερίδα ανθρώπων… ψυχών δλδ, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Κρινόμαστε ως διοικητές σμηνών – προϊστάμενοι γραφείων και ως επαγγελματίες γενικότερα και μας αποδίδεται σεβασμός στην προσωπικότητα και το όποιο έργο μας από όλες σχεδόν τις βαθμίδες, των συνεργαζόμενων με ‘μας, συναδέλφων.
Επίσης, κρίνω απαραίτητο να αναφέρω, το γεγονός της άψογης και αρμονικής συμβίωσης με συναδέλφους ”σχολής” – δε μου άρεσε ποτέ ο όρος <<ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ>> – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Είναι λογικό, δεν είναι όλοι οι ΕΜΘ ίδιοι, όπως δεν είναι ίδιοι και όλοι οι υπόλοιποι.
Έρχομαι τώρα ξανά 26 χρόνια πίσω και ψάχνω να εντοπίσω εκείνο τον συγκεκριμένο σκοπό, για τον οποίο με προσέλαβαν….
Πιθανολογώ ότι θα ήταν κάτι όχι και τόσο σημαντικό, όσο αυτά που προανέφερα… αν μάλιστα ανακαλέσω από μνήμης, τα λόγια παλιών Διοικητών Μονάδων,
με ευκολία εντοπίζω το ”στόχο” μου… <<τους πήραμε για να σκάβουν και να φυλάνε σκοπιά>>!!!
Επιτέλους !!! … τώρα θυμάμαι το λόγο για τον οποίο η Υπηρεσία μου επέτρεψε – αμέσως μετά το ΛΥΚΕΙΟ – να ενταχθώ στην όμορφη οικογένεια της Π.Α.
Και νιώθω όντως τυχερός γι’ αυτό.!
Τότε, που <<με έναν τενεκέ τυρί>> χτίζονταν οι βάσεις για μελλοντικά παχυλά εφάπαξ,
βλέπετε.. το σύστημα εισαγωγής στις σχολές, μέσω πανελληνίων εξετάσεων, εφαρμόστηκε αργότερα.
Τι έγινε όμως, γιατί η – καθ’όλα σεβαστή – Υπηρεσία, αθέτησε το λόγο της και δε μας κράτησε ”χαμηλά” ;
Γιατί έπαψε να μας βλέπει σαν ”εργάτες” και μας έκανε ”γραφιάδες” ;
Από πότε άρχισε να μας εμπιστεύεται και να μας αναθέτει ”δύσκολα” πόστα ;
Τι άλλαξε και στις Μοίρες δε βλέπεις πόστο που να μην υπολογίζουν σε έναν άξιο ΕΜΘ ? (ή μήπως δεν ισχύει αυτό 
Γράφω τόση ώρα και ακόμη δεν έχω καταλήξει… μας θέλουν για σκαφτιάδες ή για προϊσταμένους ?… παρακαλώ πολύ, καλό θα ήταν να το μάθουμε κι εμείς !
Προσωπικά, ΔΕ ΘΕΛΩ καμία βαθμολογική εξέλιξη, δικαίως οι συνάδελφοι των σχολώνΠΡΕΠΕΙ πάντα να προηγούνται…
Πρέπει όμως και να ηγούνται και να αναλαμβάνουν ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις που σήμερα διεκπεραιώνουν οι ΕΜΘ.
Δεν ξέρω τι γίνεται στα Επιτελεία, δεν είχα ποτέ τη φιλοδοξία να φτάσω ως εκεί.
Ξέρω τι γίνεται στις Μονάδες, στις Μοίρες… εκεί που το μεσημέρι γυρνάς ιδρωμένος και ζαλισμένος σπίτι.
Ξέρω συναδέλφους, που έχουν στην πλάτη τους ”ένα φορτηγό σχολεία” και είναι μονάχαΕπισμηνίες ΕΜΘ.
Σου κάνουν διάλεξη και απορείς γιατί αυτοί ο άνθρωποι δεν κάνουν για αξιωματικοί !!!
Δε θέλω λοιπόν τις τροπολογίες και τις ευεργετικές διατάξεις, κρατήστε τις και δώστε μου παρακαλώ, αυτό που λέτε ότι μου αναλογεί.
Αυτό που αποτελεί (επίσημα-ανεπίσημα, δε με απασχολεί) τη δικαιολογία της σθεναρής άρνησης, όσων υποστηρίζουν ότι ΔΕΝ κάνουμε για αξιωματικοί.
Δώστε μας τη θέση που μας αξίζει – όποια έχετε καταλήξει κι εσείς ότι είναι αυτή.
Πάρτε από πάνω μας τις ευθύνες, που διαχειριζόμαστε τόσα χρόνια – με επιτυχία, λένε οιΕκθέσεις Ικανότητας -,
πάρτε τις θέσεις Διοικητών Σμηνών, τις καρέκλες Προϊσταμένων Γραφείων, τις εξουσιοδοτήσεις για χειρισμό ευαίσθητου υλικού και βάλτε μας Σκοπιά !!!
Δώστε μας ένα χορτοκοπτικό κι ένα μπουκάλι νερό και αφήστε μας ένα 8ωρο.
Ποιο θεωρείτε ότι θα είναι το αποτέλεσμα;
Το αφήνω στην κρίση του κάθε αναγνώστη.
Δε φταίμε εμείς, αν οι υπηρεσιακές ανάγκες άλλαξαν και ξεμείναμε από αξιωματικούς (αριθμητικά εννοώ) κι έτσι κάποιος έπρεπε να καλύψει το κενό.
Θεωρώ – κι αν κάνω λάθος συγχωρήστε με – ότι το γεγονός της χρησιμοποίησής μας, πότε ως ”απαραίτητους” και πότε ώς ”Β’ διαλογής”,έχει φέρει όλη αυτή την αναστάτωση.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για τη ”γεύση” που αφήνει το κείμενό μου, αλλά πραγματικά, δε στοχεύω πουθενά.
Δεν έχω όνειρα, δεν έχω προσδοκίες, δεν επιθυμώ τη θέση και την εξέλιξη κανενός.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε, ώστε να διαβάσετε πέντε σκέψεις ενός ”ακατάλληλου για θέση αξιωματικού”.
ΑΝΘΣΤΗΣ ΕΜΘ ’90-’92
Όταν σταματήσουν ΕΜΘ και ΕΠΟΠ να χρησιμοποιούν εκφράσεις του στυλ ( εγώ είμαι παλιός, εγώ Ξέρω γιατί έχω Χ χρόνια στο στράτευμα (εδώ είναι που το χάνετε όταν χρησιμοποιείτε τα χρόνια σαν δικαιολογία ) , να πάει αυτός είναι πιο νέος τοτε ίσος να σας πάρουν στα σοβαρά , τουλάχιστον τα ποσοστά ακαταλληλότητας στον θεσμό των ΕΜΘ είναι μικρότερα λογο το ότι μονιμοποιηθήκατε ακρετα αργα σε σχεση με τους ΕΠΟΠ που από την εφταετια και μετρά τα ματώνουν στο ξύσιμο
ΑπάντησηΔιαγραφή