Aλλες φορές παίρνω κουράγιο από τα γραφόμενα και άλλες φορές γίνομαι κομμάτια.
Είναι αλήθεια ότι ο Στρατός είναι δύσκολος από την φύση του… είναι κάτι που δεν το γνώριζα πριν καταταγώ αλλά το άκουγα τόσο συχνά από φίλους και γνωστούς οπότε προσπαθούσα να ετοιμάσω τον εαυτό μου για το χειρότερο…. που να ήξερα τι θα αντιμετωπίσω…
Σαν ΟΠΥ με είχαν λιώσει στις υπερωρίες…. σχεδόν κάθε μέρα αλλά ποτέ Παρασκευή μιας και την Παρασκευή οι Αξιωματικοί έφευγαν για Σαββατοκύριακο και δεν θέλανε να έχουν το μυαλό τους πίσω στο στρατόπεδο.
Οι δε υπηρεσίες αβάσταχτες! Δεν θυμάμαι ποτέ να είχα λιγότερες από 8 υπηρεσίες το μήνα. Αντιθέτως θυμάμαι πολύ συχνά να έχω 12 η 13 υπηρεσίες και ταυτόχρονα να τρέχω σε φωτιές και πλημμύρες
Κάποια στιγμή έγινα ΕΜΘ και ευελπιστούσα σε μια καλύτερη αντιμετώπιση… πίστευα ότι τα πέτρινα χρόνια του ΟΠΥ είχαν περάσει…. ότι πλέον θα ήμουν και εγώ ισότιμο μέλος αυτής της οικογένειας που λέγεται Στρατός.
Για να μην σας κουράζω να σας πω οτι διανύω τον 18 χρόνο στο Στρατό και πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Είμαι μαρτυράς του “κάθε πέριση και καλύτερα” και συνεχίζω να τραβώ τα χειρότερα από άποψη αντιμετώπισης και υπηρεσιών.
Φυλάω διπλοσκοπια με ομοιόβαθμους συναδέλφους και πλένω δίσκους στα μαγειρεία
Και φυσικά άλλες οι ψυχολογικές αντοχές ενός 18χρονου και άλλες ενός 36χρονου με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Έχω κουραστεί πλέον να περιμένω κάτι το καλύτερο από τον Στρατό. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα παιδιά μου και τους δώσω όσα περισσότερα εφόδια μπορώ προκειμένου ποτέ να μην καταλήξουν εδώ που βρίσκομαι εγώ.
Δεν θέλω ούτε τους βαθμούς τους ούτε τίποτα!
Δεν πρόκειται να παρακαλέσω κανένα τους για κανενός είδους χάρη η ρουσφέτι.
Μπορεί να έχουν ποδοπατήσει την προσωπικότητα μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά την περηφάνια μου δεν θα την αγγίξει κανείς!
Περιμένω το πλήρωμα του χρόνου όπου θα τα παρατήσω όλα και θα ζήσω σαν πολίτης
Καλή επιτυχία στην οποιαδήποτε διεκδίκηση σας….
Μακάρι να μπορούσα να συνεισφέρω αλλά έχω κουραστεί πλέον….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου