Δευτέρα 28 Μαρτίου 2022

Εκδήλωση του ΙΔΙΣ: “Η νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ και οι νέες προκλήσεις για την διεθνή ασφάλεια”

Το ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ παρακολούθησε και κατάγραψε την Εκδήλωση του ΙΔΙΣ: “Η νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ και οι νέες προκλήσεις για την διεθνή ασφάλεια”.

Με βάση τα όσα ειπώθηκαν στην εκδήλωση του ΙΔΙΣ την Τρίτη 22 Μαρτίου, όλα δείχνουν ότι ο πόλεμος της Ουκρανίας που ξέσπασε ως αποκορύφωμα της όξυνσης και των αδιεξόδων της καπιταλιστικής κρίσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αποτελεί καταλύτη μετασχηματισμών για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Φαίνεται να υπερισχύει μια εκτίμηση ότι αυτός ο πόλεμος εισάγει όλο τον κόσμο σε μια νέα φάση, γι'αυτό και μπαίνει στην ατζέντα μια νέα στρατηγική για την Δύση συνολικά ως βασικός πυλώνας και ζητούμενο για τα επόμενα χρόνια. 
Η ανάδειξη της “εδαφικής άμυνας” ως κεντρικής έννοιας και καθήκοντος καταδεικνύει υπόρρητα, στην πραγματικότητα, την ανάγκη του ΝΑΤΟ να γίνει ακόμη πιο επιθετικό έναντι της Ρωσίας και της Κίνας όπως βλέπουμε ξεκάθαρα το τελευταίο διάστημα με την μαζική και ταχεία κινητοποίηση στρατευμάτων και πολεμικού εξοπλισμού και υλικού σε όλες τις χώρες του οργανισμού, και φυσικά στην Ουκρανία. 
Ακριβώς λόγω της ολοένα και πιο εμφανούς απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, των οξυμένων αντιθέσεων και αντιφάσεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την άνοδο της Κίνας, προκύπτει η αντικειμενική ώθηση για θωράκιση των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών πόλων, γεγονός που μεταφράζεται σε οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, και σε πίεση για στρατηγική αυτονομία της ΕΕ σε συμμαχία με ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, με το ενεργειακό ζήτημα να είναι ο παρανομαστής όλων των εξελίξεων. Συνολικότερα, διαπιστώνεται ότι η Δύση πρέπει σε όλα τα πεδία και όλα επίπεδα (νέες τεχνολογίες, κυβερνοχώρος, διεθνές δίκαιο κτλπ.) να αποκτήσει ηγεμονία και κυριαρχία σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε γενικευμένη κρίση και αλλάζει ραγδαία. 
Αλλά και όσον αφορά τον ίδιο τον πόλεμο, είναι εμφανές ότι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αποτελεί απόδειξη και ωθεί περισσότερο στην ανάγκη για αυξημένη χρήση συμβατικών μέσων και στρατευμάτων στα πεδία μάχης. 
Ότι με άλλα λόγια, αυτός ο πόλεμος που αυτή την στιγμή διεξάγεται καθιστά πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο να πολλαπλασιαστεί και να εμφανιστεί ολοένα και πιο συχνά στο άμεσο μέλλον. 
Έτσι και ο ελληνικός αστικός κόσμος, που ήδη εμπλέκεται σε αυτό τον πόλεμο, συζητάει ήδη και προετοιμάζεται στην εμπλοκή και συμμετοχή σε πιθανούς πολέμους τα επόμενα χρόνια. 
Επιπλέον, ο κυνισμός των εκπροσώπων του ελληνικού μιντιακού, στρατιωτικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου και υπαλλήλων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ευρύτερα έγινε αισθητός, όταν λίγο ως πολύ ήταν κοινός τόπος μεταξύ τους ότι δήθεν όλοι μαζί πρέπει να υποστούμε τις τραγικές οικονομικές συνέπειες του πολέμου που επιταχύνει την κρίση και ως εκ τούτου την φτώχεια και την ακρίβεια που ήδη βιώνουμε στο πετσί μας. 
Τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα και κέρδη, η δίψα για παγκόσμια κυριαρχία, τα πολύτιμα πολιτικά και πολεμικά τους δόγματα (άμυνα, ασφάλεια, αντι-τρομοκρατία κτλπ.) και οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί βρίσκονται πάνω από τις δικές μας ανάγκες και συμφέροντα.

---------------------------------------------------------------------------------

Ο διεθνολόγος καθηγητής της Παντείου Κώστας Υφαντής άρχισε λέγοντας ότι θα ακολουθήσουν ακόμη τρείς (3) εκδηλώσεις. Μια για την σχέση ΝΑΤΟ – ΕΕ, μια για τις συνέπεις του πολέμου στην Ουκρανία και μια για τον ρόλο του ΝΑΤΟ και της Ελλάδας ως παραγόντων σταθερότητας στην Μεσόγειο, με αφορμή και την “επέτειο” για τα 70 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στον οργανισμό. 
Στην συνέχεια ανέφερε, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, ότι η απάντηση από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με κυρώσεις και εξοπλιστική βοήθεια απέτυχαν και ότι πρέπει να σκληρύνουν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες περιορισμού της Ρωσίας. 
Επιπλέον ότι η συνεργασία της με την Κίνα είναι εύθραυστη καθώς η βοήθεια που μπορεί να παράσχει η Κίνα στην Ρωσία είναι περιορισμένη και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούν ΝΑΤΟ και ΕΕ. 
Στην συνέχεια προέκρινε τέσσερις (4) βασικούς πυλώνες για την νέα στρατηγική: 
Οι “θετικοί” που είναι η διατήρηση της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ και η αναβάθμιση των δυνατοτήτων της ΕΕ, η ενίσχυση και αναδιαμόρφωση της “ευρωατλαντικής κοινότητας” αναδεικνύοντας την ανάγκη για περισσότερη ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία. 
Και οι “αρνητικοί” (εννοεί εις βάρος της Ρωσίας), η αποσύνδεση των δυτικών οικονομιών από την Ρωσία, η μείωση της εξάρτησης της Δύσης από την Ρωσία σε ενεργειακές πηγές και η απομόνωση της Μόσχας από τους διεθνής θεσμούς, κάτι που θα βοηθήσει στην απονομιμοποίηση των πεπραγμένων της Ρωσίας. 
Μια τέτοια κατεύθυνση θα καταστήσει την Δύση πιο...ανθεκτική καθώς η απόφαση της ΕΕ για προώθηση της ενεργειακής αγοράς ως ενότητας είναι ένα μείζων βήμα για την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών που υφιστάμεθα αυτή την στιγμή. 
Έπειτα αναφέρθηκε στην στρατηγική του 2010 στην οποία συμφωνήθηκαν από τους “ευρωατλαντικούς σύμμαχους” ως βασικές έννοιες/εργαλεία η “συλλογική άμυνα”, η “διαχείριση κρίσεων” και η “συνεργατική ασφάλεια” προς επίρρωση του επιχειρήματος του ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας δυναμικός και προσαρμοστικός θεσμός, γι'αυτό και πρέπει να προσαρμοστεί στην “κανονικότητα” που είναι προϊόν του “βίαιου αναθεωρητισμού της Ρωσίας”. 
Γι'αυτό και για τον περιορισμό της χρειάζεται μια “ανένδοτη επαν-εκμετάλλευση της εδαφικής άμυνας”, και αυτή είναι ο πυρήνας της νέας στρατηγικής, μιας και αυτή η διαδικασία άρχισε ήδη από το 2014 με το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης και πολέμου. 
Μάλιστα δεν δίστασε να αναφερθεί και στην αύξηση των δαπανών για τον εκσυγχρονισμό των εξοπλισμών εν καιρώ κρίσης (!), στην διεύρυνση της στρατιωτικής δύναμης (και δυναμικού) της συμμαχίας, στην μεγαλύτερη ετοιμότητα της με επέκταση των ασκήσεων και την αναζωογόνηση των δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, στην ανάπτυξη “πολυεθνικών ομάδων” της τάξης των 1200 ανθρώπων για τα πεδία μάχης μεταξύ των τριών (3) Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας, ως “αποτρεπτικό σήμα”, και σε διαρκή βάση με σκοπό να δράσουν ως “παγιδευτικό σύρμα” (tripwire) για μια ενδεχόμενη επίθεση της Ρωσίας. 
Ως εκ τούτου, μια αποτρεπτική διαδικασία εις βάρος μιας “πιο διεκδικητικής” Ρωσίας έχει ήδη αρχίσει. 
Με την νέα στρατηγική αυτό που επιδιώκεται είναι μια “επαναρρύθμιση” - “επανεξέταση” όλων των δογμάτων για την δυνατότητα “συνάντησης” με την “κλίμακα της Ρωσικής απειλής”. Οπότε στόχος του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι η πάση θυσίας αποτροπή της Ρωσίας “να επιτεθεί σε συμμαχικό έδαφος”. 
Είπε ακόμη ότι “κανείς δεν περίμενε μια τέτοια απουσία στρατηγικής λογικής από την Ρωσία” και ότι η κίνηση της είναι “ανεξήγητη οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά” και ότι συνεπώς η “εισβολή και βιαιοπραγία εναντίον της Ουκρανίας δείχνει στρατηγικό ανορθολισμό”. Και αυτός, είπε, επιπλέον με την σειρά του ότι αυτός ο πόλεμος ήταν μη αναμενόμενος να ξεσπάσει στην Ευρώπη, ότι “νομίζαμε πως αυτά ανήκαν στο παρελθόν”, καθώς έχουμε να κάνουμε με “εισβολή και αλλαγή συνόρων”. Δικαιολογώντας την επιθετικότητα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, επανάλαβε και αυτός το κυρίαρχο αφήγημα για τους "αυτοκρατορικούς στόχους της Ρωσίας" και είχε το θράσος να πει μάλιστα ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη μάλλον δεν έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις με πρόσχημα την ένταξη της Πολωνίας (και άλλων) στο δυτικό στρατόπεδο.

Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Θάνος Ντόκος είπε αρχικά ότι ο βασικός στόχος πρέπει να είναι η παύση της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία και ότι οι πόρτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές, εννοώντας πιθανόν για το ενδεχόμενο μιας διπλωματικής λύσης. 
Στην συνέχεια, είπε ότι η Ελλάδα έχει σημαντική συμβολή και συμμετοχή σε αποστολές και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών στην Λιβυή, ότι κάνει περιπολίες στην Βόρεια Μακεδονία. 
Μάλιστα, ανέφερε ότι εκτός από παροχή “ανθρωπιστικής βοήθειας” στην Ουκρανία παρέχει και όπλα, και φυσικά δεν ξέχασε να περηφανευτεί για την καθοριστική συμβολή της Ελλάδας μέσω της βάσης της Σούδας και του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και ότι παρά τις δυσκολίες μπορεί να συμβάλλει ακόμη καλύτερα στης ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις ταχείας αντίδρασης. Αποκαλύπτοντας την στόχευση της κυβέρνησης της ΝΔ και του αστικού κατεστημένου για ακόμη πιο σοβαρή εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Έπειτα ανέφερε ότι η συζήτηση για τη νέα στρατηγική υπήρχε πριν την εισβολή της Ρωσίας και αφορούσε θέματα κλειδιά όπως - εκτός από την Ρωσία - η Κίνα, η τρομοκρατία, οι αναδυόμενες τεχνολογίες κ.α. Άρα οι σχεδιασμοί προυπήρχαν και ο πόλεμος στην Ουκρανία τους επιταχύνει.
Το ΝΑΤΟ πρέπει να συνεχίσει να συζητάει γι'αυτά, είπε, καθώς ότι και το νέο ντοκουμέντο θα είναι αυτό που θα καθοδηγεί το ΝΑΤΟ για τα επόμενα επτά (7) χρόνια. Επιπρόσθετα πρέπει να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει ως πρωταρχικός δρώντας και τι δεν πρέπει να κάνει προκειμένου να μην σπαταλήσει πολύτιμους πόρους. 
Επιπλέον, με μια επιφυλακτικότητα για την γνώμη του είπε ότι με αφορμή την ουκρανική κρίση η ΕΕ πρέπει να προχωρήσει στην στρατηγική αυτονομία, και ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν ανταγωνιστική προς το ΝΑΤΟ αλλά συμπληρωματική προς αυτό και θα επωφελούσε και τους δύο, και ότι πρέπει να γίνει δουλειά για αυτό. Αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και την ανάγκη εξισορρόπησης της ελληνικής αστικής τάξης μεταξύ της πλήρους ταύτισης της με τους αμερικανικούς σχεδιασμούς, αλλά και με την συμπόρευση της με τον γαλλικό ιμπεριαλισμό που με τον Μακρόν θέτει πιο επιτακτικά την ανάγκη ενίσχυσης του αυτόνομου στρατιωτικού ρόλου της ΕΕ. 
Αναφορικά με την Κίνα, ανέφερε ότι αυτή είναι “συστηματικός ανταγωνιστής” από την μία και “εμπορικός συνεργάτης” από την άλλη, και η γεωγραφική της θέση, τα εδάφη και η στρατιωτική της παρουσία είναι κρίσιμη στον ινδοειρηνικό. 
Όσον αφορά τις στρατηγικές συνεργασίες του ΝΑΤΟ, αυτό πρέπει να εστιαστεί στους εγχώριους συνεργάτες, και στις υπαρκτές θεσμικές μορφές όπως η Πρωτοβουλία της Μεσογέιου, η Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Instanbul, και επιπλέον έχει και τις συνεργασίες με την Ιαπωνία, την Αυστραλία, και την Ινδία που θα μπορούσε να είναι μια προτεραιότητα. 
Ακόμη όσον αφορά την αναδυόμενη ψηφιακή διασπαστική τεχνολογία (disruptive technology), την τεχνητή νοημοσύνη, τα μη επανδρωμένα οχήματα, την νανοτεχνολογία κ.α, τα “παγκόσμια κοινά” όπως τα διεθνή ύδατα, το διάστημα, το διαδίκτυο, όλα αυτά θα είναι ανοιχτές προκλήσεις για το ΝΑΤΟ. 
Επιπρόσθετα θεωρεί σημαντική κατάκτηση την αρκετά εκλεπτυσμένη αρχιτεκτονική ασφάλειας της ΕΕ και θα μπορούσε να υιοθετηθεί και από άλλες περιφέρειες. Όλα αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να συζητηθούν και καταληχθούν ενόψει και της επερχόμενης Συνόδου Κορυφής στην Μαδρίτη. 
Στην συνέχεια, είπε ότι κατά την γνώμη του η μεγέθυνση του ΝΑΤΟ δεν θα είναι προτεραιότητα για το άμεσο μέλλον, αλλά έχει την ευθύνη “ανοικοδόμησης της Ουκρανίας”. Όσο η συμμαχία θα “αναπτύσσει της αποτρεπτικές της ικανότητες πρέπει να συνεχίσει να στέλνει ισχυρά σήματα σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ότι ο αναθεωρητισμός δεν θα είναι ανεχτός”. 
Πέρα από το ΝΑΤΟ, η ΕΕ χρειάζεται να “προάγει την στρατηγική αυτονομία”, την “μείωση των όποιων δυσκολιών έναντι της Ρωσίας με ανεξαρτησία σε πρώτες ύλες, φαγητό” και ότι η πανδημία έδειξε “ τα όρια της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας ως εύθραυστου διχτύου” γι'αυτό και χρειάζονται “ περισσότερο εθνικές και περιφερειακές ανθεκτικές εφοδιαστικές αλυσίδες, λιγότερο παγκόσμιες”. Σε σχέση με τον πόλεμο, είπε ότι η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη για όλους καθώς και ότι “είναι δύσκολο και νωρίς ακόμη να κριθεί αν βρισκόμαστε σε μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία και πόσο διαφορετικός θα είναι ο κόσμος μετά την Ουκρανία”.

Η Benedetta Berti εκ μέρους του ΝΑΤΟ είπε ότι με την αναβάθμιση της στρατηγικής που αποφασίστηκε τον Ιούνη του 2021 θα δημοσιευθεί νέο κείμενο που θα εκθέτει την πολιτική του ΝΑΤΟ και τον στρατιωτικό του ανασχηματισμό για τα επόμενα χρόνια. Διαπιστώνει ότι το “περιβάλλον ασφάλειας” είναι πολύ διαφορετικό από το 2010 και ότι από το 2014 η Ρωσία παρουσιάζει “μοτίβα αποσταθεροποιητικής συμπεριφοράς”, και ότι εκτός από τον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, ο ανταγωνισμός στο διεθνές περιβάλλον οξύνεται σε όλα τα επίπεδα. Γι'αυτό τον λόγο προτεραιότητα του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι η επένδυση στην ασφάλεια και την εδαφική άμυνα των κρατών-μέλων της συμμαχίας, όπως και η ευρωατλαντική σταθερότητα. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται ήδη από το 2014, όπου από τότε ενεργοποιήθηκαν σχέδια για την άμυνα των μελών της συμμαχίας και αυξήθηκε η ετοιμότητα των δυνάμεων της με εκατοντάδες χιλιάδες από αυτές σε υψηλό συναγερμό, με 40 000 χιλιάδες στρατεύματα υπό την εντολή του ΝΑΤΟ. Επίσης, ανέφερε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η μεγαλύτερη κρίση από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο και με αυτό ως δεδομένο, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να εστιαστεί μόνο σε ένα στόχο. Έτσι, εκτός από την μεγαλύτερη κινητοποίηση στρατευμάτων σε ευρωπαϊκό έδαφος για την θωράκιση της άμυνας των κρατών-μελών της συμμαχίας και του ουκρανικού καθεστώτος,την απομόνωση και τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, τίθεται και ο στόχος για την “ασφάλεια” του ινδοειρηνικού. 
Με τη νέα στρατηγική πρέπει να ξανασυζητηθεί η μετατόπιση της ισχύος στην παγκόσμια ισορροπία, η άνοδος της Κίνας και την επίπτωση που επιφέρει στην “ευρωατλαντική ασφάλεια”. 
Έτσι, όπως η συμμαχία επενδύει τα τελευταία χρόνια στην διεύρυνση των συνεραγσιών της χρειάζεται να ακολουθήσει από κοινού με τους εταίρους της, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία, η Γεωργία και η Τυνησία και ευρύτερα η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, το ίδιο όραμα για την άμυνα και την ασφάλεια, και τις “κοινές προκλήσεις” που αφορούν από τις “υβριδικές απειλές” μέχρι και τις κυβερνοεπιθέσεις. Επιπλέον, εξέφρασε την επιδίωξη για κοινό όραμα, προοπτική και συνεργασία ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για την “εδαφική άμυνα”, την ενστέρνιση των “διασπατικών τεχνολογιών”, την προσαρμογή της ασφάλειας με βάση την κλιματική αλλαγή και την εξασφάλιση ενός “στοιχείου συνέχειας” και ενότητας του ευρωατλαντισμού στην άμυνα και την ασφάλεια. 
Φυσικά δεν παρέλειψε να μιλήσει για την ευφάνταστη ΝΑΤΟϊκή φιλελεύθερη-”δημοκρατία” και ειρήνη, την πολιτική του ΝΑΤΟ σε επίπεδο διεθνούς δικαίου και θεσμών, που είναι αναγκαία και συμπληρωματικά στοιχεία της βάρβαρης στρατηγικής της συμμαχίας. 
Δεν παραλείφθηκαν και οι υπόλοιπες “προκλήσεις” που προβάλλουν ως βασικές για όλη την Δύση όπως η “αποσταθεροποίηση”, η “τρομοκρατία”, η “ευθραυστότητα” κ.α.

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης επισήμανε και αυτός την σημαντική συνεισφορά της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ μέσω της Σούδας και της Αλεξανδρούπολης και ότι είναι αναγκαία μια νέα στρατηγική που να διαμορφωθεί από κοινού και σε συνεργασία ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, και ότι η ΕΕ πρέπει επίσης να κάνει κάτι απέναντι στις “απειλές”. Και αυτός με την σειρά του είπε ότι “πρέπει να σταματήσουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία και να αφήσουμε ανοιχτές τις διόδους επικοινωνίας” και ότι ο αυτός ο πόλεμος αποτελεί τομή και “αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμασταν μέχρι στιγμής”. Για αυτό τον λόγο “όλα είναι πιθανά“ και “χρειάζεται να ληφθεί υπόψη για το μέλλον κάθε ενδεχόμενο”. Και ότι “όταν ο πόλεμος τελειώσει, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο ξανά και να δούμε πως μπορούμε να επιβιώσουμε και να συνεχίσουμε” (!) Ως προς το πως σκέφτεται τη νέα στρατηγική φάνηκε πολύ επιφυλακτικός. Φάνηκε προβληματισμένος με τις “δυσκολίες που υπάρχουν” εντός της συμμαχίας (όπου εδώ εμφανώς έχει την Τουρκία κατά νου), κάτι που θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε και ως δυσαρέσκεια με τις γενικότερες αντιφάσεις που υπάρχουν εντός του οργανισμού. Ακριβώς αυτό θα εξηγούσε και την απαίτηση του για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα καθώς και για έναν άλλο ενδεχομένως τρόπο συμμετοχής σε αυτόν.

Εμείς ως ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ότι η Διάλυση του ΝΑΤΟ είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
diktiospartakos.blogspot.com
diktiospartakos@hotmail.com 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου