Με τους νόμους και τα δικαστήριά τους
δεν θα σταματήσουν το αντιπολεμικό κίνημα
Δεν πέρασε, κι αυτή τη φορά, η ποινικοποίηση του αγώνα των Φαντάρων. Ούτε θα περάσει
Την Τρίτη, 23 Μαΐου, τελείωσε οριστικά η δίκη του Ν. Αργυρίου, μέλους της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Με αυτήν, θεωρούμε ότι έκλεισε, όχι πολύ επιτυχημένα -και σίγουρα όχι όσο θα ήθελαν- για τους κρατικούς μηχανισμούς ασφαλείας, τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, ένας ακόμα κύκλος αποπειρών να χτυπηθεί η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, οι εκατοντάδες και χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος Μέσα κι Έξω από το Στρατό και το Δίκτυο Σπάρτακος (διαβάστε εδώ και εδώ).
Τελείωσε οριστικά, με την απαλλαγή μας από την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης, για την προ επταετίας ανάρτηση καταγγελίας φαντάρων στο ΚΕΝ Γρεβενών, μια κατηγορία που είχε επιβάλει στον Ν. Αργυρίου, την ποινή-ρεκόρ των δύο ετών φυλάκισης με τριετή αναστολή. Η κατηγορία μετατράπηκε σε «απλή δια του τύπου δυσφήμιση», με ποινή φυλάκισης 6 μηνών, μια κατηγορία που -σύμφωνα με το νόμο- έχει παραγραφεί. Κι αυτή η μετατροπή (και όχι πλήρης αθώωση, όπως ήταν η απαίτηση του αντιπολεμικού αγώνα της νεολαίας και των εργαζόμενων) είναι η ίδια μια αντίφαση εν τοις όροις την οποία πρέπει σοβαρά να εκτιμήσουμε, παρά το γεγονός ότι αποτελεί, επί της πολιτικής ουσίας της δίκης, de facto αθώωση στα μάτια της κοινωνίας που αγωνίζεται.
Ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη, τελικά, η δίκη συνιστά νίκη του κινήματος για την ίδια την ύπαρξή του – όχι μόνο του κινήματος αλληλεγγύης και υπεράσπισης ενός διωκόμενου αγωνιστή, αλλά και του κινήματος μέσα κι έξω από το στρατό. Συνιστά μια πρώτη νίκη του αντιπολεμικού κινήματος, στη μακρά πορεία που καλείται να διανύσει στους σημερινούς δύσκολους καιρούς. Αυτή θα είναι μια μακρά πορεία, επανεμφάνισης με μαζικούς όρους, ανασυγκρότησης και επαναθεμελίωσής του, μέσα από τις μάχες που θα δώσουν ενάντια στον πόλεμο και την ασφάλεια οι επαναστατικές, ριζοσπαστικές, μαχητικές δυνάμεις των κινημάτων.
Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, άμεσα αλλά και ιστορική κλίμακα, τόσο τον εθνικισμό και το ρατσισμό που προετοιμάζουν και επιβάλλουν το μιλιταρισμό και τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, όσο και την ατελείωτη πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους, την καταστολή στο εσωτερικό και την πολεμική απειλή στην περιοχή, τους προκλητικούς πολεμικούς εξοπλισμούς και τις διαρκείς εχθροπραξίες που διεξάγουν το ελληνικό και τουρκικό κράτος· πρώτα απέναντι σε όποιον και όποια αντιστέκεται, στους πρόσφυγες και τους αγωνιστές/τριες, κι έπειτα μεταξύ τους, όπου θέλουν χρησιμοποιήσουν λαούς και νεολαία σαν αναλώσιμο υλικό στους ανταγωνισμούς και τη μοιρασιά από τα κέρδη τους.
Το δικαστήριο βρέθηκε στην άβολη θέση να σκεφτεί ότι μια ενδεχόμενη καταδίκη της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και του αγώνα των φαντάρων μέσα στο στρατό, ίσως συνιστά χειρότερη έκβαση από μια αθώωση. Βρέθηκε, λοιπόν, με αυτό τον τρόπο, στην αμυντική θέση να προσπαθεί να διασώσει ό,τι μπορεί από την προηγούμενη καταδίκη και το άθλιο σκεπτικό της. Σίγουρα, μια τέτοια δικαστική απόφαση αποτελεί ένα μικρό και πρωτόλειο δείγμα της δυναμικής του κινήματος. Αποτελεί μια πρώτη μορφή συσσώρευσης αγωνιστών και αγωνιστριών ενάντια στην επιθετικότητα του ελληνικού κράτους, πρώτα απέναντι στους λαούς, και τη βιομηχανία διώξεων και καταδικών, που αποτελεί και το πρώτο «μη-φονικό» του (non-lethal) όπλο ενάντια σε όσους/ες αμφισβητούν.
Ένα πρόβλημα, όμως, το οποίο θα κληθούμε πιθανώς να αντιμετωπίσουμε στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, είναι η διάσωση ενός μέρους του σκεπτικού της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης Στις 23 Μαΐου, το δικαστήριο, προφανώς θέλοντας να κρατήσει τα προσχήματα, αποφάσισε ότι δεν μπορεί να κρίνει ένα «πολιτικό ζήτημα» (αυτό ήταν το υπονοούμενο) όπως το αν είναι αλήθεια μια καταγγελία φαντάρων για καψώνια στο στρατό. Και προσπάθησε να πάρει ισοπαλία, για λογαριασμό του μηχανισμού και της ιεραρχίας των καραβανάδων, με την οποία μπορεί να γελάει ο κόσμος, σίγουρα όμως θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν οι κρατικοί μηχανισμοί. Πήρε, δηλαδή, μια πολιτική απόφαση, ακόμα κι αν «προσποιείται» ότι δεν το έκανε.
Πουθενά στην αγόρευση της εισαγγελέως, ή στη διαδικασία της δίκης από τη μεριά των δικαστών, δεν αμφισβητήθηκε ένα σκεπτικό που οδήγησε σε κατηγορία ενός αγωνιστή χωρίς στοιχεία, με «αποδεικτικό υλικό» που αποτελεί προϊόν παρακολούθησης, με στήσιμο κατηγοριών ύστερα από «προεπιλογή» υπόπτου και κατηγορουμένου. Για μια ακόμα φορά, έδρα και εισαγγελέας απαντούσαν αντί του μηνυτή, καθώς ο ίδιος δεν μπορούσε να στηρίξει ούτε ένα από τα επιχειρήματά του.
Είναι κάτι που γνωρίζει καλά -σε άλλη ιστορία- ο Τάσος Θεοφίλου, από τον πολύχρονο εγκλεισμό του και από την άθλια εκ νέου αγόρευση της εισαγγελέως, που ζητά την αβάσιμη καταδίκη του σε ισόβια, μόνο γιατί είναι αγωνιστής. Όπως, με διαφορετικό τρόπο, το γνωρίζει ο Μ. Σεϊσίδης, τα χρόνια που σέρνεται στα δικαστήρια, κυρίως επειδή είναι αναρχικός. Ακόμα περισσότερο, όμως, η δικαστική απόφασή μας μοιάζει πολύ, τόσο στο σκεπτικό της κατηγορίας και στα στοιχεία που παρουσιάστηκαν όσο και στο σκεπτικό της απαλλαγής, με τη δίκη των αγωνιστών ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων, ύστερα από μήνυση της ΤΡΑΜ Α.Ε.
Τι σημαίνει, όμως, πολεμική θωράκιση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού απέναντι στο κίνημα και την κοινωνική πλειοψηφία; Η συνέλευση Autonome Antifa, που κόλλησε αφίσες σχετικά με τον παραλογισμό το ελληνικό κράτος να έχει διαφορετικά εναέρια από θαλάσσια σύνορα, κατηγορείται ανοιχτά ως «πράκτορες», από κατάπτυστα καθεστωτικά μέσα σε TV και internet, με κατάπτυστες εκφράσεις. Η Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Ναυτικού, που ισχυρίζεται ότι οι αντάρτες στη Μάχη της Κρήτης ευθύνονται για τα αντίποινα και τις εκτελέσεις των ΝΑΖΙ, μηνύει -επίσης για συκοφαντική δυσφήμιση- τον απόστρατο αξιωματικό, αγωνιστή του αντιπολεμικού κινήματος, Ν. Καραναστάση, επειδή τόλμησε να απαντήσει με άρθρο. Για να καταλάβουμε ότι αυτή η διαδρομή δεν έχει τέλος, με απαίτηση Στουρνάρα, συλλαμβάνεται ο δημοσιογράφος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, Γιώργος Φιλιππάκης γιατί τον συσχέτισε με τον Παπαδήμο, ύστερα από την επίθεση με αυτοσχέδια βόμβα.
Για το δικαστικό σύστημα, τον κρατικό μηχανισμό και το «συνταγματικό τόξο» που συνδέει την κυβέρνηση ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος», δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις «στους ενόχους» που κυνηγούν. «Όλοι είναι ύποπτοι». Ή, μάλλον, «ένοχοι» Υπάρχουν μόνο τακτικές υποχωρήσεις στη βιομηχανία καταδικών, διώξεων, καταστολής προκειμένου να διασώσουν το οικοδόμημα της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Κι αυτό είναι το μόνο «ουσιαστικό» σκεπτικό», που χαρακτηρίζει κάθε δικαστική απόφαση στις δίκες των αγωνιστών. Δεν θα μιλάει κανείς όταν το κράτος επιχειρεί…
Κυρίως, όμως, το δικαστήριο κατάφερε να αποπολιτικοποιήσει το βασικό χαρακτήρα της δίκης, τη σύγκρουση ανάμεσα στην αγωνιζόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το πλέγμα των κρατικών μηχανισμών για το δικαίωμα, μεταξύ άλλων, του φαντάρου να είναι πολίτης με στολή ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο και την καταστολή, ως μια απλή διαφορά μεταξύ δύο ιδιωτών. Δεν έχει σημασία αν και αυτό το επιχείρημα κατέρρευσε. Στην απόφαση, παραμένει, έστω σαν αμήχανο παρακαλετό του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού: «ας μείνει το θέμα εδώ».
Κατάφερε, επίσης, δια της απολιτικοποίησης αυτής, να διασώσει το βασικό πολιτικό σκεπτικό τους: «για τον στρατό δεν πρέπει να μιλάμε». Έστω κι αν το διέσωσε σαν μια αστεία καρικατούρα, όσο και ο καραβανάς-εκπρόσωπος του στρατιωτικού κατεστημένου, μόνος του, χωρίς καν ένα συνάδελφό του από όλο το στρατιωτικό σώμα του οποίου «την τιμή και υπόληψη» επικαλείται πώς «θίξαμε», με σύμμαχο μόνο τη δικαστική έδρα, απέναντι σε δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες. Απέναντι σε όλη την ιστορία των θανάτων και των ατυχημάτων φαντάρων, των ΕΔΕ που συγκαλύπτουν τη βία του στρατιωτικού μηχανισμού, τον εθνικισμό, το φασισμό και το ρατσισμό της στρατιωτικής ιεραρχίας, τη χρήση του στρατού ως δύναμη καταστολής, αλλά και των πολεμικών αναμετρήσεων που προετοιμάζει το ελληνικό κράτος, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και των επεμβάσεων που πραγματοποιεί μαζί με ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό.
Σε αυτή τη δίκη, σε άμυνα ήταν η στρατιωτική ιεραρχία, το υπουργείο εθνικής άμυνας και το δικαστικό σώμα, που είχε εκτεθεί πολιτικά με την προηγούμενη απόφασή του. Θεωρούμε ότι εξακολουθεί να είναι έκθετο πολιτικά, ακριβώς γιατί και η τελική του απόφαση, στο εφετείο, δεν συνιστά τίποτα άλλο παρά μια συγκάλυψη της πρωτόδικης απόφασης. Φοβούνται, και αυτό επέδρασε τελικά καταλυτικά, ότι η συνέχεια του κινήματος αλληλεγγύης είναι η μαγιά του σύγχρονου αντιπολεμικού κινήματος που θα σαρώσει τα δόγματα άμυνας-ασφάλειάς τους.
Αυτό που αποδεικνύεται από όλη αυτή την πολύχρονη διαδικασία, είναι το εξής: Μπορεί φοιτητές, εργαζόμενοι και αγωνιστές που υπέστησαν τη βία των ΜΑΤ να καταδικάζονται. Μπορεί πλήθος ανθρώπων να κατηγορούνται για συκοφαντική δυσφήμιση. Μπορεί η βιομηχανία καταδικών εντείνεται, προκειμένου να φακελώνει αγωνιστές, να καταστέλλει διεκδικήσεις, να στερεί από το κίνημα ακόμη και το λόγο, για "λόγους ασφάλειας". Όμως, αποδεικνύεται πώς δεν είναι ανίκητοι. Στην πραγματικότητα, φοβούνται. Αυτές οι τακτικές δεν είναι παρά πολεμικές πράξεις των στρατιωτικών δογμάτων τους, που έχουν στο κέντρο τους την «ασφάλεια», τις «υβριδικές απειλές» και τις «ασύμμετρες επιχειρήσεις». Μπορεί να μην είναι πόλεμος, με την έννοια του όρου, όπως την έχουμε μάθει. Είναι, όμως, η προληπτική εκδήλωση της κοινωνικοπολιτικής βαρβαρότητας τους. Κύριο μέλημά τους είναι να μην φτάσει να είναι αργά γι’ αυτούς.
Εμείς υποσχόμαστε ότι τα γράμματα που μισούν οι καραβανάδες, οι επιστολές που φοβάται ο στρατός, η μαχητική επαναστατική δράση απέναντι στις πιο σκληρές μηχανές παραγωγής κυριαρχίας θα επεκτείνεται και θα γενικεύεται. Δεν έχει πίσω. Αυτό που φοβούνται δεν θα το αποφύγουν. Το κίνημα μέσα και έξω από τον Στρατό δεν υποχωρεί, ούτε ανασυντάσσεται αλλά θα νικήσει. Το αντιπολεμικό κίνημα θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Ευχαριστούμε τα εκατοντάδες σωματεία, τους φορείς, τις συλλογικότητες του εργατικού κινήματος, της νεολαίας, τις οργανώσεις και τα μέτωπα που με πλήθος ψηφίσματα δήλωσαν την αλληλεγγύη τους. Ευχαριστούμε όλους τους συναγωνιστές που μας συμπαραστάθηκαν, στην Ελλάδα και διεθνώς, και το πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Δηλώσαμε ρητά πώς «αυτή η καταδίκη δεν θα περάσει!». Και ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ. Είμαστε νόμιμοι και νόμιμες στη συνείδηση του κόσμου. Αυτοί που είναι ΤΙΠΟΤΑ στην πλατιά κοινωνική συνείδηση, και επιβιώνουν μόνο με τον φόβο και τους πραιτοριανούς κάθε είδους που πληρώνουν και διαθέτουν, είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙ-ΖΑ-ΑΝΕΛ και το συνταγματικό τόξο, η φαιδρή τρομοκρατία και πολεμοκαπηλεία τους, που απαιτεί εξοπλισμούς και αδιαφορεί χυδαία για τους θανάτους και τα ατυχήματα στον στρατό, απαιτεί τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολέμους ΝΑΤΟ-Ευρωστρατού, ενισχύει τις εθνοφυλακές και τις λέσχες εφέδρων, καλύπτει τα ατιμώρητα εγκλήματα των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου, τη μετατροπή του στρατού σε δύναμη καταστολής.
Η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων, το Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος και η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, με πίστη στη δυνατότητα νίκης σήμερα στην πολιτική ουσία της μάχης που διεξάγεται, θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον Πόλεμο, τον Φασισμό, την Καταστολή, τον Ρατσισμό και τον Εθνικισμό. Γνωρίζουμε ότι η μάχη αυτή δεν είναι ούτε στα μισά του δρόμου. Αυτό δεν μας φοβίζει. Φοβίζει μόνο το πολιτικό σύστημα του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, της βάρβαρης εκμετάλλευσης, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, τους μηχανισμούς ασφαλείας, προπαγάνδας και ΜΜΕ, που ήδη έχουν φτάσει στα όριά τους
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελληνική Ολιγαρχία
ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ κινήματα, αγωνιστές, πρόσφυγες, προλετάριους και προλετάριες.
Δεν ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ και ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ στους πολέμους τους και στις «ανθρωπιστικές αποστολές τους»
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Καλούμε στη σύσκεψη της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης, την Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017, για την ανάληψη πρωτοβουλιών του αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στην πολεμική προετοιμασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του ελληνικού κράτους, στους εξοπλισμούς, στις βάσεις και τις επεμβάσεις ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, στις πολεμικές ασκήσεις και τη στρατιωτική καταστολή, στις λέσχες εφέδρων και τις εθνοφυλακές, στην πολεμική αντιμετώπιση
των προσφύγων.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Τηλ: 6932 955 437
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου