ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ

Πηγή: tanea.gr

Κάποια στιγµή στις αρχές του 19ου αιώνα, οτρίτος πρόεδρος τωνΗΠΑ Τόµας Τζέφερσον συνειδητοποίησεότι δεν µπορεί πλέον να συνδιαλέγεται µε πειρατές. Επί χρόνια, η νεαρή αµερικανική κυβέρνηση µαζί µε άλλες είχε αποδεχθεί την ταπεινωτική πρακτική της πληρωµής «αµοιβών» σε τοπικούς φύλαρχους της Βόρειας Αφρικής ώστε να µην επιτίθενται σε αµερικανικά πλοία που διέσχιζαν τη Μεσόγειο.Οµως το 1801ο πασάς της Τρίπολης στη Βόρεια Αφρική Γιουσούφ Καραµανλί προσπάθησε να αυξήσει τις τιµές. Ο Τζέφερσον αρνήθηκε και έστειλε τοναυτικό να βοµβαρδίσει την Τρίπολη, ξεκι νώντας ένανπόλεµο που τελικά γονάτισε τους πειρατές. Η πειρατεία σταµάτησε σχεδόν για δύο αιώνες. Οµως τώρα τίθεται τοερώτηµα: Βρισκόµαστε κοντά στη στιγµή που η διεθνής κοινότητα θα πει στους πειρατές «αρκετά!»; 

Τα τελευταία χρόνια σοµαλοί πειρατές µε ακάτους και Καλάσνικοφ λυµαίνονται µία από τις πλέον σηµαντικές θαλάσσιες οδούς του πλανήτη, τον κόλπο του Αντεν, απ’ όπου µεταφέρεται το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αυτή τηστιγµή έχουνκαταληφθεί περισσότερα από 50 πλοία – από ταϊλανδέζικα ψαράδικα έως ευρωπαϊκά σούπερ τάνκερ – µε περισσότερους από 800 οµήρους. Και οι αριθµοίµεγαλώνουν κάθε χρόνο, όπως και τα λύτρα που λαµβάνουν οι πειρατές: υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 100 εκατοµµύρια δολάρια τα τελευταία χρόνια. 

Οµως η διεθνής απάντηση είναι περιορισµένη ιδιαίτερα επειδή η αντιµετώπιση της κατάστασης είναι περίπλοκη και επικίνδυνη. Οι δυτικές δυνάµειςέχουν στείλει πλοία να περιπολούν τιςακτές της Σοµαλίας για να αποφευχθούνεπιθέσεις. Οτανκαταλαµβάνεταιένα πλοίο, η πλοιοκτήτρια εταιρεία συνήθως καταβάλλειλύτρα –περίπου 5 εκατοµµύρια δολάρια –,τα οποία τελικάπληρώνει οκαταναλωτής. Μέχρι πρόσφατα οι όµηροι επέστρεφαν στα σπίτια τους έπειτα από κράτηση, κατά µέσοόρο, έξι µηνών. Οµως τελευταία οι πειρατές γίνονται πιο βίαιοι και πρόσφατα σκότωσαν τέσσεριςαµερικανούς οµήρους. 

Η όποιααπάντηση των Αµερικανών και της διεθνούςκοινότητας θα έχει δύο τεράστιαεµπόδια: τη µεγάλη θαλάσσια περιοχή καιτο χάος στη Σοµαλία. Οι πειρατές παλαιότερα κινούνταν κοντά στα παράλια, όµως τώρα,χρησιµοποιώντας σκάφηπου έχουνκαταλάβει ως πλωτέςβάσεις, επιτίθενται σε πλοία που απέχουν ακόµα και 160 χλµ. µακριά. Η επικίνδυνη ζώνη καλύπτει πλέον περισσότερα από 1,5 εκατοµµύριο τετραγωνικά χιλιόµετρα θαλάσσης, µια περιοχή αδύνατον να ελεγχθεί. 

Η ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ είναι επιχείρηση που ανθεί και στη στεριά,καθώς προσφέρει δουλειάσε χιλιάδες Σοµαλούς: µεσάζοντες, µεταφραστές, λογιστές, µηχανικούς, οπλουργούς και ναυπηγούς. Σε µία από τις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη, η πειρατεία δεν είναι απλώς µπίζνες, είναι τρόπος επιβίωσης. Και αυτό οδηγεί στο πραγµατικό πρόβληµα, που είναι η κατάρρευση πριν από 20 χρόνια της κυβέρνησης της Σοµαλίας, µιας χώρας που έχει πληγεί από ξηρασία, πόλεµο, τροµοκρατία και υποσιτισµό.Τα εκατοµµύρια που δίνει η ∆ύση στη σηµερινή κυβέρνηση δεν φαίνεται να καταλήγουν στην ανοικοδόµηση του κράτους, µεγάλο µέρος του οποίου ελέγχουν πλέον ισλαµιστές αντάρτες. 

Εκείνοι που µιλούν για στρατιωτική επιχείρηση στη Σοµαλία ξέρουν ότι δεν είναι κάτι εύκολο. Οι 800 όµηροι µπορεί να χρησιµοποιηθούν ως ανθρώπινη ασπίδα, ενώ κανείς δεν ξεχνά το φιάσκο του 1993, όταν ένοπλοι Σοµαλοί κατέρριψαν δύο αµερικανικά ελικόπτερα και σκότωσαν 18 πεζοναύτες. Κι έτσι η αντιµετώπιση της πειρατείας δείχνει να αποτελεί προς το παρόν γόρδιο δεσµό που δύσκολα θα λυθεί.