Κυριακή 16 Μαΐου 2010

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Ελευθεροτυπία
Μάθανε ότι καταρρέουμε, πλακώσανε και οι βιομήχανοι.
Οχι θα άφηνε ο πρόεδρος του ΣΕΒ τον συνάδελφό του Ανδρέα Βγενόπουλο να πρωταγωνιστεί σε σενάρια περί «σωτηρίας» της χώρας και να μονοπωλεί τις εύκολες λαϊκιστικές κορόνες περί του πολιτικού και κομματικού συστήματος. Η ομιλία του κ. Δασκαλόπουλου από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ και με παρούσα σύσσωμη την πολιτική ηγεσία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, διότι παρουσιάστηκε ως πολιτικό μανιφέστο κάποιου νέου πολιτικού σχηματισμού με πλήρες πρόγραμμα και ακραία αντεργατική στόχευση. Ηταν φυσικό να αντιδράσουν τα κόμματα, ειδικά της Αριστεράς, τα οποία έχουν εγκαίρως υποδείξει το πού οδηγεί αυτή η άτυπη πολιτική ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στα ψηλά κυβερνητικά κλιμάκια.
Λιγότερο πειστικά ηχούν τα επικριτικά σχόλια στελεχών της κυβέρνησης (όπως το εύστοχο περί «ψείρας» του κ. Καστανίδη) και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διότι είναι εκείνοι που έχουν εκχωρήσει στον ΣΕΒ μερίδιο της πολιτικής τους εξουσίας.
Δεν μιλάμε καν για τα παχιά (ως συνήθως) λόγια του κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος απείλησε τους «κεφαλαιοκράτες» να προσέξουν πάρα πολύ, «γιατί η επιείκεια με την οποία τους έχει συμπεριφερθεί ο πολιτικός κόσμος νομίζω ότι τους δημιουργεί περισσότερη αναίδεια και γίνονται θρασύτεροι απ' ό,τι πρέπει. Ας προσέξουν!». Λες και δεν είναι ο ίδιος ο αρχηγός του ΛΑΟΣ εκείνος που έχει ανοίξει τον δρόμο σε σχετικές συζητήσεις, προβάλλοντας κατά κόρον την έμπνευσή του να σχηματιστεί κυβέρνηση με πρωθυπουργό ...τραπεζίτη.
Δεν χρειάζονταν όλα αυτά. Αρκούσε να θυμίσει κανείς στον πρόεδρο του ΣΕΒ, που τώρα διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας μέσω κάποιου ανομολόγητου σχήματος, ότι είναι ο ίδιος που πριν από ένα χρόνο δεν είχε καταλάβει τίποτα. Γιατί τι μας έλεγε ακριβώς πριν από ένα χρόνο ο κ. Δασκαλόπουλος από το βήμα της περσινής γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ (11/5/09); Οτι «η παγκόσμια κρίση μάς επηρεάζει σε περιορισμένο βαθμό, καθότι η οικονομία μας είναι μικρή και εσωστρεφής» και ότι δεν χρειάζεται να παρθούν οικονομικά μέτρα: «Δεν έχουμε ανάγκη από ένα νέο πρόγραμμα σταθεροποίησης, αλλά από ένα πρόγραμμα εθνικής ανασυγκρότησης με την υλοποίηση θεσμικών μεταρρυθμίσεων, που θα αλλάξουν τις βάσεις της οικονομικής και πολιτικής εξέλιξης».
Πώς τώρα θυμήθηκε ότι πρέπει αυτός και η «(μεγαλο)επιχειρηματική τάξη» να σώσουν την Ελλάδα; Απλά το διευθυντήριο των επιχειρηματιών πήρε το μήνυμα που απλόχερα έστειλαν η ελληνική κυβέρνηση και η διεθνής τρόικα που την κατευθύνει ότι ήρθε η εποχή να γίνουν δεκτά όλα τα αιτήματα των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους, να καταργηθούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και να αφεθεί ανεξέλεγκτη η εργοδοτική αυθαιρεσία. Και όπως οι συνάδελφοί τους, οι «διεθνείς κερδοσκόποι», όταν μυρίστηκαν αίμα επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στη χώρα μας, έτσι κι αυτοί, ενθαρρημένοι από το γεγονός ότι οι ίδιοι κι οι επιχειρήσεις τους μένουν στο απυρόβλητο των μέτρων, διεκδικούν τώρα μερίδιο και στην πολιτική εξουσία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου