Το Ελληνοκυπριακό κράτος "αρνείται" να προχωρήσει τις έρευνες για τη δολοφονία 84 Τουρκοκυπρίων αμάχων στην περιοχή της Τόχνης από Ελληνοκύπριους τον Αύγουστο του 1974 (έγκλημα πολέμου).
Ακούσατε μήπως κανένα ελληνικό ΜΜΕ να αναφέρεται στο θέμα
Απροθυμία παρά την ύπαρξη μαρτύρων -13 χρόνια έρευνες για Tόχνη (σχόλιο συναγωνιστή)
ΜΙΧΑΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, 07.08.2018 122 Comments
Άγνωστη παραμένει για την Αστυνομία η ταυτότητα των Ε/Κ που εκτέλεσαν εν ψυχρώ 85 Τ/Κ από Τόχνη και Ζύγι, σκοτώνοντας τους 84
Σε αντίθεση με τις περισσότερες υποθέσεις εγκληματικής θανάτωσης Τουρκοκυπρίων της περιόδου 1963-74, για τις οποίες η Αστυνομία έχει ενδείξεις για την ταυτότητα των δραστών, το έγκλημα πολέμου της Τόχνης παραμένει εντελώς στο σκοτάδι, χωρίς ενδείξεις για τους πραγματικούς ενόχους.
Το παράδοξο της αστυνομικής έρευνας είναι πως στην υπόθεση της Τόχνης βασικοί πρωταγωνιστές είναι εν ζωή. Και όχι μόνο Ελληνοκύπριοι, μέλη της ομάδας πολιτοφυλακής Ζυγίου - Τόχνης, που είχαν κατόπιν διαταγής του ΓΕΕΦ συλλάβει και συγκεντρώσει στο Δημοτικό Σχολείο της Τόχνης τους 85 Τ/Κ άρρενες άνω των 13 ετών, αλλά και ένας από τα 85 θύματα, ο μοναδικός Τ/Κ που επιβίωσε της σφαγής.
Συνοπτικά τα γεγονότα, όπως καταγράφονται στη γραπτή κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία ο Τ/Κ επιζών, έχουν ως εξής: Αφού Ε/Κ της Τόχνης και των γύρω χωριών (σ.σ. ήταν τα ίδια πρόσωπα που δέκα χρόνια προηγουμένως είχαν συστήσει τις ομάδες πολιτοφυλακής) συνέλαβαν τους Τ/Κ, τους οδήγησαν στο δημοτικό σχολείο. «Ενώ βρίσκονταν στο σχολείο, άγνωστοι Ε/Κ, με στρατιωτική ενδυμασία, με μακριά μαλλιά και γένια, παρέλαβαν τόσο τον ίδιο όσο και άλλους Τ/Κ και με λεωφορείο τους μετέφεραν σε μια ερημική περιοχή, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό Αγία Φύλα Λεμεσού. Αφού πήραν όλα τα έγγραφα που είχαν μαζί τους, οι Ε/Κ άρχισαν να τους πυροβολούν. Μετά από πάροδο 5-10 λεπτών, οι πυροβολισμοί σταμάτησαν και οι Ε/Κ είπαν ότι θα φέρουν εκσκαφέα για να θάψουν τους Τ/Κ, οι οποίοι είχαν όλοι σχεδόν σκοτωθεί, εκτός από τον ίδιο, ο οποίος θεωρήθηκε νεκρός αφού πάνω του έπεσαν πτώματα και τον έκρυψαν. Αφού περίμενε για λίγη ώρα και βεβαιώθηκε ότι οι Ε/Κ είχαν φύγει, σηκώθηκε για να φύγει. Μετά από οκτώ ημέρες κατάφερε να φτάσει στη Μουτταγιάκα κι απ’ εκεί μεταφέρθηκε στις Βρετανικές Βάσεις στο Ακρωτήρι».
Η αφήγηση του Σουάτ Καφαντάρ δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται στην ε/κ κοινότητα. Το 2004, είπε την ιστορία του στο δυσεύρετο ντοκιμαντέρ του Τόνι Αγκαστινιώτη «Φωνή Αίματος». Το 2005 μαρτυρία του περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Sevgul Uludag «Τα στρείδια που έχασαν το μαργαριτάρι τους». Το 2010 δημοσιεύθηκε μαρτυρία του στο βιβλίο του Πανίκου Νεοκλέους «Μνήμες». Πέρσι, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ευρύτερα η ιστορία του στην ε/κ κοινότητα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΚΥΠΕ, στη συνάδελφο Ραλλή Παπαγεωργίου.
Παραλείψεις ανακριτών
Στις συνεντεύξεις του στη Ραλλή Παπαγεωργίου και στον Πανίκο Νεοκλέους, ο Σουάτ Καφαντάρ δίνει περισσότερες λεπτομέρειες για τα γεγονότα, από όσα φροντίζει να καταγράψει το ΤΑΕ Αρχηγείου από την κατάθεση του ίδιου. Σε κάποια μάλιστα σημεία, η εκδοχή του Καφαντάρ είναι διαφορετική από εκείνη που παρουσίασε η Αστυνομία στον γενικό εισαγγελέα το 2013. Ενδεικτικά για την Αστυνομία, η συγκέντρωση των Τ/Κ στο σχολείο έγινε στις 14 Αυγούστου, ενώ ο Καφαντάρ αναφέρει στο ΚΥΠΕ ότι αυτή έγινε προηγουμένως. Στον Πανίκο Νεοκλέους ο Καφαντάρ αναφέρει και τον συνολικό αριθμό των ενόπλων που τους φρουρούσαν στο σχολείο (κατοίκων της Τόχνης και αγνώστων). Ήταν περίπου 25. Από αυτούς, η Αστυνομία εντοπίζει μόνο έξι κατοίκους της Τόχνης, που κατονομάζει ο επικεφαλής της ομάδας πολιτοφυλακής Τόχνης Ανδρέας Δημητρίου σε θεληματική κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία. Συνολικά, σύμφωνα με πληροφορίες του «Πολίτη» οι Ε/Κ κάτοικοι της Τόχνης που συμμετείχαν στη σύλληψη των 85 Τ/Κ ήταν περίπου δέκα. Δηλαδή, οι πέντε ένοπλοι που επιβιβάσθηκαν στο λεωφορείο του Καφαντάρ για να μεταφέρουν 45 Τ/Κ στο στρατόπεδο αιχμαλώτων της Λεμεσού, πρέπει να αναζητηθούν ανάμεσα σε 15 άτομα «με στρατιωτική ενδυμασία, με μακριά μαλλιά και γένια» που είχαν αφιχθεί στην Τόχνη στις 13 Αυγούστου (ή προηγούμενα) και ανέλαβαν στις 14 Αυγούστου να μεταφέρουν τους 85 Τ/Κ αιχμάλωτους στο στρατόπεδο στο ΓΣΟ Λεμεσού.
Σχεδιασμός εκτέλεσης
Κάτι ακόμα που παραλείπουν να καταγράψουν οι ανακριτές και δηλώθηκε πέρσι από τον Σουάτ Καφαντάρ στο ΚΥΠΕ είναι πως το προηγούμενο βράδυ της εκτέλεσης, όταν πέρασε περίπολο των Ηνωμένων Εθνών έξω από το δημοτικό σχολείο, οι αιχμάλωτοι Τ/Κ διατάχθηκαν να σκύψουν για να μην τους δουν. Η διαταγή είναι ένδειξη ότι οι Ε/Κ σκόπευαν από τις 13 Αυγούστου να σκοτώσουν τους Τ/Κ, εξ ου και δεν ήθελαν να είναι γνωστή η ύπαρξη των αιχμαλώτων στα Ηνωμένα Έθνη. Οι Τ/Κ της Τόχνης και του Ζυγίου δεν είχαν την τύχη των Τ/Κ του Μαριού, όπου λειτουργούσε φυλάκιο της UNFICYP, καταμετρώντας τους αμάχους κάθε πλευράς.
Όταν πήγε η UNFICYP στην Παλόδεια στις 24/8/1974
Άσκηση συγκάλυψης
Το δεύτερο λεωφορείο, στο οποίο επιβιβάστηκε η δεύτερη ομάδα Τ/Κ της Τόχνης, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αναχώρησε για Λεμεσό στις 14 Αυγούστου, όπως το λεωφορείο στο οποίο επιβιβάστηκε ο Σουάτ Καφαντάρ. Το δεύτερο λεωφορείο μπορεί να έφυγε στις 15 Αυγούστου, ενδεχόμενο που ενισχύει περαιτέρω τον σχεδιασμό πίσω από το έγκλημα, αφού αυτό μπορεί να εκτελέστηκε σε δύο φάσεις. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ο Αγών», ημερ. 22/8/1974, ο εκπρόσωπος Τύπου της UNFICYP, «διέψευσε ισχυρισμούς των Τούρκων» ότι «εις το τουρκικόν χωρίον Τόχνη (...) Τουρκοκύπριοι είχον δολοφονηθή υπό Ελλήνων και ταφή εις ομαδικόν τάφον την 14ην και 15ην Αυγούστου. Πώς προκύπτει η 15η Αυγούστου στην πληροφόρηση της UNFICYP πριν ακόμα τη δημοσιοποίηση του εγκλήματος, δεν είναι γνωστό, ωστόσο, είναι μία ένδειξη ότι το έγκλημα μπορεί να μην ολοκληρώθηκε τη 14η Αυγούστου, όταν πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ ο Καφαντάρ μαζί με ακόμα 44 Τ/Κ.
Η τ/κ κοινότητα ενημερώθηκε για το έγκλημα πολέμου εναντίον των 85 Τ/Κ αμάχων αιχμαλώτων στις 24 Αυγούστου. Δημοσίευμα (ημερ. 4/9/1974) του «Φιλελεύθερου» τοποθετεί τη διενέργεια έρευνας από πλευράς UNFICYP για ανεύρεση 45 φονευθέντων Τ/Κ περίπου στις 24/8. Σύμφωνα με τον «Φιλελεύθερο», «ως εδήλωσε χθες (3/9/1974) εκπρόσωπος της UNFICYP, η τ/κ ηγεσία κατήγγειλε προ δέκα περίπου ημερών προς αυτήν ότι 45 Τ/Κ εκ Τόχνης εφονεύθησαν υπό Ελλήνων Κυπρίων. Κατόπιν ερευνών της UNFICYP, οι θεωρούμενοι ως φονευθέντες Τ/Κ ανευρέθησαν εις Λεμεσόν όπου είναι όλοι καλά». Το ψεύδος του «Φιλελεύθερου» περί ζώντων Τ/Κ κατοίκων της Τόχνης συσκοτίζει το αντικείμενο της έρευνας που είχε πραγματοποιήσει η UNFICYP. Η έρευνα αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες του «Πολίτη» από πηγή που είναι σε θέση να γνωρίζει τα γεγονότα, αφορούσε την επί τόπου επίσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στην Παλόδεια, όπου είχαν εκτελεστεί εν ψυχρώ οι 45 Τ/Κ του πρώτου λεωφορείου. Η επίσκεψη της UNFICYP στην Παλόδεια δεν απέδωσε οτιδήποτε, διότι εκείνη ακριβώς τη μέρα, στο σημείο, όπου είχαν δολοφονηθεί οι 44 Τ/Κ, ο ελληνοκυπριακός στρατός εκτελούσε άσκηση και δεν επέτρεψε στον ΟΗΕ να προσεγγίσει την περιοχή. Ως εκ τούτου ενισχύεται η υποψία το έγκλημα πολέμου κατά των Τ/Κ του Ζυγίου και της Τόχνης να ήταν γνωστό σε θεσμούς της ε/κ κοινότητας, όπως ο στρατός, και να είχε συγκαλυφθεί.
Τα κενά της αστυνομικής έρευνας
Στρατοπέδευσαν στη Χοιροκοιτία, οπισθοχωρώντας από το μέτωπο, αναζητώντας εκδίκηση για τα δεινά στην Κερύνεια
Η αστυνομική έρευνα για το μακελειό της Τόχνης ξεκίνησε πολύ πριν τις έρευνες που κινητοποιήθηκαν λόγω προσφυγών Τ/Κ στο ΕΔΑΔ κατά της Κύπρου γύρω στο 2010. Τον Ιούλιο του 2005, συγγενείς των θυμάτων Τουρκοκύπριες, απευθύνθηκαν στον γενικό εισαγγελέα, ζητώντας διερεύνηση της υπόθεσης. Στη συνάντησή τους με τον Πέτρο Κληρίδη στις 26 Ιουλίου του 2005, οι συγγενείς των θυμάτων ανέφεραν ότι η δική τους περίπτωση είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες υποθέσεις αγνοουμένων, καθώς «είναι γνωστά τα ονόματα αυτών που τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν με λεωφορεία στη διασταύρωση Αγίας Φύλας - Παλόδειας όπου τους σκότωσαν και τους έθαψαν». Αναπόφευκτα, οι Τ/Κ συγγενείς των θυμάτων ρίχνουν την ευθύνη στους Ε/Κ κατοίκους της Τόχνης για τη δολοφονία των οικείων τους. Ωστόσο, ο επιζών του μακελειού Σουάτ Καφαντάρ δεν πιστεύει στην ενοχοποίηση των Ε/Κ κατοίκων της Τόχνης, αναφέροντας στην Αστυνομία ότι δεν ήταν οι κάτοικοι της Τόχνης που τον συνόδευαν στο λεωφορείο και τον εκτέλεσαν. Η μαρτυρία του Καφαντάρ όμως, δεν μπορεί να καλύπτει και το δεύτερο λεωφορείο... Σε κάθε περίπτωση, η μαρτυρία του Καφαντάρ θα έπρεπε να ήταν αρκετή για να στραφούν οι έρευνες της Αστυνομίας στον εντοπισμό των ατάκτων που αφίχθηκαν στην Τόχνη στα μέσα Αυγούστου. Σύμφωνα με συνέντευξη που παραχώρησε το 2004 στον συνάδελφο δημοσιογράφο Μάριο Δημητρίου ο επικεφαλής της ομάδας πολιτοφυλακής Τόχνης - Ζυγίου (και μέχρι σήμερα βασικός ύποπτος για το μακελειό) Ανδρέας Δημητρίου, οι ένστολοι που παρέλαβαν τους Τ/Κ της Τόχνης στις 14 Αυγούστου 1974 είχαν στρατοπεδεύσει προηγούμενα στη Χοιροκοιτία. Κληθείς από τον «Πολίτη» να προσδιορίσει την προέλευση αυτών των στρατιωτών, ο κ. Δημητρίου ανέφερε ότι ήταν μέλη μονάδων που είχαν οπισθοχωρήσει από το μέτωπο και στρατοπέδευσαν στη Χοιροκοιτία. Το 2004 στον Μάριο Δημητρίου, ο Ανδρέας Δημητρίου δήλωσε ότι οι φονιάδες «ήταν από το χωριό Αγριδάκι και το έκαναν από εκδίκηση γιατί όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό τους βίασαν Ελληνοκύπριες». (Σ.σ. Ο ισχυρισμός αυτός καταρρίπτεται από έφεδρο του 281 Τάγματος Πεζικού, ο οποίος επικοινώνησε με τον «Πολίτη» υποστηρίζοντας ότι λόχος του 281 ΤΠ είχε λάβει θέση αμύνης στο Αγριδάκι αμέσως μετά την πρώτη φάση της εισβολής. Σύμφωνα με τον εν λόγω έφεδρο, το Αγριδάκι είχε αδειάσει από κατοίκους πριν εισέλθει ο τουρκικός στρατός στο χωριό).
Λεμεσού διοίκηση
Η δυσκολία εντοπισμού των φονιάδων από πλευράς των ανακριτών, προκύπτει από τον ισχυρισμό των Ε/Κ της Τόχνης ότι από τους τρεις Ε/Κ του χωριού που ήταν φρουρά όταν έφτασε το πρώτο λεωφορείο για να παραλάβει τους 45 Τ/Κ, ουδείς είναι εν ζωή σήμερα για να καταθέσει σε σχέση με την ταυτότητα των ατάκτων που είχαν αφιχθεί στο χωριό. Από την άλλη όμως, οι έρευνες των ανακριτών του ΤΑΕ Αρχηγείου δεν αναζήτησαν καμία μαρτυρία πέραν της Τόχνης. Για να εντοπίσουν τους πραγματικούς ενόχους οι ανακριτές θα έπρεπε να φτάσουν μέχρι και την Κερύνεια. Για να γίνει όμως αυτό, θα έπρεπε να αναζητηθεί, τουλάχιστον
ποιοι διοικούσαν το στρατόπεδο αιχμαλώτων στο ΓΣΟ στη Λεμεσό. Διότι ο διοικητής του στρατοπέδου θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να είχε ενημερωθεί και να περίμενε την άφιξη 85 Τ/Κ αιχμαλώτων από την Τόχνη στις 14 Αυγούστου 1974. Τα πρόσωπα αυτά είναι κλειδί για την υπόθεση, με δεδομένο ότι όταν ενημερώθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη για το έγκλημα πολέμου, διατάχθηκε άσκηση της Εθνικής Φρουράς στην Παλόδεια προκειμένου να μην εντοπιστούν τα πτώματα.
Ως εκ τούτου πρέπει να αναζητηθεί και εκείνος που διέταξε την άσκηση στην Παλόδεια στα τέλη Αυγούστου προκειμένου να μην εντοπιστούν από την UNFICYP οι σοροί των 84 θυμάτων.
Ακόμα πρέπει να αναζητηθούν ποιοι επέταξαν τα δύο τ/κ λεωφορεία (από τη Λεμεσό) στα οποία επιβιβάστηκαν τα θύματα με προορισμό τον θάνατό τους.
Τέλος, οι ανακριτές οφείλουν να ψάξουν ποιες μονάδες οπισθοχωρώντας από το μέτωπο Κερύνειας - Κιόνελλι στρατοπέδευσαν στη Χοιροκοιτία, για να κατευθυνθούν ακολούθως στην Τόχνη, με σκοπό την εκδίκηση.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρατίθενται στο πόνημα ενός ταξίαρχου Γεώργιου Σέργη για τη «Μάχη της Κύπρου: Ιούλιος-Αύγουστος 1974, η ανατομία μιας τραγωδίας» (Αθήνα 1996), το στρατόπεδο αιχμαλώτων στο ΓΣΟ Λεμεσού διοικείτο από το 216 Τάγμα Πεζικού, το οποίο στις 22 Ιουλίου 1974 κατέβαλε τον τ/κ θύλακα Λεμεσού, μεταφέροντας στο ΓΣΟ τους Τ/Κ Λεμεσιανούς αιχμαλώτους. Μαζί με το 216 ΤΠ, στην κατάληψη του τ/κ θύλακα Λεμεσού συνέβαλε το 203 Τάγμα Εφέδρων.
Πηγή: http://politis.com.cy/article/aprothimia-gia-tochni-13-chronia-erevnes-gia-tous-84-tk-tis-tochnis#.W2loXElncg0.twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου