Πηγή: tanea.gr
Αναβιωτής του ρεµπέτικου και εκ των ιδρυτικών µελών της Ρεµπέτικης Κοµπανίας.
Ανανεωτής του λαϊκού τραγουδιού µε τη συµµετοχή του στους δίσκους «Εκδίκηση της Γυφτιάς» και «∆ήθεν» των Ρασούλη - Ξυδάκη. Και µε 37 χρόνια διαρκούς παρουσίας στα νυχτερινά κέντρα. Ο ∆ηµήτρης Κοντογιάννης είναι σήµερα ο νέος (και ορεξάτος) πρόεδρος του Σωµατείου Ελλήνων Τραγουδιστών µε όραµα να αποκαταστήσει το προφίλ του σιναφιού του.
Και τον κοινωνικό τους ρόλο.
Τα εγγεγραµµένα µέλη του Σωµατείου είναι περίπου 1.000. Για να γίνει κάποιος µέλος πρέπει να έχει δύο χρόνια ένσηµα από νυχτερινή εργασία, δύο προσωπικούς δίσκους και δύο συστάσεις από παλαιότερα µέλη.
Το βασικό πρόβληµα των τραγουδιστών είναι το ασφαλιστικό. Κανείς δεν παίρνει σύνταξη από ένσηµα νυχτερινής εργασίας. Ολοι συνταξιοδοτούνται από ετεροαπασχόληση και αυτασφάλιση.
Εχει καταργηθεί η Αδεια Εργασίας (όπως και των ηθοποιών). Ο καθένας µπορεί να τραγουδάει.
Στις συναυλίες ο τραγουδιστής λογίζεται ως ελεύθερος επαγγελµατίας και όχι ως µισθωτός. Μάλιστα επιβαρύνεται µε 11% ΦΠΑ και µε 43% εισφορές στο ΙΚΑ.
Ζητάµε να κάνουµε αυτασφάλιση στις συναυλίες γιατί µόνο έτσι θα εισπράξει το ελληνικό κράτος. Εξάλλου οι εργοδότες µας είναι οι δήµοι και οι πολιτιστικοί σύλλογοι και κανείς απ’ αυτούς δεν πληρώνει στο ΙΚΑ. Αν αλλάξει το καθεστώς αυτό, θα ωφεληθούµε εµείς απ’ τη µείωση της εισφοράς αλλά θα εισπράξει και το κράτος.
6 Πώς είναι η ανεργία στο επάγγελµά σας; Εχουµε ανεργία πάνω από 40% στα εγγεγραµµένα µέλη.
Τα µεγάλα κέντρα δουλεύουν µόνο δύο µέρες.
Να µειωθεί το ταξικό χάσµα µεταξύ εµπορικών τραγουδιστών και των µουσικών τους.
Καλύτερες τιµές, καλύτερες παροχές τραγουδιού.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουµε τη σχέση µας µε την κοινωνία. Μουσική γίνεται µόνο όταν ζυµωθεί ο καλλιτέχνης µε την κοινωνία, όπως παλιότερα το κατόρθωσαν οι καλλιτέχνες του ρεµπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
Στην κοινωνία έχει απαξιωθεί ο τραγουδιστής γιατί ο κόσµος ταυτίζει τους πολλούς µε τους είκοσι ακριβοπληρωµένους σταρ.
Θα διοργανώσουµε συναυλίες που θα λέγονται «Μουσικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης». Θα είναι τζάµπα σε ΚΑΠΗ και σε ιδρύµατα για παιδιά µε ειδικές ανάγκες.
Η δισκογραφία πια παίζει τον ρόλο της καταγραφής και όχι των πωλήσεων. Ολα γίνονται απ’ το Internet.
Πιθανόν. Πάντως η κρίση θα ξεχωρίσει την ήρα απ’ το στάρι. Υπάρχει και αυτή η πλευρά.
Παλιά οι εταιρείες αναγκάζονταν να βγάλουν δίσκο στον Τσιτσάνη ή στον Καζαντζίδη αφού το υπαγόρευε η βάση της κοινωνίας και η επιτυχία. Ο άξονας ήταν µαγαζί - κοινό - εταιρεία - ραδιόφωνο.
Τώρα είναι τηλεόραση - εταιρεία - µαγαζί.
Ψευδαίσθηση πλαστικών ονείρων για νέα παιδιά.
Στο «Θεµέλιο» της Πλάκας για δύο χρόνια µε τον Τσιτσάνη. Αλλά και η συνεργασία µε Σαββόπουλο στον «Ρήγα» της Πλάκας.
Βαγγέλης Περπινιάδης, Πρόδροµος Τσαουσάκης, Γιώτα Λύδια, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάκης Σούκας, Ελένη Βιτάλη.
Είναι άµεσοι χώροι και µε πελάτες που διατηρούν σύστηµα αξιών.
Στέλιος Καζαντζίδης. Καρδιά, λαρύγγι, στάση ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου