http://www.ethnos.gr/
Τώρα δεν υπάρχει κανένα σημείο τριβής με τη Ρωσία στο σχέδιο «South Stream», οι ειδικοί θα συντάξουν τον «οδικό χάρτη» υλοποίησης του έργου! Τάδε έφη Μπόικο Μπορίσοφ μετά το πέρας των συνομιλιών του, στη Σόφια, με τον αντιπρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης, Βίκτορ Ζουμπκόφ.
Σε επίπεδο διακήρυξης, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός όχι μόνο έβγαλε είδηση, ουσιαστικά κατέπληξε με τα λεγόμενά του. Είναι η πρώτη φορά, εδώ και έναν χρόνο που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας του, που στηρίζει ανοικτά το σημαντικό αυτό ενεργειακό έργο.
Στις 16 Ιουλίου
Οπως τονίζουν οι δύο πλευρές, η επίσημη υπογραφή του «οδικού χάρτη» προβλέπεται να γίνει επίσημα στη Μόσχα στις 16 Ιουλίου.
Τέλος καλό, όλα καλά; Παρά τη θετική και θεαματική τροπή που δόθηκε στη Σόφια, τα ερωτηματικά παραμένουν και η Μόσχα κάθε άλλο παρά πανηγυρίζει. Aλλωστε, μία μόλις μέρα πριν φθάσει στη Σόφια ο Ρώσος αντιπρόεδρος, η κυβέρνηση Μπορίσοφ έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο της νέας ενεργειακής στρατηγικής της, όπου γίνεται λόγος για στήριξη πρότζεκτ που προωθούν η ΕΕ και οι ΗΠΑ, όπως ο «Nabucco», οι ITGI, TAP, αγωγοί εκτός Ρωσίας, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στον «South Stream».
Η δημοσιοποίηση της νέας ενεργειακής στρατηγικής δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά «μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων», πόσω μάλλον αν γι’ αυτό «μας πληρώνουν αδρά οι πάτρωνές μας...».
* Διότι προκαλεί θυμηδία στους ειδικούς η προσπάθεια δημιουργίας εναλλακτικών δρόμων, με αναφορά στον αγωγό Ιράν - Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία, που υπάρχει ήδη, πλην όμως έχει συνεχή προβλήματα τροφοδοσίας.
* Ή στον αδύνατο προς υλοποίηση στο μεσοπρόθεσμο διάστημα «Nabucco».
* Ή στη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν με υγροποίησή του στη Γεωργία, μεταφορά του με τάνκερ στη Μαύρη Θάλασσα και προμήθεια της Βουλγαρίας με τιμές... απλησίαστες!
Ο Μπορίσοφ φαίνεται πως για να αλλάξει στάση στον «South Stream» πέτυχε κάποια πράγματα από τη Μόσχα. Το σημαντικότερο είναι η υπόσχεση του Ζουμπκόφ να θέσει στον Βλαντιμίρ Πούτιν θέμα μείωσης της τιμής του φυσικού αερίου, με την εξάλειψη των μεσαζόντων ανάμεσα στη ρωσική «Gazprom» και τη βουλγαρική «Βολγκάργκαζ».
Κατά τα άλλα, η «Gazprom» με το στήσιμο του αγωγού θα περνά μέσα από τη Βουλγαρία 63 δισ. κυβικά φυσ. αέριο τον χρόνο, ενώ ένα μέρος αυτής της ποσότητας θα κατευθύνεται προς την Ελλάδα. Αν και όταν γίνει ο υποθαλάσσιος αγωγός προς τον Νότο της Ιταλίας, το οικονομικό ενδιαφέρον της χώρας μας από το τράνζιτ θα είναι σημαντικό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η διαδικασία υπογραφής των συμφωνηθέντων την Τρίτη φαίνεται να εξελίσσεται σε «θρίλερ». Ρωσική εφημερίδα εκτιμά πως, έχοντας υπόψη την ταχύτητα με την οποία ο Μπορίσοφ αλλάζει τις θέσεις του, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η συμφωνία θα υπογραφεί.
Εκεί που τα ρωσικά ΜΜΕ έχουν ομόθυμη άποψη είναι το... «πιστοποιητικό» θανάτου για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Το «έθαψε» ο ίδιος ο Μπορίσοφ στη συνέντευξή του στους «Financial Times» (6.6.10). Απλώς θα περιμένει την απόφαση των οικολογικών αναλύσεων, οι οποίες αναμένονται αρνητικές, ώστε να μην πληρώσει, στη συνέχεια, κυρώσεις.
Αρον άρον συνάντηση στη Σόφια
Πιέσεις από ΗΠΑ στο παρά πέντε
Η «στροφή» Μπορίσοφ στο σχέδιο «South Stream» προκάλεσε «έκπληξη» στην... Ουάσιγκτον!
Την επομένη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Σόφια, Τζέιμς Ουόρλικ, έσπευσε, σύμφωνα με τη ρωσική εφημερίδα «Βρέμια Νοβοστέι» να συναντηθεί με τον Βούλγαρο υπουργό Ενέργειας, Τράιτσο Τραΐκοφ. Ο Αμερικανός «ανησύχησε» από την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου κατά 30% από την 1η Ιουλίου και «θύμισε» ότι καλό θα ήταν η Βουλγαρία να διαφοροποιήσει τις πηγές προμήθειας φυσικού αερίου.
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ Ο «ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ - ΤΖΕΪΧΑΝ»
Η Τουρκία κόντρα στις υποδείξεις κερδίζει την παρτίδα
Η διφορούμενη στάση του Βούλγαρου πρωθυπουργού, Μπόικο Μπορίσοφ, στην ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία έχει άμεσες επιπτώσεις και στην ελληνορωσική συνεργασία.
Και, ναι μεν, στον αγωγό φυσικού αερίου ας ελπίσουμε ότι εντέλει η κατάσταση θα ορθοποδήσει. Στο άλλο όμως σημαντικό έργο, του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, η βουλγαρική στάση θα είναι η άμεση υπεύθυνη για την απομάκρυνση της προοπτικής κατασκευής του έργου.
Ολες οι ενδείξεις το τελευταίο διάστημα συγκλίνουν στην παραδοχή ότι το έργο αυτό όχι μόνο έχει «παγώσει», αλλά, το κυριότερο, έχει απολέσει την πλειονότητα των στοιχείων εκείνων που το έκαναν να υπερέχει έναντι άλλων αγωγών. Σήμερα, σε επίπεδο προτεραιοτήτων φαίνεται να παίρνει «κεφάλι» ο αγωγός «ανταγωνιστής» Σαμψούντα - Τζεϊχάν.
Η Τουρκία εκμεταλλεύομενη την απραξία της Σόφιας ανέβασε τις μετοχές της και το διαπραγματευτικό της χαρτί στις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα και ήρθε σε πρώτο πλάνο.
Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το έργο Σαμψούντα - Τζεϊχάν ενδιαφέρει τον Τούρκο πρωθυπουργό εθνικά και... οικογενειακά (έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι η κατασκευάστρια εταιρεία ανήκει σε κοντινό συγγενή του Ερντογάν) γίνεται κατανοητό πως Βουλγαρί και Ελλάδα, η πλευρά την οποία επέλεξε αρχικά η Μόσχα να προωθήσει το πετρέλαιο, αποφεύγοντας τα στενά του Βοσπόρου, η καθεμία χώρα με τον τρόπο της, «έσπρωξαν» τη Μόσχα στην αγκαλιά της Αγκυρας!
Η Τουρκία είναι για τη Ρωσία ένας δύσκολος, συχνά - πυκνά αφερέγγυος εταίρος. Οι εκπρόσωποι ρωσικών εταιρειών που συνεργάζονται με τους Τούρκους «υποφέρουν» όχι μόνο στο επίπεδο διαπραγματεύσεων, αλλά κυρίως μετά, στο επίπεδο υλοποίησης των συμφωνηθέντων. Και όμως, ο Ερντογάν και η ομάδα του δεν ενέδωσαν στις αμερικανικές αντιρωσικές ενεργειακές αιτιάσεις στην περιοχή έχουν κάνει τόσα εντυπωσιακά και επωφελή ανοίγματα προς το Κρεμλίνο που «αξίζει» να «υποφέρει» κανείς!
NORD STREAM
Σε χρόνο ρεκόρ έφτασε στη Γερμανία
Στις 5 Ιουλίου ο υποθαλάσσιος αγωγός «Nord stream» στη Βαλτική, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε την 1η Απριλίου φέτος, «ακούμπησε» ήδη στις γερμανικές ακτές. Οι «Βόρειοι» καλά τα πάνε.
Καλά τα πάνε και οι Τούρκοι
Την ώρα που η πολιτική του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ έχει σαν αποτέλεσμα να απομακρύνεται η προοπτική κατασκευής του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, τα ανοίγματα Ερντογάν στη Μόσχα έχουν σαν αποτέλεσμα να έχει έρθει σε πρώτο πλάνο ο « ανταγωνιστής» αγωγός Σαμψούντα -Τζεϊχάν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΤΣΟΣ
Πολυεθνικό φλερτ στο Ιράκ
Το 2020 θα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο
Τα όπλα μαζικής καταστροφής (αυτά που υποτίθεται πως «κυνηγούσαν» οι Αμερικανοί όταν εισέβαλαν στο Ιράκ το 2003) ακόμη τα ψάχνουν. Τα πετρέλαια ωστόσο (αυτά που η Βαγδάτη εθνικοποίησε το 1972 για να έρθουν οι ΗΠΑ να τα «διεθνοποιήσουν» 30 χρόνια μετά) τα βρήκαν και είναι πολλά, αρκετά ώστε να προκαλέσουν «πυρετό πετρελαιοθηρίας στο Ιράκ» («the great Iraqi oil rush») και να ρίξουν την τιμή του μαύρου χρυσού στις διεθνείς αγορές.
Μάλιστα, η εν λόγω άνοδος της ενεργειακής θερμοκρασίας μοιάζει να έχει λάβει «απροσδόκητη» ώθηση μετά το «στραπάτσο» στον Κόλπο του Μεξικού (καθότι, σε αντίθεση με τις υποθαλάσσιες, οι χερσαίες γεωτρήσεις θεωρούνται πιο σίγουρες, πιο ασφαλείς και πιο φθηνές).
11 συμβόλαια
Συγκεκριμένα, βάσει των έντεκα συμβολαίων που υπέγραψε με κάποιες από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές της υφηλίου (BP, Shell, Exxon κ.ά.) τους τελευταίους δώδεκα μήνες, το Ιράκ θα έχει έως το 2020 αυξήσει την ημερήσια πετρελαϊκή παραγωγή του από 2,5 εκατ. βαρέλια σε 9,5 εκατ. βαρέλια (αύξηση μακράν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των υπολοίπων έντεκα χωρών-μελών του OPEC μαζί) και θα έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο εξαγωγέα πετρελαίου παγκοσμίως, παίρνοντας τη θέση που έχει σήμερα η Σαουδική Αραβία, όπως σημειώνει η βρετανική «Inde?pendent».
Σύμφωνα μάλιστα με το αρμόδιο ιρακινό υπουργείο, πετρελαϊκοί κολοσσοί από το εξωτερικό προβλέπεται να «ρίξουν» στο Ιράκ περί τα 100 δισ. δολ. τα επόμενα δέκα χρόνια (υπενθυμίζεται πως οι εν λόγω εταιρείες πληρώνονται με το βαρέλι κι όχι λαμβάνοντας μερίδιο της παραγωγής), ενώ το όφελος της ίδιας της χώρας από την όλη διαδικασία υπολογίζεται σε τουλάχιστον 200 δισ. δολ.
Ενδεικτικά, μόλις πριν από περίπου δέκα ημέρες η Shell συνήψε με την κυβέρνηση του Νούρι Αλ Μαλίκι συμφωνία ύψους 12,5 δισ. δολ. για την εκμετάλλευση φυσικού αερίου.
Να σημειωθεί πως η παραπάνω ενεργειακή γιγάντωση θεωρείται απολύτως «επιτεύξιμη» καθώς βασίζεται στα 32 ανακαλυφθέντα «γιγαντιαία» κοιτάσματα κι όχι σε αισιόδοξες υποθέσεις.
Στο νοτιοανατολικό Ιράκ, στις περιοχές πέριξ της Βασόρας, φέρεται, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, να υπάρχει «η μεγαλύτερη γνωστή συγκέντρωση πετρελαϊκών κοιτασμάτων παγκοσμίως». Εκεί -και πιο συγκεκριμένα στις Ρουμέιλα, Μαζνούν, Ζουμπαϊρ και Δυτική Κούρνα- λέγεται πως «αναπαύεται» το 70% με 80% του ιρακινού πετρελαίου (το υπόλοιπο 20% βρίσκεται αρκετά βορειότερα, πέριξ του Κιρκούκ, γεγονός το οποίο δικαιολογεί σε έναν βαθμό και την πολιτική διαμάχη ανάμεσα στη Βαγδάτη και τον κουρδικό βορρά).
Συνολικά, τα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου του Ιράκ ανέρχονται σήμερα σε 115 δισ. βαρέλια, ενώ άλλα 100 εκατ. βαρέλια ενδέχεται να κάθονται κάτω από την έρημο στα δυτικά της χώρας.
Παρακολουθώντας από κοντά τα πράγματα, ο δρ Λεωνίδας Δρόλλας, εκτελεστικός διευθυντής και επικεφαλής οικονομολόγος του «Κέντρου Μελετών για την Παγκόσμια Ενέργεια» («Centre for Global Energy Studies») θεωρεί πως οι εξελίξεις στο Ιράκ θα είναι «το σημαντικότερο ζήτημα» των επομένων ετών για την παγκόσμια πετρελαϊκή βιομηχανία.
Στις 16 Ιουλίου
Οπως τονίζουν οι δύο πλευρές, η επίσημη υπογραφή του «οδικού χάρτη» προβλέπεται να γίνει επίσημα στη Μόσχα στις 16 Ιουλίου.
Τέλος καλό, όλα καλά; Παρά τη θετική και θεαματική τροπή που δόθηκε στη Σόφια, τα ερωτηματικά παραμένουν και η Μόσχα κάθε άλλο παρά πανηγυρίζει. Aλλωστε, μία μόλις μέρα πριν φθάσει στη Σόφια ο Ρώσος αντιπρόεδρος, η κυβέρνηση Μπορίσοφ έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο της νέας ενεργειακής στρατηγικής της, όπου γίνεται λόγος για στήριξη πρότζεκτ που προωθούν η ΕΕ και οι ΗΠΑ, όπως ο «Nabucco», οι ITGI, TAP, αγωγοί εκτός Ρωσίας, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στον «South Stream».
Η δημοσιοποίηση της νέας ενεργειακής στρατηγικής δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά «μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων», πόσω μάλλον αν γι’ αυτό «μας πληρώνουν αδρά οι πάτρωνές μας...».
* Διότι προκαλεί θυμηδία στους ειδικούς η προσπάθεια δημιουργίας εναλλακτικών δρόμων, με αναφορά στον αγωγό Ιράν - Τουρκία - Ελλάδα - Ιταλία, που υπάρχει ήδη, πλην όμως έχει συνεχή προβλήματα τροφοδοσίας.
* Ή στον αδύνατο προς υλοποίηση στο μεσοπρόθεσμο διάστημα «Nabucco».
* Ή στη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν με υγροποίησή του στη Γεωργία, μεταφορά του με τάνκερ στη Μαύρη Θάλασσα και προμήθεια της Βουλγαρίας με τιμές... απλησίαστες!
Ο Μπορίσοφ φαίνεται πως για να αλλάξει στάση στον «South Stream» πέτυχε κάποια πράγματα από τη Μόσχα. Το σημαντικότερο είναι η υπόσχεση του Ζουμπκόφ να θέσει στον Βλαντιμίρ Πούτιν θέμα μείωσης της τιμής του φυσικού αερίου, με την εξάλειψη των μεσαζόντων ανάμεσα στη ρωσική «Gazprom» και τη βουλγαρική «Βολγκάργκαζ».
Κατά τα άλλα, η «Gazprom» με το στήσιμο του αγωγού θα περνά μέσα από τη Βουλγαρία 63 δισ. κυβικά φυσ. αέριο τον χρόνο, ενώ ένα μέρος αυτής της ποσότητας θα κατευθύνεται προς την Ελλάδα. Αν και όταν γίνει ο υποθαλάσσιος αγωγός προς τον Νότο της Ιταλίας, το οικονομικό ενδιαφέρον της χώρας μας από το τράνζιτ θα είναι σημαντικό.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η διαδικασία υπογραφής των συμφωνηθέντων την Τρίτη φαίνεται να εξελίσσεται σε «θρίλερ». Ρωσική εφημερίδα εκτιμά πως, έχοντας υπόψη την ταχύτητα με την οποία ο Μπορίσοφ αλλάζει τις θέσεις του, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η συμφωνία θα υπογραφεί.
Εκεί που τα ρωσικά ΜΜΕ έχουν ομόθυμη άποψη είναι το... «πιστοποιητικό» θανάτου για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Το «έθαψε» ο ίδιος ο Μπορίσοφ στη συνέντευξή του στους «Financial Times» (6.6.10). Απλώς θα περιμένει την απόφαση των οικολογικών αναλύσεων, οι οποίες αναμένονται αρνητικές, ώστε να μην πληρώσει, στη συνέχεια, κυρώσεις.
Αρον άρον συνάντηση στη Σόφια
Πιέσεις από ΗΠΑ στο παρά πέντε
Η «στροφή» Μπορίσοφ στο σχέδιο «South Stream» προκάλεσε «έκπληξη» στην... Ουάσιγκτον!
Την επομένη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Σόφια, Τζέιμς Ουόρλικ, έσπευσε, σύμφωνα με τη ρωσική εφημερίδα «Βρέμια Νοβοστέι» να συναντηθεί με τον Βούλγαρο υπουργό Ενέργειας, Τράιτσο Τραΐκοφ. Ο Αμερικανός «ανησύχησε» από την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου κατά 30% από την 1η Ιουλίου και «θύμισε» ότι καλό θα ήταν η Βουλγαρία να διαφοροποιήσει τις πηγές προμήθειας φυσικού αερίου.
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ Ο «ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ - ΤΖΕΪΧΑΝ»
Η Τουρκία κόντρα στις υποδείξεις κερδίζει την παρτίδα
Η διφορούμενη στάση του Βούλγαρου πρωθυπουργού, Μπόικο Μπορίσοφ, στην ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία έχει άμεσες επιπτώσεις και στην ελληνορωσική συνεργασία.
Και, ναι μεν, στον αγωγό φυσικού αερίου ας ελπίσουμε ότι εντέλει η κατάσταση θα ορθοποδήσει. Στο άλλο όμως σημαντικό έργο, του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, η βουλγαρική στάση θα είναι η άμεση υπεύθυνη για την απομάκρυνση της προοπτικής κατασκευής του έργου.
Ολες οι ενδείξεις το τελευταίο διάστημα συγκλίνουν στην παραδοχή ότι το έργο αυτό όχι μόνο έχει «παγώσει», αλλά, το κυριότερο, έχει απολέσει την πλειονότητα των στοιχείων εκείνων που το έκαναν να υπερέχει έναντι άλλων αγωγών. Σήμερα, σε επίπεδο προτεραιοτήτων φαίνεται να παίρνει «κεφάλι» ο αγωγός «ανταγωνιστής» Σαμψούντα - Τζεϊχάν.
Η Τουρκία εκμεταλλεύομενη την απραξία της Σόφιας ανέβασε τις μετοχές της και το διαπραγματευτικό της χαρτί στις διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα και ήρθε σε πρώτο πλάνο.
Αν λάβει κανείς υπόψη ότι το έργο Σαμψούντα - Τζεϊχάν ενδιαφέρει τον Τούρκο πρωθυπουργό εθνικά και... οικογενειακά (έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι η κατασκευάστρια εταιρεία ανήκει σε κοντινό συγγενή του Ερντογάν) γίνεται κατανοητό πως Βουλγαρί και Ελλάδα, η πλευρά την οποία επέλεξε αρχικά η Μόσχα να προωθήσει το πετρέλαιο, αποφεύγοντας τα στενά του Βοσπόρου, η καθεμία χώρα με τον τρόπο της, «έσπρωξαν» τη Μόσχα στην αγκαλιά της Αγκυρας!
Η Τουρκία είναι για τη Ρωσία ένας δύσκολος, συχνά - πυκνά αφερέγγυος εταίρος. Οι εκπρόσωποι ρωσικών εταιρειών που συνεργάζονται με τους Τούρκους «υποφέρουν» όχι μόνο στο επίπεδο διαπραγματεύσεων, αλλά κυρίως μετά, στο επίπεδο υλοποίησης των συμφωνηθέντων. Και όμως, ο Ερντογάν και η ομάδα του δεν ενέδωσαν στις αμερικανικές αντιρωσικές ενεργειακές αιτιάσεις στην περιοχή έχουν κάνει τόσα εντυπωσιακά και επωφελή ανοίγματα προς το Κρεμλίνο που «αξίζει» να «υποφέρει» κανείς!
NORD STREAM
Σε χρόνο ρεκόρ έφτασε στη Γερμανία
Στις 5 Ιουλίου ο υποθαλάσσιος αγωγός «Nord stream» στη Βαλτική, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε την 1η Απριλίου φέτος, «ακούμπησε» ήδη στις γερμανικές ακτές. Οι «Βόρειοι» καλά τα πάνε.
Καλά τα πάνε και οι Τούρκοι
Την ώρα που η πολιτική του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ έχει σαν αποτέλεσμα να απομακρύνεται η προοπτική κατασκευής του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, τα ανοίγματα Ερντογάν στη Μόσχα έχουν σαν αποτέλεσμα να έχει έρθει σε πρώτο πλάνο ο « ανταγωνιστής» αγωγός Σαμψούντα -Τζεϊχάν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΤΣΟΣ
Πολυεθνικό φλερτ στο Ιράκ
Το 2020 θα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο
Τα όπλα μαζικής καταστροφής (αυτά που υποτίθεται πως «κυνηγούσαν» οι Αμερικανοί όταν εισέβαλαν στο Ιράκ το 2003) ακόμη τα ψάχνουν. Τα πετρέλαια ωστόσο (αυτά που η Βαγδάτη εθνικοποίησε το 1972 για να έρθουν οι ΗΠΑ να τα «διεθνοποιήσουν» 30 χρόνια μετά) τα βρήκαν και είναι πολλά, αρκετά ώστε να προκαλέσουν «πυρετό πετρελαιοθηρίας στο Ιράκ» («the great Iraqi oil rush») και να ρίξουν την τιμή του μαύρου χρυσού στις διεθνείς αγορές.
Μάλιστα, η εν λόγω άνοδος της ενεργειακής θερμοκρασίας μοιάζει να έχει λάβει «απροσδόκητη» ώθηση μετά το «στραπάτσο» στον Κόλπο του Μεξικού (καθότι, σε αντίθεση με τις υποθαλάσσιες, οι χερσαίες γεωτρήσεις θεωρούνται πιο σίγουρες, πιο ασφαλείς και πιο φθηνές).
11 συμβόλαια
Συγκεκριμένα, βάσει των έντεκα συμβολαίων που υπέγραψε με κάποιες από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές της υφηλίου (BP, Shell, Exxon κ.ά.) τους τελευταίους δώδεκα μήνες, το Ιράκ θα έχει έως το 2020 αυξήσει την ημερήσια πετρελαϊκή παραγωγή του από 2,5 εκατ. βαρέλια σε 9,5 εκατ. βαρέλια (αύξηση μακράν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των υπολοίπων έντεκα χωρών-μελών του OPEC μαζί) και θα έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο εξαγωγέα πετρελαίου παγκοσμίως, παίρνοντας τη θέση που έχει σήμερα η Σαουδική Αραβία, όπως σημειώνει η βρετανική «Inde?pendent».
Σύμφωνα μάλιστα με το αρμόδιο ιρακινό υπουργείο, πετρελαϊκοί κολοσσοί από το εξωτερικό προβλέπεται να «ρίξουν» στο Ιράκ περί τα 100 δισ. δολ. τα επόμενα δέκα χρόνια (υπενθυμίζεται πως οι εν λόγω εταιρείες πληρώνονται με το βαρέλι κι όχι λαμβάνοντας μερίδιο της παραγωγής), ενώ το όφελος της ίδιας της χώρας από την όλη διαδικασία υπολογίζεται σε τουλάχιστον 200 δισ. δολ.
Ενδεικτικά, μόλις πριν από περίπου δέκα ημέρες η Shell συνήψε με την κυβέρνηση του Νούρι Αλ Μαλίκι συμφωνία ύψους 12,5 δισ. δολ. για την εκμετάλλευση φυσικού αερίου.
Να σημειωθεί πως η παραπάνω ενεργειακή γιγάντωση θεωρείται απολύτως «επιτεύξιμη» καθώς βασίζεται στα 32 ανακαλυφθέντα «γιγαντιαία» κοιτάσματα κι όχι σε αισιόδοξες υποθέσεις.
Στο νοτιοανατολικό Ιράκ, στις περιοχές πέριξ της Βασόρας, φέρεται, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, να υπάρχει «η μεγαλύτερη γνωστή συγκέντρωση πετρελαϊκών κοιτασμάτων παγκοσμίως». Εκεί -και πιο συγκεκριμένα στις Ρουμέιλα, Μαζνούν, Ζουμπαϊρ και Δυτική Κούρνα- λέγεται πως «αναπαύεται» το 70% με 80% του ιρακινού πετρελαίου (το υπόλοιπο 20% βρίσκεται αρκετά βορειότερα, πέριξ του Κιρκούκ, γεγονός το οποίο δικαιολογεί σε έναν βαθμό και την πολιτική διαμάχη ανάμεσα στη Βαγδάτη και τον κουρδικό βορρά).
Συνολικά, τα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου του Ιράκ ανέρχονται σήμερα σε 115 δισ. βαρέλια, ενώ άλλα 100 εκατ. βαρέλια ενδέχεται να κάθονται κάτω από την έρημο στα δυτικά της χώρας.
Παρακολουθώντας από κοντά τα πράγματα, ο δρ Λεωνίδας Δρόλλας, εκτελεστικός διευθυντής και επικεφαλής οικονομολόγος του «Κέντρου Μελετών για την Παγκόσμια Ενέργεια» («Centre for Global Energy Studies») θεωρεί πως οι εξελίξεις στο Ιράκ θα είναι «το σημαντικότερο ζήτημα» των επομένων ετών για την παγκόσμια πετρελαϊκή βιομηχανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου