Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022

Αγώνας διαρκείας ενάντια στα αυταρχικά ΑΕΙ της αγοράς (φωτό+βίντεο)

Γιώργος Κρεασίδης
▸ Στο πλευρό των φοιτητών το εργατικό και λαϊκό κίνημα για να μην περάσει η πανεπιστημιακή αστυνομία

Μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων πραγματοποίήθηκαν από σήμερα το πρωί στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθώς η κυβέρνηση ανακοίνωσε –για άλλη μια φορά– πως θα εισβάλουν οι αστυνομικοί των ΟΠΠΙ. Οι φοιτητικοί σύλλογοι, με τη συμπαράσταση πανεπιστημιακών, εργαζομένων στα πανεπιστήμια και πολλών σωματείων, οργάνωσαν μαζικές και μαχητικές συγκεντρώσεις στις εισόδους των δυο μεγαλύτερων πανεπιστημίων για να ορθωθεί φραγμός στον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η εικόνα των μόνιμα στρατοπεδευμένων ΜΑΤ στο ΑΠΘ, με την αύρα στο πλάι τους και η ακραία κατασταλτική βία σε βάρος των φοιτητών, δείχνουν τη στόχευση. Το πρωτοφανές μέτρο της «πανεπιστημιακής αστυνομίας» που συναντιέται σε αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ερντογάν, στοχεύει στο οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Οι φιλοκυβερνητικές κραυγές για «ανομία στα ΑΕΙ», ποτέ δεν αγγίζουν τα φαινόμενα παραβατικότητας, ενώ κάνουν για προφανείς λόγους την πάπια για τη διαφθορά στο πανεπιστημιακό κατεστημένο.
Η κυβέρνηση δεν έχει μόνο ιδεολογικά απωθημένα με την αγωνιστική ιστορία και το παρόν του φοιτητικού κινήματος που έδωσε νικηφόρες παρακαταθήκες. Προχωράει σε αυτό το μέτρο, που είναι πρωτοφανές ακόμα και για την ΕΕ της αστυνομοκρατίας και των πληγμάτων στις δημοκρατικές ελευθερίες, έχοντας στο μυαλό το μέλλον. Αυτό περιγράφεται συγκεκριμένα στο νέο νομοσχέδιο που η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως σκοπεύει να καταθέσει άμεσα στη βουλή. Βασικές πλευρές είναι η υποβάθμιση και διάλυση των πτυχίων, που μετατρέπονται σε πιστοποιητικά χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά και ακαδημαϊκά δικαιώματα, τα οποία θα αφορούν συλλογές ασύνδετων γνώσεων, πληροφοριών και δεξιοτήτων, καθώς και η επιχειρηματική λειτουργία των σχολών. Οι σχολές καλούνται να παραδώσουν στην κερδοσκοπία το προσωπικό, τις υποδομές, αλλά και τους φοιτητές μέσω της χαμηλά αμειβόμενης και μισοασφαλισμένης πρακτικής. Συνέπεια αυτού του προσανατολισμού είναι το αυταρχικό μοντέλο διοίκησης που ξεσηκώνει ακόμα και συμμάχους της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια, με ένα κλειστό και ανεξέλεγκτο όργανο 11 ατόμων, οι 5 μάλιστα από την «αγορά»! Μια επιχειρηματική χούντα με δυο λόγια, με μάνατζερ και CEO. Με αυτά συνδέεται και το αυταρχικό πλέγμα ταξικών φραγμών που οργανώνουν οι αξιολογήσεις, τα δίδακτρα στα ξενόγλωσσα και μεταπτυχιακά τμήματα για αρχή, οι διαγραφές φοιτητών, η επαναφορά των πειθαρχικών και φυσικά η στοχοποίηση της συλλογικής πάλης. Σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δεν χωράει φοιτητικό κίνημα και η μαζική διεκδίκηση μορφωτικών, εργασιακών, δημοκρατικών δικαιωμάτων ή κοινωνικής μέριμνας.

Το νομοσχέδιο Κεραμέως απειλεί το πανεπιστήμιο με ένα καθεστώς όπου υποβαθμίζεται το μάθημα, ειδικά το προπτυχιακό, αλλά και η έρευνα, καθώς το επιστημονικό και ερευνητικό ερώτημα θα αντικατασταθεί από την επιδίωξη του κέρδους. Όπως έδειξε και το εμβόλιο για τον κορονοϊό, το κοινωνικά αναγκαίο επιστημονικό επίτευγμα δεν αποδίδει όταν μπλέκει με τους νόμους της αγοράς.
Σήμερα τα πανεπιστήμια βρίσκονται σε μια κομβική στιγμή μιας αναμέτρησης που θα κρατήσει καιρό και δεν αφορά μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το επιβεβαίωσε ο Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο πριν 15 μέρες λέγοντας πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο «θα είναι η μεγάλη ιδεολογική μάχη την οποία θα δώσουμε τους επόμενους μήνες». Σε αυτή την μάχη λοιπόν που αφορά το σύνολο της κοινωνίας, το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να αγωνιστεί μόνο του. Χρειάζεται κινητοποίηση από το σύνολο των δυνάμεων του λαϊκού εργατικού κινήματος, με τρεις προϋποθέσεις που θα δώσουν δυναμική, βάθος και προοπτική νίκης. Όπως συνέβη και άλλες φορές, παρά την υπεροπλία του συστήματος, τα ΜΑΤ και τα ΜΜΕ.

Πρώτη προϋπόθεση είναι ότι ο αγώνας θα δοθεί τώρα και θα έχει στόχο τη νίκη. Η μετάθεση σε ένα μέλλον με καλύτερους συσχετισμούς και η δράση με στόχο συμπεράσματα και συμβολισμούς, απλά θα κάνουν τους συσχετισμούς δυσμενέστερους εδώ και τώρα. Αυτή η τακτική, που είναι ισχυρή στο συνδικαλιστικό κίνημα, ανοίγει τον δρόμο για να γίνει η κάλπη η μόνη εφικτή αντίδραση για μια απελπισμένη νεολαία, που θα προσπαθήσει να χειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σαν το «λιγότερο κακό», τη στιγμή μάλιστα που ούτε αυταπάτες δεν μοιράζει, αλλά μόνο «πιο ήπια» διαχείριση.

Συνολική πολιτική και ιδεολογική μάχη ενάντια σε κυβέρνηση – αστική πολιτική

Για τη δεύτερη προϋπόθεση προειδοποιεί η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ και της διαχειριστικής λογικής του, σε μια αντικυβερνητική κριτική αποκλειστικά στο μέσο του κυβερνητικού αυταρχισμού, αλλά όχι στον σκοπό του νομοσχεδίου Κεραμέως που αποθεώνει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Η γραμμή του κινήματος πρέπει να γίνει συνολική για να μπορέσει έτσι να αγκαλιάσει την αγωνία όλων των φοιτητών για τις σπουδές τους και την εργασία αύριο, αλλά και μεγάλου κομματιού των πανεπιστημιακών που βλέπουν ότι η επιχειρηματική μετάλλαξη τους βάζει στο περιθώριο.

Έτσι διασφαλίζεται και η τρίτη προϋπόθεση, με την ένταξη του αγώνα για το πανεπιστήμιο, μέσα από την υπεράσπιση των μορφωτικών, εργασιακών, δημοκρατικών δικαιωμάτων συνολικά, σε ένα μέτωπο παιδείας-εργασίας.

Αυτός είναι ο δρόμος μιας ουσιαστικής αγωνιστικής συμπόρευσης των φοιτητών με το σύνολο του εκπαιδευτικού κινήματος, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που θα ξεπερνά το επίπεδο της αλληλεγγύης και θα το ανεβάζει σε αυτό του αγωνιστικού μετώπου κοινών στόχων ενάντια στην κυβέρνηση και τα συμφέροντα που υπηρετεί.

Αγώνας διαρκείας λοιπόν στο πλευρό του φοιτητικού κινήματος για μην περάσει η λεγόμενη πανεπιστημιακή αστυνομία, για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο Κεραμέως, για να ξηλωθεί η αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου