To βιβλίο, ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ του Michael Connelly, γραμμένο το 2005, αναφέρεται στα ξεχασμένα θύματα εγκλημάτων που παραμένουν ανεξιχνίαστα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, o φάκελος τους βρίσκεται καταχωνιασμένος στα αρχεία της αστυνομίας.
Μεταφορικά όμως αναφέρεται και σε ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ, τους μετανάστες, τους μιγάδες, σε όλους αυτούς που ο επίσημος ρατσισμός του κράτους και των ΜΜΕ, η κτηνώδης βία των ακροδεξιών, αλλά και ο τόσο έντονος «κρυφορατσισμός» μας, που αποκαλύπτεται με την παραμικρή αφορμή, αρνείται να τους αναγνωρίσει δικαιώματα, συχνά και την ίδια, την ανθρώπινη υπόσταση.
Ότι και να κάνουν, πάντα θα είναι κάτι άλλο. Θα τους υπολογίζουμε διαφορετικά, αποδεχόμενοι ουσιαστικά τις διακρίσεις, πιστεύοντας ότι συγκρινόμενοι τουλάχιστον μαζί τους, μετράμε περισσότερο. Χωρίς να φανταζόμαστε ότι η αυθαιρεσία της κάθε εξουσίας εφαρμόζεται πρώτα σε αυτούς, τους πιο αδύναμους, δοκιμαστικά και επιλεκτικά, πριν γενικευτεί.
Δυστυχώς, η αμερικανική κοινωνία είναι κατάφορτη από παρόμοιες εμπειρίες. Η εξέγερση του L.A., αποτέλεσμα της στυγνής αστυνομικής και ρατσιστικής βίας, αντιμετωπίστηκε από την Εθνοφυλακή και μερικά χρόνια αργότερα, η Εθνοφυλακή του Μπους στάλθηκε στην πλημμυρισμένη Ορλεάνη. Πρόσφατα, τα καλύτερα μισθοφορικά στρατεύματα, που μόλις είχαν επιστρέψει από τη Βαγδάτη, διατάχθηκαν από Μπους και Ομπάμα, να παραταχθούν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, μπροστά στον κίνδυνο εργατικών εξεγέρσεων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Ο συγγραφέας έχει πολλά να πει. Με πολύ καλή γνώση της αστυνομίας και των μεθόδων της, αφού υπήρξε αστυνομικός ρεπόρτερ στους ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΤΑΪΜΣ, εξυφαίνει το αστυνομικό του μυθιστόρημα, έχοντας στο επίκεντρο του, τον Χάρι Μπος, σκληροτράχηλο λευκό αστυνομικό, που συνεργάζεται όμως άψογα με την έγχρωμη συνάδελφο του. Όταν θα τον ανακαλέσουν από την σύνταξη, του αναθέτουν υπηρεσία στη Μονάδα Ανοικτών – Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων.
Στην υπόθεση που χειρίζεται, προκύπτει ένα νέο στοιχείο, που δημιουργεί ελπίδες ότι το έγκλημα μπορεί να εξιχνιαστεί. Όμως η έρευνα φωτίζει καλά κρυμμένες πτυχές της υπόθεσης που σχετίζονται με μια ολόκληρη συνομωσία, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από υψηλά ιστάμενους αστυνομικούς.
Η πλοκή του έργου αγκαλιάζει και μια νεοναζιστική οργάνωση, τη γνωστή «Τα Οχτάρια-88», που είχε μεγάλη δράση το1988, έτος δολοφονίας της δεκαεξάχρονης μιγάδας-ξεχασμένης φωνής που ερευνά ο Μπος. Η λατινική απεικόνιση του (88) είναι «Η-Η», δηλαδή Heil Hitler. To 1988, αποτελεί ορόσημο για τους ακροδεξιούς που εκτελούν σειρά ρατσιστικών εγκλημάτων, Εγκλημάτων Μίσους, όπως αποκαλούνται.
Βεβαίως, λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια η αστυνομία του Λ.Α., θα αποκαλύψει τον ρατσισμό που τη διέπει, με τον άγριο, ατιμώρητο ξυλοδαρμό του έγχρωμου οδηγού Ρόντνεϊ Κινγκ, προκαλώντας τις ταραχές του 1992. Ήταν ένα ακόμη επεισόδιο των ατελείωτων καταγγελιών ει βάρος της για διαφθορά, βιαιοπραγίες και παραβιάσεις πολιτικών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, ο συγγραφές βρίσκει την ευκαιρία να αποκαλύψει πως λειτουργεί η ίδια η αστυνομία, σε ποιο βαθμό έχει ιδιωτικοποιηθεί το ίδιο το σύστημα παρακολούθησης, καταγραφής και φακελώματος των προσωπικών δεδομένων και με ποιες συνέπειες. Ο Michael Connely γράφει για την Ότοτρακ, μια ιδιωτική εταιρία συμβεβλημένη με την αστυνομία που: «Παρείχε τη δυνατότητα έρευνας των υπολογιστών όλων των δημοσίων αρχείων, συμπεριλαμβανομένων των βάσεων δεδομένων της Τροχαίας, των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας και των εταιριών τηλεπικοινωνίας, καθώς επίσης και ιδιωτικών βάσεων δεδομένων, όπως τραπεζών»!!!
Όμως και οι συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 δε μένουν ασχολίαστες. Ο Πατριωτικός Νόμος δίνει στις αστυνομικές δυνάμεις μεγαλύτερη «ελευθερία» παγίδευσης των τηλεφώνων. Οι σχετικές αιτήσεις προς τις δικαστικές αρχές αυξήθηκαν κατά 3000% και βεβαίως οι εγκρίσεις πολλαπλασιάστηκαν.
Επίσης και στον τομέα της παρακολούθησης, η ιδιωτική πρωτοβουλία δηλώνει παρόν! «Μια συμβεβλημένη ιδιωτική εταιρεία, η Λίσεν Τεκ, διέθετε κάτι αντίστοιχο με κέντρο τηλεφωνικών υποκλοπών, το οποίο χρησιμοποιούσαν όλες οι αστυνομικές υπηρεσίες στην Κομητεία του Λος Άντζελες. Η εταιρεία είχε ιδρυθεί το 2001, όταν οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου άρχισαν να εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο τους νόμους για τις υποκλοπές. Η ιδιωτική εταιρεία συγκρότησε περιφερειακά κέντρα υποκλοπών, γνωστά και ως αίθουσες ακρόασης».
Η εξέλιξη του μυθιστορήματος κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ εντύπωση προκαλεί ένα στιγμιότυπο που αποκαλύπτει την εικόνα που έχει η ίδια η αμερικανική εξουσία για τις ΗΠΑ. Οι μετανάστες «περίμεναν για να μπουν στο Γραφείο Μετανάστευσης, όλοι σφίγγοντας στα χέρια ένα σωρό χαρτιά, για να υποστηρίξουν την αίτηση για την υπηκοότητα. Στέκονταν κάτω από το μωσαϊκό της πρόσοψης, που απεικόνιζε ανθρώπους ντυμένους αγγέλους που κοιτούσαν ψηλά περιμένοντας τον παράδεισο».
Αυτόματα μας έρχεται στη θύμηση το γνωστό σύνθημα:
Στην υπόθεση που χειρίζεται, προκύπτει ένα νέο στοιχείο, που δημιουργεί ελπίδες ότι το έγκλημα μπορεί να εξιχνιαστεί. Όμως η έρευνα φωτίζει καλά κρυμμένες πτυχές της υπόθεσης που σχετίζονται με μια ολόκληρη συνομωσία, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από υψηλά ιστάμενους αστυνομικούς.
Η πλοκή του έργου αγκαλιάζει και μια νεοναζιστική οργάνωση, τη γνωστή «Τα Οχτάρια-88», που είχε μεγάλη δράση το1988, έτος δολοφονίας της δεκαεξάχρονης μιγάδας-ξεχασμένης φωνής που ερευνά ο Μπος. Η λατινική απεικόνιση του (88) είναι «Η-Η», δηλαδή Heil Hitler. To 1988, αποτελεί ορόσημο για τους ακροδεξιούς που εκτελούν σειρά ρατσιστικών εγκλημάτων, Εγκλημάτων Μίσους, όπως αποκαλούνται.
Βεβαίως, λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια η αστυνομία του Λ.Α., θα αποκαλύψει τον ρατσισμό που τη διέπει, με τον άγριο, ατιμώρητο ξυλοδαρμό του έγχρωμου οδηγού Ρόντνεϊ Κινγκ, προκαλώντας τις ταραχές του 1992. Ήταν ένα ακόμη επεισόδιο των ατελείωτων καταγγελιών ει βάρος της για διαφθορά, βιαιοπραγίες και παραβιάσεις πολιτικών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, ο συγγραφές βρίσκει την ευκαιρία να αποκαλύψει πως λειτουργεί η ίδια η αστυνομία, σε ποιο βαθμό έχει ιδιωτικοποιηθεί το ίδιο το σύστημα παρακολούθησης, καταγραφής και φακελώματος των προσωπικών δεδομένων και με ποιες συνέπειες. Ο Michael Connely γράφει για την Ότοτρακ, μια ιδιωτική εταιρία συμβεβλημένη με την αστυνομία που: «Παρείχε τη δυνατότητα έρευνας των υπολογιστών όλων των δημοσίων αρχείων, συμπεριλαμβανομένων των βάσεων δεδομένων της Τροχαίας, των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας και των εταιριών τηλεπικοινωνίας, καθώς επίσης και ιδιωτικών βάσεων δεδομένων, όπως τραπεζών»!!!
Όμως και οι συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 δε μένουν ασχολίαστες. Ο Πατριωτικός Νόμος δίνει στις αστυνομικές δυνάμεις μεγαλύτερη «ελευθερία» παγίδευσης των τηλεφώνων. Οι σχετικές αιτήσεις προς τις δικαστικές αρχές αυξήθηκαν κατά 3000% και βεβαίως οι εγκρίσεις πολλαπλασιάστηκαν.
Επίσης και στον τομέα της παρακολούθησης, η ιδιωτική πρωτοβουλία δηλώνει παρόν! «Μια συμβεβλημένη ιδιωτική εταιρεία, η Λίσεν Τεκ, διέθετε κάτι αντίστοιχο με κέντρο τηλεφωνικών υποκλοπών, το οποίο χρησιμοποιούσαν όλες οι αστυνομικές υπηρεσίες στην Κομητεία του Λος Άντζελες. Η εταιρεία είχε ιδρυθεί το 2001, όταν οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου άρχισαν να εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο τους νόμους για τις υποκλοπές. Η ιδιωτική εταιρεία συγκρότησε περιφερειακά κέντρα υποκλοπών, γνωστά και ως αίθουσες ακρόασης».
Η εξέλιξη του μυθιστορήματος κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ εντύπωση προκαλεί ένα στιγμιότυπο που αποκαλύπτει την εικόνα που έχει η ίδια η αμερικανική εξουσία για τις ΗΠΑ. Οι μετανάστες «περίμεναν για να μπουν στο Γραφείο Μετανάστευσης, όλοι σφίγγοντας στα χέρια ένα σωρό χαρτιά, για να υποστηρίξουν την αίτηση για την υπηκοότητα. Στέκονταν κάτω από το μωσαϊκό της πρόσοψης, που απεικόνιζε ανθρώπους ντυμένους αγγέλους που κοιτούσαν ψηλά περιμένοντας τον παράδεισο».
Αυτόματα μας έρχεται στη θύμηση το γνωστό σύνθημα:
L.A.-L.A. f….the USA
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου