Politico: Η κρυφή ναζιστική «κληρονομιά» της επικεφαλής του AfD

AP Photo

Politico: Η κρυφή ναζιστική «κληρονομιά» της επικεφαλής του AfD

ΕΦΣΥΝ

Το AfD πρόκειται για το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που κέρδισε τις γερμανικές περιφερειακές εκλογές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Άρθρο του Politico έρχεται να υπενθυμίσει το παρελθόν της Άλις Βάιντελ, της ηγέτιδος του AfD, η οποία μιλά για το παρελθόν της Γερμανίας, αλλά λιγότερο έως καθόλου για το ναζιστικό παρελθόν των προγόνων της.

Ως συν-επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος AfD η Άλις Βάιντελ έχει παροτρύνει τη χώρα της να ξεπεράσει αυτό που το κόμμα της αποκαλεί «λατρεία της ντροπής» για τις θηριωδίες της ναζιστικής εποχής. Ωστόσο, παρά τις εκκλήσεις της «να κοιτάξει η Γερμανία μπροστά», η ιστορία της δικής της οικογένειας παρέμεινε στο σκοτάδι.

Μια έρευνα της Welt am Sonntag, που δημοσιεύει το Politico και βασίζεται σε εκτενή έγγραφα από γερμανικά και πολωνικά αρχεία, αποκαλύπτει ότι ο παππούς της Βάιντελ, ο Χανς Βάιντελ, ήταν εξέχων ναζί δικαστής, διορισμένος απευθείας από τον Αδόλφο Χίτλερ και υπεύθυνος για την καταδίκη των αντιπάλων του Τρίτου Ράιχ.

Αν και η ιστορία των Βάιντελ δεν είναι μοναδική σε μια χώρα όπου το ναζιστικό παρελθόν αγγίζει σχεδόν κάθε οικογένεια, οι αποκαλύψεις αυτές έρχονται σε μια περίοδο που το AfD πασχίζει να βγάλει από πάνω του οποιαδήποτε κατηγορία για συμπάθεια προς τους ναζί, και σε μια συνολικότερη προσπάθεια της Γερμανίας να εξιλεωθεί για τις φρικαλέες πράξεις των προηγούμενων γενεών.

Ναζί δικαστής

Σύμφωνα με το Politico, η Βάιντελ παραμένει σιωπηλή σχετικά με τον εξέχοντα ρόλο του παππού της στο ναζιστικό καθεστώς.

Μέσω εκπροσώπου της, η επικεφαλής του AfD δήλωσε ότι δεν γνώριζε για το ναζιστικό παρελθόν του παππού της. «Λόγω της οικογενειακής διχόνοιας, δεν υπήρξε καμία επαφή με τον παππού, ο οποίος πέθανε το 1985, ούτε αποτέλεσε θέμα συζήτησης στην οικογένεια», δήλωσε ο εκπρόσωπος.

Η Βάιντελ ήταν έξι ετών όταν πέθανε ο παππούς της Χανς. Η γιαγιά της, επίσης μέλος του ναζιστικού κόμματος, απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα.

Ο ηλικιωμένος Βάιντελ ήταν σχεδόν 40 ετών όταν έγινε στρατιωτικός δικαστής στο γραφείο του διοικητή της Βαρσοβίας τον Ιούλιο του 1941, εντασσόμενος σε περίπου 3.000 δικαστές της Βέρμαχτ για την επιβολή της στρατιωτικής κυριαρχίας του Χίτλερ.

Οι ανώτεροί του τον επαίνεσαν επειδή «εκτελούσε το έργο του με μεγάλο ενδιαφέρον και κατανόηση», όπως προκύπτει από τα έγγραφα.

Μετά από τρία χρόνια, ο Χανς Βάιντελ διορίστηκε επικεφαλής επιτελικός δικαστής. Ο διορισμός του πέρασε από το επιτελείο του Χίτλερ, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της 12ης Οκτωβρίου 1944.

Πριν από την απότομη άνοδό του στο ναζιστικό σύστημα, ο Βάιντελ είχε σπουδάσει νομικά στο Μόναχο και το Μπρέσλαου. Ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος από το 1932, εντάχθηκε πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και υπηρέτησε στα Waffen-SS από το 1933 ως νομικός σύμβουλος. «Ακόμη και πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1930, ψήφισα εθνικοσοσιαλιστή και συμμετείχα ενεργά στην προεκλογική προπαγάνδα του κινήματος», έγραψε σε έγγραφο που φυλάσσεται σε γερμανικά αρχεία.

Ο Χανς Βάιντελ θα έλεγε αργότερα στους ερευνητές ότι δεν γνώριζε τίποτα για τη μεταχείριση των Εβραίων από τους Ναζί. Ζούσε σε μια μικρή πόλη, είπε : «Δεν άκουσα τίποτα άλλο εκεί πέρα από αυτά που έγραφαν οι εφημερίδες ή το ραδιόφωνο».

«Πρέπει να τονίσω, ωστόσο, ότι δεν άκουσα ποτέ τίποτα για τα εγκλήματα των SS», πρόσθεσε.

Τα επακόλουθα

Μετά την ήττα της Γερμανίας και τη διαίρεσή της σε τέσσερις κατεχόμενες ζώνες, οι νικήτριες δυνάμεις άρχισαν να καθαρίζουν τη χώρα από τους Ναζί.

Ο Χανς Βάιντελ, ο οποίος είχε μετακομίσει με την οικογένειά του στην Ανατολική Βεστφαλία μετά τον πόλεμο, αντιμετώπισε τρεις έρευνες για τον ρόλο του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τον Νοέμβριο του 1948, ένα δικαστήριο στο Μπίλεφελντ, μέρος της κατεχόμενης από τη Βρετανία ζώνης, άνοιξε μια υπόθεση εναντίον του για «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση». Αλλά η υπόθεση έκλεισε μέσα σε ένα μήνα, με τους εισαγγελείς να επικαλούνται έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, όπως προκύπτει από τον φάκελο της έρευνας στα ομοσπονδιακά αρχεία.

Η απόφαση αυτή, αν και δεν αποτελούσε ευθεία αθώωση, τον γλίτωσε από την αφαίρεση της δικηγορικής του ιδιότητας. Συνέχισε να ανοίγει ένα δικηγορικό γραφείο στη δυτική πόλη Γκίτερσλο, όπου δραστηριοποιήθηκε σε μια ένωση εκτοπισμένων και ζήτησε αποζημίωση για τη χαμένη του περιουσία στην Άνω Σιλεσία.

Δύο δεκαετίες αργότερα, το ναζιστικό παρελθόν του τον πρόλαβε και πάλι. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η αστυνομία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και του Αμβούργου άνοιξε εκ νέου έρευνες για τον ρόλο του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αιτήματα για έγγραφα στάλθηκαν στην Ανατολική Γερμανία, που τότε βρισκόταν υπό κομμουνιστική κυριαρχία. Ωστόσο, και οι δύο προσπάθειες δίωξής του απέτυχαν. Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, ούτε ένας στρατιωτικός δικαστής δεν παραπέμφθηκε στη δικαιοσύνη για την επιβολή αυθαίρετων θανατικών ποινών.