Πηγή: Τα Νέα
«...Εφερεν τραύμα εις το οπίσθιον μέρος της κεφαλής επενεχθέντος (sic) διά πυροβόλου όπλου...». Είναι 16 Μαΐου του 1948, ο Εμφύλιος μαίνεται στα βουνά, η διεθνής κοινή γνώμη έχει τα μάτια στραμμένα στην ελληνική υπόθεση, και κοντά στην προκυμαία του Λευκού Πύργου επιπλέει ένα πτώμα σε αποσύνθεση. «Τα κάτω και άνω άκρα αυτού ήσαν προσδεδεμένα αλλήλων διά σχοινίου εκ λινού καννάβεως...». Στο δεξί του χέρι μια μεταλλική ταυτότητα δίνει την απάντηση: George W. Ρolk. Πρόκειται για τον 35χρονο Τεξανό δημοσιογράφο του CΒS που οκτώ μέρες νωρίτερα είχε επιβιβαστεί σε μια βάρκα με άλλους τρεις, προκειμένου να πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκο Βαφειάδη, στο κρησφύγετό του. Λίγο αργότερα, ο Μάρκος θα καθαιρεθεί από τον ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, τον Αύγουστο του 1949 οι έλληνες κομμουνιστές θα ηττηθούν στον Γράμμο, και οι Αμερικανοί θα αναλάβουν πια χωρίς τους Βρετανούς την πολιτική κηδεμονία της Ελλάδας, ενώ έως το 1974 οι σχέσεις κράτους και παρακράτους θα παραμείνουν ενεργές.
«ΟΤζορτζ Πολκ είναι ο πρώτος δυτικός δημοσιογράφος-θύμα του Ψυχρού Πολέμου», τονίζει σήμερα ο καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, Τζον Ιατρίδης. Και η πρώτη μελέτη που το τεκμηρίωσε, είναι ο Φόνος στον Θερμαϊκό- Υπατοι,πραίτωρες και Τύπος στην υπόθεση Πολκ που κυκλοφόρησε το 1989 ο 60χρονος τότε Εντμουντ Κήλυ, αδελφός του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα κατά την περίοδο 1985-89, Ρόμπερτ Κήλυ, και συγγραφέας ο οποίος σε όλα του τα βιβλία αναζητά την ηθική αλήθεια πίσω από κρίσιμα ιστορικά γεγονότα. Αμερικανός υπήκοος «με ελληνική ψυχή» που παραλίγο να είχε γνωρίσει τον Πολκ (το 1949-50 δίδασκε στην εκεί Αμερικανική Γεωργική Σχολή), αλλοτινός συνομιλητής του Σεφέρη, περίφημος μεταφραστής της υψηλής ελληνικής ποίησης, καθηγητής μέχρι τα μέσα του ΄90 στο Πρίνστον, ο Κήλυ είχε κάνει πάταγο με εκείνη την έρευνά του που είχε εκδοθεί στα ελληνικά το 1991 (Γνώση, μτφ. Μ. Γεωργουλέα). Το ίδιο βιβλίο, με ελαφρά παραλλαγμένο τον τίτλο, επανακυκλοφόρησε μόλις ( Φόνος στον Θερμαϊκό. Υπόθεση Πολκ, Ελληνικά Γράμματα), με εξαιρετική εισαγωγή του Ιατρίδη, ο οποίος κάνει μια επισκόπηση της υπόθεσης Πολκ μέχρι σήμερα, με όλα της τα ερωτηματικά που παραμένουν ανοιχτά. Τόσο ο Κήλυ όσο και ο Ιατρίδης που «ανέκρινε» αργότερα πολλούς εμπλεκόμενους, μιλούν για πολιτικό έγκλημα και επιμένουν ότι η δίκη ήταν μια σκευωρία, ότι ο αφανής δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος που καταδικάστηκε ως συνεργός στη δολοφονία, ήταν ένας κατασκευασμένος ένοχος που ομολόγησε υπό πίεση και πέθανε αδικαίωτος· και ότι οι κομμουνιστές δεν είχαν ευθύνη ούτε και συμφέρον για τα όσα έγιναν.
«...Εφερεν τραύμα εις το οπίσθιον μέρος της κεφαλής επενεχθέντος (sic) διά πυροβόλου όπλου...». Είναι 16 Μαΐου του 1948, ο Εμφύλιος μαίνεται στα βουνά, η διεθνής κοινή γνώμη έχει τα μάτια στραμμένα στην ελληνική υπόθεση, και κοντά στην προκυμαία του Λευκού Πύργου επιπλέει ένα πτώμα σε αποσύνθεση. «Τα κάτω και άνω άκρα αυτού ήσαν προσδεδεμένα αλλήλων διά σχοινίου εκ λινού καννάβεως...». Στο δεξί του χέρι μια μεταλλική ταυτότητα δίνει την απάντηση: George W. Ρolk. Πρόκειται για τον 35χρονο Τεξανό δημοσιογράφο του CΒS που οκτώ μέρες νωρίτερα είχε επιβιβαστεί σε μια βάρκα με άλλους τρεις, προκειμένου να πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού Μάρκο Βαφειάδη, στο κρησφύγετό του. Λίγο αργότερα, ο Μάρκος θα καθαιρεθεί από τον ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, τον Αύγουστο του 1949 οι έλληνες κομμουνιστές θα ηττηθούν στον Γράμμο, και οι Αμερικανοί θα αναλάβουν πια χωρίς τους Βρετανούς την πολιτική κηδεμονία της Ελλάδας, ενώ έως το 1974 οι σχέσεις κράτους και παρακράτους θα παραμείνουν ενεργές.
«ΟΤζορτζ Πολκ είναι ο πρώτος δυτικός δημοσιογράφος-θύμα του Ψυχρού Πολέμου», τονίζει σήμερα ο καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, Τζον Ιατρίδης. Και η πρώτη μελέτη που το τεκμηρίωσε, είναι ο Φόνος στον Θερμαϊκό- Υπατοι,πραίτωρες και Τύπος στην υπόθεση Πολκ που κυκλοφόρησε το 1989 ο 60χρονος τότε Εντμουντ Κήλυ, αδελφός του αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα κατά την περίοδο 1985-89, Ρόμπερτ Κήλυ, και συγγραφέας ο οποίος σε όλα του τα βιβλία αναζητά την ηθική αλήθεια πίσω από κρίσιμα ιστορικά γεγονότα. Αμερικανός υπήκοος «με ελληνική ψυχή» που παραλίγο να είχε γνωρίσει τον Πολκ (το 1949-50 δίδασκε στην εκεί Αμερικανική Γεωργική Σχολή), αλλοτινός συνομιλητής του Σεφέρη, περίφημος μεταφραστής της υψηλής ελληνικής ποίησης, καθηγητής μέχρι τα μέσα του ΄90 στο Πρίνστον, ο Κήλυ είχε κάνει πάταγο με εκείνη την έρευνά του που είχε εκδοθεί στα ελληνικά το 1991 (Γνώση, μτφ. Μ. Γεωργουλέα). Το ίδιο βιβλίο, με ελαφρά παραλλαγμένο τον τίτλο, επανακυκλοφόρησε μόλις ( Φόνος στον Θερμαϊκό. Υπόθεση Πολκ, Ελληνικά Γράμματα), με εξαιρετική εισαγωγή του Ιατρίδη, ο οποίος κάνει μια επισκόπηση της υπόθεσης Πολκ μέχρι σήμερα, με όλα της τα ερωτηματικά που παραμένουν ανοιχτά. Τόσο ο Κήλυ όσο και ο Ιατρίδης που «ανέκρινε» αργότερα πολλούς εμπλεκόμενους, μιλούν για πολιτικό έγκλημα και επιμένουν ότι η δίκη ήταν μια σκευωρία, ότι ο αφανής δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος που καταδικάστηκε ως συνεργός στη δολοφονία, ήταν ένας κατασκευασμένος ένοχος που ομολόγησε υπό πίεση και πέθανε αδικαίωτος· και ότι οι κομμουνιστές δεν είχαν ευθύνη ούτε και συμφέρον για τα όσα έγιναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου