ΤΑ ΑΤΥΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

TVXS

Πριν από μερικούς μήνες ήμουν στην Αθήνα… Περιδιάβηκα την πόλη αυτή, όπως θα περιδιάβαινα τα δρομάκια της Σμύρνης και τις πλατείες του Αλάτσατι. Περπάτησα τους δρόμους της παρατηρώντας ένα αχνό χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων της… Τα δικά μου αδέλφια του Αιγαίου…

Άρθρο στην εφημερίδα Hurriyet

Τώρα κλυδωνίζονται… Βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση… Βουλιάζουν… Αναμένουν βοήθεια από τη Γερμανία και τη Γαλλία…
Ξέρετε γιατί; Διότι για χρόνια ολόκληρα κάποιοι μετέτρεψαν σε εχθρό τις δύο ακτές του Αιγαίου… Είναι ένας πόνος του Αιγαίου, όπου τα μεν κράτη είναι εχθροί, οι δε λαοί αδέλφια… «Κοίτα, μπορεί να σου επιτεθούν, προσοχή! Οι θάλασσες αυτές είναι δικές σου, ή μήπως δικές του;» 



Εντούτοις, όλα τα παιδιά του Αιγαίου χρησιμοποιούσαν από κοινού τα καταγάλανα νερά του… Το φως του φεγγαριού δεν καταλάβαινε τίποτε απολύτως περί υφαλοκρηπίδας… Το «Χώρα» ήταν αλιευτικό πλοίο; Έτσι διόγκωσαν το φάντασμα του Αιγαίου. Το μετέτρεψαν σε εφιάλτη και σε φόβο. Έτσι, ακριβώς, άρχισε και ο «ανταγωνισμός των όπλων»...
Αρχικά, οι εξοπλισμοί άρχισαν ως δωρεάν παροχή. Ακολούθως, με τα όπλα αυτά άρχισαν να τους εκφοβίζουν. Βέβαια, και αυτοί ήθελαν τον εκφοβισμό… Όπως ακριβώς ένας ηρωινομανής συνηθίζει την ηρωίνη… Αρχικά δωρεάν.. Μετά ως ευεργεσία… Αργότερα;

Αργότερα, όταν αγόραζαν ένα ισχυρό όπλο, τότε ο άλλος τους έλεγε «αυτή τη φορά δεν υπάρχει δωρεά, ρίξε το χρήμα»… Μάλιστα, τους ανέφεραν ότι «εάν δεν διαθέτετε χρήμα, μπορούμε να σας πιστώσουμε». Έτσι τα παιδιά του Αιγαίου άρχισαν να χρεώνονται… Όσο μεγάλωνε ο στρατός τους, τόσο μίκραινε ο λαός τους, συρρικνώθηκε και πτώχευσε… Εκεί όπου τα δελφίνια διαγωνίζονται, τώρα τα πολεμικά λαμβάνουν θέση μάχης… Τα γλαροπούλια των Ιμίων ούτε που κατάλαβαν τι ακριβώς συνέβη. Αυτή, ακριβώς, είναι η ανάμνηση που υπάρχει πάνω στην πλάτη των παιδιών του Αιγαίου…

Σήμερα, περίπου το 1,5 δις. δολάρια του προϋπολογισμού τους προορίζεται για την «αγορά του εκφοβισμού». Οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας, όπως αυτές εμφανίζονται στον προϋπολογισμό της, ανέρχονται περίπου στα 9,5 δις. δολάρια. Εδώ δεν περιλαμβάνω και τις αγορές επί πιστώσει… Τα ίδια, ακριβώς, συμβαίνουν και σε εμάς. Όταν η Γερμανία «πουλά σε εμάς υποβρύχια»… Τότε και η Γαλλία πουλά στην Ελλάδα πολεμικά πλοία, τα οποία μπορούν να πλήξουν τα υποβρύχια αυτά. 

Όταν η Βρετανία πουλά πυραύλους, τότε ο άλλος αγοράζει πυραύλους από τις ΗΠΑ. Εάν δεν αρκούν, τότε η Τουρκία αγοράζει αεροσκάφη ανεφοδιασμού. Δισεκατομμύρια δολάρια…

Τώρα, εάν η Ελλάδα δεν πραγματοποιούσε τις δαπάνες αυτές, θα περιερχόταν σε αυτή την κατάσταση; Θα μπορούσαν να υποφέρουν τόσο πολύ τα παιδιά του Αιγαίου; 

Εγώ το γνωρίζω, οι ψαράδες της Χίου έρχονταν και έπιναν ούζο μαζί με τους δικούς μας. Το Αιγαίο ήταν μια θάλασσα πολιτισμού, ένας πολιτισμός ο οποίος άρχιζε από τους αμπελώνες και έφθανε μέχρι τις ιστορίες των παραλίων του. Ο Ρίτσος τα ποιήματα του τα άφηνε στο σεληνόφως… Οι «γέροι ψαράδες» τραβούσαν με τα δίχτυα τους στίχους του… 



Σήμερα, στους αιθέρες του ακούγεται ο θόρυβος των πολεμικών αεροσκαφών, τα οποία αναλώνονται σε αερομαχίες. Τελικά, τι έγινε;… Ιδού μια Ελλάδα, η οποία είναι πλούσια σε άρματα μάχης, κανόνια, πολεμικά πλοία και αεροσκάφη, όμως με ένα φτωχό λαό, μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης και αναμένει βοήθεια… Κάποτε και εμείς δεν ήμασταν έτσι;… Ανακαλώντας αυτή τη σκληρή ανάμνηση, ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: «Φίλε μου, εάν οι δύο πλευρές του Αιγαίου δεν συμφιλιωθούν, ούτε κι εμείς πρόκειται να δούμε μια άσπρη μέρα…».