Η στρατηγική απερισκεψία των μικρών χωρών της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας έχει φτάσει στο σημείο να μιλά ανοιχτά για «προληπτική» επίθεση κατά της Ρωσίας.
Ο Άντρος Μερίλο, διοικητής των Εσθονικών Ενόπλων Δυνάμεων, δήλωσε ότι το Ταλίν και το Ελσίνκι επεκτείνουν τη συνεργασία τους στη θαλάσσια άμυνα, συμπεριλαμβανομένων «συγκεκριμένων σχεδίων» για το πλήρες κλείσιμο της Βαλτικής Θάλασσας στα ρωσικά πλοία, εάν χρειαστεί.
Αυτή η δήλωση είναι μέρος ενός γενικού πλαισίου εξελίξεων κατά τις οποίες οι Σκανδιναβικές και Βαλτικές χώρες υιοθέτησαν μια επιθετική αντιρωσική πολιτική, ξεπερνώντας ακόμη και τους Πολωνούς και εξασφαλίζοντας μια θέση ακριβώς πίσω από την Ουκρανία. Η πρωθυπουργός της Δανίας Μέττε Φρεντέρικσεν προτείνει οι σύμμαχοι του Κιέβου να επιτρέψουν τη χρήση δυτικών όπλων από την Ουκρανία, για επιθέσεις εντός της ρωσικής επικράτειας. Οι Δανοί έχουν ήδη επισήμως εξουσιοδοτήσει τη χρήση των F-16 που παρέδωσαν στον ουκρανικό στρατό.
Η Ουκρανία αποδεικνύεται ότι είχε αυταπάτες για τις πιθανότητές της, σε ό,τι αφορά μια στρατιωτική νίκη επί της Ρωσίας, με την υποστήριξη και την προστασία του ΝΑΤΟ. Ήταν μια ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα με πληθυσμό πολλών εκατομμυρίων και περίμενε σοβαρές στρατιωτικές επιτυχίες. Ωστόσο, δεν κατανόησε ποτέ τη σημασία των «μαθηματικών του πολέμου» και υπερεκτίμησε την πραγματική πολιτική και στρατιωτική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι χώρες από τις οποίες περίμενε υποστήριξη.
Τι περιμένουν όμως οι Σκανδιναβοί και οι χώρες της Βαλτικής; Ειδικά τώρα που το αναπόφευκτο της ήττας της Ουκρανίας είναι εμφανές, κάτι που θα έπρεπε αυτομάτως να προβληματίσει όλους.
Ο ορθολογισμός της πολιτικής δεν μπορεί να στηρίξει μια αυτοκτονική συμπεριφορά εκ μέρους κρατών που είναι σαφώς ανίκανα να επιφέρουν στρατιωτική ήττα στη Ρωσία ή ακόμη και να της προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα. Ωστόσο, οι Σκανδιναβοί και οι Βαλτικοί χρησιμοποιούν μια διαρκή ρητορεία ανοιχτής αντιπαράθεσης.
Στην πραγματικότητα, οι χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας προωθούν μια νατοϊκή στρατηγική. Δεν ανησυχούν καθόλου για την κοινή γνώμη στις χώρες τους. Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει ένα εκτεταμένο αντιρωσικό μένος που μπορεί να εξασφαλίσει επαρκή υποστήριξη για στρατιωτικές περιπέτειες, αρκεί να στρέφονται κατά της Ρωσίας.
Μια άλλη πτυχή των γεγονότων είναι πιο ενδιαφέρουσα και ταυτόχρονα πιο περίπλοκη: γιατί να συνεχιστούν οι στρατιωτικές προκλήσεις και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στη Ρωσία; Η Ουκρανία έχει δείξει ξεκάθαρα τη ματαιότητα της προσπάθειας να επιφέρει στρατιωτική ήττα στη Ρωσία.
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας είναι να την αποδυναμώσει και να την περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο και για αυτό έχει εντοπίσει το ευάλωτο σημείο της: ένα μακρύ σύνορο με μια ομάδα γειτόνων που έχουν ενθαρρυνθεί από τη συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ. Οι Εσθονοί, οι Λετονοί, οι Δανοί ή οι Φινλανδοί δεν χρειάζεται να νικήσουν τη Μόσχα. Αρκεί το ΝΑΤΟ να αναγκάζει τη Ρωσία να αναπτύσσει συνεχώς στρατεύματα και στρατιωτικούς, οικονομικούς και διοικητικούς πόρους. Αυτό εξηγείται από την ανάγκη να προστατευθούν αυτά τα μακρά σύνορα, να διασφαλιστεί η ασφάλεια του πληθυσμού στις παραμεθόριες περιοχές και να διατηρηθεί η επικοινωνία με την περιοχή του Καλίνινγκραντ.
Η Ρωσία έχει ήδη το παράδειγμα των περιοχών του Κουρσκ και Μπέλγκοροντ. Η Δύση έχει θέσει ως στόχο να αναπαράγει αυτό το σενάριο κατά μήκος των ρωσικών συνόρων, όπου μπορεί να οργανωθεί μια πρόκληση. Αυτός είναι και ο λόγος που ασκούν πίεση στη Γεωργία και ακόμη και πιθανόν να ετοιμάζουν μια αλλαγή κυβέρνησης, την ανατροπή μιας φιλοδυτικής κυβέρνησης που ωστόσο δεν είναι διατεθειμένη να εμπλέξει τη χώρα σε περιπέτειες.
Αλλά οι ηγέτες της Σκανδιναβίας και της Βαλτικής δεν έχουν τις ίδιες ανησυχίες με την κυβέρνηση της Τιφλίδας. Τους έχει ανατεθεί το καθήκον να συμμετέχουν σε μια διαρκή παρενόχληση της Ρωσίας και προχωρούν συστηματικά προς αυτόν τον στόχο.
ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΟ ΡΟΣΤΟΚ
Το Ροστόκ πρόκειται να γίνει το νέο κέντρο διοίκησης του ΝΑΤΟ για τη Βαλτική Θάλασσα, που θα ονομάζεται Command Task Force Baltic. Το νέο αρχηγείο του ΝΑΤΟ θα ενσωματωθεί στο κέντρο διοίκησης και επιχειρήσεων του γερμανικού ναυτικού και στο μέλλον, θα επιβλέπει όλες τις επιχειρήσεις στη Βαλτική Θάλασσα.
Μια εφοδιαστική βάση του ΝΑΤΟ θα κατασκευαστεί επίσης στο χώρο των ναυπηγείων στο Βαρνεμούντε. Στρατιώτες, προμήθειες, πυρομαχικά και οχήματα μάχης πρέπει να μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα και ανά πάσα στιγμή από εκεί, ειδικά στα κράτη της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας. Για το σκοπό αυτό, στρατιώτες από όλες τις γειτονικές χώρες θα μεταφερθούν στο Βάρνο.
Η δημιουργία αυτών των κέντρων του ΝΑΤΟ παραβιάζει τη Συνθήκη 2+4, η οποία διέπει την επανένωση της Γερμανίας. Το άρθρο 5 της συνθήκης ρυθμίζει την αποχώρηση του σοβιετικού στρατού από την πρώην ΛΔΓ και απαγορεύει την εγκατάσταση ξένων στρατευμάτων στο έδαφος της ΛΔΓ, αλλά μόνο των δυνάμεων της Μπούντεσβερ.
Η Συνθήκη δηλώνει κατηγορηματικά ότι «[…] οι ξένες ένοπλες δυνάμεις και τα πυρηνικά όπλα ή οι μεταφορείς τους δεν θα σταθμεύουν ή μεταφέρονται σε αυτό το τμήμα της Γερμανίας».
Απαγορεύεται ακόμη και η μεταφορά ξένων στρατευμάτων μέσω του εδάφους της πρώην ΛΔΓ, κάτι που είναι από παλιά κοινή πρακτική, όταν η Γερμανία χρησιμεύει, για παράδειγμα, ως κόμβος στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ για τη μεταφορά αμερικανικών στρατευμάτων και όπλων στη Γερμανία από τη Δύση και από εκεί προς την Ανατολική Ευρώπη, σιδηροδρομικώς και οδικώς μέσω του εδάφους της πρώην ΛΔΓ.
Ενώ η μεταφορά ξένων στρατευμάτων μέσω του εδάφους της πρώην ΛΔΓ εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, η Συνθήκη 2+4 είναι, αντιθέτως, ξεκάθαρη όσον αφορά την εγκατάσταση βάσεων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της στάθμισης ξένων στρατιωτών στο έδαφος της πρώην ΛΔΓ: Η Συνθήκη 2+4 το απαγορεύει άνευ όρων.
Η Σουηδία είναι ενθουσιώδης: «Με το Command Task Force Baltic, θα είμαστε καλύτερα συντονισμένοι και ευθυγραμμισμένοι όταν επιχειρούμε μαζί στη Βαλτική Θάλασσα», δήλωσε ο Πάτρικ Γκάρντεστεν, αναπληρωτής αρχηγός του Σουηδικού Ναυτικού. «Λόγω της διαρκώς επιδεινούμενης κατάστασης ασφαλείας, είναι απαραίτητος ο σαφέστερος συντονισμός των ναυτικών δυνάμεων στη Βαλτική Θάλασσα και στα γύρω ύδατα», αναφέρεται σε δήλωση της Σουηδίας.
Η Ρωσία έχει δύο μεγάλες πόλεις στη Βαλτική Θάλασσα, την Αγία Πετρούπολη και το Καλίνινγκραντ, και το ΝΑΤΟ θέλει να την εμποδίσει να έχει πρόσβαση στη Βαλτική. Από την πλευρά της, η Μόσχα θεωρεί πρόκληση τη δημιουργία της βάσης του ΝΑΤΟ στο Ροστόκ.
Αρχικά, η Γαλλία και η Βρετανία αντιτάχθηκαν σθεναρά στην επανένωση της Γερμανίας και ήταν η ΕΣΣΔ υπό τον Γκορμπατσόφ που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκστρατεία υπέρ αυτής.
Υπάρχουν πολλές χώρες που ενδέχεται να αποχωρήσουν από τη Συνθήκη, εκτός από τη Ρωσία, όπως η Πολωνία, η οποία απαιτεί περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο ευρώ από τη Γερμανία ως αποζημιώσεις για τις ζημιές που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Γερμανία υποστηρίζει ότι με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης 2+4 όλες οι απαιτήσεις έχουν ικανοποιηθεί.
Άλλα κράτη μπορεί επίσης να ενδιαφέρονται να κάνουν το ίδιο, κάτι που θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά στη Γερμανία.
Είναι γνωστό ότι διαδοχικές γερμανικές κυβερνήσεις παραβίασαν περιοδικά τις διατάξεις της Συνθήκης. Το άρθρο 2 ορίζει, για παράδειγμα, ότι «[…] οι κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας επιβεβαιώνουν τις διακηρύξεις τους ότι η ειρήνη θα προέλθει μόνο από γερμανικό έδαφος. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ενωμένης Γερμανίας, πράξεις που ενδέχεται να διαταράξουν την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και οι οποίες πραγματοποιούνται με σκοπό να το πράξουν, ιδίως η προετοιμασία ενός επιθετικού πολέμου, είναι αντισυνταγματικές και αξιόποινες. Οι κυβερνήσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας δηλώνουν ότι η Ενωμένη Γερμανία δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ κανένα από τα όπλα της παρά μόνο σύμφωνα με το Σύνταγμά της και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, στον οποίο συμμετείχε η Γερμανία, ήταν αναμφίβολα παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, διότι η στρατιωτική δύναμη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον άλλου κράτους, παρά μόνο για να αμυνθεί σε περίπτωση επίθεσης ή με την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ωστόσο, η Γιουγκοσλαβία δεν είχε επιτεθεί σε άλλο κράτος (πόσο μάλλον σε ένα κράτος του ΝΑΤΟ) και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν ενέκρινε τον επιθετικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.
Χρόνια αργότερα, ο τότε Γερμανός Καγκελάριος Σρέντερ παραδέχτηκε ότι η Γερμανία είχε πράγματι παραβιάσει το Διεθνές Δίκαιο λόγω της στρατιωτικής της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία.
Η Γερμανία παραβίασε επίσης τη Συνθήκη 2+4 κατά την υπογραφή των Συμφωνιών του Μινσκ. Η καγκελάριος Μέρκελ παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν συμφώνησε με τις Συμφωνίες του Μινσκ και ήθελε απλώς να κερδίσει χρόνο, για να εξοπλίσει την Ουκρανία και να ξεκινήσει έναν πόλεμο διά αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας.
Τo geoeurope είναι ένας ιστότοπος που δημιουργήθηκε από επιστήμονες και ειδικούς που έχουν ασχοληθεί με τη γεωπολιτική της Ευρώπης και έχουν διαπιστώσει συγκεκριμένα κενά στη ροή των πληροφοριών που διαμορφώνουν τις γεωπολιτικές συζητήσεις στην ήπειρό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου