Ελευθεροτυπία
ΜΕΤΑ δεκαέξι ολόκληρα χρόνια στην αναμονή, το κράτος του Ισραήλ γίνεται τώρα και τυπικά μέλος του ΟΟΣΑ. Με την ένταξή του στη «λέσχη των πλούσιων χωρών» αναβαθμίζεται από την κατηγορία των «αναδυόμενων» στην ομάδα των ανεπτυγμένων οικονομιών και δεσμεύεται από τις αρχές που διέπουν τη συμπεριφορά τους στη διεθνή αγορά.
Αν και ο υπουργός Οικονομικών, Γιούβαλ Στάινιτς, σημείωσε πως «χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για να αποδειχθεί πόσο σταθερή και υγιής είναι η οικονομία» του, το μικρό το δέμας αλλά μαχητικότατο κράτος της Μέσης Ανατολής:
*Το 2009, με τη δυτική οικονομία βυθισμένη στο τέλμα, κατέγραφε ρυθμό ανάπτυξης 0,5%, όταν ο μέσος όρος στον χώρο του ΟΟΣΑ ήταν -3,5%.
*Το πρώτο εξάμηνο του 2010 κάλπαζε με 4,1%, επίδοση που το αναδεικνύει σε μια από τις δυναμικότερες δυτικές οικονομίες.
*Αναμένεται φέτος να περιορίσει την ανεργία κοντά στο 6%, από το 7,7% που ήταν πέρυσι, κι ενώ ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ προβλέπεται 8,8%.
*Υπολογίζεται να ρίξει τον πληθωρισμό στο 1,7% από το 3% του 2009 (στον ΟΟΣΑ περιμένουν 1,2% το 2010), όσο δε για το δημοσιονομικό έλλειμμα, που είχε πέσει στο 0,8% το 2008 (!), κρατήθηκε στο 2,9% πέρυσι.
Διάχυτος, βέβαια, ήταν και είναι ακόμη ο φόβος μήπως η υπερχρέωση των Ευρωπαίων και η ατονία της αμερικανικής οικονομίας, σημαντικότερης αγοράς για τα ισραηλινά προϊόντα, ανακόψουν την ανάκαμψη. Ωστόσο η ευχάριστη έκπληξη που επεφύλασσε η ισραηλινή οικονομία ήταν πέρα από κάθε προσδοκία χάρη στην καταναλωτική δαπάνη και προπαντός στην αναθέρμανση της στεγαστικής αγοράς σε συνδυασμό με τη ραγδαία αύξηση των εξαγωγών.
Αλλά, αν οι τιμές της κτηματαγοράς (συν 21% σε έναν χρόνο) έχουν πάρει φωτιά και η κυβέρνηση για να προλάβει τη «φούσκα» ανεβάζει στο 1,75% (από 1,5%) το βασικό επιτόκιο, οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών, με ένα άλμα 15% το δεύτερο τρίμηνο, είναι η πραγματική ατμομηχανή της οικονομίας. Οπως επισημαίνει ο ιστότοπος οικονομικών πληροφοριών Globus, το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι τις δύο αιχμές του «ισραηλινού οικονομικού θαύματος» αποτελούν η υψηλή τεχνολογία και η πολεμική βιομηχανία. Την ίδια ώρα ανταποκριτής των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», υπενθυμίζοντας ότι ανέκαθεν οι Ισραηλινοί μεμψιμοιρούσαν πως έστησαν το κράτος τους στη μόνη γωνιά της Μέσης Ανατολής χωρίς υδρογονάνθρακες, παρατηρεί: «Υποχρεωμένοι να ζουν από το μυαλό τους, μετέτρεψαν τη χώρα σε κέντρο ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας». Οπως παράλληλα, για να επιβληθούν στην περιοχή, έπρεπε να γίνουν «οι Πρώσοι της Μέσης Ανατολής». Εξ ου και τα τρομερά τους ιδρύματα επιστημονικών ερευνών διασυνδέονται με τις ένοπλες δυνάμεις.
Gazus belli
Ο άρρηκτος αυτός σύνδεσμος διατηρεί στο ακέραιο τη στρατηγική σημασία του με την ανατροπή των δεδομένων που επέρχεται εξαιτίας της ανακάλυψης των αξιολογότατων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο. Κάπου 120 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια μπορεί να ακούγονται λίγα μπροστά στα 1.000 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια του Ιράν, αλλά, τονίζουν ειδικοί στο Τελ Αβίβ, «φτάνουν για να τροφοδοτείται με ενέργεια το Ισραήλ για αρκετές γενιές και θα περισσεύει φυσικό αέριο για εξαγωγή». Το κοίτασμα εκτείνεται δυτικά μέχρι τα νερά της Κύπρου.
Ο Λίβανος, με τον οποίο το Ισραήλ βρίσκεται σε «εμπόλεμη κατάσταση», επιμένει ότι το μέρος του υποθαλάσσιου χρυσωρυχείου είναι στη δική του αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), αλλά ο ισραηλινός υπουργός Υποδομών, Ούζι Λαντάου, χωρίς περιστροφές προειδοποίησε: «Δεν θα διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε ένοπλη βία για να προστατεύσουμε την έννομη τάξη και το ίδιο το Δίκαιο της Θάλασσας». Ο Λίβανος καταμαρτυρεί στο Ισραήλ ότι «θέλει να γίνει εμιράτο» επισείοντας απειλή τύπου casus belli ή μάλλον gazus belli.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου