Στην ιερή περίοδο του ραμαζανιού εισήλθε η Τουρκία. Νηστεία ολημερίς, κάποια περισυλλογή και η εορταστική ραστώνη μέσα στο θέρος βοηθούν να καταλαγιάσει έστω για λίγο η αναταραχή της ύστερης φάσης στην αναμέτρηση του Ταγίπ Ερντογάν με τους στρατηγούς κατά τις κρίσεις στο στράτευμα. Ισως επέλθει κάποιος κατευνασμός, διότι η παρατεταμένη και πολυμέτωπη αντιπαράθεση ανάμεσα στο μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ και το στρατιωτικό - κεμαλικό κατεστημένο θα εκδηλωθεί προσεχώς σε άλλους τομείς της πραγματικότητας στην Τουρκία, που εκτός από ημέρες ραμαζανιού ζει και κρίσιμη προεκλογική περίοδο ενόψει του δημοψηφίσματος της 12ης Σεπτεμβρίου για τη συνταγματική αναθεώρηση.
«Εληξε προσωρινά η κόντρα Ερντογάν - στρατηγών» ήταν η διαπίστωση Τούρκου αναλυτή, μετά την αιφνίδια λύση του δράματος των προαγωγών στο στράτευμα, τη νύχτα της περασμένης Κυριακής. Ο πρόεδρος Γκιουλ ενέκρινε τη διαδοχή τού στρατηγού Ιλκέρ Μπασμπούγ από τον στρατηγό Ισίκ Κοσανέρ στην αρχηγία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ενέκρινε τον διορισμό του στρατηγού Ερντάλ Τζεϊλάνογλου στην ηγεσία του στρατού ξηράς και μαζί προαγωγές ή αποστρατείες 75 αξιωματικών.
Ομως, ο «μοιραίος» στρατηγός Χασάν Ισίζ, απερχόμενος αρχηγός της Πρώτης Στρατιάς που προοριζόταν για την ηγεσία του στρατού ξηράς, άρα κατά τα συνήθη στο στράτευμα θα ήταν ο επόμενος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, «τορπιλίστηκε» για λόγους δικαστικής εμπλοκής στην υπόθεση Εργκένεκον. Εκτός στρατεύματος ετέθησαν και άλλοι ένδεκα στρατηγοί, όλοι τους εμπλεγμένοι στο σχέδιο «Βαριοπούλα». Οι «ένδεκα» «συν» τον Ισίζ προτάθηκαν κατά τις κρίσεις από τον στρατηγό Μπασμπούγ, ίσως κατά παράβαση συμφωνηθέντων με τον κ. Ερντογάν. Ετσι ξέσπασε η σύγκρουση του Τούρκου πρωθυπουργού με τη στρατιωτική ηγεσία στη σύνοδο του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου, που διήρκεσε από την 1η έως τις 4 Αυγούστου και έληξε χωρίς νέο αρχηγό ΓΕΕΘΑ και χωρίς αρχηγό στον στρατό ξηράς. Το πρωτοφανές γεγονός εξελήφθη ως επιβεβαίωση της εκτίμησης, σύμφωνα με την οποία ο κ. Ερντογάν επιδιώκει να έχει τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση της ηγετικής δομής των ενόπλων δυνάμεων.
Τελικώς, ο «Γόρδιος Δεσμός», όπως χαρακτήρισαν το αδιέξοδο οι τουρκικές εφημερίδες, λύθηκε γρήγορα, αφού όμως προηγήθηκε έντονο παρασκήνιο, το οποίο περιγράφει γλαφυρά η «Ταράφ», εφημερίδα των αποκαλύψεων, την οποία επικαλείται η φιλοκυβερνητική «Ζαμάν». Από τις περιγραφές σαφώς προκύπτει ότι η μάχη δόθηκε με έπαθλο τις κρίσεις του 2013, όταν θα λήξει η θητεία του στρατηγού Κοσανέρ, ο οποίος λόγω ηλικίας θα χρηματίσει τρία και όχι δύο χρόνια στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων.
Κατά την «Ταράφ», η «ντρίπλα» του στρατηγού Μπασμπούγ, όταν ναυάγησε η υποψηφιότητα Ισίζ, είχε ως απώτερο σκοπό να τορπιλίσει την επιλογή Ερντογάν για τη διαδοχή του στρατηγού Κοσανέρ το 2013. Η επιλογή αυτή ήταν ο στρατηγός Νετσντέτ Οζέλ. Ομως οι στρατηγοί είχαν ήδη διαλέξει τον στρατηγό Ασλάν Γκιουνέρ, που κάποτε σε δημόσια εκδήλωση προσέβαλε τη σύζυγο του Τούρκου προέδρου, Χαϊρούνισα Γκιουλ. Ο κ. Μπασμπούγ πρότεινε στην αρχηγία του στρατού ξηράς να τοποθετηθεί ο στρατηγός Οζέλ. Ομως, σύμφωνα με τους κανονισμούς, αυτός θα έπρεπε να αποστρατευθεί το 2012, οπότε δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει την αρχηγία του στρατεύματος το 2013.
«Ντριπλάροντας» την «ντρίπλα» των στρατηγών, ο κ. Ερντογάν διόρισε τον στρατηγό Τζεϊλάνογλου στον στρατό ξηράς για ένα μόνο χρόνο. Οταν το 2011 ο Τζεϊλάνογλου θα αποστρατευτεί, στη θέση του θα διοριστεί ο στρατηγός Οζέλ, ώστε το 2013 να διαδεχτεί τον στρατηγό Κοσανέρ. «Ολα αυτά θυμίζουν συνωμοσίες του χαρεμιού στη μετακεμαλική Τουρκία του ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν», έγραψε Δυτικός αναλυτής. Η «πολιτική παρέμβαση» στο στράτευμα συνετελέσθη. Στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται η επόμενη αντιπαράθεση του κ. Ερντογάν με το κατεστημένο, αυτή τη φορά στον τομέα της δικαιοσύνης. Επέρχονται οι κρίσεις στο δικαστικό σύστημα, του οποίου η αναμόρφωση είναι απολύτως συναφής με τη συνταγματική αναθεώρηση...
Οι προνομιακές επιχειρήσεις
Μετά τις κρίσεις στο στράτευμα και τις επερχόμενες στη δικαιοσύνη, ο φιλοκυβερνητικός Τύπος στην Τουρκία, με προεξάρχουσα τη «Ζαμάν», θυμήθηκε το σύμβολο της οικονομικής πυγμής του στρατεύματος, δηλαδή τον ΟΥΑΚ, το Κέντρο Αρωγής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. «Πρόκειται για τεράστιο όμιλο επιχειρήσεων, που κυριαρχεί στην οικονομία της Τουρκίας», σημειώνει η «Ζαμάν», που δεν αναφέρεται στο αντίπαλον δέος, δηλαδή το «πράσινο καπιταλιστικό κεφάλαιο».
Κατά την εφημερίδα τα περιουσιακά στοιχεία του ΟΥΑΚ, που συσπειρώνει 60 εταιρείες και τις θυγατρικές τους, ανέρχονται σε 50 δισ. δολάρια. Το πεδίο δραστηριοποίησης του ομίλου των στρατηγών εκτείνεται στους τομείς της αυτοκινητοβιομηχανίας, του οπλισμένου σκυροδέματος, της χαλυβουργίας, των κατασκευών, των μέσων μεταφοράς, των ασφαλειών, της πληροφορικής και των εξοπλισμών - για τις τράπεζες ισχύει άλλη παράμετρος.
Οπως εξηγεί η «Ζαμάν», ο ΟΥΑΚ είναι θεσμός από τους πλέον προνομιακούς, διότι σύμφωνα με τη νομοθεσία που θέσπισε η «χούντα», είναι ανεξάρτητος οικονομικά, υπαγμένος στο υπουργείο Αμυνας. Με άλλα λόγια, πρόκειται για οικονομικό κράτος εν κράτει, με 250.000 μέλη και με έσοδα 19,1 δισ. τουρκικές λίρες το 2009. Παρά τα κέρδη του, ο ΟΥΑΚ παρέδωσε τον έλεγχο δύο υπό κατάρρευση αυτοκινητοβιομηχανιών στην κρατική τράπεζα Ζιραάτ, δικαιώνοντας όσους τον κατηγορούν ότι «φορτώνει» το παθητικό του στο κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου