Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση διαπιστώνοντας ότι το σύνολο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει εισέλθει σε μια κρίσιμη φάση, σχεδιάζει σειρά παρεμβάσεων. Ήδη σε καθημερινή βάση καταγράφεται ενδεικτική αρθρογραφία του αστικού και αριστερού τύπου που αναδημοσιεύεται στο diktiospartakos.blogspot.com.

Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια παρακολούθησης, καταγραφής και παρουσίασης αντιπροσωπευτικών παρεμβάσεων και εκδηλώσεων των δύο κυρίαρχων τάσεων της αστικής πολιτικής: του κοσμοπολίτικου και του εθνικιστικού που διαπερνούν οριζόντια όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων της κατεστημένης πολιτικής, αλλά και των ριζοσπαστικών δυνάμεων, Δεξιάς και Αριστεράς.

Επίσης, με συστηματικό τρόπο παρουσιάζουμε ένα πλούτο αντιλήψεων καταγεγραμμένο σε βιβλιογραφία, προσπαθώντας να αναδείξουμε τα αδιέξοδα της αστικής πολιτικής, τους κινδύνους που εγκυμονεί για την ειρήνη στην περιοχή και παράλληλα, να ανιχνεύσουμε τη δυνατότητα παραγωγής μιας διεθνιστικής εργατικής αντίληψης για την κοινή πάλη των λαών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Για αυτό ακριβώς το λόγο προσανατολιζόμαστε στη διοργάνωση σημαντικών εκδηλώσεων τους επόμενους μήνες.

ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ

Η ανάληψη του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών από τον καθηγητή Αχμέτ Νταβρούντογλου, συγγραφέα βιβλίου που παρουσιάζεται ολοκληρωμένα το δόγμα του Νεο-Οθωμανισμού, οδήγησε πληθώρα αναλυτών στην Ελλάδα να θεωρήσουν ότι το εν λόγω δόγμα θα αποτελέσει από εδώ και στο εξής και το επίσημο δόγμα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Η γεωστρατηγική αναβάθμιση της Τουρκίας είναι αναμφισβήτητη. Το δόγμα όμως του Νταβρούντογλου που προβλέπει ότι «στη Μέση Ανατολή θα είμαστε μεσανατολίτες, στον Καύκασο Καυκάσιοι και Ευρωπαίοι με τους Ευρωπαίους» αντιμετωπίζει την αμφισβήτηση του κεμαλικού κατεστημένου, με πρωταγωνιστή τον Τουρκικό Στρατό, γεννά ταυτόχρονη καχυποψία σε ΗΠΑ-Ε.Ε. εξαιτίας της προβολής του μουσουλμανισμού ως γέφυρα συμμαχίας με τους καταπιεσμένους λαούς της Μ.Ανατολής και το Ιράν, ενώ ταυτόχρονα το Ιράν δεν επιθυμεί να χορηγήσει σε κανέναν την αποκλειστικότητα της συνδιαλλαγής του με τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Βεβαίως, η Τουρκία είναι αποφασισμένη να παίξει το χαρτί της υποστήριξης των μειονοτήτων όπου πάντα υπάρχει ένας καιροσκοπισμός ως προς τον καθορισμό του θρησκευτικού ή εθνικού περιεχομένου τους, ενώ σαφέστατα είναι ένα χαρτί που βρίσκεται στα χέρια όλων αστικών τάξεων και κρατών που δρουν στο καταπληκτικό αυτό μωσαϊκό εθνοτήτων και θρησκειών που λέγεται Βαλκάνια.

Αν κρατήσουμε ότι η αναθεωρητική-επεκτατική πολιτική της Ελλάδας ολόκληρο τον 20Οαιώνα βασίστηκε προσχηματικά «στις αλύτρωτες πατρίδες και στην προστασία των ομοεθνών» (με ανοικτό πάντα το ζήτημα της ελληνικής μειονότητας της Νότιας Αλβανίας ή την ανακάλυψη, το 2001, από τον υπουργό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Α.Τσοχατζόπουλο και την Β.Τσουδερού, προηγουμένως, για τη ΝΔ, 100000 Ελλήνων μειονοτικών στη Δημοκρατία της Μακεδονίας) μπορούμε να σχετικοποιήσουμε και την πολιτική των «γειτόνων».

Είναι επομένως ξεκάθαρο, όπως γράφει ο Νταβούτογλου ότι «Σημαντικά στοιχεία της βαλκανικής πολιτικής της Τουρκίας είναι οι μουσουλμανικές μειονότητες στη Βουλγαρία, την Ελλάδα, τη Μακεδονία, το Σατζάκ, το Κόσσοβο και τη Ρουμανία». Ως προς τους στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής επισημαίνει ότι θα πρέπει να επιδιωχθεί «η διαμόρφωση πλαισίου διεθνούς δικαίου για την ασφάλεια των εθνικών μειονοτήτων στην περιοχή. Στο νομικό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να έχει συνεχώς στόχο να εξασφαλίσει εγγυήσεις, οι οποίες θα της δώσουν τη δυνατότητα επέμβασης σε υποθέσεις που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια».

Άρα, την χρονική περίοδο που όλοι πιέζουν για λύση στο Κυπριακό, δρομολογείται η Κυπριοποίηση ξανά των Βαλκανίων;

Τις θέσεις αυτές οι εκπρόσωποι του εθνικιστικού ρεύματος επιχειρούν να προσθέσουν στα υπόλοιπα επίδικα του ελληνοτουρκικού αστικού ανταγωνισμού (Κύπρος, Αιγαίο, εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων, αναγνώριση ρόλου περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης στην Νοτιοανατολική Ευρώπη κλπ). Μαζί με το συνδυασμό της παρουσίασης των αποτελεσμάτων της οικονομικής κρίσης και των Τουρκικών πληθυσμιακών δεδομένων προσπαθούν να γίνει πιστευτή από την κοινωνική πλειοψηφία η απειλή της Νέο-Οθωμανικής Κατοχής.

Είναι εξάλλου μια απόπειρα απάντησης στις πιέσεις για μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων της ελληνικής κοινωνίας, αλλά των επιτακτικών αναγκών εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών.

Ιδιαίτερα το εθνικιστικό μπλοκ που ξεκινά από τη Ν.Δ. του Α.Σαμαρά, το ΛΑΟΣ, τον Παπαθεμελή, το λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το ΔΗΚΚΙ, το ΑΡΔΗΝ-ΡΗΞΗ-ΡΕΣΑΛΤΟ κλπ, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πανεπιστημιακούς καθηγητές και δημοσιογράφους, μαζί με εκδοτικά συγκροτήματα (π.χ. ΕΘΝΟΣ, ΚΟΣΜΟΣ του ΕΠΕΝΔΥΤΗ, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ κλπ), ανεξάρτητες εκδόσεις όπως οι ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ κλπ, στρατιωτικά περιοδικά που συνδέονται ευθέως και πλαγίως με εφοπλιστικά-κατασκευαστικά συμφέροντα, πολεμικές βιομηχανίες και αντιπροσώπους ξένων πολυεθνικών του θανάτου, συνδιαλεγόμενα με την Αριστερά διαμέσου δημοσιογράφων εντύπων της ανεξάρτητης ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και της καθεστωτικής (π.χ. ΚΚΕ και Κανέλλη, ΔΙΚΤΥΟ 21 κλπ), παρουσιάζει μια πλούσια δραστηριότητα.

Χωρίς να έχει σε όλα τα ζητήματα ενιαία στάση, συνευρίσκεται, συνδιαλέγεται και αμφισβητεί την ασκούμενη πολιτική από θέσεις Ελληνοκεντρικές και όχι Ταξικές! Δίνει συγχαρητήρια στους πρωθυπουργούς που με μισόλογα υπερασπίζουν επιθετικές πολιτικές θέσεις με τις οποίες συμφωνούν (μη δημόσια τοποθέτηση-υπόδειξη Καραμανλή σε Κυπριακό λαό στο Δημοψήφισμα του Σχεδίου Ανάν το 2004, ενώ παρασκηνιακά είχαν ασκηθεί ανεπίτρεπτες πιέσεις στην κυπριακή κυβέρνηση από το σύνολο του ελληνικού πολιτικού προσωπικού) ή όταν φαίνονται αποφασιστικότεροι απέναντι σε αδύναμους παίκτες-κράτη (ΒΕΤΟ σε Δημοκρατία της Μακεδονίας).

Ξιφουλκεί εναντίον της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε. ερωτοτροπώντας με το ΒΕΤΟ (όπως κάνει και με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας), αρνείται κάθε πολιτική προσέγγισης, προβάλλει μονοδιάστατα την τουρκική προκλητικότητα που εδράζεται και στην αμερικανική υποστήριξη (τονίζοντας τον κίνδυνο απώλειας της Θράκης-Κύπρου-Αιγαίου).

Λέει όχι στην επίλυση του Κυπριακού μέσω σχεδίων Ανάν προβάλλοντας ελληνοκεντρικές -εθνικιστικές θέσεις που κρύβουν την επιδίωξη ελληνικής κυριαρχίας στη Μεγαλόνησο, καταπολεμά «την Εξάρτηση και την Αμερικανοδουλεία». Επιθυμεί αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου αναζωογονώντας τα παράνομα και επικίνδυνα σχέδια του περίφημου Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, χωρίς να αποκλείει ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση της Κύπρου σε ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ.

Είναι μια πολιτική προσέγγιση που απαιτεί και αυτή «θυσίες» από τους εργαζόμενους και «εθνική ενότητα» για να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, αιτία και αφορμή της αντεργατικής επέλασης, για τον επιπλέον λόγο, ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε με τεράστιες Αγορές Όπλων και Ισχυρό Στρατό, τους Τούρκους Νέο-Οθωμανούς.

Πρόκειται ασφαλώς για έναν διαφορετικό δρόμο της αστικής πολιτικής, που διχάζει τους εργαζόμενους, βλέπει ρατσιστικά και απαξιωτικά τους μετανάστες ονομάζοντας τους «λαθραίους» που πρέπει πάντα να ζουν χωρίς δικαιώματα. Αρνείται την αναγνώριση πλήρως των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στοχοποιώντας τες ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Αντιμετωπίζει ως «εσωτερικό εχθρό» τις κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις (που λασπολογεί παρουσιάζοντας τες ως έργο προβοκατόρων, συχνά ξένων μυστικών υπηρεσιών) από τις οποίες πρέπει να διαφυλαχτεί, ακόμη και με χρήση του στρατού, «η Δημόσια Τάξη και Ασφάλεια». Πρεσβεύει το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» στο όνομα της σωτηρίας της εθνικής ιδιαιτερότητας εντός της παγκοσμιοποίησης, καταδικάζει το δήθεν ευδαιμονισμό κλείνοντας τα μάτια μπροστά στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, ενώ ο επιφανειακός και «άσφαιρος» Αντιαμερικανισμός της επιτρέπει ουσιαστικά να περιχαρακώνεται στην «εθνική αυτάρκεια» και στην υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Ενοποίησης.

Ας τους γνωρίσουμε επομένως καλύτερα και ουσιαστικότερα

για να μπορέσουμε να τους αντιμετωπίσουμε.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437

Diktiospartakos.blogspot.com