ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ: Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

www.enet.gr

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μ. Αμπάς γνωστοποίησε τις πολιτικές επιλογές για το μέλλον του Παλαιστινιακού και είναι τέσσερις: Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, εφόσον το Ισραήλ παγώσει τον εποικισμό· η αναγνώριση από τις ΗΠΑ του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, αν δεν ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις· η αξίωση απ' το Συμβούλιο Ασφαλείας (Σ.Α.) αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους και, τέλος, αν δεν πετύχει αυτό, η αίτηση από το Σ.Α. να επιβάλει καθεστώς εγγυήσεων στο παλαιστινιακό κράτος.

Ο Μ. Αμπάς ήταν ξεκάθαρος και ειλικρινής, όπως πάντα. Ωστόσο, όμως, ορισμένοι θεωρούν ότι ξέχασε την 5η επιλογή. Δηλαδή να επιμείνει στις διαπραγματεύσεις έστω και αν συνεχίζεται ο εποικισμός. Διότι πιστεύουν ότι, αν αφήσει τα πράγματα στον Νετανιάχου και τους ομοίους του, σε λίγο δεν θα μείνει γη για διαπραγματεύσεις. Εξάλλου, ο αείμνηστος Αραφάτ, διαπραγματευόταν όσο ο εποικισμός συνεχιζόταν.

Αλλωστε ο εποικισμός δεν ήταν εμπόδιο για την επιστροφή του Σινά «καθαρού» στην Αίγυπτο, βάσει της διμερούς συμφωνίας ειρήνης, ενώ ούτε η Συρία απαιτεί πάγωμα των εποικισμών στο κατεχόμενο Γκολάν για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ, όπως το επιβεβαίωσε ο σύρος ΥΠΕΞ στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η Συρία έχει τη βούληση και δεν της καίγεται καρφί για την κοινή γνώμη, ούτε ψάχνει για κάποια αραβική κάλυψη.

Ηθικό δίδαγμα: Ο Μ. Αμπάς είναι ο μοναδικός εκλεγμένος δημοκρατικά άραβας πρόεδρος και έχει τη στήριξη των 2/3 του λαού του και όλη την οικουμένη σύμμαχό του, ενώ παράλληλα έχει λάβει την υπόσχεση του Μπ. Ομπάμα για παλαιστινιακό κράτος. Μένει να αγνοήσει τις Κασσάνδρες και τους πλειοδότες, να επιβάλει τη βούλησή του για διαπραγματεύσεις, από τις οποίες μόνο κέρδος θα έχει.

Σύγχρονοι σκλάβοι

Επιτέλους το Κουβέιτ, μετά το Μπαχρέιν, θα καταργήσει το ειδεχθές καθεστώς του εγγυητή για τους ξένους εργάτες. Σύμφωνα με το οποίο ο ξένος εργάτης είναι ιδιοκτησία του εγγυητή, απόλυτα εξαρτημένος και έχει μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι ασιάτες εργάτες υφίστανται μεγαλύτερες αδικίες και διακρίσεις απ' τους υπόλοιπους, γιατί οι κυβερνήσεις τους είναι φίλες και πελάτες στην πολιτική και την οικονομία των εμίρηδων των χωρών του Κόλπου, γι' αυτό σιωπούν. Οι σκλάβοι εξεγέρθηκαν πολλές φορές, αξιώνοντας τα ελάχιστα βασικά δικαιώματα, εισπράττοντας όμως ξύλο, διωγμούς και απελάσεις.

Ωστόσο, ακούστηκαν απ' τις διεθνείς οργανώσεις. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας προειδοποίησε τις χώρες αυτές ότι θα αποβληθούν απ' το Γραφείο και θα συμπεριληφθούν στη μαύρη λίστα των καταπατητών των διεθνών συμφωνιών. Επίσης η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζητάει άμεση κατάργηση του καθεστώτος και την υιοθέτηση νόμου σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς.

Το καθεστώς του εγγυητή δεν διαφέρει καθόλου απ' το μεσαιωνικό καθεστώς δουλείας και είναι επικίνδυνο είδος σύγχρονου δουλεμπορίου. Είναι αντίθετο με την αραβική παράδοση φιλοξενίας και με τις αρχές του ισλάμ, που κατήργησε τη δουλεία. Επ' ευκαιρία, η αραβική πλευρά, στο πλαίσιο της Αραβο-αφρικανικής Συνδιάσκεψης κορυφής, ζήτησε συγνώμη από τους Αφρικανούς για την περίοδο του δουλεμπορίου.

Αραγε θα κάνουν το ίδιο με τους εκατομμύρια ξένους εργάτες, καταργώντας το δουλεμπορικό καθεστώς, και οι υπόλοιπες χώρες του Κόλπου;