Εμείς το έχουμε ξαναγράψει. Ηταν μεγάλο λάθος της κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου να προχωρήσει στην καταστροφή περίπου 17.500.000 φακέλων πολιτικών φρονημάτων, στο όνομα «της παγίωση της εθνικής συμφιλίωσης», όπως είχε πει στην βουλή στις 6 Ιούλη 1989 ο τότε πρωθυπουργός Τζανής Τζανετάκης.
Με την σύμφωνη γνώμη όλων των τότε κοινοβουλευτικών κομμάτων υπερψηφίζεται το απόγευμα της 29ης Αυγούστου, ο νόμος για την «άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου» ενώ την ίδια μέρα το πρωί ένα πολύτιμο αρχειακό υλικό για τους ιστορικούς αλλά και σημαντικά ντοκουμέντα του κομμουνιστικού κινήματος -ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης Ιωάννης Κεφαλογιάννης υπολόγιζε τον αριθμό των φακέλων που κάηκαν στο διπλάσιο αριθμό απ’ ότι είχε ανακοινωθεί αρχικά- έγινε στάχτη.
Καραμπινάτη απάτη είναι ο ισχυρισμός ότι με την διάσωση περίπου 2.100 φακέλων για λόγους«έντονου ιστορικού ενδιαφέροντος», «εξασφαλίζεται η μελέτη της πρόσφατης ιστορίας μας» όπως μας έλεγαν οι υπέρμαχοι της καταστροφής των φακέλων πολιτικών φρονημάτων.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες οι φάκελοι που δεν καταστράφηκαν ήταν από ένα κατάλογο που συνέταξαν ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού και ΠΑΣΟΚ και αφορούν κυρίως γνωστά ή λιγότερο γνωστά δημόσια πρόσωπα, (πολιτικούς, συγγραφείς, στελέχη του ΚΚΕ κ.λ.π.), τα οποία διαδραμάτισαν ενεργό και σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου από την δικτατορία του Μεταξά μέχρι την Απριλιανή χούντα Οι φάκελοι αυτοί που δεν παραδόθηκαν στην πυρά έχουν "συληθεί" και η ιστορική τους αξία είναι αμφισβητούμενη. Και αυτή την άποψη μας θα την τεκμηριώσουμε παρακάτω με αφορμή το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Realnews που τιτλοφορείται: «Ανοίγουμε τον απόρρητο φάκελο του Χαρίλαου Φλωράκη».
Πριν απ’ αυτό όμως να θυμίσουμε τοποθετήσεις αναγνωρισμένων ιστορικών για τον κάψιμο των φακέλων.
«Είναι παρανοϊκό να καταστρέφει μια χώρα το αρχειακό υλικό της. Δεν έχει γίνει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα. Οταν στην Τουρκία διατηρούν τα οθωμανικά αρχεία για την επανάσταση του '21, εμείς καταστρέφουμε τα δικά μας ιστορικά τεκμήρια. Κατά τα άλλα, η Ελλάδα είναι μια χώρα που λατρεύει την Ιστορία…», Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Ιστορίας.
«Η καταστροφή των φακέλων αποτέλεσε μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Η Ελλάδα είναι μάλλον η μόνη χώρα από μια σειρά αντίστοιχων περιπτώσεων διεθνώς, η οποία προχώρησε στην ολοσχερή καταστροφή των φακέλων και μάλιστα αρκετά ύστερα, 15 χρόνια, από τη θεσμική κατάργησή τους. Αντίστοιχες εκτεταμένες καταστροφές αρχείων συνδέονται κυρίως με την προσπάθεια των αυταρχικών καθεστώτων να εξαφανίσουν τα ίδια τα ίχνη των εγκλημάτων τους, όπως έχει γίνει λ.χ. με το καθεστώς απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική» Β. Καραμανωλάκης, επίκουρος καθηγητής Θεωρίας της Ιστορίας
Παρόμοιες απόψεις έχουν εκφράσει και δεκάδες άλλοι ιστορικοί.
Πριν λοιπόν παραθέσουμε το δημοσίευμα της Real –το υπογράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Σκουρής- να υπογραμμίσουμε κάτι άλλο. Ορισμένοι απ’ τους φακέλους που δεν κάηκαν δόθηκαν –προφανώς σε αντίγραφα- στα πρόσωπα που αφορούσαν. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο φάκελος που είχαν φτιάξει οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί για τον Χαρίλαο Φλωράκη. Αυτός, ο φάκελος βρέθηκε στα χέρια του Χρήστου Θεοχαράτου ο οποίος έχει κάνει την «επίσημη» βιογραφία για τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ. Στο βιβλίο του, λοιπόν, «Χαρίλαος Φλωράκης και λαϊκό κίνημα», μαθαίνουμε τι ακριβώς έχει συμβεί στον «φάκελο22.222», που αφορούσε τον πρώην γενικό γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ.
Σ’ αυτό το «ογκώδες "μνημείο" ανοησίας, μισαλλοδοξίας και χαφιεδισμού που μόλις και χωράει σ' ένα χαρτοκιβώτιο ύψους 35 εκατοστών … κάποιοι κύριοι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τον λεηλάτησαν - είτε για να καλύψουν πληροφοριοδότες και σπιούνους του καθεστώτος είτε ορισμένοι άλλοι για να εξωραΐσουν την ιστορική μνήμη της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965), όταν προτάσεις, υπομνήματα και πρωτοβουλίες για την κατάργηση του αναγκαστικού νόμου 375 πήγαιναν στον κάλαθο των αχρήστων», μας γράφει ο Χ. Θεοχαράτος. Ο ίδιος συμπεραίνει με βάση την αλληλουχία των εγγράφων του φακέλου, ότι για τα έτη 1963, 1964 και 1965 αφαίρεσαν από τον φάκελο περισσότερα από 50 έγγραφα...
Δεν είναι δύσκολο να καταλήξουμε στο συμπέρασμα δηλαδή, ότι και οι υπόλοιποι φάκελοι πολιτικών φρονημάτων που έχουν διασωθεί θα έχουν υποστεί … την ίδια διαδικασία. Σίγουρα θα είναι «φιλτραρισμένοι» και οι φάκελοι –αποσπάσματα των οποίων ήδη δημοσιεύτηκαν- του Αρη Βελουχιώτη και του Γιάννη Ρίτσου.
Από ιστορική άποψη θεωρούμε πολύ πιο σημαντικά τα πλήρη πρακτικά των δύο δικών Μπελογιάννη (1951 και 1952), που δημοσιεύονται στο βιβλίο του πανεπιστημιακού Σπύρου Σακελλαρόπουλου «Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα». Αρκεί όντως να έχουν αποδοθεί σωστά –δεν έχουμε διαβάσει το βιβλίο ακόμα- κι αυτό γιατί αν κρίνουμε από τα πρακτικά που κρατήθηκαν σε άλλο έκτακτο στρατοδικείο της εποχής το οποίο κι αυτό μοίραζε «απλόχερα» της θανατικές ποινές η καταγραφή της ακροαματικής διαδικασίας στα πρακτικά αυτών των δικών γινόταν «τηλεγραφικά».
Ας δούμε όμως το δημοσίευμα για τον «απόρρητο φάκελο» του Χ. Φλωράκη που αναφέραμε:
Β.Π ΥΠΟΔ/ΝΣΙΣ ΓΕΝ. ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ Αρχείον 13/2/73
ΔΕΛΤΙΟΝ ΔΡΑΣΕΩΣ
I. - Εμυήθη εις την κομμουνιστικήν ιδεολογίαν από της προπολεμικής περιόδου, αναπτύξας έντονον δραστηριότητα εις την κομμουνιστικήν οργάνωσιν των Δημοσίων Υπαλλήλων και ειδικώτερον εις την των Τ.Τ.Τ.
II. - Κατά την διάρκειαν της Κατοχής ανέλαβεντο "πόστον" του Β' Γραμματέως (διοργανωτής) της Κεντρικής Οργανώσεως Φωκίδος.
-Αρχάς του έτους 1944 ετοποθετήθη ως Γραμματεύς της Επιτροπής Διαφωτίσως Αγώνος της 5ης Ταξιαρχίας του Ε.Λ.Α.Σ., ένθα έδρασεν υπό το ψευδώνυμον "ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ".
-Αναπτυχθείσης της ανωτέρω 5ης Ταξιαρχίας εις Μεραρχίαν του Ε.Λ.Α.Σ., της γνωστής II Μεραρχίας, ανέλαβεν Γραμματεύς της Επιτροπής Διαφωτίσεως Αγώνος ταύτης ασχολούμενος ειδικώτερον, κατόπιν εμπιστευτικών διαταγών της ανωτάτης ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. εις την πρόκλησιν επεισοδίων μεταξύ των δυνάμεων του Ε.Λ.Α.Σ. και των Εθνικών Δυνάμεων του Συνταγματάρχου Ψαρρού, με σκοπόν την δημιουργίαν καταλλήλου ατμοσφαίρας και την ωρίμανσιν των προϋποθέσεων, αίτινες και συνετέλεσαν τελικώς εις την εξόντωσιν των δυνάμεων του Συνταγματάρχου Ψαρρού.
-Αμα τη αποχωρήσει των Γερμανών απέκρυψεν εις την επί της οδού Δεληγιάννη 11 οικίαν τον Αρη Βελουχιώτη (Κλάρα Αθανάσιον).
-Κατά το Δεκεμβριανόν Κίνημα ως λοχαγός του Ε.Λ.Α.Σ. έλαβεν μέρος εις πλείστας μάχας. Μετά την υποχώρησιν των κομμουνιστών ηκολούθησε τούτους εις Τρίκαλα.
-Μετά την Συμφωνίαν της Βαρκίζης, ακολουθών την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε. εηανήλθενεις Αθήνας συνεργασθείς μετά του ΜΠΑΡΤΖΩΤΑ Βασιλείου, μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
-Κατά το αυτό χρονικόν διάστημα, δι' εμπιστευτικής εκθέσεώς του προς το Π.Γ.της Κ,Ε.του Κ.Κ.Ε., κατηγόρησε τον στενόν συνεργάτη του, καπετάνιον της II Μεραρχίας Ορέστην ως "οππορτουνιστήν", με αποτέλεσμα ο τελευταίος ν' αποκηρυχθή υπό του κόμματος.
-Αρχάς Μαΐου 1945, επανήλθεν εις την δημόσιαν θέσιν του (Τηλεγραφείον Αθηνών) και από της θέσεως ταύτης ως μέλος της Ε.Π. της ΚΟΑ. των Δημοσίων Υπαλλήλων ειργάσθη δια την ανασυγκρότησιν του ΚΚΕ.
- Τον Δεκλέμβριον του 1945, δυνάμει των υπ’ αριθ. 352 και 138/45 εντάλματος του ανακριτού Παρνασσίδος, συνελήφθη υπό της Υ.Γ.Α Αθηνών και απεστάλη εις Αμφισσαν, ένθα τελικώς αφέθη ελεύθερος.
- Επανελθών εις Αθήνας συνεδέθη εκ νέου μετά της ηγεσίας της Κ.Ο.Α., αναλαβών καθήκοντα Γραμματέως της Αχτίδας Δημοσίων Υπαλλήλων, μέχρι του Οκτωβρίου 1946, ενταχθείς ακολούθως εις τας συμμοριακάς δυνάμεις Ρούμελης, εις ας ανέπτυξεν εξαιρετικήν αντεθνικήν και εγκληματικήν δράσιν. Εντω μεταξύ απελύθη της Υπηρεσίας του, λόγω αυτοβούλου και αδικαιολογήτου αποχής.
-Διά Διαταγμάτων της ψευδοκυβερνήσεως των κομμουνιστών κατέλαβεν διαδοχικώς τους βαθμούς του Αντισυνταγματάρχου, Συνταγματάρχου και Υποστρατήγου, αναλαβών τελικώς την Διοίκησιν της I Μεραρχίας των Κ/Σ.
-Πέραν της εγκληματικής του δραστηριότητος συνέγραψε σειρά άρθρων στρατιωτικού περιεχομένου, άτινα εδημοσιεύθησαν εις το θεωρητικόν περιοδικόν των Κ/Σ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ". Εις τα ως άνω άρθρα του ησχολείτο ειδικώς "με τα προβλήματα της
οργανώσεως δικτύου κατασκοπείας" εις βάρος του Εθνικού Στρατού και δημιουργίας ομάδων δολιοφθορών.
ΙΙΙ .-Μετά την συντριβήν των Κ/Σ κατέφυγεν εις Σ/Π, ένθα η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., εκτιμώσα τας στρατιωτικάς και ολιτικάς ικανότητας του τον απέστειλεν εις Ρωσίαν ένθα και εξεπαιδεύθη εις την Στρατιωτικοπολιτικήν Ακαδημίαν της Μόσχας.
-Εισαχθείς εις δίκην κατεδικάσθη: α) Δια της υπ' αριθ. 85/2.4.1955 αποφάσεως των Δικαστηρίου Συνέδρων Λαρίσης εις κάθειρξιν 13 ετών, επί παραβάσει του Α.Ν. 509/47.
β) Δια της υπ' αριθ. 11/12.6.55 αποφάσεως του ιδίου Δικαστηρίου εις κάθειρξιν 16 ετών επί παραβάσει του Γ' Ψηφίσματος,
γ) Δια της υπ' αριθ. 11/24.6.55 αποφάσεως του Δικαστηρίου Συνέδρων Πύργου εις ισόβειον κάθειρξιν, επί παραβάσει του Γ' Ψηφίσματος,
δ) Δια της υπ' αριθ. 28/20.10.55 αποφάσεως του Δικαστηρίου Συνέδρων Λαμίας εις ισόβειον κάθειρξιν, επί παραβάσει του Γ' Ψηφίσματος.
ε) Δια της υπ' αριθ. 30/21.10.55 αποφάσεως του ιδίου δικαστηρίου εις κάθειρξιν 8 ετών, επί κλοπή.
Αι ως άνω ποιναί, δια της υπ' αριθ. 12/18.1.64 αποφάσεως του 5μελούς Εφετείου Αθηνών, συνεχωνεύθησαν εις ισόβειον κάθειρξιν.
στ) Δια της υπ' αριθ. 541/20.5.60 αποφάσεως του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών εις ισόβειον κάθειρξιν επί τη παραβάσει του Α.Ν. 375/36.
Αι ως άνω δυο ποιναί της ισοβίου καθείρξεως εμετριάσθησαν εις κάθειρξιν 20 ετών, δυνάμει του Ν.4996/60, αποφυλακισθείς τελικώς την 20.4.66, συνεπεία του Ν. 2058/52 "περί μέτρων ειρηνεύσεως".
-Από της αποφυλακίσεώς του (20.4.66), ως επαγγελματοποιημένον κομματικόν στέλεχος του Κ.Κ.Ε. ανέπτυξεν έντονον κομμουνιστικήν δραστηριότητα.
V. - Δυνάμει του από 12.11.1952 Β.Δ. απεστερήθη της Ελληνικής Ιθαγενείας.
VI. -Tnv 21.4.67 συλληφθείς εξετοπίσθη επί έν έτος εις νήσον Γυάρον, δυνάμει της υπ’ αριθ. 3/71 αποφάσεως ΕΔΑΝ Αττικής, παραταθείσης της εκτοπίσεως τους διαδοχικώς έως την 18.12.1971, ότε αφέθη ελεύθερος.
Ακολούθως εντάχθη τις τον παράνομον μηχανισμός του ΚΚΕ παρά του οποίου εφυγαδεύθη προσφάτως εις την αλλοδαπήν.
Κατά τας εργασίας της 17ης Ολομέλειας εξελέγη Α’ Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1972)
Εν Αθήναις τη 26 Ιανουαρίου 1973
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου