www.tovima.gr/
Η ιστορία πίσω από την τεραστίων διαστάσεων σημαία που δεσπόζει στην είσοδο ξενοδοχείου στο προάστιο Νοϊκέλν του Βερολίνου. Ο αλλοδαπός ιδιοκτήτης της και ο κλεφτοπόλεμος με τους αυτόνομους αριστερούς της περιοχής
ΒΕΡΟΛΙΝΟ Η περασμένη Τετάρτη ήταν η μέρα η κακή. Η ήττα της γερμανικής εθνικής ομάδας από την ισπανική στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής είχε βυθίσει σε πένθος ολόκληρη τη Γερμανία. Πιο λυπημένος απ΄ όλους όμως ήταν ένας αλλοδαπός: ο λιβανέζικης καταγωγής Ιμπραΐμ Μπασάλ , ιδιοκτήτης ενός καταστήματος ηλεκτρικών ειδών στο προάστιο Νοϊκέλν του Βερολίνου. « Χάλια!Καταστροφή! » ψέλλιζε με υγρά μάτια το πρωί της Πέμπτης έξω από το «Βassal Shop». Μπροστά του πέντε τηλεοπτικές κάμερες και δεκάδες ρεπόρτερ ντόπιων και ξένων μέσων ενημέρωσης. Και πίσω του μια τεράστια γερμανική σημαία μήκους 20 μέτρων, την οποία έχει κρεμάσει ο ίδιος από την ταράτσα του εξαώροφου κτιρίου στη Sonnenallee 36 (λεωφόρο του Ηλιου), όπου βρίσκεται το μαγαζί του. Ο 38χρονος ηλεκτροτεχνίτης, ο οποίος ήρθε πριν από 25 χρόνια με τους γονείς του ως πολιτικός πρόσφυγας στο Βερολίνο, είναι σήμερα ο γνωστότερος οπαδός της Εθνικής Γερμανίας. Αλλά και ο πιο διάσημος «κράχτης» του γερμανικού εθνικισμού. Οχι μόνο λόγω των κυκλώπειων διαστάσεων της σημαίας του. Αλλά και λόγω της μάχης που δίνει με τους αυτόνομους αριστερούς της περιοχής για την υπεράσπισή της. « Την ημέρα με πιέζουν να την κατεβάσω » λέει. « Τη νύχτα την κατεβάζουν οι ίδιοι ». Μια φορά την πήραν μαζί τους, μια άλλη την έκαψαν ολοσχερώς. « Την επόμενη μέρα ωστόσοη σημαία κρεμόταν πάλι στον τοίχο » δηλώνει περήφανα. « Και θα κρέμεται,όσες φορές και να την κάψουν ».
ΒΕΡΟΛΙΝΟ Η περασμένη Τετάρτη ήταν η μέρα η κακή. Η ήττα της γερμανικής εθνικής ομάδας από την ισπανική στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής είχε βυθίσει σε πένθος ολόκληρη τη Γερμανία. Πιο λυπημένος απ΄ όλους όμως ήταν ένας αλλοδαπός: ο λιβανέζικης καταγωγής Ιμπραΐμ Μπασάλ , ιδιοκτήτης ενός καταστήματος ηλεκτρικών ειδών στο προάστιο Νοϊκέλν του Βερολίνου. « Χάλια!Καταστροφή! » ψέλλιζε με υγρά μάτια το πρωί της Πέμπτης έξω από το «Βassal Shop». Μπροστά του πέντε τηλεοπτικές κάμερες και δεκάδες ρεπόρτερ ντόπιων και ξένων μέσων ενημέρωσης. Και πίσω του μια τεράστια γερμανική σημαία μήκους 20 μέτρων, την οποία έχει κρεμάσει ο ίδιος από την ταράτσα του εξαώροφου κτιρίου στη Sonnenallee 36 (λεωφόρο του Ηλιου), όπου βρίσκεται το μαγαζί του. Ο 38χρονος ηλεκτροτεχνίτης, ο οποίος ήρθε πριν από 25 χρόνια με τους γονείς του ως πολιτικός πρόσφυγας στο Βερολίνο, είναι σήμερα ο γνωστότερος οπαδός της Εθνικής Γερμανίας. Αλλά και ο πιο διάσημος «κράχτης» του γερμανικού εθνικισμού. Οχι μόνο λόγω των κυκλώπειων διαστάσεων της σημαίας του. Αλλά και λόγω της μάχης που δίνει με τους αυτόνομους αριστερούς της περιοχής για την υπεράσπισή της. « Την ημέρα με πιέζουν να την κατεβάσω » λέει. « Τη νύχτα την κατεβάζουν οι ίδιοι ». Μια φορά την πήραν μαζί τους, μια άλλη την έκαψαν ολοσχερώς. « Την επόμενη μέρα ωστόσοη σημαία κρεμόταν πάλι στον τοίχο » δηλώνει περήφανα. « Και θα κρέμεται,όσες φορές και να την κάψουν ».
Ακριβοπληρωμένος εθνικισμός. Κάθε σημαία κοστίζει, σε «φιλική τιμή», 500 ευρώ. Αλλά το έξοδο αξίζει τον κόπο. « Είναι διαφήμιση για τη Γερμανία, όχι για το μαγαζί » λέει.
Ο λιβανέζος «νεογερμανός» δεν είναι ο μόνος «υπερπατριώτης» αυτού του είδους στη Γερμανία. Τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στη Sonnenallee, όπου οι κάτοικοι είναι κυρίως Τούρκοι και Αραβες. Εδώ και έναν μήνα τα μαγαζιά τους είναι σημαιοστολισμένα όπως σε εθνική γιορτή. Και οι θαμώνες τους ξεσπαθώνουν για τη γερμανική Εθνική περισσότερο και από τους ντόπιους Γερμανούς.
Το φαινόμενο δεν είναι ανεξήγητο. « Υπάρχει μια θετική και μια αρνητική πλευρά » λέει ψυχολόγος. « Η θετική είναιότι οι ξένοι, κυρίως οι μουσουλμάνοι, βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να γιορτάσουν μαζί με τους Γερμανούς. Εστω και για λίγο αισθάνονται έτσι πραγματικά ενσωματωμένοι ». Η ταύτιση, προσθέτει, διευκολύνεται και από το γεγονός ότι πολλοί γερμανοί διεθνείς έχουν ξενική καταγωγή: ο Μίροσλαβ Κλόζε, ο Λούκας Ποντόλσκι και ο Πιοτρ Τροχόβσκι κατάγονται από την Ανατολική Ευρώπη, ο Μέσουτ Οζιλ, ο Σάμι Κεντίρα και ο Τζέρομ Μπόατενκ από την Ασία ή από την Αφρική.
Η αρνητική πλευρά είναι ότι οι ξένοι, ως «νεοφώτιστοι», δείχνουν υπερβάλλοντα εθνικιστικό ζήλο. Σε αυτό συντελεί και το πάθος που έφεραν μαζί από τη χώρα καταγωγής τους, όπου ο ποδοσφαιρικός και ο φυλετικός εθνικισμός αποτελούν κουβάρι αξεδιάλυτο. Για τους Γερμανούς αντιθέτως αυτό δεν ισχύει πλέον. « Η κυρίαρχη ιδεολογία τους μεταπολεμικά είναι ο λεγόμενος πατριωτισμός του Συντάγματος,η πίστη στις συνταγματικές αξίες της ισότητας και της δικαιοσύνης » λέει ο ίδιος ψυχολόγος. Οι σημαίες που σηκώνουν λοιπόν και οι ίδιοι στα γήπεδα δείχνουν το πολύ πολύ την πίστη τους στον «εθνικισμό της μπάλας», όχι σε κάποιο «πεπρωμένο της φυλής».
Το κακό με τους αυτόνομους αριστερούς του Βερολίνου είναι βέβαια ότι δεν αρκούνται στην κριτική, αλλά θέλουν να επιβάλουν με το «στανιό» στους ξένους την άποψή τους περί ορθής οπαδικής συμπεριφοράς. Στάση που για διαφορετικούς φυσικά λόγους συμπίπτει με εκείνη των συντηρητικών γερμανών, για τους οποίους η χρήση γερμανικών σημαιών από αλλοδαπούς ισοδυναμεί με «βεβήλωση».
« Δεν θα τους περάσει » λέει ο Ιμπραΐμ Μπασάλ. « Η Γερμανία μου έδωσε κάποτε προστασία. Τώρατην προστατεύω κι εγώ ». Προστασία αναχρονιστικών συμβόλων με πολύ κιτς και άφθονο «ταρατατζούμ», που έχει όμως στην ανημποριά της κάτι συγκινητικό. Βγήκαμε και συγγενείς Την Ελλάδα δεν την έχει επισκεφτεί ποτέ,όμως ο Ιμπραΐμ Μπασάλ αισθάνεται,εκτός από Λιβανέζος και Γερμανός,κατά το ένα τρίτο και Ελληνας.Ο λόγος είναι η νύφη τουΟλγα Μπασάλ,το γένοςΕφραιμίδου , η οποία κατάγεται από την Κατερίνη.«Τα τρία παιδιά τους μιλάνε καλύτερα ελληνικά από γερμανικά και αραβικά» λέει.«Η οικογένεια περνά τα καλοκαίρια της στο Πήλιο».
Ελληνικά,αν και σπασμένα,μιλάει και ο ίδιος.«Η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου- ύστερα από τον Λίβανο» λέει.Ο θαυμασμός του επεκτείνεται και στα ελληνικά εθνικά σύμβολα.«Αν η Ελλάδα έμπαινε στους ημιτελικούς του Μουντιάλ θα ύψωνα και την ελληνική σημαία.Και αυτή θα ήταν μεγαλύτερη και από τη γερμανική» λέει.
Ο λιβανέζος «νεογερμανός» δεν είναι ο μόνος «υπερπατριώτης» αυτού του είδους στη Γερμανία. Τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στη Sonnenallee, όπου οι κάτοικοι είναι κυρίως Τούρκοι και Αραβες. Εδώ και έναν μήνα τα μαγαζιά τους είναι σημαιοστολισμένα όπως σε εθνική γιορτή. Και οι θαμώνες τους ξεσπαθώνουν για τη γερμανική Εθνική περισσότερο και από τους ντόπιους Γερμανούς.
Το φαινόμενο δεν είναι ανεξήγητο. « Υπάρχει μια θετική και μια αρνητική πλευρά » λέει ψυχολόγος. « Η θετική είναιότι οι ξένοι, κυρίως οι μουσουλμάνοι, βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να γιορτάσουν μαζί με τους Γερμανούς. Εστω και για λίγο αισθάνονται έτσι πραγματικά ενσωματωμένοι ». Η ταύτιση, προσθέτει, διευκολύνεται και από το γεγονός ότι πολλοί γερμανοί διεθνείς έχουν ξενική καταγωγή: ο Μίροσλαβ Κλόζε, ο Λούκας Ποντόλσκι και ο Πιοτρ Τροχόβσκι κατάγονται από την Ανατολική Ευρώπη, ο Μέσουτ Οζιλ, ο Σάμι Κεντίρα και ο Τζέρομ Μπόατενκ από την Ασία ή από την Αφρική.
Η αρνητική πλευρά είναι ότι οι ξένοι, ως «νεοφώτιστοι», δείχνουν υπερβάλλοντα εθνικιστικό ζήλο. Σε αυτό συντελεί και το πάθος που έφεραν μαζί από τη χώρα καταγωγής τους, όπου ο ποδοσφαιρικός και ο φυλετικός εθνικισμός αποτελούν κουβάρι αξεδιάλυτο. Για τους Γερμανούς αντιθέτως αυτό δεν ισχύει πλέον. « Η κυρίαρχη ιδεολογία τους μεταπολεμικά είναι ο λεγόμενος πατριωτισμός του Συντάγματος,η πίστη στις συνταγματικές αξίες της ισότητας και της δικαιοσύνης » λέει ο ίδιος ψυχολόγος. Οι σημαίες που σηκώνουν λοιπόν και οι ίδιοι στα γήπεδα δείχνουν το πολύ πολύ την πίστη τους στον «εθνικισμό της μπάλας», όχι σε κάποιο «πεπρωμένο της φυλής».
Το κακό με τους αυτόνομους αριστερούς του Βερολίνου είναι βέβαια ότι δεν αρκούνται στην κριτική, αλλά θέλουν να επιβάλουν με το «στανιό» στους ξένους την άποψή τους περί ορθής οπαδικής συμπεριφοράς. Στάση που για διαφορετικούς φυσικά λόγους συμπίπτει με εκείνη των συντηρητικών γερμανών, για τους οποίους η χρήση γερμανικών σημαιών από αλλοδαπούς ισοδυναμεί με «βεβήλωση».
« Δεν θα τους περάσει » λέει ο Ιμπραΐμ Μπασάλ. « Η Γερμανία μου έδωσε κάποτε προστασία. Τώρατην προστατεύω κι εγώ ». Προστασία αναχρονιστικών συμβόλων με πολύ κιτς και άφθονο «ταρατατζούμ», που έχει όμως στην ανημποριά της κάτι συγκινητικό. Βγήκαμε και συγγενείς Την Ελλάδα δεν την έχει επισκεφτεί ποτέ,όμως ο Ιμπραΐμ Μπασάλ αισθάνεται,εκτός από Λιβανέζος και Γερμανός,κατά το ένα τρίτο και Ελληνας.Ο λόγος είναι η νύφη τουΟλγα Μπασάλ,το γένοςΕφραιμίδου , η οποία κατάγεται από την Κατερίνη.«Τα τρία παιδιά τους μιλάνε καλύτερα ελληνικά από γερμανικά και αραβικά» λέει.«Η οικογένεια περνά τα καλοκαίρια της στο Πήλιο».
Ελληνικά,αν και σπασμένα,μιλάει και ο ίδιος.«Η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου- ύστερα από τον Λίβανο» λέει.Ο θαυμασμός του επεκτείνεται και στα ελληνικά εθνικά σύμβολα.«Αν η Ελλάδα έμπαινε στους ημιτελικούς του Μουντιάλ θα ύψωνα και την ελληνική σημαία.Και αυτή θα ήταν μεγαλύτερη και από τη γερμανική» λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου