Το επίσημο Ισραήλ έχει δώσει στους Ισραηλινούς όλη την εικόνα και σίγουρα έχει πει λιγότερα από όσα μετέδωσαν διεθνή ΜΜΕ για τον πραγματικό αντίκτυπο της πυραυλικής επίθεσης του Ιράν, σημειώνει το Times of Israel. Αλλά το κοινό πρέπει να γνωρίζει και οι ηγέτες του πρέπει να είναι προσεχτικοί, σημειώνεται. Όπως επισημαίνεται:
Η πυραυλική επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου ήταν πιο επιθετική από ό,τι αρχικά αναφέρθηκε στα εβραϊκά μέσα ενημέρωσης. Ενώ τα περισσότερα τοπικά μέσα παρείχαν περιορισμένες πληροφορίες για τον αντίκτυπο της επίθεσης, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέλυσαν δορυφορικές εικόνες και κατέληξαν σε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα σχετικά με την έκταση της ζημιάς και τις βαλλιστικές δυνατότητες του Ιράν.
Η έλλειψη κάλυψης στο Ισραήλ μπορεί να σχετίζεται με το μακρύ Σαββατοκύριακο των διακοπών του Ρος Χασάνα που ξεκίνησε την επομένη της επίθεσης, αλλά υπήρχε επίσης εσωτερική επιφυλακτικότητα, που πιθανώς προήλθε από την απροθυμία να αποκαλυφθούν πληροφορίες στον εχθρό και περιορισμοί λόγω λογοκρισίας. Η Τεχεράνη, ωστόσο, δεν χρειάζεται τον ισραηλινό δημόσιο διάλογο για να κατανοήσει τα αποτελέσματα της δικής της επίθεσης.
Σε αντίθεση με την πυραυλική επίθεση στις 13 Απριλίου — η οποία περιελάμβανε 36 πυραύλους κρουζ, 185 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και περίπου 120 βαλλιστικούς πυραύλους, οι περισσότεροι από τους οποίους αναχαιτίστηκαν — η τελευταία επίθεση αποτελούνταν αποκλειστικά από περίπου 200 βαλλιστικούς πυραύλους.
Περίπου 20 από αυτούς αναχαιτίστηκαν ή αναχαιτίστηκαν πριν εισέλθουν στον εναέριο χώρο του Ισραήλ από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και της Ιορδανίας, αφήνοντας περίπου 180 πυραύλους που είτε αναχαιτίστηκαν είτε χτυπήθηκαν εντός ισραηλινού εδάφους.
Κορυφαία παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, όπως το AP, η Washington Post και η Wall Street Journal έχουν έκτοτε δημοσιεύσει αναφορές βασισμένες σε δορυφορικές εικόνες, βίντεο και συνεντεύξεις με βαλλιστικούς εμπειρογνώμονες, εστιάζοντας σε χτυπήματα σε στρατιωτικούς στόχους στο Ισραήλ.
Η πυραυλική επίθεση
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ξένων μέσων ενημέρωσης, οι πύραυλοι που χρησιμοποίησε το Ιράν στην τελευταία επίθεση ήταν πιθανότατα οι «Fattah» ή «Khaibar Shikan».
Ο πύραυλος «Fattah», που αποκαλύφθηκε από τους Ιρανούς τον Ιούνιο του 2023, φέρεται να έχει ταχύτητες πέντε φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του ήχου (5 Mach) και έχει αυτονομία έως και 1.400 χιλιόμετρα (875 μίλια).
Οι Ιρανοί ισχυρίζονται ότι ο πύραυλος μπορεί να ελίσσεται μέσα και έξω από την ατμόσφαιρα, να παρακάμψει αμυντικά συστήματα, να τα χτυπήσει και να ανοίξει το δρόμο για πρόσθετους βαλλιστικούς πυραύλους.
Ο Khaibar Shikan, ενώ είναι πιο αργό (2-3 Mach), είναι εξοπλισμένος με συστήματα πτερυγίων για βελτιωμένη ακρίβεια. Επίσης, έχει αυτονομία έως και 1.400 χιλιόμετρα (875 μίλια).
Όταν ένας μεγάλος αριθμός πυραύλων εκτοξεύεται με υψηλή ταχύτητα, τα συστήματα ανίχνευσης και αναχαίτισης μπορεί να δυσκολευτούν να τον αντιμετωπίσουν. Έτσι, μια από τις στρατηγικές του Ιράν ήταν η εκτόξευση μεγάλου αριθμού πυραύλων ταυτόχρονα σε έναν συγκεκριμένο στόχο.
Σύμφωνα με ξένες αναφορές, η αεροπορική βάση Nevatim στο νότιο Ισραήλ ήταν ένας από τους κύριους στόχους, με έως και 32 χτυπήματα που εντοπίστηκαν στις ανοιχτές περιοχές, τις δομές και τα γύρω πεδία της βάσης.
Αυτές οι λεπτομέρειες αποκαλύφθηκαν σε δορυφορικές εικόνες και δεν διαψεύστηκαν από το IDF σε αναφορές ξένων μέσων ενημέρωσης. Το IDF τόνισε ότι κανένα μαχητικό αεροσκάφος δεν υπέστη ζημιές σε αυτή την επίθεση.
Οι ξένοι εμπειρογνώμονες παρατήρησαν δύο επιπλέον χτυπήματα κοντά στα κεντρικά γραφεία της Μοσάντ στην περιοχή Glilot Junction βόρεια του Τελ Αβίβ και περίπου τρία πιθανά χτυπήματα σε δομές εντός της αεροπορικής βάσης Τελ Νοφ, κοντά στην πόλη Rehovot.
Ένα επιπλέον χτύπημα, σε ένα εστιατόριο στο συγκρότημα «Sea and Sun» στο βόρειο Τελ Αβίβ, μπορεί επίσης να ήταν μια προσπάθεια να χτυπήσει τα κεντρικά γραφεία της Mossad, ενώ ένα χτύπημα σε ένα σχολείο στη Gedera μπορεί να ήταν μέρος της προσπάθειας να στοχοποιηθεί η Αεροπορική βάση Tel Nof.
Η ανάλυση των ξένων μέσων ενημέρωσης για τα χτυπήματα κοντά στα κεντρικά γραφεία της Μοσάντ και τη βάση του Τελ Νοφ βασίζεται σε βίντεο που δημοσιεύτηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ορισμένα βίντεο δείχνουν το μέγεθος και το βάθος ενός κρατήρα που άφησε ένας βαλλιστικός πύραυλος, ενώ άλλα που καταγράφηκαν από μακριά καταγράφουν τα ωστικά κύματα, τη φωτιά και τον καπνό που αναδύονται από την πρόσκρουση στη βάση.
Έλλειμμα δημόσιου λόγου
Δεν έχει το ισραηλινό κοινό το δικαίωμα να γνωρίζει το πιθανό κόστος της συνέχισης των αμοιβαίων χτυπημάτων μεταξύ Ισραήλ και Ιράν; Ενώ ο Ισραηλινός Στρατός προετοιμάζει την απάντησή του στην τελευταία ιρανική επίθεση, είναι περιορισμένη η δημόσια συζήτηση για τις πιθανές επιπτώσεις μιας πιθανής τρίτης ιρανικής βαλλιστικής επίθεσης.
Στους έξι μήνες από την επίθεση του Απριλίου, οι Ιρανοί βελτίωσαν τη στρατηγική τους – εγκατέλειψαν τις επιθέσεις με drone, οι οποίες έδωσαν στο Ισραήλ περίπου οκτώ ώρες περιθώριο προειδοποίησης και στράφηκαν στη χρήση αποκλειστικά βαλλιστικών πυραύλων, οι οποίοι χρειάζονται περίπου 12 λεπτά για να φτάσουν στο Ισραήλ.
Οι Ιρανοί έβαλαν στο στόχαστρο βάσεις των IDF, αλλά δεν κατάφεραν να απενεργοποιήσουν τις δυνάμεις του Ισραήλ. Ωστόσο, υπάρχει ανησυχία ότι την επόμενη φορά θα επιχειρήσουν να χτυπήσουν ενεργειακές εγκαταστάσεις, πολλές από τις οποίες βρίσκονται κοντά σε πληθυσμιακά κέντρα. Επομένως, εάν χάσουν τον επιδιωκόμενο στόχο, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε τεράστιες ζημιές και μάλιστα ζημιές σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Σε σύγκριση με πιθανή ζημιά σε ένα F-35 ή άλλο μέσο της Πολεμικής Αεροπορίας — που δεν έγινε ούτε την προηγούμενη φορά ούτε αυτή τη φορά, αλλά ήταν δυνατό — ένα χτύπημα σε πολυκατοικία ή άλλη κατοικημένη περιοχή θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για το ισραηλινό κοινό.
Η ευρύτερη δημόσια συζήτηση μπορεί είτε να μειώσει είτε να αυξήσει την υποστήριξη για συνεχιζόμενη άμεση σύγκρουση με το Ιράν, αλλά το κοινό πρέπει ξεκάθαρα να είναι πλήρως ενημερωμένο για τα διακυβεύματα.
Επιπλέον, οι ξένες αναφορές φαίνεται να υποδηλώνουν ότι τα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ ήταν πιο ευάλωτα στην επίθεση της περασμένης εβδομάδας. Περίπου το 80% των πυραύλων φέρεται να αναχαιτίστηκαν – ποσοστό χαμηλότερο από τον Απρίλιο, όπου ο IDF ισχυρίστηκε ότι το ποσοστό αναχαίτισης ήταν 99%.
Ωστόσο, η εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό των πυραύλων κατευθύνθηκε σε ανοιχτό έδαφος, όπου θα μπορούσαν να κάνουν μικρή ή καθόλου ζημιά. Ένας σχετικός πιθανός παράγοντας είναι ότι μπορεί να ήταν μια στρατηγική απόφαση του Ισραήλ να μην προσπαθήσει να αναχαιτίσει και τους 180 εισερχόμενους πυραύλους λόγω των περιορισμένων αποθεμάτων αναχαιτιστών Arrow 2 και Arrow 3. Το IDF μπορεί να έχει επιλέξει να σώσει τους αναχαιτιστές για μελλοντικές πιθανές επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές.
Ένα άλλο ζήτημα μπορεί να είναι τα οικονομικά των όπλων — το κόστος επισκευής ενός κατεστραμμένου υπόστεγου ή διαδρόμου είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος χρήσης ενός αναχαιτιστή Arrow.
Η περιορισμένη ποσότητα αναχαιτιστών, η ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης για την αγορά περισσότερων αναχαιτιστών τους επόμενους μήνες και χρόνια, το σχετικό κόστος της αναχαίτισης πυραύλων έναντι των επισκευών βάσεων και άλλων στόχων και οι τεχνολογικές βελτιώσεις που απαιτούνται για τα συστήματα αεράμυνας — όλα αυτά είναι ζητήματα τα οποία πρέπει να γνωρίζει το κοινό.
Είναι το κοινό που ζει με τις συνέπειες των κυβερνητικών και στρατιωτικών πολιτικών και ενεργειών, και ως εκ τούτου, θα πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να κατανοήσει πληρέστερα τα βήματα που εφαρμόζονται για λογαριασμό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου