«Το χαϊδεμένο παιδί της Ευρώπης»

http://www.enet.gr/

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΣ είναι ο τρόπος με τον οποίο η τουρκική κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται και παρακολουθεί αυτή την εποχή αυτά που αφορούν την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της στην Ελλάδα.

Εντυπωσιακός, επειδή τελικά είναι «ορισμός» για τη διαδικασία με την οποία αντιλαμβάνεται ο κόσμος τις εσωτερικές ή διεθνείς εξελίξεις με χωνευτήρι τις κοινωνικές προσλαμβάνουσες και ενίοτε τις στερεότυπες προκαταλήψεις.

Η παρεμβολή του στοιχείου της προσλαμβάνουσας γίνεται πιο αισθητή, όταν δει κανείς την εικόνα από πλευράς των μέσων και των ανθρώπων που μεταδίδουν ή σχολιάζουν την πληροφορία.

ΕΔΩ ΟΜΩΣ τα πράγματα δεν είναι μονόπλευρα. Δεν είναι δηλαδή η ετοιμότητα για καυστικό χλευασμό που έχει ο συντάκτης ή ο σχολιαστής στην Τουρκία για μία είδηση που σχετίζεται με αρνητική κατάσταση ή δυσκολία στην Ελλάδα. Είναι και κάτι άλλο που έχει επίσης να κάνει με σημαντική προσλαμβάνουσα στην Τουρκία. Πρόκειται για τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα του μη προνομιούχου Τούρκου ο οποίος έχει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει και την καταστολή, όταν αποφασίζει να αντισταθεί ή να απεργήσει.

Η ιστορία με τα νησιά ή την Ακρόπολη και την πρόταση περί πώλησής τους για το ξεπέρασμα της κρίσης αναπαράγεται με χλευαστικά δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο. Πράγμα το οποίο θα συνέβαινε όμως και στον ελληνικό Τύπο αν η διεθνής προσοχή ήταν στραμμένη σε αντίστοιχη κατάσταση της Τουρκίας. Αλλο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι τις πρώτες μέρες που είχε τεθεί θέμα λήψης οικονομικών μέτρων στην Ελλάδα, ο τουρκικός Τύπος έγραφε: «Αν δεν εξοπλίζονταν εναντίον μας, δεν θα είχαν καταλήξει εδώ».

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ τουρκικής εφημερίδας έγραφε πριν από μερικές μέρες ότι «ο μέσος Ελληνας ασχολείται μόνο με τη διασκέδασή του και δεν δουλεύει και όταν τον ρωτούν γιατί δεν δουλεύει, λέει ότι η δουλειά είναι για τα κορόιδα». Με βάση τέτοιες «διαπιστώσεις», αναπαράγεται και η στερεότυπη στην Τουρκία φράση «το χαϊδεμένο παιδί της Ευρώπης».

Μιλώντας σε τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι, οικονομολόγος Τούρκος καθηγητής στήριζε την άποψή του ότι «οι Ελληνες κοροϊδεύουν εδώ και χρόνια την Ε.Ε.» με αναφορές της μορφής «οι τραγωδίες της Αρχαίας Ελλάδας είναι γεμάτες από ίντριγκες». Το σύνηθες είναι να αναφέρονται οι «βυζαντινές ίντριγκες», αλλά τούτη τη φορά ο καθηγητής βρήκε πιο αντιπροσωπευτικές τις «ελληνικές τραγωδίες», για να τον διακόψει όμως ο παρουσιαστής και να τον ρωτήσει αν έχει να πει κάτι για το σήμερα.

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ όμως είναι ότι όσον αφορά την υπόθεση των απεργιακών κινητοποιήσεων, ενώ αρχικά προβλήθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ ως «αντίδραση των Ελλήνων στα μέτρα που πλήττουν το ραχάτι τους», σιγά σιγά τα πράγματα αλλάζουν. Βλέπετε, οι απεργίες και γενικά η αντίσταση των εργαζομένων είναι στην Τουρκία αφενός «όραμα» για πολλούς Τούρκους, αλλά λόγω συνθηκών πέφτει πάνω στον τοίχο της καταστολής. Αφετέρου όμως για τον πραγματικό μέσο Τούρκο οι συνθήκες επιβίωσης είναι δυσβάσταχτο πρόβλημα που πήρε πρόσφατα μορφή σημαντικής κινητοποίησης με τους απολυμένους εργάτες σε δημόσια επιχείρηση που ιδιωτικοποιήθηκε. Αυτή εδώ η πτυχή σχετίζεται με το επίσης στερεότυπο που διατυπώνεται εδώ και πολλά χρόνια, ότι «οι Ελληνες όμως έστειλαν ισόβια τους πραξικοπηματίες».