«Το να
ξεκινήσει κανείς έναν επιθετικό πόλεμο...», είπαν οι δικαστές του Διεθνούς Δικαστηρίου
της Νυρεμβέργης το 1946, «δεν αποτελεί μόνο ένα διεθνές έγκλημα, είναι το
υπέρτατο διεθνές έγκλημα, διαφέρει δε από τα άλλα εγκλήματα πολέμου μόνο κατά
το ότι εμπεριέχει το συσσωρευμένο κακό του όλου».
Αν οι Ναζί δεν είχαν εισβάλει στην Ευρώπη, το
Άουσβιτς και το Ολοκαύτωμα δεν θα είχαν συμβεί. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι
δορυφόροι τους δεν είχαν ξεκινήσει τον επιθετικό τους πόλεμο ενάντια στο Ιράκ
το 2003, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί σήμερα˙ και το Ισλαμικό
Κράτος, ή ISIS, δεν θα μας είχε δέσμιους της αγριότητάς του. Είναι οι απόγονοι
του σύγχρονου φασισμού, θρεμμένοι με τις βόμβες, τα λουτρά αίματος και τα ψέματα
που συνιστούν το θέατρο του παραλόγου γνωστού ως «ειδήσεις».
Όπως και με το φασισμό της δεκαετίας του 1930
και του 1940, τα μεγάλα ψέματα χορηγούνται με την ακρίβεια ενός μετρονόμου: χάρη
στα πανταχού παρόντα, επαναληπτικά μέσα ενημέρωσης και τη λοιμώδη τους λογοκρισία
της παράλειψης (στοιχείων - σ.τ.μ.). Πάρτε (επί παραδείγματι - σ.τ.μ.) την
καταστροφή στη Λιβύη.
Το 2011, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε 9.700 «αεροπορικές
αποστολές κρούσης» εναντίον της Λιβύης, εκ των οποίων περισσότερο από το ένα
τρίτο είχαν ως στόχο αμάχους. Χρησιμοποιήθηκαν πολεμικές κεφαλές ουρανίου˙ οι
πόλεις Μισουράτα και Σύρτη ισοπεδώθηκαν. Ο Ερυθρός Σταυρός εντόπισε ομαδικούς
τάφους, και η UNICEF ανέφερε ότι «τα περισσότερα [από τα παιδιά που σκοτώθηκαν]
ήταν κάτω από την ηλικία των δέκα ετών».
Ο δημόσιος σοδομισμός του Πρόεδρου της Λιβύης Muammar Gaddafi με
μια «αντάρτικη» ξιφολόγχη, χαιρετίστηκε από την τότε υπουργό Εξωτερικών των
ΗΠΑ, Hillary Clinton,
με τις λέξεις: «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε.» Η δολοφονία του, όπως και η καταστροφή
της χώρας του, δικαιολογήθηκε με ένα μεγάλο, οικείο ψέμα: σχεδίαζε «γενοκτονία»
εναντίον του ίδιου του λαού του. «Γνωρίζαμε ότι ... αν περιμέναμε μία ακόμη
ημέρα», δήλωσε ο Πρόεδρος Obama,
«η Βεγγάζη, μια πόλη του μεγέθους της Σαρλότ, θα μπορούσε να υποστεί μια σφαγή
που θα αντηχούσε σε ολόκληρη την περιοχή και θα κηλίδωνε τη συνείδηση του
κόσμου.»
Αυτό (το ψέμα - σ.τ.μ.) ήταν κατασκεύασμα των
ισλαμιστικών παραστρατιωτικών ομάδων που αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο της ήττας
από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Λιβύης. Είπαν στο Reuters ότι θα υπάρξει «ένα
πραγματικό λουτρό αίματος, μια σφαγή, σαν αυτή που είδαμε στη Ρουάντα». Με τη
μετάδοσή του στις 14 Μαρτίου 2011, το ψέμα έδωσε την πρώτη σπίθα για την κόλαση
του ΝΑΤΟ, που περιγράφηκε από τον David Cameron ως «ανθρωπιστική επέμβαση».
Εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι κρυφά από τη Βρετανική
SAS, πολλοί από τους «επαναστάτες» θα εξελιχθούν σε ISIS, η τελευταία βίντεο-προσφορά
του οποίου δείχνει τον αποκεφαλισμό είκοσι ενός Κοπτών εργαζομένων, απαχθέντων στη
Σύρτη, την πόλη που κατέστρεψαν για λογαριασμό του τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ.
Για τον
Obama, τον Cameron και τον Hollande, το αληθινό έγκλημα
του Gaddafi ήταν η οικονομική ανεξαρτησία της Λιβύης και η δεδηλωμένη
πρόθεσή του να σταματήσει να πουλάει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της
Αφρικής σε αμερικανικά δολλάρια. Το πετροδολλάριο αποτελεί πυλώνα της
αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εξουσίας. Ο Gaddafi προκλητικά σχεδίαζε να εγγυηθεί ένα κοινό αφρικανικό
νόμισμα με αντίκρισμα σε χρυσό, να δημιουργήσει μια Παναφρικανική Τράπεζα και
να προωθήσει μια οικονομική ένωση μεταξύ των φτωχών χωρών που διαθέτουν
πολύτιμους πόρους. Είτε αυτό συνέβαινε είτε όχι, η ίδια η ιδέα ήταν ανεπίτρεπτη
για τις ΗΠΑ οι οποίες προετοιμαζόταν να «εισέλθουν» στην Αφρική και να δωροδοκήσουν
αφρικανικές κυβερνήσεις μέσω στρατιωτικών «συνεργασιών».
Μετά
την επίθεση του ΝΑΤΟ υπό την κάλυψη ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο
Obama, έγραψε ο Garikai
Chengu, «κατέσχεσε 30 δισεκατομμύρια δολλάρια από την Κεντρική Τράπεζα της
Λιβύης, τα οποία ο Καντάφι προόριζε για την εγκαθίδρυση της Αφρικανικής Κεντρικής
Τράπεζας και την καθιέρωση του Αφρικανικού Δηναρίου, ενός νομίσματος με αντίκρισμα
σε χρυσό».
Ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» κατά της Λιβύης
βασίστηκε σε ένα μοντέλο που προσιδιάζει στις δυτικές φιλελεύθερες καρδιές, κυρίως
εντός των μέσων ενημέρωσης. Το 1999, ο Bill Clinton και ο Tony Blair έστειλαν
το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τη Σερβία, επειδή, είπαν ψευδόμενοι, οι Σέρβοι
διέπρατταν «γενοκτονία» εναντίον της Αλβανικής εθνότητας στην φιλοαποσχιστική
επαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Ό David Scheffer,
γενικός πρέσβης των ΗΠΑ επί των εγκλημάτων πολέμου [sic], υποστήριξε ότι έως
και «225.000 αλβανόφωνοι άνδρες ηλικίας μεταξύ 14 και 59 ετών» πιθανώς να έχουν
δολοφονηθεί. Τόσο ο Clinton όσο και ο Blair επικαλέστηκαν το Ολοκαύτωμα και «το πνεύμα του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου». Ηρωικοί σύμμαχοι της Δύσης ήταν τα μέλη του Απελευθερωτικού Στρατού
του Κοσσόβου (KLA), το ποινικό μητρώο του οποίου τέθηκε κατά μέρος. Ο Βρετανός
Υπουργός Εξωτερικών, Robin Cook,
τους προέτρεψε να τον καλούν ανά πάσα στιγμή στο κινητό του τηλέφωνο.
Με τη λήξη των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και με μεγάλο
μέρος της υποδομής της Σερβίας, μαζί με σχολεία, νοσοκομεία, μοναστήρια και τον
εθνικό τηλεοπτικό σταθμό, να κείνται σε ερείπια, διεθνείς ομάδες ιατροδικαστών έφτασαν στο
Κόσσοβο για την εκταφή των αποδείξεων του «ολοκαυτώματος». Το FBI δεν κατάφερε
να βρει ούτε έναν ομαδικό τάφο και πήγε σπίτι του. Η ισπανική ομάδα εγκληματολόγων
έκανε το ίδιο, με τον επικεφαλής της να καταγγέλλει οργισμένα τις «επικοινωνιακές
πιρουέτες των μηχανισμών πολεμικής προπαγάνδας». Ένα χρόνο αργότερα, το δικαστήριο
των Ηνωμένων Εθνών για τη Γιουγκοσλαβία ανακοίνωσε την τελική καταμέτρηση των
νεκρών στο Κόσσοβο: 2.788. Αυτός (ο αριθμός - σ.τ.μ.) περιελάμβανε μαχητές και
από τις δύο πλευρές καθώς και Σέρβους και Ρομά που δολοφονήθηκαν από τον UCK.
Δεν υπήρξε γενοκτονία. Το «ολοκαύτωμα» ήταν ένα ψέμα. Η επίθεση του ΝΑΤΟ υπήρξε
δόλια.
Πίσω από το ψέμα, υπήρχε ένας σοβαρός σκοπός.
Η Γιουγκοσλαβία ήταν μια μοναδικά ανεξάρτητη, πολυεθνική ομοσπονδία που αποτέλεσε
πολιτική και οικονομική γέφυρα κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι περισσότερες από τις
υπηρεσίες κοινής ωφελείας και τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες της ανήκαν στο
δημόσιο. Αυτό δεν ήταν αποδεκτό από την επεκτεινόμενη Ευρωπαϊκή Κοινότητα, και
ιδίως από την πρόσφατα ενοποιημένη Γερμανία, η οποία είχε αρχίσει την προέλαση
προς ανατολάς για να καταλάβει τη «φυσική της αγορά» στις Γιουγκοσλαβικές
επαρχίες της Κροατίας και της Σλοβενίας. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι συναντήθηκαν στο
Μάαστριχτ το 1991 για να καταστρώσουν τα σχέδιά τους για την καταστροφική
ευρωζώνη, μια μυστική συμφωνία είχε ήδη συναφθεί: η Γερμανία θα αναγνώριζε την
Κροατία. Η Γιουγκοσλαβία ήταν καταδικασμένη.
Στην
Ουάσιγκτων, οι ΗΠΑ έβλεπαν ότι η αγωνιζόμενη για την επιβίωσή της γιουγκοσλαβική
οικονομία, αρνήθηκε τα δάνεια της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το ΝΑΤΟ, τότε ένα σχεδόν
εν υπνώσει λείψανο του Ψυχρού Πολέμου, επανεφευρέθηκε ως μέσο ιμπεριαλιστικής
επιβολής. Σε μια «ειρηνευτική» σύσκεψη για το Κόσσοβο το 1999 στο Ραμπουϊγιέ
της Γαλλίας, οι Σέρβοι υποβλήθηκαν στη διπρόσωπη τακτική του επιβολέα. Η
συμφωνία του Ραμπουϊγιέ περιελάμβανε ένα μυστικό «Παράρτημα Β», το οποίο η αμερικανική
αντιπροσωπεία εισήγαγε την τελευταία ημέρα. Αυτό απαιτούσε τη στρατιωτική
κατοχή του συνόλου της Γιουγκοσλαβίας - μιας χώρας με πικρές αναμνήσεις από τη
ναζιστική κατοχή - την εφαρμογή μιας «οικονομίας της ελεύθερης αγοράς» και την
ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Κανένα κυρίαρχο κράτος
δεν θα μπορούσε να το υπογράψει αυτό. Η τιμωρία ακολούθησε γρήγορα: οι ΝΑΤΟϊκές
βόμβες έπεσαν σε μια ανυπεράσπιστη χώρα. Ήταν ο προάγγελος των καταστροφών στο
Αφγανιστάν και το Ιράκ, στη Συρία και τη Λιβύη -
και στην Ουκρανία.
Από το 1945, περισσότερο από το ένα τρίτο των
μελών των Ηνωμένων Εθνών - 69 χώρες - έχουν υποστεί κάποια ή όλα τα παρακάτω
στα χέρια του σύγχρονου φασισμού της Αμερικής. Έχουν υποστεί εισβολή, οι
κυβερνήσεις τους ανατράπηκαν, τα λαϊκά τους κινήματα κατεστάλησαν, οι εκλογές
τους νοθεύτηκαν, οι λαοί τους βομβαρδίστηκαν και οι οικονομίες τους
απογυμνώθηκαν από κάθε προστατευτικό μέτρο, οι κοινωνίες τους υποβλήθηκαν σε μια
εξοντωτική πολιορκία γνωστή ως "κυρώσεις". Ο βρετανός ιστορικός Mark Curtis υπολογίζει
τον αριθμό των νεκρών σε εκατομμύρια. Σε κάθε περίπτωση, επιστρατεύτηκε ένα
μεγάλο ψέμα.
«Απόψε,
για πρώτη φορά από την 9/11, η πολεμική αποστολή μας στο Αφγανιστάν τελειώνει».
Αυτά ήταν τα εναρκτήρια λόγια του Obama στην ετήσια ομιλία του ενώπιον του
Κογκρέσου (State of the Union Address),
το 2015. Στην πραγματικότητα, περίπου 10.000 στρατιώτες και 20.000 «εργολήπτες»
(μισθοφόροι) παραμένουν στο Αφγανιστάν υπό αδιευκρίνιστη αποστολή. «Ο πιο
μακροχρόνιος πόλεμος στην ιστορία της Αμερικής ολοκληρώνεται με συνέπεια»,
δήλωσε ο Obama. Στην
πραγματικότητα, το 2014 σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν περισσότεροι άμαχοι από
οποιοδήποτε άλλη χρονιά, από όταν τα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να κρατούν αρχείο. Η
πλειοψηφία (των νεκρών - σ.τ.μ.) - πολιτών και στρατιωτών - σκοτώθηκε κατά τη
διάρκεια της προεδρίας Obama.
Η τραγωδία του Αφγανιστάν συναγωνίζεται την
επική ιστορία του εγκλήματος της Ινδοκίνας. Στο πολυπαινεμένο και πολλάκις
χρησιμοποιούμενο ως πηγή παραθεμάτων βιβλίο του “The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic
Imperatives”
(Η
Μεγάλη Σκακιέρα: Η Αμερικανική Υπεροχή και οι Γεωστρατηγικές της Επιταγές) ο
Zbigniew Brzezinski, νονός της πολιτικής των ΗΠΑ από την εποχή του Αφγανιστάν έως
σήμερα, γράφει ότι αν η Αμερική προορίζεται να ελέγξει την Ευρασία και να
κυριαρχήσει στον κόσμο, δεν μπορεί να ανεχθεί μια λαϊκή δημοκρατία (popular democracy), καθότι «η
επιδίωξη της εξουσίας δεν είναι ένας στόχος στον οποίο κάνει κουμάντο το λαϊκό
πάθος… Η δημοκρατία είναι επιζήμια για την ιμπεριαλιστική (imperial) κινητοποίηση.» Έχει δίκιο.
Όπως τα WikiLeaks και ο Edward Snowden έχουν αποκαλύψει, ένα κράτος που
βασίζεται στην αστυνόμευση και την επιτήρηση σφετερίζεται τη δημοκρατία. Το
1976, ο Brzezinski, τότε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Carter, κατέστησε
σαφή τη θέση του καταφέροντας ένα
θανάσιμο χτύπημα στην πρώτη και έκτοτε μοναδική δημοκρατία του Αφγανιστάν. Ποιος γνωρίζει αυτή
τη ζωτικής σημασίας ιστορία;
Στη δεκαετία του 1960, μια λαϊκή επανάσταση
σάρωσε το Αφγανιστάν, τη φτωχότερη χώρα στη γη, ανατρέποντας τελικά το 1978 ότι
απέμεινε από το αριστοκρατικό καθεστώς. Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του
Αφγανιστάν (PDPA) σχημάτισε κυβέρνηση και διακήρυξε ένα πρόγραμμα
μεταρρυθμίσεων που περιλάμβανε κατάργηση της φεουδαρχίας, ανεξιθρησκία, ίσα
δικαιώματα για τις γυναίκες και κοινωνική δικαιοσύνη για τις εθνικές
μειονότητες. Πάνω από 13.000 πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώθηκαν και οι
φάκελοι της Ασφάλειας κάηκαν δημοσίως.
Η νέα
κυβέρνηση εισήγαγε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους πιο φτωχούς˙ η υποδούλωση
για χρέη καταργήθηκε, ένα μαζικό πρόγραμμα για την καταπολέμηση του
αναλφαβητισμού τέθηκε σε εφαρμογή. Για τις γυναίκες, τα ωφέλη ήταν ασύλληπτα.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στα πανεπιστήμια οι μισοί από τους
φοιτητές ήταν γυναίκες, ενώ οι γυναίκες αποτελούσαν σχεδόν το ήμισυ των γιατρών
του Αφγανιστάν, το ένα τρίτο των δημοσίων υπαλλήλων και την πλειονότητα των
εκπαιδευτικών. «Κάθε κορίτσι,» θυμάται η Saira Noorani, μια γυναίκα χειρουργός,
«μπορούσε να πάει στο λύκειο και το πανεπιστήμιο. Μπορούσαμε να πάμε όπου
θέλαμε και να φοράμε ό,τι μας άρεσε. Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στα καφέ και στον
κινηματογράφο τις Παρασκευές για να δούμε την τελευταία ινδική ταινία και να
ακούσουμε τις νεώτερες μουσικές επιτυχίες. Όλα άρχισαν να πάνε στραβά, όταν οι
μουτζαχεντίν άρχισαν να κατισχύουν. Σκότωναν τους δασκάλους και έκαιγαν τα σχολεία.
Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Ήταν αστείο και λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι αυτοί
ήταν οι άνθρωποι που υποστήριζε η Δύση.»
Η κυβέρνηση του PDPA υποστηρίχθηκε από τη
Σοβιετική Ένωση, ωστόσο, όπως αργότερα παραδέχθηκε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών
των ΗΠΑ Cyrus Vance,
«δεν υπήρξε καμία απόδειξη Σοβιετικής συνενοχής [στην επανάσταση]». Ανησυχώντας
για την αυξανόμενη αυτοπεποίθηση των απελευθερωτικών κινημάτων σε ολόκληρο τον
κόσμο, ο Brzezinski αποφάσισε ότι αν το Αφγανιστάν ήταν να πετύχει υπό το PDPA,
η ανεξαρτησία και η πρόοδος του θα προσέφερε την «απειλή ενός πολλά υποσχόμενου
παραδείγματος».
Στις 3
Ιουλίου του 1979, ο Λευκός Οίκος ενέκρινε μυστικά την υποστήριξη προς τις «φονταμενταλιστικές»
ομάδες των φυλών, γνωστές ως Μουτζαχεντίν, ένα πρόγραμμα που ξεπέρασε τα 500
εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε αμερικανικά όπλα και άλλου είδους βοήθεια. Ο
στόχος ήταν η ανατροπή της πρώτης κοσμικής, μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης του
Αφγανιστάν. Τον Αύγουστο του 1979, η αμερικανική πρεσβεία στην Καμπούλ δήλωσε
ότι «τα ευρύτερα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών... θα εξυπηρετούνταν από την
κατάρρευση της (κυβέρνησης του PDPA), παρά
τις όποιες οπισθοδρομήσεις θα μπορούσε αυτό να σημαίνει για τις μελλοντικές
κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις στο Αφγανιστάν.» Οι υπογραμμίσεις
είναι δικές μου.
Οι Μουτζαχεντίν
υπήρξαν οι πρόγονοί της Αλ-Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους. Σε αυτούς
συμπεριλαμβανόταν και ο Gulbuddin Hekmatyar, ο οποίος έλαβε δεκάδες εκατομμύρια
δολάρια σε μετρητά από τη CIA. Η ειδικότητα του Hekmatyar ήταν η εμπορία οπίου
και η ρίψη βιτριολιού στα πρόσωπα των γυναικών που αρνούνταν να φορέσουν τη
μπούργκα. Ως επίσημος προσκεκλημένος στο Λονδίνο, επαινέθηκε από την
πρωθυπουργό Thatcher ως «μαχητής της ελευθερίας».
Οι
φανατικοί του είδους αυτού θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει στον κόσμο τους των
φυλών, εάν ο Brzezinski δεν είχε δρομολογήσει ένα διεθνές κίνημα για την προώθηση
του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην Κεντρική Ασία, έτσι ώστε να υπονομεύσει την
κοσμική πολιτική απελευθέρωση και να «αποσταθεροποιήσει» τη Σοβιετική Ένωση,
δημιουργώντας, όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του, «ολίγους ξεσηκωμένους
μουσουλμάνους». Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του συνέπεσε με τις φιλοδοξίες της
πακιστανού δικτάτορα, Στρατηγού Zia ul-Haq να κυριαρχήσει στην
περιοχή. Το 1986, η CIA και η υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν, η ISI, άρχισαν
να στρατολογούν άτομα από όλο τον κόσμο για να συμμετάσχουν στην αφγανική
τζιχάντ. Ο Σαουδάραβας πολυεκατομμυριούχος Osama bin Laden ήταν ένας από αυτούς. Οι μαχητές που
τελικά εντασσόταν στους Ταλιμπάν και στην Αλ-Κάιντα, στρατολογούνταν στο
ισλαμικό κολέγιο στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και λάμβαναν παραστρατιωτική
εκπαίδευση σε στρατόπεδο της CIA στη Βιρτζίνια. Αυτό ονομαζόταν «Επιχείρηση
Κυκλώνας». Η επιτυχία της γιορτάστηκε το 1996, όταν ο τελευταίος Πρόεδρος του
Αφγανιστάν από το PDPA, ο Mohammed Najibullah - ο οποίος είχε μεταβεί ενώπιον της Γενικής
Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για να απευθύνει έκκληση για βοήθεια - κρεμάστηκε
από έναν φανοστάτη (αν μας θυμίζει κάτι – σ.τ.μ.) από τους Ταλιμπάν.
Η υποστροφή της «Επιχείρησης Κυκλώνας» και οι «ολίγοι
ξεσηκωμένοι μουσουλμάνοι» της, ήταν η 11η Σεπτεμβρίου του 2001.
Η «Επιχείρηση Κυκλώνας» έγινε ο «πόλεμος
κατά της τρομοκρατίας», στο οποίο αμέτρητοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά θα
χάσουν τη ζωή τους σε ολόκληρο το μουσουλμανικό κόσμο, από το Αφγανιστάν στο
Ιράκ, την Υεμένη, τη Σομαλία και τη Συρία. Το μήνυμα του επιβολέα ήταν και
παραμένει: «Είστε είτε μαζί μας είτε εναντίον μας».
Το
κοινό νήμα που διαπερνά το φασισμό, στο παρελθόν και το παρόν, είναι οι μαζικές
δολοφονίες. Η αμερικανική εισβολή του Βιετνάμ είχε τις «ζώνες ελεύθερου πυρός»
της, τις «καταμετρήσεις σωμάτων» της και τις «παράπλευρες απώλειές» της. Στην
επαρχία Quang Ngai, από όπου έστελνα ανταποκρίσεις πολλές χιλιάδες πολίτες
("κιτρινιάρηδες") δολοφονήθηκαν από τις ΗΠΑ˙ ωστόσο, μία μόνο σφαγή, αυτή
στο Μάι Λάι, μνημονεύεται. Στο Λάος και την Καμπότζη, ο μεγαλύτερος από αέρος
βομβαρδισμός στην ιστορία παρήγαγε μια εποχή τρόμου, που χαρακτηρίζεται από το
θέαμα των ενωμένων μεταξύ τους κρατήρων οι οποίοι - από αέρος - προσομοιάζουν
με τερατώδη περιδέραια. Οι βομβαρδισμοί έδωσαν στην Καμπότζη το δικό της ISIS,
με επικεφαλής τον Pol Pot.
Σήμερα,
η μεγαλύτερη ενιαία εκστρατεία τρόμου στον κόσμο περιλαμβάνει την εκτέλεση ολόκληρων
οικογενειών, καλεσμένων σε γάμους ή πενθούντων σε κηδείες. Αυτά είναι τα θύματα
του Obama. Σύμφωνα με
τους New York Times, ο Obama κάνει την επιλογή του από τη «λίστα φόνων» της CIA, που του
παρουσιάζεται κάθε Τρίτη στην Αίθουσα Επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Στη
συνέχεια αποφασίζει, χωρίς κανένα ίχνος νομικής αιτιολόγησης, το ποιος θα ζήσει
και ποιος θα πεθάνει. Όργανο των εκτελέσεών του είναι ο πύραυλος Hellfire, που
μεταφέρεται από μη επανδρωμένο αεροσκάφος γνωστό ως drone (κηφήνας)˙ αυτά κυριολεκτικά
ψήνουν τα θύματά τους, στολίζοντας την περιοχή με μια γιρλάντα από τα λείψανά
τους. Κάθε «χτύπημα» καταχωρείται σε μια απομακρυσμένη οθόνη κονσόλας ως "λιώσιμο
εντόμου".
«Στη θέση αυτών που παρέλαυναν με το βάδισμα
της χήνας», έγραφε ο ιστορικός Norman Pollock, «βάλτε τη, φαινομενικά πιο αθώα,
στρατιωτικοποίηση της κουλτούρας στο σύνολό της - και στη θέση του πομπώδους
ηγέτη, έχουμε έναν δήθεν
μεταρρυθμιστή, που εργάζεται εν ευθυμία, σχεδιάζοντας και εκτελώντας δολοφονίες
ενώ χαμογελά συνεχώς.»
Αυτό
που ενοποιεί τον παλαιό και το νέο φασισμό είναι η λατρεία της ανωτερότητας.
«Πιστεύω στην αμερικανική ιδιαιτερότητα με κάθε ίνα της ύπαρξής μου», είπε ο Obama, ανακαλώντας δηλώσεις εθνικού
φετιχισμού από τη δεκαετία του 1930. Όπως ο ιστορικός Alfred W. McCoy επεσήμανε,
ήταν ο αφοσιωμένος στο Hitler,
Carl Schmitt, που είπε, «ο κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την
εξαίρεση.» Αυτό αποτελεί την επιτομή του αμερικανισμού, της κυρίαρχης ιδεολογίας
στον κόσμο. Το ότι εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται ως μια ιδεολογία των
αρπακτικών, αποτελεί το επίτευγμα μιας εξίσου ασυναίσθητης πλύσης εγκεφάλου. Ύπουλη,
άδηλη, εμπνευσμένα παρουσιαζόμενη ως διαφωτισμός εν κινήσει, η έπαρσή της υπαινίσσεται
το δυτικό πολιτισμό. Μεγάλωσα τρεφόμενος με την κινηματογραφική εκδοχή της
αμερικανικής δόξας, (εκδοχής που αποτελεί - σ.τ.μ.) σχεδόν στο σύνολό της μια
διαστρέβλωση. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν ο Κόκκινος Στρατός που είχε καταστρέψει το
μεγαλύτερο μέρος της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, με τίμημα που έφτανε τα 13
εκατομμύρια στρατιώτες. Σε αντίθεση, οι απώλειες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων
και αυτών στον Ειρηνικό, ανήλθαν στις 400 χιλιάδες. Το Χόλυγουντ το αντέστρεψε αυτό.
Η διαφορά τώρα είναι ότι το κοινό του
κινηματογράφου καλείται να σφίγγει τις παλάμες του μπροστά στην «τραγωδία» των αμερικανών
ψυχοπαθών που έχουν καθήκον να σκοτώνουν ανθρώπους σε μακρινούς τόπους - όπως ακριβώς
τους σκοτώνει ο ίδιος ο Πρόεδρος. Η ενσάρκωση της βίας του Χόλυγουντ, ο
ηθοποιός και σκηνοθέτης Clint Eastwood,
φέτος ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ταινία του «American Sniper» («Αμερικανός Σκοπευτής»)
που λέει για έναν αδειοδοτημένο δολοφόνο - και επιπροσθέτως παλαβό με πατέντα.
Η εφημερίδα New York Times την περιέγραψε ως «πατριωτική ταινία για όλη την
οικογένεια, η οποία έσπασε όλα τα ρεκόρ προσέλευσης κατά τις πρώτες μέρες
προβολής της».
Δεν υπάρχουν ηρωικές ταινίες για τον
εναγκαλισμό του φασισμού από την Αμερική. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου, η Αμερική (και η Βρετανία) βγήκαν στον πόλεμο κατά των Ελλήνων που
είχαν αγωνιστεί ηρωικά ενάντια στο ναζισμό και αντιστέκονταν την άνοδο του
ελληνικού φασισμού. Το 1967, η CIA βοήθησε να έρθει στην εξουσία η φασιστική
στρατιωτική χούντα της Αθήνας - όπως έκανε στη Βραζιλία και στο μεγαλύτερο
μέρος της Λατινικής Αμερικής. Γερμανοί και Ανατολικοευρωπαίοι, που είχαν
συνεργήσει στη ναζιστική επιθετικότητα και σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας,
βρήκαν απάγκιο στις ΗΠΑ˙ εκεί πολλοί κανακεύτηκαν και είδαν τα ταλέντα τους να
ανταμείβονται. Ο Wernher von Braun
υπήρξε ταυτόχρονα ο «πατέρας» τόσο των ναζιστικών βομβών τρόμου V-2 (πυραυλοκίνητα βλήματα - σ.τ.μ.)
όσο και του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ.
Κατά τη δεκαετία του 1990, καθώς οι πρώην Σοβιετικές
Δημοκρατίες, η Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια έγιναν στρατιωτικά
προκεχωρημένα φυλάκια του ΝΑΤΟ, οι κληρονόμοι ενός ναζιστικού κινήματος στην
Ουκρανία έλαβαν την ευκαιρία τους. Ο ουκρανικός φασισμός, υπεύθυνος για τους
θανάτους χιλιάδων Εβραίων, Πολωνών και Ρώσων κατά τη διάρκεια της ναζιστικής
εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, αποκαταστάθηκε και το «νέο κύμα» του χαιρετίστηκε
από τον επιβολέα ως «εθνικιστές».
Αυτό έφτασε στο απόγειό του το 2014, όταν η
κυβέρνηση Obama έριξε 5 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα πραξικόπημα εναντίον
της εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι μονάδες κρούσεις (για το πραξικόπημα -σ.τ.μ.) ήταν
νεοναζί γνωστοί ως «Δεξιός Τομέας» (Πράβιι Σέκτορ - σ.τ.μ.) και «Ελευθερία» (Σβόμποντα). Μεταξύ των
ηγετών τους περιλαμβανόταν ο Oleh Tyahnybok, ο οποίος έκανε εκκλήσεις για
κάθαρση από τη «Μοσχοβίτικη-εβραϊκή μαφία» και «τα άλλα αποβράσματα», συμπεριλαμβανομένων
των ομοφυλόφιλων, των φεμινιστριών και εκείνων που ανήκουν στην πολιτική
αριστερά.
Οι φασίστες έχουν πλέον ενσωματωθεί στην
πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου. Ο πρώτος εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου της
Ουκρανίας, Andriy
Parubiy, από τους ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος, υπήρξε συνιδρυτής του «Σβόμποντα».
Στις 14 Φεβρουαρίου, ο Parubiy ανακοίνωσε ότι θα πετούσε στην Ουάσιγκτων για
κάνει «τις ΗΠΑ να μας δώσουν σύγχρονο οπλισμό υψηλής ακρίβειας». Αν τα
καταφέρει, αυτό θα θεωρηθεί από τη Ρωσία ως πράξη πολέμου.
Κανένας δυτικός ηγέτης δεν έχει μιλήσει μέχρι τώρα
για την αναβίωση του φασισμού στην καρδιά της Ευρώπης - με την εξαίρεση του Vladimir Putin, ο λαός του οποίου έχασε
22 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τη ναζιστική εισβολή που ήρθε μέσω της παραμεθόριας
περιοχής της Ουκρανίας. Κατά την πρόσφατη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο,
η εκπρόσωπος του Obama,
Victoria Nuland, Αναπληρώτρια Υπουργός Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και
Ευρασιατικές Υποθέσεις, παραληρούσε κατηγορώντας τους ευρωπαίους ηγέτες για την
αντίθεσή τους στον εξοπλισμό του καθεστώτος του Κιέβου από τις ΗΠΑ. Αναφέρθηκε
στο Γερμανό Υπουργό Άμυνας ως «Υπουργό της ηττοπάθειας». Η Nuland ήταν ο εγκέφαλος
πίσω από το πραξικόπημα στο Κίεβο. Πρόκειται για τη σύζυγο του Robert D. Kagan,
ενός ηγετικού νεοσυντηρητικού φωστήρα και συνιδρυτή του ακροδεξιού “Project for a New American Century” (Σχεδίου για ένα Νέο
Αμερικανικό Αιώνα). Υπήρξε δε (η Nuland - σ.τ.μ.) σύμβουλος του Dick Cheney για την εξωτερική πολιτική.
Το πραξικόπημα της Nuland δεν πήγε σύμφωνα με
το σχέδιο. Η κατάληψη από το ΝΑΤΟ της Κριμαίας, της ιστορικής, νόμιμης ναυτικής
βάσης της Ρωσίας σε ζεστή (ελεύθερη από πάγους - σ.τ.μ.) θάλασσα απετράπη. Ο,
κατά κύριο μέρος ρωσικός, πληθυσμός της Κριμαίας - η οποία παρανόμως
παραχωρήθηκε στην Ουκρανία από τον Nikita Krushchev το 1954 - ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία να
επιστρέψει στη Ρωσία, όπως είχε πράξει και στη δεκαετία του 1990. Το δημοψήφισμα
ήταν εθελοντικό, είχε τη λαϊκή αποδοχή και διεξήχθη υπό τη διεθνή εποπτεία. Δεν
υπήρξε εισβολή.
Ταυτόχρονα, το καθεστώς του Κιέβου στράφηκε
ενάντια στο εθνικό ρωσικό πληθυσμό στα ανατολικά με αγριότητα εθνοκάθαρσης.
Αναπτύσσοντας νεοναζιστικές πολιτοφυλακές κατά το πρότυπο των Waffen-SS, βομβάρδισαν
και έθεσαν υπό πολιορκία πόλεις και κωμοπόλεις. Χρησιμοποίησαν το λιμό ως όπλο,
κόβοντας το ηλεκτρικό, παγώνοντας τραπεζικούς λογαριασμούς, διακόπτοντας την
κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις. Πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες πέρασαν
τα σύνορα προς τη Ρωσία. Στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, έγιναν μη-άνθρωποι, που δραπέτευσαν
από «τη βία» που προκλήθηκε από τη «ρωσική εισβολή». Ο διοικητής του ΝΑΤΟ,
στρατηγός Breedlove - του οποίου το όνομα και οι ενέργειες θα μπορούσαν να
έχουν εμπνευστεί από τον Dr. Strangelove
του Stanley Kubrick - ανακοίνωσε ότι «συνέρρεαν» ρωσικά στρατεύματα δυνάμεως 40.000
ανδρών. Στην εποχή των δορυφορικών
εγκληματολογικών αποδείξεων, αυτός δεν είχε να παρουσιάσει καμία.
Οι ρωσόφωνοι και δίγλωσσοι κάτοικοι της
Ουκρανίας - το ένα τρίτο του πληθυσμού - από καιρό αναζητούσαν μια ομοσπονδία
που να αντανακλά την εθνοτική ποικιλομορφία της χώρας και που να είναι
ταυτόχρονα αυτόνομη και ανεξάρτητη από τη Μόσχα. Οι περισσότεροι δεν είναι
«αυτονομιστές», παρά πολίτες που θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους
και αντιτάσσονται στην αρπαγή της εξουσίας στο Κίεβο. Η εξέγερσή τους και η
δημιουργία αυτονόμων «πολιτειών» αποτελεί αντίδραση στις επιθέσεις του Κιέβου
εναντίον τους. Πολύ λίγα από αυτά έχουν εξηγηθεί στα δυτικά ακροατήρια.
Στις 2η Μαΐου 2014, 41 άνθρωποι
ρωσικής καταγωγής κάηκαν ζωντανοί στο Κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό, με την
αστυνομία να παρίσταται αδρανής. Ο ηγέτης του Δεξιού Τομέα Dmytro Yarosh
χαιρέτισε τη σφαγή ως «άλλη μια φωτεινή μέρα στην εθνική μας ιστορία». Στα
αμερικανικά και βρετανικά μέσα ενημέρωσης, το γεγονός αναφέρθηκε ως μια
«σκοτεινή τραγωδία» που προέκυψε από «συγκρούσεις» μεταξύ «εθνικιστών»
(νεο-Ναζί) και «αυτονομιστών» (άνθρωποι που συγκέντρωναν υπογραφές για τη διεξαγωγή
δημοψηφίσματος περί ομοσπονδιακής Ουκρανίας).
Οι New
York Times έθαψαν το θέμα, απορρίπτοντας ως ρωσική προπαγάνδα τις προειδοποιήσεις
για τις φασιστικές και αντισημιτικές πολιτικές των νέων πελατών της Ουάσιγκτων.
Η Wall Street Journal καταδίκασε τα θύματα - «Η φονική πυρκαγιά στην Ουκρανία, πιθανότατα
πυροδοτήθηκε από τους αντάρτες, λέει η κυβέρνηση.» Ο Obama συνεχάρη τη χούντα για την «αυτοσυγκράτησή»
της.
Εφόσον
ο Putin μπορεί να προκληθεί, ώστε να προστρέξει σε βοήθεια τους, ο
προαποφασισμένος από τη Δύση ρόλος του ως «παρία», θα δικαιώσει το ψέμα ότι η
Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία. Στις 29 Ιανουαρίου, ο ανώτατος στρατιωτικός
διοικητής της Ουκρανίας, στρατηγός Viktor Muzhemko, σχεδόν ακούσια απέρριψε
την ίδια τη βάση για τις κυρώσεις των
ΗΠΑ και της ΕΕ εις βάρος της Ρωσίας, όταν σε μια συνέντευξη Τύπου δήλωσε εμφατικά:
«Ο ουκρανικός στρατός δεν μάχεται εναντίον των τακτικών μονάδων του Ρωσικού Στρατού».
Υπήρχαν «μεμονωμένοι πολίτες» οι οποίοι ήταν μέλη «παράνομων ένοπλων ομάδων»,
αλλά δεν υπήρχε ρωσική εισβολή. Αυτό δεν απετέλεσε είδηση. Ο Vadym Prystaiko,
Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών του Κιέβου, είχε ζητήσει «γενικευμένο πόλεμο»
με την οπλισμένη με πυρηνικά Ρωσία.
Στις 21
Φεβρουαρίου, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ James Inhofe, ένας Ρεπουμπλικάνος από την Οκλαχόμα, εισηγήθηκε ένα
νομοσχέδιο που θα ενέκρινε την παροχή Αμερικανικών όπλων στο καθεστώς του
Κιέβου. Κατά την ομιλία του στη Γερουσία, ο Inhofe χρησιμοποίησε φωτογραφίες ισχυριζόμενος
ότι εμφάνιζαν ρωσικά στρατεύματα που περνούσαν στην Ουκρανία, οι οποίες εδώ και
καιρό έχουν εκτεθεί ως φτιαχτές. Αυτό παραπέμπει στις φτιαχτές φωτογραφίες των
σοβιετικών εγκαταστάσεων στη Νικαράγουα του Ronald Reagan και τα πλαστά στοιχεία περί όπλων
μαζικής καταστροφής στο Ιράκ του Colin Powell στα Ηνωμένα Έθνη.
Η ένταση της συκοφαντικής εκστρατείας κατά της
Ρωσίας και η απεικόνιση του προέδρου της ως παλιανθρώπου του λαϊκού θεάτρου δε
μοιάζει με τίποτε από όσα έχω δει ως δημοσιογράφος. Ο Robert Parry, ένας από
τους πιο διακεκριμένους δημοσιογράφους-ερευνητές της Αμερικής, ο οποίος
αποκάλυψε το Σκάνδαλο Ιράν-Κόντρας (στην Ελλάδα κυρίως γνωστού ως Ιράνγκεητ –
σ.τ.μ.), έγραψε πρόσφατα: «Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση, από τον καιρό της
Γερμανίας του Adolf Hitler,
δε θεώρησε σκόπιμο να αποστείλει Ναζιστικά τάγματα εφόδου για να εξαπολύσει πόλεμο
ενάντια σε εγχώριο πληθυσμό, αλλά το καθεστώς του Κίεβο το έπραξε - και το έπραξε
εν πλήρει γνώσει. Ωστόσο, σε ολόκληρο το φάσμα της πολιτικής και των μέσων
ενημέρωσης της Δύσης, υπήρξε μια επισταμένη προσπάθεια συγκάλυψης αυτής της
πραγματικότητας, ακόμη και μέχρι του σημείου του να παραβλέπονται καλά
τεκμηριωμένα γεγονότα… Αν αναρωτιέστε το πώς ο κόσμος θα μπορούσε να σκοντάψει
σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο - όπως εν πολλοίς έγινε με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο
έναν αιώνα πριν - το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να δείτε την τρέλα
γύρω από την Ουκρανία, (τρέλα που - σ.τ.μ.) έχει αποδειχθεί αδιαπέραστη από τα
γεγονότα ή τον ορθό λόγο».
Το 1946, ο εισαγγελέας της Δίκης της Νυρεμβέργης, δήλωσε για τα γερμανικά
μέσα ενημέρωσης: «Η χρήση του ψυχολογικού πολέμου από τους ναζί συνωμότες είναι
καλά γνωστή. Πριν από κάθε μεγάλη επιθετική ενέργεια, με ορισμένες εξαιρέσεις
λόγω σκοπιμότητας, εξαπέλυαν μια εκστρατεία στον Τύπο, υπολογισμένη έτσι ώστε
να αποδυναμώνει τα θύματά τους και να προετοιμάζει ψυχολογικά το γερμανικό λαό για
την επίθεση... Στο σύστημα προπαγάνδας του Κράτους του Χίτλερ ήταν ο ημερήσιος
τύπος και το ραδιόφωνο που αποτέλεσαν τα πιο σημαντικά όπλα.»
Στην
εφημερίδα “The Guardian” στις 2 Φεβρουαρίου, ο Timothy Garton-Ash έκανε - κατ’
ουσίαν - έκκληση για έναν παγκόσμιο πόλεμο. «Πρέπει να σταματήσουμε τον Putin - », δήλωνε ο τίτλος, «και
μερικές φορές μόνο τα όπλα μπορούν να σταματήσουν τα όπλα.» Ο ίδιος παραδέχθηκε
ότι η απειλή του πολέμου θα «εκθρέψει μια ρωσική παράνοια της περικύκλωσης»˙
αλλά αυτό δεν θα πείραζε. Κατονόμασε το στρατιωτικό εξοπλισμό που απαιτείται για
τη δουλειά και ενημέρωσε τους αναγνώστες του ότι «η Αμερική έχει το καλύτερο πακέτο.»
Το 2003, ο Garton-Ash, καθηγητής στην Οξφόρδη, επανέλαβε την
προπαγάνδα που οδήγησε στη σφαγή στο Ιράκ. Ο Saddam Hussein, έγραφε, «καθώς ο (Colin) Powell τεκμηρίωσε, έχει συσσωρεύσει μεγάλες ποσότητες τρομακτικών
χημικών και βιολογικών όπλων και κρύβει ό,τι απομένει από αυτά. Ο ίδιος εξακολουθεί
να προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα». Επαίνεσε τον Blair ως ένα «επηρεασμένο
από τον Gladstone, χριστιανό-φιλελεύθερο
παρεμβατιστή». Το 2006, έγραψε, «Τώρα αντιμετωπίζουμε την επόμενη μεγάλη
δοκιμασία της Δύσης μετά το Ιράκ: το Ιράν».
Τα ξεσπάσματά του - ή όπως προτιμά (να τα
αποκαλεί ο ίδιος - σ.τ.μ.) ο Garton-Ash, «η βασανισμένη φιλελεύθερη αμφιθυμία»
του - δε διαφέρουν από εκείνα της
φιλελεύθερης ελίτ εκατέρωθεν του Ατλαντικού, η οποία έχει συνάψει μια φαουστικού
τύπου συμφωνία. Ο εγκληματίας πολέμου Blair είναι ο χαμένος ηγέτης τους. Η Guardian, στην οποία εμφανίστηκε
το άρθρο του Garton-Ash, δημοσίευσε μια ολοσέλιδη διαφημιστική καταχώρηση για
ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό Stealth. Πάνω στην απειλητική φωτογραφία του τέρατος
της Lockheed Martin, υπήρχαν τα λόγια: «Το Εφ-35. Σπουδαίο για τη Βρετανία» (F-35.
GREAT For Britain, λογοπαίγνιο -
σ.τ.μ.). Αυτό το αμερικανικό «πακέτο» θα κοστίσει στους βρετανούς
φορολογούμενους 1,3 δισεκατομμύρια λίρες, με τους προκατόχους του, τα «F-τάδε» να έχουν
πραγματοποιήσει σφαγές ανά τον κόσμο. Συντονισμένη με τον διαφημιζόμενο της, η
συντακτική ομάδα της Guardian ζητούσε αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.
Για μια φορά ακόμη, υπάρχει σοβαρός σκοπός. Οι
ηγεμόνες του κόσμου θέλουν την Ουκρανία όχι μόνο ως βάση πυραύλων˙ θέλουν την οικονομία
της. Η νέα υπουργός οικονομικών του Κιέβου, η Nataliwe Jaresko, είναι μία πρώην
ανώτερη αξιωματούχος του Στέητ Ντηπάρτμεντ υπεύθυνη για τις υπερπόντιες «επενδύσεις»
των ΗΠΑ. Η ουκρανική υπηκοότητα της απονεμήθηκε εσπευσμένα.
Θέλουν
την Ουκρανία για το άφθονο φυσικό της αέριο˙ Ο γιος του Joe Biden, Αντιπρόεδρου (των
Η.Π.Α. - σ.τ.μ.), είναι στο διοικητικό συμβούλιο της μεγαλύτερης εταιρείας
πετρελαίου, φυσικού αερίου και σχιστολιθικών εξορύξεων (fracking) της
Ουκρανίας. Οι παραγωγοί γενετικά τροποποιημένων σπόρων, εταιρείες όπως η κακόφημη
Monsanto, θέλουν τα πλούσια καλλιεργήσιμα εδάφη της Ουκρανίας.
Πάνω
από όλα, θέλουν τον ισχυρό γείτονα της Ουκρανίας, τη Ρωσία. Θέλουν να
βαλκανιοποιήσουν ή να διαμελίσουν τη Ρωσία και να εκμεταλλευθούν τη μεγαλύτερη
πηγή φυσικού αερίου στη γη. Καθώς οι πάγοι της Αρκτικής λιώνουν, θέλουν τον
έλεγχο του Αρκτικού Ωκεανού και του ενεργειακού του πλούτου, καθώς και τα εκτεταμένα
Αρκτικά χερσαία σύνορα της Ρωσίας. Ο άνθρωπός τους στη Μόσχα ήταν κάποτε ο Boris Yeltsin, ένας μέθυσος που παρέδωσε
την οικονομία της χώρας του στη Δύση. Ο διάδοχός του, ο Putin, έχει αποκαταστήσει τη Ρωσία ως
κυρίαρχο έθνος˙ αυτό είναι το έγκλημά του.
Η
ευθύνη των υπολοίπων από εμάς είναι σαφής. Στόχος είναι να προσδιορίσουμε και
να εκθέσουμε τα αλόγιστα ψέματα των πολεμοκάπηλων και ποτέ να μην συμπράττουμε
μαζί τους. Είναι να αναζωπυρώσουμε τα μεγάλα λαϊκά κινήματα, που έφεραν έναν εύθραυστο
πολιτισμό στα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά κράτη. Το πιο σημαντικό, είναι να αποτρέψουμε
την άλωση του ίδιου μας του εαυτού: του νου μας, της ανθρωπιάς μας, του
αυτοσεβασμού μας. Αν παραμείνουμε σιωπηλοί, η νίκη επί ημών είναι βέβαιη - και
ένα ολοκαύτωμα μας γνέφει.
Μπορείτε να
επικοινωνήσετε με τον John Pilger μέσω
της ιστοσελίδας του:
27/02/-
01/03/2015
solidarityantifascistukraine.wordpress.com
Πολύ καλή επιλογή!
ΑπάντησηΔιαγραφή