Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΖΥΓΑΡΙΑ

http://www.tanea.gr

Στα εµπόδια που ανακύπτουν στη χρήση των µέσων πίεσης που έχει στηδιάθεσή της η ∆ύση αλλά και στα ρήγµατα που προκαλούνταιστο εσωτερικό της φαίνεται ναποντάρει οΜουαµάρ Καντάφι. Ο λίβυος δικτάτορας κωφεύει στις παραινέσεις του αµερικανού προέδρου Μπαράκ Οµπάµα να εγκαταλείψει αµέσως την εξουσία παρά την απειλή βίας, ενώ δείχνει νααδιαφορείγια τησυγκέντρωση αµερικανικώνδυνάµεων σε απόσταση µερικών δεκάδων µιλίων από τις ακτές της Λιβύης. Από πολλές απόψεις, η ∆ύση βρίσκεται µε δεµένα τα χέρια. Οπως σηµειώνει ο Νίκολας Κριστόφ στους «Νιου Γιορκ Τάιµς», οποιαδήποτε επέµβαση από αµερικανικές και ευρωπαϊκές δυνάµεις θα ήταν «αντιπαραγωγική» καθώς θα έδινετο δικαίωµα στον Καντάφινα καταγγείλει τους «ιµπεριαλιστές» που επιτίθενται τηχώρα του.«Η αλήθεια είναι ότι µετά το Ιράκ, η εισβολή σε οποιαδήποτε αραβική χώρα µε πετρέλαιο δενείναι ρεαλιστική επιλογή», επισηµαίνει οαµερικανός αναλυτής.

ή ιδεα μιας ζώνής αεροπορικού αποκλεισµού έπεσεστο τραπέζι στις αρχέςτης περασµένης εβδοµάδας αλλάπαρά την αρχική θέρµη της αµερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάµερον πάγωσε πολύγρήγορα. Σύµφωνα µετον βρετανικόΤύπο, η προχθεσινή εντολή του Κάµερον προς τους στρατιωτικούς επιτελείς να εξετάσουν το ζήτηµα µε τους ΝΑΤΟΪΚΟΎς συµµάχουςπροκάλεσε δυσαρέσκεια στο εσωτερικό της Συµµαχίας αλλά και την ενόχληση της Ουάσιγκτον, η οποία εκτιµά ότι δεν µπορεί να υπάρξει ζώνη αεροπορικού αποκλεισµού χωρίς τον βοµβαρδισµό αντιαεροπορικών υποδοµών της Λιβύης. Το ενδονατοϊκό ρήγµα δεν είναι το µόνο εµπόδιο στη δηµιουργία ζώνης αεροπορικού αποκλεισµού. Αναλυτές επισηµαίνουνότι θεωρείται πολύ δύσκολο να υπάρξει εξουσιοδότηση του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ αρκετές ενστάσεις διατυπώνονται και ως προς την αποτελεσµατικότητά της. Η ζώνη αεροπορικού αποκλεισµού που είχε δηµιουργηθεί στη Βοσνία είχε παραβιαστεί κατ’ επανάληψη ενώ η ζώνη που δηµιουργήθηκε µετά τον πρώ το πόλεµο του Κόλπου το 1991 στο Ιράκ δεν µετακίνησε από την εξουσία τον Σαντάµ Χουσεΐν.

Εξίσου προβληµατικοί αποδεικνύονται πολλοί από τους υπόλοιπους µοχλούς πίεσηςπου έχει στηδιάθεσή της η∆ύση. Την περασµένη Πέµπτη, το ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο εξέπληξε µε τηνταχύτητα που επέδειξε να διατάξει έρευνα για τυχόν εγκλήµατα πολέµου κατά της ανθρωπότητας όταν συνήθως περνούν µήνες ή και χρόνια για να κινητοποιηθεί. Οπως σηµειώνει η εφηµερίδα «Ιντιπέντεντ», θεωρητικά αυτή η ενέργεια θα έπρεπε να αποθαρρύνει τον Καντάφι από τη χρήση βίαςκατά τωναµάχων. Το ∆ικαστήριοόµως έχει πρόβληµα αξιοπιστίας από τη στιγµή που αρνούνται ναυπαχθούν στηδικαιοδοσία του οι Ηνωµένες Πολιτείες.