ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η Λιβανέζα ποιήτρια και συγγραφέας Τζουμάνα Χαντάντ εκδίδει το «Τζασάντ» («Σώμα» στα αραβικά), περιοδικό το οποίο ασχολείται με θέματα ερωτισμού και σωματικής φύσης. Το περιοδικό εκδίδεται από το Δεκέμβριο του 2008, και στα άρθρα του συμπεριλαμβάνονται κείμενα σχετικά με θέματα όπως η βία στις σχέσεις, η ηδονοβλεψία και ο αυνανισμός.
Αν και η δουλειά της έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις τόσο από μουσουλμάνους όσο και από χριστιανούς, η Χαντάντ ισχυρίζεται ότι δεν θα υποκύψει.
«Όταν άρχισα να βγάζω το 'Τζασάντ', άρχισα να λαμβάνω πολλά υβριστικά email και απειλές. Αλλά δεν είχα διάθεση να υποκύψω στον εκφοβισμό και να αναγκαστώ να σταματήσω να κάνω αυτό που ήμουν σίγουρη ότι έπρεπε να κάνω…απλά συνέχισα να το κάνω» λέει σχετικά.
Κάποιοι την έχουν χαρακτηρίσει ως την Κάρι Μπράντσο (Sex and the City) της Βηρυτού, αλλά η ίδια λέει ότι ο σκοπός της δουλειάς της δεν είναι να μιμηθεί τη Δύση.
«Δεν πιστεύω ότι είναι κάτι Δυτικό…έχω επικοινωνία με γυναίκες από όλο τον αραβικό κόσμο, που μου λένε πόσο τους αρέσει να διαβάζουν το περιοδικό».
Η Χαντάντ, η οποία μεγάλωσε σε μία συντηρητική χριστιανική οικογένεια στο Λίβανο, λέει ότι εικόνα που έχει η Δύση για την γυναίκα του αραβικού κόσμου είναι αυτή του θύματος, «αυτής που δεν έχει την ελευθερία αποφάσεων σχετικά με το σώμα και τη ζωή της».
Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι η μόνη εικόνα, λέει η ίδια, η οποία δηλώνει ότι, αν και η εικόνα αυτή είναι αληθής, για κάθε καταπιεσμένη υπάρχει και μία η οποία είναι απελευθερωμένη και χειραφετημένη.
Η Χαντάντ άρχισε να δημοσιεύει δείγματα δουλειάς της όταν ήταν γύρω στα 25, πρώτα στα γαλλικά και μετά στα αραβικά. Ξεκίνησε το «Τζασάντ» πριν από δύο χρόνια και λέει ότι έχει πάρα πολύ μεγάλο αναγνωστικό κοινό, παρά τα ταμπού γύρω από το σεξ στον αραβικό κόσμο. Έχει το «συμβατικό» κοινό, «τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να το αγοράσουν μπροστά σε όλους» και αυτό που αποκαλεί «παρασκηνιακό», δηλαδή αυτούς που καταφέρονται εναντίον του δημοσίως αλλά το διαβάζουν στα κρυφά.
Αν και το περιεχόμενό του είναι αμφιλεγόμενο, η Χαντάντ επιμένει ότι οι συντάκτες των άρθρων πρέπει να βάζουν τα πραγματικά τους ονόματα- η ίδια δεν αποδέχεται τη χρήση ψευδωνύμων.
«Όταν άρχισα να βγάζω το 'Τζασάντ', άρχισα να λαμβάνω πολλά υβριστικά email και απειλές. Αλλά δεν είχα διάθεση να υποκύψω στον εκφοβισμό και να αναγκαστώ να σταματήσω να κάνω αυτό που ήμουν σίγουρη ότι έπρεπε να κάνω…απλά συνέχισα να το κάνω» λέει σχετικά.
Κάποιοι την έχουν χαρακτηρίσει ως την Κάρι Μπράντσο (Sex and the City) της Βηρυτού, αλλά η ίδια λέει ότι ο σκοπός της δουλειάς της δεν είναι να μιμηθεί τη Δύση.
«Δεν πιστεύω ότι είναι κάτι Δυτικό…έχω επικοινωνία με γυναίκες από όλο τον αραβικό κόσμο, που μου λένε πόσο τους αρέσει να διαβάζουν το περιοδικό».
Η Χαντάντ, η οποία μεγάλωσε σε μία συντηρητική χριστιανική οικογένεια στο Λίβανο, λέει ότι εικόνα που έχει η Δύση για την γυναίκα του αραβικού κόσμου είναι αυτή του θύματος, «αυτής που δεν έχει την ελευθερία αποφάσεων σχετικά με το σώμα και τη ζωή της».
Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι η μόνη εικόνα, λέει η ίδια, η οποία δηλώνει ότι, αν και η εικόνα αυτή είναι αληθής, για κάθε καταπιεσμένη υπάρχει και μία η οποία είναι απελευθερωμένη και χειραφετημένη.
Η Χαντάντ άρχισε να δημοσιεύει δείγματα δουλειάς της όταν ήταν γύρω στα 25, πρώτα στα γαλλικά και μετά στα αραβικά. Ξεκίνησε το «Τζασάντ» πριν από δύο χρόνια και λέει ότι έχει πάρα πολύ μεγάλο αναγνωστικό κοινό, παρά τα ταμπού γύρω από το σεξ στον αραβικό κόσμο. Έχει το «συμβατικό» κοινό, «τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να το αγοράσουν μπροστά σε όλους» και αυτό που αποκαλεί «παρασκηνιακό», δηλαδή αυτούς που καταφέρονται εναντίον του δημοσίως αλλά το διαβάζουν στα κρυφά.
Αν και το περιεχόμενό του είναι αμφιλεγόμενο, η Χαντάντ επιμένει ότι οι συντάκτες των άρθρων πρέπει να βάζουν τα πραγματικά τους ονόματα- η ίδια δεν αποδέχεται τη χρήση ψευδωνύμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου