Ο κόσμος πεινάει και η ελίτ αφήνει τρόφιμα να σαπίζουν

AP PHOTO

Αργεντινή: Η απληστία του Μίλει και της κάστας του

Ο κόσμος πεινάει και η ελίτ αφήνει τρόφιμα να σαπίζουν

Χριστίνα Πάντζου

ΕΦΣΥΝ

Τουλάχιστον 5 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αργεντινή -στην πλειονότητά τους παιδιά- ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και εξαρτώνται από διανομές βοήθειας για να μην πεινάσουν. ● Ο Χαβιέρ Μιλέι, ωστόσο, θεωρεί πως η πείνα είναι... επιλογή και πως αφού δεν υπάρχουν πτώματα στους δρόμους δεν υπάρχει και πρόβλημα! ● Τεράστιο σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια την υπουργό Ανθρώπινου Κεφαλαίου, που άφησε σε αποθήκη πέντε εκατομμύρια κιλά τροφίμων αντί να τα διανείμει σε όσους έχουν ανάγκη.

«Πιστεύετε ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος; Κάτι θα κάνουν για να μην πεθάνουν (από την πείνα)». Για τον πρόεδρο της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι, το να πεθάνεις από την πείνα είναι επιλογή. Ακόμη και αυτό είναι ατομική ευθύνη, γιατί είναι ο πεινασμένος που θα πρέπει να βρει τη λύση ή να πληρώσει το τίμημα της ανημπόριας του με αρρώστια και θάνατο. Το κράτος δεν χρειάζεται να παρέμβει με κοινωνικές πολιτικές. Αλλωστε λίγες μέρες πριν είχε διαβεβαιώσει πως «δεν υπάρχει πείνα γιατί δεν υπάρχουν νεκροί στους δρόμους».

Την ίδια στιγμή που στη χώρα μαινόταν σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια την υπουργό Ανθρώπινου Κεφαλαίου, Σάντρα Πετοβέγιο, που κράτησε πέντε εκατομμύρια κιλά τροφίμων (ανάμεσά τους γάλα, λάδι, αλεύρι, ρύζι, όσπρια, τσάι) σε αποθήκες προτιμώντας να χαλάσουν παρά να τα μοιράσει στους πεινασμένους, όπως αποκάλυψε δημοσιογραφική έρευνα της ψηφιακής ενημερωτικής πλατφόρμας Destape.

Επί εβδομάδες το μεγα-υπουργείο Ανθρώπινου Κεφαλαίου, διέψευδε πως παρακρατούσε τρόφιμα. Επειτα από την προσφυγή στη Δικαιοσύνη του κοινωνικού ηγέτη Χουάν Γκραμπόις αναγκάστηκε να αναγνωρίσει πως πράγματι υπήρχαν, αλλά επικαλέστηκε το προσφιλές επιχείρημα ότι για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση «που σκορπούσε αλόγιστα τα τρόφιμα» δίνοντάς τα σε δήθεν ανύπαρκτες κοινωνικές κουζίνες και πως η καθυστέρηση οφείλεται στην επαναξιολόγηση του όλου μηχανισμού.

Διαδήλωση ακτιβιστών ενάντια στην επιχείρηση εξώθησης της κοινωνίας στην πείνα | AP PHOTO

Ωσπου το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο διέταξε την κυβέρνηση να παρουσιάσει άμεσα σχέδιο διανομής αυτών των τροφίμων και να προχωρήσει στη διάθεσή τους με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Για τους τύπους και απεμπολώντας τις ευθύνες της η Πετοβέγιο καρατόμησε τον γραμματέα Οικογένειας, Πάμπλο ντε λα Τόρε, παραπέμποντάς τον στην Υπηρεσία κατά της Διαφθοράς, όταν διέρρευσε πως είχε προσλάβει περισσότερους από 100 «φίλους» με παχυλότατους μισθούς (σε δολάρια), πολλοί από τους οποίους δεν εργάζονταν καν και πληρώνονταν με κρατικά κονδύλια που είχαν χορηγηθεί στον Οργανισμό Ιβηροαμερικανικών Κρατών (ΟΕΙ) για να συνδράμουν στο πρόγραμμα αγοράς των τροφίμων.

«Μοιράστε τα τρόφιμα, ξεδιάντροποι», έγραψε ο Γκραμπόις για μια χώρα όπου πλέον το 55% των πολιτών είναι φτωχοί (περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι) και οι άποροι από το 9,6% το 2023 έφτασαν τους πρώτους μήνες του 2024 στο 17,5% σύμφωνα με έκθεση του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αργεντινής. Τουλάχιστον 5 εκατομμύρια, ιδίως παιδιά, εξαρτώνται από βοήθεια για να μην πεινάσουν. Είναι ενδεικτικό πως η κατανάλωση γάλακτος έχει μειωθεί κατά 20%.

Σύμφωνα με κυβερνητικές στατιστικές, στην πόλη του Μπουένος Αϊρες υπήρχαν τον Απρίλιο περίπου 4.000 άνθρωποι στον δρόμο, αύξηση κατά 14% από τον ίδιο μήνα πέρσι. Αλλά οργανώσεις όπως η ReNaCalle, είχαν καταγράψει περισσότερους από 8.000 ανέστιους τον Δεκέμβριο, αριθμός που πλέον εκτιμάται πως έχει αυξηθεί στους 12.000. Ο συντηρητικός δήμαρχος Χόρχε Μάκρι –επιχειρηματίας, ξάδελφος και συνιδρυτής του PRO, κόμματος του πρώην προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι- ακολουθώντας την πολιτική του Μιλέι, τους αντιμετωπίζει σαν σκουπίδια με «επιχειρήσεις τάξης και καθαριότητας»: τους διώχνουν με βίαιες επιχειρήσεις, τους παίρνουν στρώματα, κουβέρτες, παλτά, χαρτόνια, τα πετάνε και τα καίνε και έπειτα φέρνουν μάνικες και «καθαρίζουν» μπροστά σε οθόνες για να δείξουν στα μίντια το «θεάρεστο έργο» τους.

Ανθρωποι που ζουν όχι μόνο με απόγνωση αλλά και τον μόνιμο φόβο. Το Ενιαίο Μητρώο Βίας κατά Ανέστιων (RUV) δημοσιοποίησε πως στην πρωτεύουσα το 2022-2023 κάθε έξι ημέρες υπήρχε ένα περιστατικό βίας εναντίον τους και κάθε εννέα ημέρες ένας άστεγος έχανε τη ζωή του. Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο, 4 ένοπλοι με αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες πυροβόλησαν άπορους στο Μπελγράνο, ενώ κυκλοφορούσαν και σε άλλες συνοικίες εκφοβίζοντας άστεγους. Οταν τελικά συνελήφθησαν, δήλωσαν «ελευθεριακοί» (όπως ακριβώς και ο ακροδεξιός πρόεδρος) και λίγες ώρες μετά την προσαγωγή τους αφέθηκαν ελεύθεροι.

AP PHOTO

Αντίθετα από τους φτωχούς, η κάστα την οποία τόσο, υποτίθεται, αντιμάχεται ο Μιλέι τα πάει περίφημα επί των ημερών ενός προέδρου που θεωρεί ήρωες όσους φοροδιαφεύγουν και βγάζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα. Ή που ενώ επέβαλε ένα πακέτο λιτότητας «πιο φιλόδοξο κι από εκείνο του ΔΝΤ», με προεδρικό διάταγμα αύξησε τον μισθό των αξιωματούχων της κυβέρνησης κατά 50%. Το επιβεβαιώνει και η λίστα που έδωσε στη Δικαιοσύνη η Πετοβέγιο για τη διανομή τροφίμων: το 88% καρπώνονται 3 πολιτείες που κυβερνώνται από μέλη του κόμματος του Μιλέι ή των συντηρητικών συμμάχων του, ενώ στην πολιτεία του Μπουένος Αϊρες (όπου κατοικεί το 30% του πληθυσμού της Αργεντινής) που κυβερνιέται από τον περονιστή Αξελ Κισίλοφ θα καταλήξει μόλις το 1%.

Η κάστα πλουτίζει. Και η κρατική παρέμβαση που τόσο απεχθάνεται ο Μιλέι είναι ωστόσο αυτή που συνέβαλε στον πλούτο της οικογένειάς του και του ίδιου επί χρόνια. Οι μεταφορικές εταιρείες του πατέρα του, Νορμπέρτο Μιλέι, έλαβαν τουλάχιστον 33 εκατομμύρια δολάρια κρατικές επιδοτήσεις στο διάστημα 2005-2007, χρήματα που «βοήθησαν» τα παιδιά του, Χαβιέρ και Καρίνα Μιλέι να αγοράσουν σπίτι και αυτοκίνητο, όπως αποκάλυψε δημοσιογραφική έρευνα που συντόνισε το Λατινοαμερικανικό Κέντρο Δημοσιογραφικής Ερευνας (CLIP).

Ολα υπό την προστατευτική ομπρέλα της παραδοσιακής Δεξιάς που τον έχει εναγκαλιστεί και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό πώς κατέληξε εδώ η Αργεντινή, όπως έγραφε στην El País ο Ισπανός φιλόσοφος Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο: «Οι φασιστικές παρορμήσεις (ας τις πούμε έτσι για συντομία) επιβάλλονται κοινωνικά όταν η παραδοσιακή Δεξιά, με επιχείρημα να αμυνθεί από την Αριστερά και πιστεύοντας ότι μπορεί να επανέλθει αργότερα, καταλήγει να διατηρεί αιμομικτικές σχέσεις με τέρατα […] Πιστεύω ότι για τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία, η ίδια η δημοκρατία, στην πιο “αστική” εκδοχή της, είναι σήμερα τόσο μεγάλο εμπόδιο στα συμφέροντά της όσο ο κομμουνισμός κάποτε. Και όπως έχω πει και παλαιότερα, οι φτωχοί επαναστατούν όταν δεν έχουν τίποτα να χάσουν και οι πλούσιοι όταν δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν». Αυτή την επανάσταση των πλούσιων ανέλαβε να ενσαρκώσει ο Μιλέι με τη σύμμαχο του Δεξιά, για να τους εξασφαλίσει πως θα έχουν ακόμη πολλά να κερδίσουν.