Δεν είναι λίγα τα μεγάλα θέματα που καθορίζουν τις ζωές μας, για τα οποία υποψιαζόμαστε συλλογική παραπληροφόρησή μας, κυρίως από τα τηλεοπτικά κανάλια. Εδώ θα ασχοληθούμε με ένα ζήτημα το οποίο πραγματικά «κραυγάζει»: αυτό του πολέμου Ουκρανίας-Ρωσίας.
Εκπεφρασμένη υπόσχεση της Δύσης, προς την νέα Ρωσία, ήταν πως δεν θα ενέτασσαν στο ΝΑΤΟ τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλόκ. Υπάρχουν γι’ αυτό καταγεγραμμένες δηλώσεις Ευρωπαίων Προέδρων. Κάτι τέτοιο δεν τηρήθηκε. Το «ποτήρι ξεχείλισε» όμως, όταν το ΝΑΤΟ επεδίωξε να εντάξει σε αυτό και την Ουκρανία. Μη ξεχνούμε πως η Ουκρανία υπήρξε εκ των ιδρυτικών Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ. Να υπενθυμίσουμε πως οι σπουδαιότεροι πολιτικοί αναλυτές των ΗΠΑ, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου ως προς την ακολουθούμενη εξωτερική τους πολιτική, προβλέποντας πως θα προκαλέσει βίαιη αντίδραση της Ρωσίας. Μέχρι τη ρωσική εισβολή, το ΝΑΤΟ ήταν, κατά Μακρόν, «κλινικώς νεκρό», ως μη έχοντας λόγο ύπαρξης. Μετά την εισβολή απέκτησε ρόλο και λόγο.
Δικαιολογούμε την εισβολή; Όχι βεβαίως, δεν δικαιολογούμε όμως και την πολιτική του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ. Ο ρόλος και ο στόχος ενός τρίτου, μάλιστα άμεσα και σοβαρά θιγομένου, θα έπρεπε να ήταν η πίεση των εμπολέμων κρατών, προς ειρηνική διαπραγμάτευση και ο έλεγχος του θερμοκέφαλου και αναζητούντος ρόλου ΝΑΤΟ. Δυστυχώς όμως, η άμεσα θιγόμενη Ευρώπη, ουδέποτε επεδίωξε κάτι τέτοιο. Όλως αντιθέτως, επεδίωξε και επιδιώκει την πάση θυσία συνέχιση του πολέμου αυτού. Αδιαφορεί για το τεράστιο κόστος που πληρώνουν οι λαοί της γι’ αυτό, αγνοεί και τους χιλιάδες νεκρούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Αν αυτό δεν σημαίνει πλήρη και αγόγγυστη υποτέλεια της Ευρώπης προς τις ΗΠΑ, τι άλλο να σημαίνει;
Κατά γενική ομολογία λοιπόν, ο πόλεμος αυτός είναι κυρίως πόλεμος Δύσης-Ρωσίας. Η Ευρώπη, δηλαδή όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη, συμπλέουν απολύτως με τις επιθυμίες των ΗΠΑ, με τρόπο που δείχνει την υποτέλειά τους. Με άλλα λόγια, πρόκειται κατ’ ουσίαν περί πολέμου ΗΠΑ-Ρωσίας, πρόκειται περί ενός πρωτοεμφανιζόμενου είδους δι’ αντιπροσώπων πολέμου. Με αντιπροσώπους την Ουκρανία και την Ευρώπη. Οι πόλεμοι έχουν πάντα συνέπειες και για τα δύο εμπόλεμα μέρη, νεκρούς στρατιώτες και οικονομικές επιπτώσεις. Εδώ τους νεκρούς τους έχουν η αντιπρόσωπος Ουκρανία -βεβαίως και η Ρωσία- και τις οικονομικές συνέπειες η αντιπρόσωπος Ευρώπη, βεβαίως και η Ουκρανία που καταστρέφεται. Οι ΗΠΑ αντιθέτως κερδίζουν πολλά από τον πόλεμο αυτόν και όχι μόνο από τα κέρδη της πολεμικής τους βιομηχανίας. Αλλά και η Ρωσία δεν φαίνεται να υποφέρει από τις δήθεν κυρώσεις που της επέβαλε η «Δύση». Θα λέγαμε όλως αντιθέτως: δεν συνεργάζεται πλέον με την Ευρώπη -γιατί πριν την εισβολή είχε γίνει και αυτή σχεδόν «Δύση», άλλωστε κατά το μέγιστο μέρος της υπάγεται στην Ευρώπη- αλλά συνεργάζεται με άλλες πολυπληθέστερες και πλουσιότερες αγορές.
Αλλά δεν είναι μόνο οι οικονομικές συνέπειες, που τα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν αναλάβει. Το σοβαρότερο είναι πως η Ευρώπη έχασε ένα πλούσιο, ομόδοξο και πολυπληθή εταίρο, τη Ρωσία, η οποία κατευθύνεται πλέον προς μία πανίσχυρη ευρασιατική συμμαχία, ενώπιον της οποίας η Ευρώπη θα αποτελεί αμελητέα δύναμη. Αλλά στο μέλλον και οι ΗΠΑ θα πληρώσουν την άφρονα πολιτική τους: οσονούπω θα δουν το νότο της ηπείρου τους ανεξάρτητο, πολυπληθέστερο, πλούσιο και ίσως στρατιωτικώς πανίσχυρο (αυτά πηγαίνουν μαζί).
Προξενεί κατάπληξη που οι «διεθνολόγοι» των τηλεοπτικών καναλιών δεν ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά. Αναλίσκονται με το τι αεροπλάνα έχουν οι μεν και οι δε, τι κινήσεις στρατιωτικές κάνουν, τι είπαν, ποιόν είδαν και ποιόν θα δούν και τα τοιαύτα πρόσκαιρα. Όχι πως δεν έχουν και αυτά τη σημασία τους, αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι το τι μελλοντικώς θα προκύψει ως νέα εικόνα του κόσμου. Όταν δε λέμε μελλοντικώς, εννοούμε σε 3-4 χρόνια. Νέα εικόνα που θα χρειαστεί ίσως νέους αιματηρούς πολέμους. Οι ΗΠΑ, ίσως ανοήτως, ίσως ελεγχόμενες από άγνωστα και άνομα συμφέροντα, δείχνουν πως επιδιώκουν ένα νέο διπολικό κόσμο. Θα γίνει όμως έτσι, ή θα έχουμε πολλούς φιλόδοξους πόλους, που θα διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία; Δεν είναι «ψιλά γράμματα» αυτά, είναι αυτά που θα καθορίσουν τις ζωές μας.
Άδηλο το μέλλον και άδηλες οι βουλές, αλλά και οι δυνατότητες, των εμφανιζόμενων ως μεγαλο-Προέδρων, αλλά και ως μικρο-πρωθυπουργών…. …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου