http://www.ethnos.gr/
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ανατροπή της Ιστορίας στα δικαστικά χρονικά της χώρας, που βασίζεται σε μία μόλις ψήφο και με αντίθετη την εισαγγελική αρχή, που έκρινε ότι δεν υπάρχουν νεότερα στοιχεία που να στηρίζουν την αίτηση επανάληψης της δίκης, άποψη που συμμερίστηκε και η μειοψηφία του ΑΠ (3-2 ψήφοι).
Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι η μετά από σχεδόν έναν αιώνα διαπίστωση της νομικής πλάνης των δικαστών στη «δίκη των έξι» βασίζεται σε πολύ μεταγενέστερες (7-10 χρόνια από την εκτέλεση) δηλώσεις-προσωπικές εκτιμήσεις προσωπικοτήτων της εποχής (π.χ. Ελ. Βενιζέλου, Θ. Πάγκαλου) και σε ένα βιβλίο του τότε Αρχηγείου Στρατού για τις επιχειρήσεις εις Θράκην 1919-1923, που εκδόθηκε το 1969.
Την δε αθωωτική κρίση της πλειοψηφίας δεν εμπόδισε το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στα αρχεία του κράτους η καταδικαστική απόφαση και τα πρακτικά της «δίκης των έξι» με συνέπεια να μην αξιολογηθούν οι καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν τότε ούτε το αποδεικτικό υλικό που έλαβε υπόψη του το Εκτακτο Επαναστατικό Στρατοδικείο Αθηνών για να καταλήξει στη θανατική ποινή που επέβαλε στις 15-11-1922.
Σε λίγες εβδομάδες αναμένεται να δημοσιευθεί η απόφαση που πήρε η Ολομέλεια ΑΠ σε «κεκλεισμένων των θυρών» συνεδρίασή της κρίνοντας για τυπικούς λόγους ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί με την υπόθεση και ότι κακώς παραπέμφθηκε σε αυτήν το θέμα λόγω της οριακής πλειοψηφίας (3-2). Κατά την Ολομέλεια, η παραπομπή σε εκείνη λόγω οριακής πλειοψηφίας δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε αιτήσεις επανάληψης δικών.
Ετσι, διώχνει από τα χέρια της την «καυτή πατάτα» αφήνοντας αποκλειστικά αρμόδιο το Ζ’ ποινικό τμήμα ΑΠ, με συνέπεια να υπερισχύσει η κρίση της πλειοψηφίας του υπέρ της αίτησης επανάληψης και της αθωότητας των έξι. Βέβαια επανάληψη δίκης δεν μπορεί να γίνει σε τέτοιες παλαιές υποθέσεις και η αποδοχή της αίτησης σημαίνει απαλλαγή.
Η πλειοψηφία
Η πλειοψηφία του ΑΠ (Γ. Μάμαλης, Ν. Κωνσταντόπουλος, Π. Ρουμπής) στήριξε τη μεγάλη ανατροπή σε επιστολή που έστειλε το 1929 ο τότε πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Λαϊκού Κόμματος) Π. Τσαλδάρη. Σ’ αυτήν ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ουδείς των πολιτικών αρχηγών της δημοκρατικής παρατάξεως θεωρεί ότι οι ηγέται της πολιτικής, ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920, διέπραξαν προδοσίαν κατά της πατρίδος ή ότι εν γνώσει οδήγησαν τον τόπον εις την Μικρασιατικήν Καταστροφήν».
Οι τρεις στηρίχθηκαν επίσης σε δήλωση του Ελ. Βενιζέλου το 1932 ότι «εστερήθηκαν την ζωή των κατά εντελώς άνομον τρόπον» και σε δήλωση του 1925 του αντιστράτηγου Θ. Πάγκαλου (προέδρου της ανακριτικής επιτροπής που παρέπεμψε τους έξι) ότι «η επανάστασις του 1922 υπήρξε επανάστασις Ιδεολόγων, η οποία κατέληξεν εις την σκληράν απόφασιν της θανατικής καταδίκης ίνα χρησιμεύσει το αίμα εκείνο προς νέα αναδημιουργίαν», διαπιστώνοντας από άλλες δηλώσεις - αντεγκλήσεις στη Βουλή ότι τελικά «έρρευσεν επί ματαίω».
Τέλος στηρίχθηκαν και στη στρατιωτική έκθεση που εκτίμησε ότι η μεταφορά των μεραρχιών έγινε υπό τις τότε κρατούσες περιστάσεις, χωρίς να μπορεί να αποδοθεί στον τότε αρχιστράτηγο Γ. Χατζηανέστη ότι από πρόθεση προκάλεσε τη φυγή μεγάλων τμημάτων του στρατεύματος.
Νομικοί
Εκπληκτοι για την απόφαση
Νομικοί κύκλοι και πρώην δικαστικοί λειτουργοί δεν έκρυβαν την έκπληξή τους για την ευκολία ανατροπής της Ιστορίας με βάση κυρίως μεταγενέστερες δηλώσεις, υπενθυμίζοντας την επαναληπτική άρνηση αποδοχής στην υπόθεση Πολκ, των πάμπολλων μεταγενέστερων δηλώσεων πολιτικών, αλλά και νεότερων στοιχείων υπέρ της αθωότητας του Γ. Στακτόπουλου...
Ο εγγονός του εκτελεσθέντος πρωθυπουργού Π. Πρωτοπαπαδάκης στην αίτηση επανάληψης της δίκης επικαλέστηκε δηλώσεις, επιστολές, έκθεση του Αρχηγείου Στρατού, για να υποστηρίξει ότι το Στρατοδικείο δεν μπορούσε να εκτιμήσει την πραγματική κατάσταση (για την αποχώρηση των στρατευμάτων κ.λπ.) με συνέπεια να σφάλει.
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ
Αδύνατη η αξιολόγηση «νεότερων στοιχείων»
Τις απόψεις της πλειοψηφίας και την αίτηση αντέκρουσαν οι αρεοπαγίτες Ν. Ζαΐρης, Κ. Φράγκος (εισηγητής), ενώ παρόμοια ήταν και η θέση του αντεισαγγελέα ΑΠ Γ. Βλάσση. Η μειοψηφία επισήμανε ότι οι κατά 7 έως 10 χρόνια μεταγενέστερες της καταδίκης δηλώσεις και επιστολές, αποτελούν προσωπικές πολιτικές κρίσεις του Ελ. Βενιζέλου που έγιναν στο πνεύμα «κατασίγασης των πολιτικών παθών και συμφιλίωσης του λαού», ενώ δεν προέκυψαν στοιχεία που να αποδυναμώνουν το κατηγορητήριο.
Kαμία πρόταση
Παράλληλα, η μειοψηφία υπογράμμισε ότι κανείς πολιτικός αρχηγός δεν έκανε τότε ανάλογες δηλώσεις ούτε αποκάλυψε ιστορικά γεγονότα ικανά να ανατρέψουν την καταδίκη. Επίσης, οι τότε πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής απέφυγαν να εισαγάγουν πρόταση στη Βουλή, ούτε καν μεμονωμένοι βουλευτές από το Λαϊκό Κόμμα, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ηθική αποκατάσταση της μνήμης των εκτελεσθέντων.
Κατά τη μειοψηφία, η δήλωση του Θ. Πάγκαλου δεν αναιρεί το περιεχόμενο της Επαναστατικής Επιτροπής που προήδρευσε. Δέχεται ότι τα αποδεικτικά αυτά στοιχεία δεν μπορούν από μόνα τους να ανατρέψουν και να αμφισβητήσουν την αποδεικτική αξία των στοιχείων που έλαβε υπόψη του το Επαναστατικό Στρατοδικείο, πολύ περισσότερο γιατί δεν υφίστανται πλέον η απόφαση και τα πρακτικά της δίκης.
Συνεπώς είναι αδύνατη η διερεύνηση της αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας των μαρτύρων και η αξιολόγηση των «νεότερων στοιχείων» με όσα κατατέθηκαν τότε στο δικαστήριο και γενικότερα με όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έλαβε υπόψη του.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Προσφυγικά σωματεία
Ετοιμάζονται για δυναμική αντίδραση
Αποφασισμένοι για δυναμικές κινητοποιήσεις και για δικαστικό αγώνα μέχρι να ανατραπεί η πρωτοφανής «αναθεώρηση» της Ιστορίας που επιχείρησε ο Αρειος Πάγος δηλώνουν οι Σύλλογοι, οι Ομοσπονδίες και τα Σωματεία Μικρασιατικού Ελληνισμού. Σε Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ, τα μέλη των οργανώσεων οργανώνουν ήδη την αντίδρασή τους .
«Θεωρούμε εξαιρετικά άστοχη την απόφαση του Αρειου Πάγου, αφού μάλιστα αφορά σε μια δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτήν την περίπτωση, η αναψηλάφηση πολιτικό χαρακτήρα θα έχει. Είμαστε διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουμε κάθε ένδικο και νόμιμο μέσο προκειμένου να μην ξαναγραφεί η Ιστορία. Ηδη, έχουμε πραγματοποιήσει συναντήσεις όλες οι ομοσπονδίες που σχετίζονται με το θέμα και ετοιμαζόμαστε για μαζική αντίδραση», μας λέει ο Θανάσης Λαγουδήμος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ).
Ασπίδα στην μνήμη
Περίπου 1 εκατομμύριο εγγεγραμμένα μέλη μετρούν τα 185 σωματεία από όλη την Ελλάδα που συμμετέχουν στην ΟΠΣΕ. «Ορισμένοι φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν την αναψηλάφηση ως ευκαιρία για την ιστορική αποκατάσταση και δικαίωση των πρωταγωνιστών και τελικώς για την απόσειση των βαρύτατων ευθυνών των κυβερνήσεων που διαδέχθηκαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο για την καταστροφή του 1922. Ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας που συνέβη στη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη, θεωρούμε ιταμή και απαράδεκτη πρόκληση στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών την επιχειρούμενη, μέσω δίκης, «αθώωση» των υπευθύνων της μεγαλύτερης καταστροφής, που υπέστη ποτέ το ελληνικό έθνος.
Οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία μας βρίσκει αντίθετους και δηλώνουμε ότι θα προστατεύουμε τη μνήμη των προγόνων μας με κάθε νόμιμο μέσο», τονίζει ο πρόεδρος Λαγουδήμος.
«Η άρση της καταδίκης των έξι, δηλαδή η απόφαση της μη-καταδίκης, έστω και με τη μορφή μιας οριστικής και τελεσίδικης απόφασης του Αρείου Πάγου, δεν σημαίνει και αθώωση των έξι, αλλά κυρίως δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν αθώωση του πολιτικό-στρατιωτικού κατεστημένου της Ελλάδας του 1920 που οδήγησε τη χώρα σε αυτή την τραγική καταστροφή και δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων. Πιστεύουμε ακράδαντα πως το ενδεχόμενο μη-καταλογισμού καμιάς ευθύνης είναι ηθικά απαράδεκτο για ένα τέτοιο έγκλημα», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Δημήτρης Μολοχίδης, πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ΗΠΑ-Καναδά.
«Δεν υποστηρίζουμε ότι η δίκη διαπράχθηκε κατά τον πιο άμεμπτο τρόπο. Σίγουρα κάποιες περίεργες συμπτώσεις διαδραματίστηκαν. Ούτε πρόθεση κανενός υγιούς πολίτη θα ήταν να καταδικαστεί ένας αθώος. Ούτε βέβαια θα προασπιστούμε την αρχή του "ό,τι έγινε, έγινε" και μάλιστα όταν και οι έξι εκτελέστηκαν. Και καταλαβαίνουμε ότι είναι παράδοξο τα ονόματα ατόμων που καταδικάστηκαν σε θάνατο να κοσμούν δρόμους και πλατείες της χώρας μας», εξηγεί ο κ. Μολοχίδης.
«Αν αθωωθούν και οι έξι, έστω και μετά 85 χρόνια, θα αναζητήσουμε τις όποιες σκοπιμότητες οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση και οι υπαίτιοι καθώς και οι σκοπιμότητές τους θα αξιολογηθούν. Αν πάλι δεν υπάρξουν ενδείξεις "εξυπηρέτησης" σκοπιμοτήτων ή άσκησης πιέσεων, τότε θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε οι πραγματικοί ένοχοι να εντοπιστούν και να καταδικαστούν, τουλάχιστον στη συνείδησή μας», καταλήγει ο κ. Μολοχίδης.
Ως πρόκληση στη μνήμη των προγόνων τους θεωρούν τα μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μικρασιατικών Σωματείων την προσπάθεια «αθώωσης» των καταδικασθέντων. «Εμείς ως Μικρασιάτες δεύτερης γενιάς και οι νεότερες γενιές, είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων και όξυνσης των παθών».
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
mapsara@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου