Η Τουρκία στέλνει όπλα της Συρίας στην Ουκρανία μέσω Ελλάδας!

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου από το neostrategy.gr

Μετά την κατάρρευση της συριακής κυβέρνησης στις 8 Δεκεμβρίου, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, πραγματοποίησε μια απροσδόκητη διπλωματική επίσκεψη στην Ιορδανία και την Τουρκία στις 11 Δεκεμβρίου. Ο επίσημος σκοπός της επίσκεψης ήταν η διεξαγωγή συζητήσεων για το κατακερματισμένο μέλλον της Συρίας. Ωστόσο, σύμφωνα με αραβικά και ισραηλινά μμε, ο σκοπός της επίσκεψής του δεν ήταν μόνο αυτός. Ο Α. Μπλίνκεν ήθελε να μάθει πόσο γρήγορα μπορούν οι δύο χώρες να οργανώσουν την μεταφορά του οπλοστασίου του Ασαντ στην… Ουκρανία!

Και ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα πυρομαχικά και τα αντιαρματικά συστήματα, κάθε άλλο παρά αμελητέας ποσότητας ή ποσότητας θεωρούνται, παρά τον εμφύλιο πόλεμο από το 2011 μέχρι την πτώση του καθεστώτος.

Το σημαντικότερο όμως είναι η εμπλοκή της Ελλάδος, αφού ο συντομότερος – και μοναδικός – δρόμος να φτάσουν τα πυρομαχικά στην Ουκρανία, είναι ο θαλάσσιος. Δηλαδή: Λατάκια-Αλεξανδρούπολη και μετά σιδηροδρομικά Βουλγαρία-Ρουμανία-Ουκρανία. Όπως θα δούμε παρακάτω πρόκειται για ένα σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί της Αγκυρας, στο ζήτημα των Κούρδων και της εκ νέου εισόδου της στο πρόγραμμα των F-35.

Και η Ελλάδα τι πάει να κάνει;

Να βοηθήσει την Τουρκία να πετύχει τους στόχους της εις βάρος μας!

Η στρατηγική σημασία του οπλοστασίου της Συρίας

Οσο παράξενο κι αν μας φανεί, το συριακό οπλοστάσιο αν μεταφερθεί έγκαιρα και με ασφάλεια από την Συρία στην Ουκρανία, μέσα στις επόμενες 40 ημέρες θα μπορούσε αν μη τι άλλο να σταματήσει την γενικευμένη επίθεση των ρωσικών δυνάμεων.

Τα αποθέματα της Συρίας, περιλαμβάνουν περίπου 1.600.000 βλήματα διαμετρήματος 152 χιλ. και 122 χιλ. για τα οποία «διψάει» το ουκρνικό πυροβολικό, καθώς και περίπου 400 αξιόμαχα άρματα μάχης (μοντέλα T-54/55, T-62, T-72 και T-90) που θα μπορούσαν να ενισχύσουν σημαντικά την Ουκρανία, καθώς οι στρατιωτικοί της πόροι εξαντλούνται.

Από τεχνική σκοπιά, ο εξοπλισμός της συριακής στρατιωτικής δύναμης προσφέρει ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις. Τα άρματα T-72 και T-90, αν και δεν είναι τελευταίας τεχνολογίας, διαθέτουν ισχυρή θωράκιση, ισχυρά πυροβόλα 125 χιλ. και ικανά συστήματα στόχευσης, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τις ουκρανικές δυνάμεις αρμάτων.

Επίσης, τα βλήματα πυροβολικού των 152 χιλ., που υπολογίζονται (με βάσει στοιχεία του 2023) σε πάνω από 1 εκατομμύριο μονάδες, είναι συμβατά και με τα σοβιετικής εποχής πυροβόλα αλλά και με τα σύγχρονα δυτικά συστήματα που χρησιμοποιεί η Ουκρανία.

Ο ρόλος της Τουρκίας

Η μεταφορά αυτών των τεράστιων αποθεμάτων από τη Συρία στην Ουκρανία αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για το σύστημα λογιστικής μέριμνας και εφοδιασμού του ΝΑΤΟ. Λόγω χρόνου και όγκου. Με την Τουρκία, ελέγχοντας τις παραστρατιωτικές ομάδες της Συρίας, να κατέχει καθοριστικό ρόλο για την όλη επιχείρηση,

Η Άγκυρα μπορεί να διευκολύνει τη μεταφορά, με αντάλλαγμα αμερικανικά κίνητρα, όπως η παύση της στήριξης στους Κούρδους της Συρίας, μια γενναία οικονομική βοήθεια ή ακόμη και επιστροφή στο πρόγραμμα F-35.

Η διαδικασία θα απαιτήσει συντονισμό μεταξύ των αμερικανικών και τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών, της αμερικανικής, της τουρκικής και της νατοϊκής εφοδιαστικής υποστήριξης καθώς και ουκρανικών στρατιωτικών στελεχών, που σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα βρίσκονται ήδη στην Συρία.

Γεωπολιτικές συνέπειες για τη Ρωσία

Η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ αφήνει τη Ρωσία σε δύσκολη θέση. Η απώλεια ελέγχου στα συριακά αποθέματα όπλων δημιουργεί στρατηγικό πρόβλημα, ενώ η πολιτική κατακερματισμού της Συρίας περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση.

Η Ρωσία πιθανότατα θα προσπαθήσει να μπλοκάρει τη μεταφορά όπλων μέσω διπλωματικών πιέσεων στην Τουρκία. Ωστόσο, τα οφέλη για την Τουρκία είναι πολλά περισσότερα από αυτά που έχουν μείνει για να χάσει, μιας και η Αγκυρα επί της ουσίας έπαψε να θεωρείται πλέον προνομιούχος σύμμαχος για τους Ρώσους, μετά την υποστήριξη και συντονισμό των συριακών δυνάμεων της αντιπολίτευσης στο να ρίξουν το καθεστώς Ασσαντ «εν ριπεί οφθαλμού».

Παρόλο που η Ρωσία μπορεί να επιχειρήσει στοχευμένες επιθέσεις στις θαλάσσιες ή επίγειες διαδρομές μεταφοράς, μέσω της χρήσης εναερίων τρόπων ή υποβρυχίων τόπων προσβολής, η αποτελεσματικότητα αυτών των ενεργειών είναι αφενός αμφίβολη και αφετέρου εξαιρετικά επικίνδυνη μιας και μπορεί να προκαλέσει εκ των πραγμάτων γενικευμένη σύρραξη μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.

Ευρύτερες προοπτικές

Η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτήν τη διαδικασία, μέσω της Αλεξανδρούπολης και της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αντί να προβάλλει τη δική της ατζέντα και να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία για να εξασφαλίσει οφέλη που θα ενισχύσουν τη θέση της στη διεθνή σκηνή, η Ελλάδα φαίνεται να λειτουργεί ως μέσο διευκόλυνσης των γεωπολιτικών φιλοδοξιών άλλων, και συγκεκριμένα της Τουρκίας.

Η Αθήνα, αποδεχόμενη να αποτελέσει κρίκο της εφοδιαστικής αλυσίδας για τη μεταφορά του συριακού οπλοστασίου στην Ουκρανία, ουσιαστικά ενισχύει την Τουρκία, δίνοντάς της την ευκαιρία να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της αξία στα μάτια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα, μέσω της συμμετοχής της στην επιχείρηση, διεκδικεί όχι μόνο οικονομικά και στρατιωτικά οφέλη, αλλά και την επίτευξη των μακροχρόνιων στόχων της, όπως η αποδυνάμωση των Κούρδων και η επανείσοδός της στο πρόγραμμα των F-35.

Σε αυτή την εξίσωση, η Ελλάδα όχι μόνο δεν διασφαλίζει κανένα ανταποδοτικό όφελος, αλλά κινδυνεύει να παγιδευτεί σε ένα γεωπολιτικό παιχνίδι που εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα εις βάρος της. Η σιωπηλή αποδοχή αυτού του ρόλου οδηγεί στη βαθμιαία αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής της θέσης, ενώ η ενίσχυση της Τουρκίας σε μια τόσο κρίσιμη γεωπολιτική στιγμή μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αντί να αξιοποιήσουμε την κρίσιμη γεωγραφική μας θέση προς όφελός μας, καταλήγουμε να βοηθούμε έναν αντίπαλο που συστηματικά υπονομεύει την κυριαρχία μας.

Η ελληνική διπλωματία οφείλει να αναθεωρήσει άμεσα τη στάση της, διεκδικώντας ενεργητικότερο ρόλο στις διαπραγματεύσεις και απαιτώντας συγκεκριμένα ανταλλάγματα που θα ενισχύσουν τη θέση της Ελλάδας. Σε διαφορετική περίπτωση, η εμπλοκή θα είναι άκρως επιζήμια για το μέλλον μας.

Η Αθήνα, αποδεχόμενη να αποτελέσει κρίκο της εφοδιαστικής αλυσίδας για τη μεταφορά του συριακού οπλοστασίου στην Ουκρανία, ουσιαστικά ενισχύει την Τουρκία, δίνοντάς της την ευκαιρία να αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της αξία στα μάτια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.