Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ

http://www.enet.gr

Διηγούμενοι τους καυκάσιους πολέμους του 19ου αιώνα, Πούσκιν, Λέρμοντοφ και Τολστόι συνέκλιναν σε ένα σημείο: ο τσάρος θα επικρατήσει, αλλά στο μέλλον η Ρωσία δεν θα καταφέρει να ελέγξει αυτόν τον υπερήφανο, άγριο και αδιάφορο για το θάνατο λαό.
Σήμερα, η ρωσική λογοτεχνία δεν έχει σημεία αναφοράς ανάλογης βαρύτητας και ο τσάρος έχει εκλείψει εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Η διάγνωση όμως δεν έχει αλλάξει.

Ο βόρειος Καύκασος θύμισε βιαίως (προχθές) στη Ρωσία του ντουέτου Μεντβιέντεφ - Πούτιν ότι συνεχίζει να αποτελεί αγκάθι και μέσω των μαχητών-τρομοκρατών του προκάλεσε ακόμα έναν ποταμό αίματος, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία σαράντα αθώων από τις «μαύρες χήρες». (...) Η μάσκα της ομαλοποίησης έπεσε ακόμα μια φορά, αψηφώντας τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις νίκης του τότε προέδρου Πούτιν. (...) Η μοσχοβίτικη εξουσία αυταπατάται αν θεωρεί ότι έχει επιτύχει τρεις στρατηγικούς στόχους: να αποφύγει την απόσχιση της Τσετσενίας, που θα μπορούσε να ανοίξει την όρεξη σε άλλους, να συγκρατήσει την ισλαμική προώθηση, επίσης δυνάμει επικίνδυνα μεταδοτική, και να εγγυηθεί την ασφάλεια πετρελαιαγωγών των φίλων. Η αισιοδοξία που εκφραζόταν πριν από 4-5 χρόνια είχε πήλινα πόδια. (...) Η εσωτερική τρομοκρατία στον Καύκασο και η τρομοκρατία σε συμβολικές τοποθεσίες της Ρωσίας θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ο Πούσκιν, ο Λέρμοντοφ και ο Τολστόι θα συνεχίσουν να δικαιώνονται.