Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΙΜΑΜΗ

Ιστορία-Αναλύσεις
Ελευθεροτυπία

Η Λιβύη και η Ιταλία μοιράζονται ένα «κοινό μυστικό». Μια μυστηριώδη ιστορία «εξαφάνισης», που θα καθορίσει, σε μεγάλο βαθμό, τη στάση της Λιβύης στον επόμενο καταστροφικό πόλεμο, τον οποίο ετοιμάζουν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.

Ο ιμάμης Μούσα Αλ-Σαντρ «ζει». Οι Λιβανέζοι σιίτες δεν τον έχουν ξεχάσει κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από την «εξαφάνισή» του στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1978. Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Καντάφι ζήτησε την εκτέλεσή του (φωτ. Ass. Press) Ο ιμάμης Μούσα Αλ-Σαντρ «ζει». Οι Λιβανέζοι σιίτες δεν τον έχουν ξεχάσει κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από την «εξαφάνισή» του στη Λιβύη τον Σεπτέμβριο του 1978. Δεν είναι μάλιστα λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Καντάφι ζήτησε την εκτέλεσή του (φωτ. Ass. Press) Την ημέρα που βρισκόταν ο ηγέτης της Λιβύης στην Ιταλία, μια λιβυκή εφημερίδα που πρόσκειται στον γιο του Καντάφι έγραψε: «Ο γιος του Καντάφι, Σαΐφ Αλ-Ισλάμ, ανέλαβε τη διαλεύκανση της μυστηριώδους εξαφάνισης». Η κίνηση αυτή, αν γίνει, ίσως ανακατέψει την τράπουλα και «κάψει» πολλά χαρτιά και πρόσωπα. Αν δεν διαλευκανθεί, τότε πολύ πιθανόν στον επόμενο πόλεμο να βρεθεί ο Καντάφι με τους Αμερικανούς και όχι με τους Ιρανούς. Μέχρι τώρα ο Καντάφι και ο γιος του παίζουν «διπλό παιχνίδι». Οι σιίτες σε όλο τον κόσμο, στην προσπάθεια να προστατέψουν το μόνο σιιτικό κράτος στον κόσμο, το Ιράν, άνοιξαν μετά από 32 χρόνια τον φάκελο της «εξαφάνισης» του ιμάμη Μούσα Αλ-Σαντρ.

32 χρόνια κόντρα σιιτών - Λιβύης

Αυτή η «εξαφάνιση» ήταν η κύρια αιτία 32 χρόνων κόντρας της Λιβύης με τους σιίτες όλου του κόσμου και ειδικά του Λιβάνου. Για τον λόγο αυτό η μηχανή προπαγάνδας της Λιβύης μίσθωνε τους πάντες για να συκοφαντούν σε όλο τον κόσμο τη Χεζμπολάχ και το κίνημα Αμάλ στον Λίβανο, και αργότερα όλους τους συμμάχους τους (Χαμάς, Ιράν). Δημιούργησε έναντι αμοιβής «συμμαχία προθύμων» από Αραβες και Κούρδους δημοσιογράφους και αρθρογράφους. Το αντάλλαγμα που ζητούσε η Λιβύη ήταν η παραίτηση των σιιτών από το αίτημα διαλεύκανσης της υπόθεσης. Οι σιίτες του Λιβάνου όμως όχι μόνο δεν παραιτήθηκαν, αλλά με τον αέρα που είχαν πάρει τότε, μετά τη νίκη της «ισλαμικής επανάστασης» στο Ιράν, στρίμωξαν στη γωνία τον Καντάφι και αποδυνάμωσαν σε μεγάλο βαθμό τις «επαναστατικές του συμμαχίες». Η κόντρα αυτή άνοιξε διάπλατα την πύλη του δυτικού κόσμου στη Λιβύη. Η Δύση εκτίμησε ότι η κόντρα αυτή θα ενισχύσει το μέτωπο κατά του Ιράν και των συμμάχων του στη Μέση Ανατολή. Αυτό εξηγεί το μεγάλο οικονομικό άνοιγμα της Δύσης στη Λιβύη, καθώς και γιατί αυτή ανέχεται τις «αταξίες» του Καντάφι, ακόμα και την πολιτική του προσηλυτισμού στο Ισλάμ, μέσα στην «καρδιά» του χριστιανισμού στη Ρώμη.

Επίσημη επίσκεψη

Ο Μούσα Αλ-Σαντρ έφτασε στη Λιβύη στις 25 Αυγούστου 1978 προσκεκλημένος από τον Καντάφι και συνοδευόμενος από δύο άτομα. Παρότι ήταν «επίσημη» επίσκεψη (μάλιστα φιλοξενήθηκαν στο ξενοδοχείο «Αλ-Σάτε» στην Τρίπολη), τα ΜΜΕ της Λιβύης δεν έγραψαν ούτε μια λέξη για την παρουσία και τις συναντήσεις του Αλ-Σαντρ. Ετσι στη Λιβύη οι συνεργάτες του Αλ-Σαντρ και ο ίδιος εθεάθησαν τελευταία φορά το μεσημέρι της 31/08/1978. Εκείνη τη μέρα ήταν να συναντηθεί με τον Καντάφι. Σύμφωνα με τις έρευνες τότε, ο Αλ-Σαντρ και οι σύντροφοί του έφυγαν από το ξενοδοχείο «Αλ-Σάτε» στις 13.00 με κρατικά αυτοκίνητα της Λιβύης. Ο Λίβυος ηγέτης στις 19/09/1978 αποκάλυψε μετά τη συνάντησή του με τον τότε πρόεδρο της PLO, Γιάσερ Αραφάτ, ότι ο ιμάμης Αλ-Σαντρ αναχώρησε με τους συντρόφους του για την Ιταλία.

Οι Αρχές της Λιβύης μάλιστα, την ίδια μέρα ανακοίνωσαν επίσημα ότι ο ιμάμης αναχώρησε από την Τρίπολη το βράδυ της 31ης Αυγούστου του 1978 προς την Ιταλία με αεροπλάνο της Alitalia. Οι αποσκευές οι δικές του και των δύο συνεργατών του βρέθηκαν στο ξενοδοχείο «Holiday Inn» στη Ρώμη. Η Ιταλία ανταποκρίθηκε αμέσως μόλις είδε το μέγεθος της οργής των σιιτών για την «εξαφάνιση». Σύστησε ειδική επιτροπή για να ερευνήσει την υπόθεση. Οσο διεξαγόταν η έρευνα από την Ιταλία και τον Λίβανο, στο Ιράν διαδραματιζόταν και κορυφωνόταν η εξέγερση κατά του σάχη της Περσίας. Αρχές Ιανουαρίου, ο σάχης εγκαταλείπει τη Τεχεράνη. Την 1η Φεβρουαρίου του 1979, ο ανώτατος πνευματικός ηγέτης όλων των σιιτών, Χομεϊνί, επέστρεψε στην Τεχεράνη και ανέλαβε την εξουσία προκαλώντας ρήγμα στον δυτικό κόσμο και στους συμμάχους του στη Μέση Ανατολή.

Ενα χρόνο μετά στις 12 Αυγούστου 1979, η Εισαγγελία της Ρώμης ανακοίνωσε ότι «η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο» γιατί «ο ιμάμης Αλ-Σαντρ και οι σύντροφοί του δεν εισήλθαν ποτέ στο ιταλικό έδαφος». Ο Ιταλός αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας είπε ότι «ο ιμάμης δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Λιβύη». Η είδηση αυτή έπεσε σαν βόμβα μεταξύ των σιιτών.

Ιταλικός κατευνασμός

Η ιταλική κυβέρνηση τότε, για να καλμάρει την οργή των σιιτών, ενημέρωσε επισήμως την κυβέρνηση του Λιβάνου, το Ανώτερο Ισλαμικό Συμβούλιο Σιιτών του Λιβάνου, την κυβέρνηση της Συρίας και την κυβέρνηση του Ιράν ότι ο ιμάμης Αλ-Σαντρ και οι σύντροφοί του «δεν μπήκαν ποτέ στην ιταλική επικράτεια ούτε τράνζιτ». Ο Λίβυος ηγέτης λίγες μέρες μετά τη συνάντηση με τον Αραφάτ και την επίσημη ανακοίνωση συναντήθηκε στις 21/09/1978 με αντιπροσωπεία σιιτών ιμάμηδων και τους είπε όταν τον ρώτησαν αν συναντήθηκε με τον ιμάμη: «Ξαφνιάστηκα όταν με ειδοποίησαν ότι ο Αλ-Σαντρ αναχώρησε προς την Ιταλία χωρίς να με συναντήσει».

Παράλληλα με την ιταλική έρευνα, η κυβέρνηση του Λιβάνου διεξήγαγε δική της έρευνα. Η ειδική επιτροπή που σύστησε ζήτησε από τη Λιβύη και την Ιταλία τη συνδρομή τους. Η Λιβύη αρνήθηκε και δεν επέτρεψε στα μέλη της επιτροπής να εισέλθουν στη χώρα. Η Ιταλία δέχτηκε. Εκεί η ειδική επιτροπή διεξήγαγε ενδελεχή έρευνα και έφτασε στα ίδια αποτελέσματα με τις ιταλικές δικαστικές αρχές. Πριν καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα, οι Λιβανέζοι ερευνητές ταξίδεψαν και συναντήθηκαν με πολλούς Αραβες ηγέτες. Στις 25/02/1979 η επιτροπή συναντήθηκε με δύο Σαουδάραβες πρίγκιπες που αργότερα έγιναν βασιλείς. Οι πρίγκιπες επιβεβαίωσαν την πληροφορία της επιτροπής ότι η συνάντηση Καντάφι και Αλ-Σαντρ πραγματοποιήθηκε και ότι «έγινε πολύ έντονη συζήτηση».

Καντάφι: «Να κλείσει ο φάκελος»

Στις 31/09/1979 ανακοινώθηκε δημοσίως από το Ανώτατο Ισλαμικό Συμβούλιο των Σιιτών ότι «η πλήρης ευθύνη της εξαφάνισης του ιμάμη Αλ-Σαντρ βαρύνει προσωπικά τον ηγέτη της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι». Το Ιράν, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολλών αναλυτών, ζήτησε από τους σιίτες να «κλείσουν προς το παρόν» τον φάκελο της «εξαφάνισης» όταν ξέσπασε ο πόλεμος Ιράκ-Ιράν 1980-1988.

Στον πόλεμο αυτό η Λιβύη, φοβούμενη την οργή των σιιτών, τάχθηκε πολιτικά στο πλευρό του Ιράν. Αργότερα μάλιστα, στο έδαφός της εκπαιδεύτηκαν μονάδες Ιρανών στρατιωτών στη χρήση σοβιετικών όπλων. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Λίγο μετά, το 1981, η Λιβύη μπήκε πιο ενεργά στον πόλεμο. Εστειλε στο Ιράν πάνω από 300 άρματα μάχης σοβιετικής κατασκευής. Πούλησε επίσης στο Ιράν πολλές συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων Sam-6 σοβιετικής κατασκευής. Η Λιβύη πίστευε ότι το θέμα έληξε.

Οι Λιβανέζοι σιίτες όμως δεν ξέχασαν τον ιμάμη τους και έτσι, μόλις τελείωσε ο πόλεμος Ιράκ-Ιράν το 1988, άνοιξαν πάλι τον φάκελο της «εξαφάνισης».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Μουαμάρ Καντάφι διέταξε την εκτέλεσή του. Η Λιβύη ακόμα και σήμερα αρνείται οποιαδήποτε σχέση με την εξαφάνιση. Βέβαια, λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Αλ-Σαντρ παραμένει ζωντανός, σε κρυφή φυλακή στη Λιβύη.

Μεταξύ τους είναι ο ηγέτης της Χεζμπολάχ και ο πρόεδρος της Βουλής τους Λιβάνου, Ναμπίλ Μπάρι. Ο τελευταίος στις 31/08/2010, είπε σε συγκέντρωση για τα 32 χρόνια της εξαφάνισης του ιμάμη Αλ-Σαντρ ότι «ο φάκελος δεν θα κλείσει ποτέ και δεν πρόκειται να δοθεί συγχωροχάρτι στο καθεστώς της Λιβύης για την εξαφάνιση, ακόμα και αν πληρώσει όλα της τα λεφτά στον Μπερλουσκόνι. Ενα αίτημα μόνο έχουμε, την άμεση απελευθέρωση του ιμάμη Αλ-Σαντρ». Ο ίδιος απείλησε ότι τώρα ο Λίβανος θα χρησιμοποιήσει την έδρα που κατέχει στο Σ.Α. του ΟΗΕ για να θέσει το θέμα του ιμάμη. *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου