Η παραίτηση του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Άβιγκτορ Λίμπερμαν, συνέπεσε περιέργως με ένα άλλο εξαιρετικά επώδυνο για τη χώρα γεγονός– τον θάνατο ενός αξιωματικού των επίλεκτων ομάδων των ειδικών δυνάμεων της Tzahal. Δεν αποκλείεται ο υπουργός να ανέλαβε την ευθύνη γι’ αυτή τη μεγάλη αποτυχία τω ισραηλινών ειδικών δυνάμεων. Πώς δρουν, όμως, οι επίλεκτες ομάδες των ειδικών δυνάμεων του Ισραήλ, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της τακτικής τους και πότε είχαν μια παρόμοια αποτυχία;
Του Σεργκέι Κοζλώφ
ΠΗΓΗ: https://vz.ru/
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Σ.Δ.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των αραβικών κοινωνικών δικτύων, την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια επιχείρησης των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στη Γάζα, σκοτώθηκαν μερικά υψηλά στελέχη της Χαμάς. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Χαμάς, Φαβζί Μπαρχούμ, καταδίκασε την «δειλή σιωνιστική επίθεση» και επαίνεσε την «ηρωική αντίσταση».
Ωστόσο, απώλειες δεν υπέστησαν μόνον οι Παλαιστίνιοι. Το γραφείο τύπου της Tzahal επιβεβαίωσε ότι στη διάρκεια της νυχτερινής επιδρομής των ειδικών δυνάμεων στη Γάζα σκοτώθηκε ο διοικητής της μονάδας των επιλέκτων των ειδικών δυνάμεων, υπολοχαγός Μ.
Είναι μια σοβαρή απώλεια για τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ, οι οποίες δεν είχαν κάτι ανάλογο από την λήξη της επιχείρησης «Ακλόνητος Βράχος», τον Ιούλιο του 2014. Ένας ακόμη αξιωματικός, το όνομα του οποίου δεν έγινε γνωστό, τραυματίστηκε.
Σύμφωνα με την εφημερίδα VZGLYAD, σε όλα όσα αφορούν αυτά τα γεγονότα επιβλήθηκε η αυστηρότερη μυστικότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση του Ισραήλ προστατεύει τους στρατιωτικούς της, που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις, από την πιθανότητα της αντεκδίκησης, της παρακολούθησης από πράκτορες και της αποκάλυψης των τακτικών ιδιαιτεροτήτων της επιχείρησης.
Παρ’ όλα αυτά είναι φανερό κάτι άλλο: ο θάνατος του διοικητή μιας ομάδας επίλεκτων των ειδικών δυνάμεων αποτελεί ένδειξη ότι αυτή η ομάδα διέπραξε σειρά μοιραίων λαθών. Και ο τραυματισμός του δεύτερου αξιωματικού ενισχύει το βαθμό του λάθους, τις αιτίες του οποίου θα προσδιορίσει ειδική ad hoc επιτροπή.
Η Tzahal δεν κατέγραψε ανάλογες εδώ και καιρό. Είναι πιθανόν λοιπόν αυτό το συμβάν να υπήρξε ένας από τους λόγους της παραίτησης του Λίμπερμαν (αν και προσωπικά η ευθύνη του εδώ είναι μάλλον ελάχιστη).
Τις λεπτομέρειες της επιχείρησης και τις αιτίες του σφάλματος ας τις βρει η επιτροπή, εμείς όμως εδώ μπορούμε να αναφέρουμε πώς συνήθως δρουν οι ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ και πόσο συχνά γίνονται τέτοια λάθη;
Μαζική μεταμφίεση
Το ότι η δράση των ειδικών δυνάμεων στοχεύει στην εξολόθρευση των ηγετών των τρομοκρατών δεν είναι κάτι νέο. Για τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ, αλλά και γενικά, ισχύει το «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Είναι χαρακτηριστικό για τους Ισραηλινούς ότι δεν αφήνουν ατιμώρητη ούτε μια επίθεση, που έχει στόχο τη χώρα ή τους πολίτες της.
Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα. Το 1995 στη Μάλτα από πράκτορες μιας από τις ισραηλινές υπηρεσίες δολοφονήθηκε ο αρχηγός της οργάνωσης «Ισλαμική Τζιχάντ» Φάτχι Σκάκι. Τον Απρίλιο του 2001 στην Τζενίν, σε τηλεφωνικό θάλαμο στη φυλακή ανατινάχθηκε ο «μηχανικός» Αϊάντ Χαρντάν, που κρυβόταν από τον ισραηλινό στρατό.
Τον Οκτώβριο του 2001, ως αποτέλεσμα εφόδου μελών της μονάδας «Duvdevan» εξολοθρεύθηκαν δύο ηγέτες, ο Ουαέλ Άσσαφ και ο Άσσαντ Ντέκα, που ήταν υπεύθυνοι για δεκάδες τρομοκρατικές ενέργειες στη Σαμάρια από τον Οκτώβριο του 2000 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2001.
Οι ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ έχουν μεγάλη επινοητικότητα. Έτσι, για παράδειγμα, εντός της προαναφερόμενης «Duvdevan» (Κερασιά) δημιουργήθηκε μια μονάδα «Mista’arvim» (προέρχεται από την αραβική λέξη “Musta’arabi”, και σημαίνει «αυτοί που ζουν μεταξύ των Αράβων», και αναφέρεται στους αραβόφωνους Εβραίους που ζούσαν στη Μέση Ανατολή από τις αρχές της αραβικής ηγεμονίας στην περιοχή τον 7ο αιώνα, πριν από την έλευση των Σεφραδιτών Εβραίων τον 15ο αιώνα).
Στην μονάδα αυτή στρατολογούνται άτομα που δεν έχουν εβραϊκά εξωτερικά χαρακτηριστικά και είναι ικανοί στον υποδύονται ρόλους. Τους εκπαιδεύουν να φορούν ρούχα, να μιλούν, να περπατούν, να κάθονται όπως οι Άραβες. Το καθήκον τους είναι να αναμειγνύονται με το πλήθος και να μην προσελκύουν την προσοχή. Αυτοί οι μαχητές δρουν στις περιοχές που ζουν οι Άραβες σε μεγάλους αριθμούς.
Ένα από τα κύρια καθήκοντα της συγκεκριμένης μονάδας συνιστά η αντιμετώπιση των μαζικών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Είναι σαφές, ότι η οποιαδήποτε μεταμφίεση είναι έργο καθαρά ανθρώπινο. Για να επιτύχει μια επιχείρηση, οι οργανωτές ετοιμάζουν ταυτόχρονα μερικούς ανθρώπους (έως 20), οι οποίοι μπαίνουν στο πλήθος. Στην πραγματικότητα, η επιτυχία της «μεταμφίεσης» προκαθορίζει και την δραστηριότητά τους.
Οι «mista’arvim» διεισδύουν στο πλήθος, εντοπίζουν τους ακτιβιστές, τους προσεγγίζουν και δεν προσελκύουν την προσοχή. Έχοντας πλησιάσει το στόχο, ακουμπούν το πιστόλι στην πλάτη, και ήσυχα του ζητούν να κάνει στην άκρη. Σε καθορισμένο σημείο έρχεται αυτοκίνητο και με ταχύτητα μεταφέρει τον ακτιβιστή. Καθώς από το πλήθος εξαφανίζονται οι αρχηγοί της ταραχής, το πλήθος ηρεμεί και διασκορπίζεται.
Ωστόσο, αργότερα, ανάλογη τακτική άρχισαν να ακολουθούν και άλλες μονάδες των ειδικών μονάδων της Tzahal, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την απαγωγή και εξολόθρευση των ηγετών των μαχητών. Έτσι για παράδειγμα η μονάδα “Shaldag» («Αλκυόνα», Επίλεκτη Μονάδα των καταδρομέων αλεξιπτωτιστών της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας) διενεργώντας κατασκοπία, εντοπίζει το τόπο διαμονής του στόχου εκκαθάρισης, το αυτοκίνητό του, και εάν είναι δυνατόν τοποθετεί στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι πομπό. Με το σήμα του πομπού η αεροπορία κτυπά με βολή πυραύλου.
Ζωντανές μαρτυρίες
Υπάρχουν και λεπτομερείς περιγραφές της δράσης των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων από άμεσα συμμετέχοντες στις επιχειρήσεις. Ιδού ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα ενός από τους επιφανείς των ειδικών δυνάμεων για την πρώτη του εμπειρία στους «mista’ravim». Θυμίζουμε ότι στην Tzahal υπηρετούν κληρωτοί, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που είναι στις πλέον επίλεκτες μονάδες.
«Ήμασταν υπό την καθοδήγηση ενός διοικητή, ο οποίος είχε τεράστια εμπειρία στη διεξαγωγή τέτοιων επιχειρήσεων. Μια μέρα, ο διοικητής συμφώνησε να συναντηθεί με μια ομάδα μαχητών, που αποβιβάσθηκαν στη Γάζα από τη θάλασσα… Εμείς παίζαμε το ρόλο Παλαιστινίων απ’ αυτά τα στρατόπεδα, που είχαν κληθεί για να τους βοηθήσουν.
Ο διοικητής εξήγησε στους μαχητές, ότι εμείς ήμασταν πρόσφατα στρατολογημένοι κάτοικοι του στρατοπέδου και δεν υπήρχε λόγος να μιλούνε μαζί μας. Αυτό μας επέτρεψε να σιωπήσουμε και μην αποκαλύψουμε την άγνοια της περιοχής και της γλώσσας.
Συναντηθήκαμε με τους μαχητές υπό το φως της ημέρας, ανάψαμε φωτιά και θυμάμαι πως έτρεμα από τον φόβο, μη γνωρίζοντας από ποια πλευρά να περιμένω το κτύπημα και τι λάθος κίνηση θα με πρόδιδε. Οι μαχητές ήταν καλά προετοιμασμένοι και καχύποπτοι. Κι αν και εμείς ήμασταν οπλισμένοι με πιστόλια, τα οποία κρύβαμε κάτω από τα αραβικά ρούχα, όλη την ώρα υπήρχε η αίσθηση ότι καθόσουν σε βαρέλι με δυναμίτιδα.
Μετά τη συζήτηση με τον διοικητή μας, οι μαχητές μάς έδωσαν χρήματα για την απόκτηση των αναγκαίων και τη στρατολόγηση νέων μελών. Αλλά κάθε φορά, που η συνομιλία γινόταν σε εντονότερο τόνο εμείς ήμασταν έτοιμοι να αρπάξουμε τα πιστόλια μας.
Μόνον μετά από πολλά χρόνια, κατάλαβα ποιος ήταν ο διοικητής. Όμως αν εμείς μπορέσαμε να στηριζόμαστε σ’ αυτόν, αυτός δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο συνεχώς. Οποιαδήποτε στιγμή η υπόθεση θα μπορούσε να χαλάσει όχι τόσο από τους καχύποπτους μαχητές, όσο από την δική μας έλλειψη ψυχραιμίας.
Κάποια μέρα, όταν είχε συγκεντρωθεί όλη η αναγκαία πληροφόρηση και έπρεπε να τελειώσει το παιχνίδι, φθάσαμε στο νέο σημείο συνάντησης. Ο διοικητής ανακοίνωσε ότι οι μαχητές υποψιάζονταν ότι κάτι πήγαινε στραβά και ίσως δοκίμαζαν να μας σκοτώσουν.
Αποφασίσαμε να στήσουμε ενέδρα. Είναι αλήθεια ότι δεν ήμασταν πολύ καλά οπλισμένοι, αλλά είχαμε μαζί μας τον διοικητή, τον παράγοντα του αιφνιδιασμού και ισχυρό κίνητρο να νικήσουμε. Και κάποια εκπαίδευση.
Καταλάβαμε θέσεις πάνω στα δέντρα, διότι δεν είχαμε άλλη δυνατότητα. Διατηρούσαμε επικοινωνία με τη βοήθεια πετονιάς: μια κίνηση «προσοχή!», δύο – κάτι άλλο. Δεν θυμάμαι. Οχυρώσαμε τις θέσεις, που επέτρεπαν να πυροβολήσουμε και να κατέβουμε γρήγορα κάτω. Αλλά αντί για τους 4 που αναμέναμε, ξαφνικά ήλθαν 10 μαχητές.
Αυτοί κάθισαν ακριβώς κάτω από τα δένδρα και άρχισαν να συζητούν. Εμείς μπορούσαμε να τους δούμε και να τους ακούσουμε. Κάποια στιγμή ο διοικητής, ακούγοντας ότι οι μαχητές είχαν αποφασίσει να μας ξεκάνουν, με τη βοήθεια της πετονιάς διέταξε να ετοιμαστούμε για επίθεση.
Ετοιμάσαμε τα πιστόλια, τα μαχαίρια και τις χειροβομβίδες… Έπειτα από λίγα λεπτά όλα είχαν τελειώσει. Από την έκπληξη δεν πρόφτασαν ούτε να προβάλουν αντίσταση. Επτά σκοτώσαμε, τρεις συλλάβαμε».
Ακόμη ένα παράδειγμα αυτής της δράσης με μεταμφίεση. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2007, μονάδα του στρατού απήγαγε έναν από τους στρατιωτικούς διοικητές της Χαμάς, τον Μουαβάς αλ Κάντι, γνωστό με το ψευδώνυμο Αμπού Χαλέμπ. Τα ΜΜΕ ανακοίνωσαν ότι ο Αλ Καντι συμμετείχε στην απαγωγή του Ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, ο οποίος βρίσκεται στα χέρια των μαχητών της Χαμάς.
Ο Αλ Κάντι απήχθη Παρασκευή βράδυ, όταν με την οικογένειά του και ακόμη έναν επέστρεφε σπίτι του έπειτα από την προσευχή της Παρασκευής, στην περιοχή του τοπικού νεκροταφείου. Στη διασταύρωση ο δρόμος έκλεισε από ένα βανάκι με ανοικτό καπό. Ο Αλ Κάντι έφυγε προς σε γειτονικό δρόμο.
Ξαφνικά εμφανίστηκε στα πλάγια του δρόμου ένα γέρος, ο οποίος άρχισε να βυθίζεται στη γη. Ο Αλ-Κάντι σταμάτησε το αμάξι και βγήκε να ελέγξει τι συμβαίνει. Αμέσως, πήδηξαν επάνω του μερικοί ένοπλοι άνδρες, ντυμένοι με στολές της καλούμενης επίλεκτης μονάδας της Χαμάς (που ανήκε κι ο ίδιος ο Αλ Κάντι).
Ένας απ’ αυτούς, χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, εξουδετέρωσε τον μαχητή, και οι άλλοι έβγαλαν την οικογένεια και πραγματοποίησαν έλεγχο του αυτοκινήτου. Στη συνέχεια έβαλαν τον Αλ Κάντι στο αυτοκίνητό του και κατευθύνθηκαν προς το αεροδρόμιο Dahanyia, όπου σύντομα προσγειώθηκε ελικόπτερο που παρέλαβε τα μέλη της ομάδας της επιχείρησης και τον αιχμάλωτο μαχητή.
Σφάλματα και απώλειες
Συμβαίνει τις επιχειρήσεις των ειδικών δυνάμεων να τις πληροφορούμαστε κυρίως όταν αποτυχαίνουν, κάτι που δεν γίνεται συχνά, αλλά παρ’ όλα αυτά γίνεται κι αυτό. Μια από τις αποτυχίες, η πλέον οδυνηρή σε όλη την ιστορία των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων, συνέβη την νύχτα της 5ης Σεπτεμβρίου του 1997.
Μια ομάδα 16 μαχητών, υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Ιόσι Κουράκιν, αποβιβάστηκε στις ακτές του Λιβάνου. Οι μαχητές κατευθύνθηκαν στην περιοχή του χωριού Αντσάρια. Ποιος ήταν ο στόχος ακόμη δεν είναι γνωστό μέχρι σήμερα.
Όπως υποστηρίζει το Ισραήλ, η ομάδα έπεσε σε τυχαία ενέδρα μαχητών της Χεζμπολλάχ και της Αμάλ και στις νάρκες που είχαν τοποθετήσει (υπάρχει και η εκδοχή ότι ήταν αποτέλεσμα της δράσης Λιβανέζου διπλού πράκτορα).
Από την έκρηξη των τελευταίων πυροδοτήθηκαν τα φορτία που έφεραν οι μαχητές. Ως αποτέλεσμα της έκρηξης και από τα πυρά των μαχητών σκοτώθηκαν 11 μέλη της ομάδας μαζί με τον διοικητή της, όπως και ο γιατρός διάσωσης.
Οι τραυματισμένοι μαχητές για ώρα αντήλλασσαν πυρά με μερικές δεκάδες μαχητές και στρατιώτες του λιβανέζικου στρατού. Κατάφεραν να καταστρέψουν ένα αυτοκίνητο με 4 μαχητές της Χεζμπολλάχ και βοήθησαν να παρθούν οι περισσότεροι σωροί. Αλλά η σωρός του αρχιλοχία Ιτάμαρ Ίλλιι παρέμεινε στα χέρια των μαχητών…
Το επόμενο διάστημα, ως αποτέλεσμα επιχειρήσεων των ειδικών δυνάμεων εξολοθρεύθηκαν μερικές ομάδες της Χεζμπολλάχ. Σε μια από αυτές ήταν και ο γιός του ηγέτη της οργάνωσης Χάντι Νασράλα. Αργότερα, η σωρός του καθώς και οι σωροί των άλλων μαχητών ανταλλάχθηκαν με τη σωρό του αρχιλοχία.
Τι πραγματικά συνέβη τότε στην περιοχή αυτή του Λιβάνου, δεν είναι ακόμη γνωστό. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις υπέπεσαν σε λάθη στο σχεδιασμό και στην διεξαγωγή της επιχείρησης.
Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πρόσφατα στο Ισραήλ αποτελούν, ουσιαστικά, πρώτη απώλεια τέτοιου επιπέδου από το 1997. Ακριβώς γι’ αυτό η αποτυχία των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στη Γάζα έχει για το Ισραήλ τόσο μεγάλη σημασία – και θα μπορούσε αν όχι να προκαλέσει, τουλάχιστον να επηρεάσει την παραίτηση του υπουργού Άμυνας της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου