Ο Παττακός πέθανε στο σπίτι του, αν και είχε καταδικαστεί σε ισόβια. Για τα τελευταία περίπου 20 χρόνια 26 χρόνια, τον βλέπαμε να δίνει συνεντεύξεις στην τηλεόραση, να πηγαίνει σε γιορτές μίσους όπως στου Μακρυγιάννη κάθε 4η Δεκεμβρίου, να παρίσταται σε κηδείες άλλων επιφανών χουντικών και ακροδεξιών, και, βεβαίως, να συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή!
Ο Παττακός δε πήρε χάρη, ούτε απολύθηκε προσωρινώς λόγω π.χ. της έκτισης των 2/3 κάποιας ποινής.
Βρισκόταν εκτός φυλακής μέσω μίας απάτης:
Είχε παρουσιάσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πιστοποιητικά γιατρών τα οποία έδειχναν ‘ανήκεστο βλάβη’ -όπου να ‘ναι, πεθαίνει, δηλαδή-, έκανε την αντίστοιχη αίτηση αποφυλάκισης, τυπικά τον εξέτασαν κάποιοι διορισμένοι από το κράτος γιατροί, και πράγματι εξήλθε μετά βαΐων και κλάδων και άφησε πίσω του για πάντα την VIP πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού στις 28 Σεπτεμβρίου 1990 «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρών ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του. Ο νόμος λέει ότι κάθε πέντε μήνες έπρεπε να παρουσιάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτωντων δικαστηρίων του Πειραιά και να εξετάζεται η πορεία της υγείας του από δικαστικό συμβούλιο, και ανάλογα, να παρατείνεται ή όχι η (καθόλου προσωρινή) απόλυση. Ομως ο γενναίος ‘στρατιώτης των 90’ τότε ετών (αυτός ήταν ο τίτλος του βιβλίου του) αρνούνταν να παρουσιαστεί. Μάλιστα, σε παραπολιτικά της ναζιστικής εφημερίδας ΣτόΚος εμφανιζόταν κάθε τόσο και κάποιο χλευαστικό σημείωμα ‘από κύκλους του στρατηγού’ που έλεγε, ούτε λίγο, ούτε πολύ «εγώ δεν πηγαίνω μόνος μου, ας έλθουν να με πάρουν με το ζόρι». Κι έτσι, η κατάσταση αυτή διαιωνίστηκε, κανείς δεν ενδιαφερόταν να εφαρμοσθεί ο νόμος, κι ο αρχιπραξικοπηματίας κυκλοφορούσε ελεύθερος -και προκλητικός!
Και τι έκανε στον ελεύθερο αυτό χρόνο του; Εγραφε βιβλία, ασφαλώς, για να συμπληρώσει, όπως έλεγε το εισόδημά του (αν και καθαιρέθηκε στο βαθμό του στρατιώτη για τις πράξεις του την 21η Απριλίου 1967, συνέχιζε να λαμβάνει την κανονικότατη σύνταξη στρατηγού, μέσω της γυναίκας του, αξιοποιώντας ένα παραθυράκι του νόμου), και φυσικά, συνεργαζόταν με την ναζιστική συμμορία. Εγραφε τη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας ‘Ελεύθερος Κόσμος’ του Μιχαλολιάκου, τα έτη 2003 με 2006.
Στα τέλη του 2004, ο Μιχαλιολάκος προσποιήθηκε ότι διαλύει τη συμμορία, αλλά αφού πρώτα είχε φτιάξει αντ’ αυτής το σχήμα-μαϊμού ‘Πατριωτική Συμμαχία’. Είχε ανακοινώσει την ίδρυσή της στη σημαδιακή ημερομηνία της 21ης Απριλίου 2004. Η ‘Πατριωτική Συμμαχία’ ήταν ένα ‘μετωπικό σχήμα’ στο οποίο είχαν προσέλθει χουντικοί και ακροδεξιοί, όπως
– ο υφυπουργός της χούντας και ευρωβουλευτής της ΕΠΕΝ για ένα μικρό διάστημα, Σπύρος Ζουρνατζής,– ο πραξικοπηματίας και μέλος της χουντικής ‘Επαναστατικής Επιτροπής’ Ηλίας Παππάς (πατέρας του χρυσαβγίτη Χρήστου Παππά, ο οποίος καταχρηστικά αναφέρεται ως ‘στρατηγός’ από τη ναζιστική συμμορία -η αλήθεια είναι ότι είχε αποταχθεί ατιμωτικά όταν ήταν συνταγματάρχης, λόγω συμμετοχής στο ‘πραξικόπημα της πιτζάμας’ το 1975, αν και αργότερα, εκμεταλλευόμενος ένα παραθυράκι του νόμου, μπόρεσε να επανέλθει, βλ. εδώ– ο προσφάτως αποδημήσας εκδότης του φασιστικού εκδοτικού οίκου ‘Νέα Θέσις’, Γιάννης Σχοινάς, προηγουμένως ‘Κίνημα’, αργότερα ΕΝΕΠ, ΕΝΕΚ, ΛάΟΣ κ.λπ., πατέρας του σκληροπυρηνικού χρυσαβγίτη Σωτήρη Σχοινά– και φυσικά, ο ίδιος ο Στυλιανός Παττακός και άλλοι
Οργανο της ‘Πατριωτικής Συμμαχίας’ ήταν η εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος, δηλαδή η ακροδεξιά-χουντική εφημερίδα του Σάββα Κωνσταντόπουλου που κυκλοφορούσε ανελλιπώς από το 1966 μέχρι το 1982. Η ναζιστική συμμορία είχε καταφέρει να αποκτήσει τον τίτλο της εφημερίδας, (όπως το ίδιο συμβαίνει την τελευταία 15ετία με μια σειρά τίτλων ιστορικών εφημερίδων του παρελθόντος, τις αγοράζουν λαμόγια και απατεώνες για να ξεπλένουν χρήμα, βλ. πρόσφατες αποκαλύψεις για κύκλωμα εκβιαστών) και έβαλε ‘εκδότη’ τον τότε υπαρχηγό Δημήτρη Ζαφειρόπουλο. Σε εκατοντάδες τεύχη από εκείνα τα φύλλα, από το 2003 και μετά, όταν δήθεν η ΧΑ δεν υπήρχε, αλλά το κύριο άρθρο στη δεύτερη σελίδα, δίπλα από τα πονήματα Παττακού, τα υπέγραφε ο ‘Γ.Γ. της ΧΑ’ Μιχαλιολάκος. Εδώ ένα δείγμα, μαζί Μιχαλιολάκος-Παττακός
Σε αντίθεση με τους Παπαδόπουλο και Ντερτιλή, που ούτε χάρη δέχτηκαν να ζητήσουν, ούτε ποτέ χρησιμοποίησαν σαν δικαιολογία για οτιδήποτε ζητήματα υγείας ή ‘ανηκέστων βλάβεων’, παρότι εκείνοι είχαν πραγματικές τέτοιες, ο Παττακός, με το πρώτο παραθυράκι που μπόρεσε να βρει, τα ξέχασε όλα, και την περιφρόνησή του για την Δημοκρατία, και την μη αποδοχή της νέας νομιμότητας της Μεταπολίτευσης, και την ‘τιμή’ της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως», και έσπευσε να την κοπανήσει από την φυλακή. Τον Ιούνιο του 1999 έδωσε το παρών στην κηδεία του αδελφού Γιώργου, ασφαλώς, ενώ εμφανιζόταν τακτικά σε όλες τις γιορτές μίσους όπως λ.χ. στου Μακρυγιάννη τον Δεκέμβριο του 1999 μαζί με Ανδρεουλάκο, Καρατζαφέρη, Μανωλάκο, Πολύδωρα, Μπρατάκο, Μιχαλιολάκο, Γκελεστάθη κά. Τον Δεκέμβριο του 2000, πάλι στου Μακρυγιάννη (κραυγάζοντας «αλήτες, προδότες, κομμουνιστές», «λαός, στρατός, εθνικισμός», κ.λπ.) μαζί με επίσημη αντιπροσωπεία της Νέας Δημοπρασίας (Νεράντζης, Ανδρεουλάκος, Χαϊτίδης, Παπαδόγγονας), χουντικούς αρχιεγκληματίες (Ι. Λαδάς), φασίστες όπως ο Κ. Πλεύρης, ο Καρατζαφέρης, Μανωλάκος και φυσικά δεκάδες χρυσαβγίτες.
Για τα υπόλοιπα 20 χρόνια 26 χρόνια της ζωής του, ο Παττακός όχι μόνο κυκλοφορούσε ελεύθερος αλλά και εργαζόταν με όλη τη δύναμη της ψυχής για τη διάδοση των φασιστικών ιδεών. Ενα ακόμη δείγμα η συνέντευξη που είχε δώσει στους χρυσαβγίτες του περιοδικού ‘Αντεπίθεση’ του Μετώπου Νεολαίας της ΧΑ, όπως μπορούμε να δούμε εδώ:
Δείτε επίσης:
# Μια εξωφρενική φωτογραφία από το ταξίδι του Παττακού στις αφρικανικές χώρες
# Μητροπολίτης Ανθιμος Ρούσσας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Στυλιανός Παττακός, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης
# Σκηνή Ογδοη #08: Από την οδό Φιλολάου, Παγκράτι στο μέγαρο της Μεσογείων (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι)
# Δημήτρης Ψαρράς – Τζαμαχιρία αλά … ελληνικά (άρθρο στην Ελευθεροτυπία 2011-03-13)
# Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης και η ηγεσία της χούντας, το βίντεο
Τα χρόνια πέρασαν, ο Χριστόδουλος έγινε Αρχιεπίσκοπος, αλλά οι ιδέες του δεν άλλαξαν.Σε επιστολή που έστειλε στον Στέλιο Παττακό -εκ των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου-, και δημοσιεύεται στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», 12 Δεκεμβρίου 2003, γράφει:«Οπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει».Την επιστολή έστειλε ο αρχιεπίσκοπος στις 31 Μαΐου 2001, για να δηλώσει τη χαρά του για το βιβλίο που έγραψε και του έστειλε ο Στέλιος Παττακός ‘Οδοιπορικό, ενός στρατιώτου 90 ετών‘.Μπορεί ο αρχιεπίσκοπος στα δέκα χρόνια που έμεινε στο θρόνο να μην είχε το χρόνο ή τη διάθεση να στείλει ή να καταθέσει ο ίδιος ένα στεφάνι στη μνήμη των νεκρών των Πολυτεχνείου, είχε όμως το κουράγιο να συντάξει το κείμενο που ακολουθεί:«Στρατηγέ,Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα το πόνημα με τον τίτλο ‘Οδοιπορικόν ενός στρατιώτου 90 ετών’, το οποίον είχατε την ευγενή καλωσύνην να μου αποστείλετε και σας ευχαριστώ πολύ.Το αποσταλέν βιβλίον σας, στις σελίδες του οποίου εκθέτετε τις σκέψεις, τις επισημάνσεις, τις τοποθετήσεις σας σχετικά με περιστατικά, επεισόδια και γεγονότα από την μακρόχρονη διαδρομή και πορεία της ζωής σας, εντυπωσιάζει τον αναγνώστην με την απλότητα και την γλαφυρότητα του λόγου, το ανυπόκριτο πατριωτικό φρόνημα και την πηγαία ειλικρίνεια, τη συγκινητική εξιστόρηση και τη διάθεση αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού. Οπως προκύπτει από τα γραφόμενά σας και την αυτοβιογραφούμενη σταδιοδρομία σας, υπήρξατε εκφραστής ξεχωριστών προσόντων και αρετών και γράψατε ιστορία, την οποίαν ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να εκτιμήσει και να προσδιορίσει. Εύχομαι ο Δομήτωρ κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος Κριτής πάντων, να σας χαρίζει πλούσια την Χάριν και την ευλογίαν Του.
Μετ’ ευχών διαπύρωνΟ Αθηνών Χριστόδουλος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου