Η Τουρκία προβάλλεται σταθερά ως «ο προαιώνιος εχθρός της Ελλάδας», τροφοδοτώντας τις «εθνικές φοβίες», ενισχύοντας την απαίτηση «εθνικής ενότητας» και νέων θυσιών από τους εργαζόμενους φορολογούμενους προκειμένου να αγοραστούν πανάκριβα όπλα, από Έλληνες και ξένους βιομήχανους του ολέθρου.
Βεβαίως, οι πολεμικές αναμετρήσεις του παρελθόντος είχαν πάντα θύμα τους δύο λαούς, που αντιμετωπίστηκαν ως αναλώσιμοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Το 1922, όταν πλέον κατέρρευσαν τα Μεγαλοϊδεατικά σχέδια του Βενιζέλου και των βασιλικών κυβερνήσεων, ο αποσυρόμενος Ελληνικός Στρατός που πρωταγωνίστησε σε πλήθος φρικαλεοτήτων κατά των μουσουλμάνων χωρικών, εγκατέλειψε το χριστιανικό στοιχείο απροστάτευτο στην εκδικητική μανία των Τσετών και του Τουρκικού στρατού, να πληρώσει για τα δικά του εγκλήματα, καθώς μοναδικό του μέλημα ήταν η φυγή και η σωτηρία του. Ταυτόχρονα, η φωτιά της Σμύρνης από τις δυνάμεις του Κεμάλ σηματοδότησε την εκκαθάριση της νέας Τουρκίας από το χριστιανικό στοιχείο και οι συμφωνίες Κεμάλ-Βενιζέλου για τους πρόσφυγες οριστικοποίησαν την επιλογή των δύο αρχουσών τάξεων για «εθνικώς καθαρά» κράτη! Θύματα και πάλι οι λαοί που είδαν το δρόμο της προσφυγιάς να χαράζεται και συναποφασίζεται από τις αστικές κυβερνήσεις, για αυτούς και χωρίς αυτούς. Το όνειρο της επιστροφής έσβησε για τους Χριστιανούς και Μουσουλμάνοι από την Κρήτη, Θράκη, Ήπειρο επίσης, αναγκάστηκαν σε υποχρεωτική μετανάστευση.
Το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα σημαδεύτηκε από τις επεκτατικές διεκδικήσεις των δύο «Μητέρων Πατρίδων» με τις γνωστές οδυνηρές συνέπειες στην Κύπρο, ενώ ο αστικός ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός επεκτάθηκε στο Αιγαίο που ολοένα αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά και στο σύνολο της Νοτιοανατολική Ευρώπης. Από το 1996, ο ελληνοτουρκικός αστικός ανταγωνισμός διέρχεται νέα φάση, η κρίση στα Ίμια και το καθεστώς των «Γκρίζων Ζωνών» ωθούν σε νέες κούρσες εξοπλισμών, συγκαταλέγοντας Ελλάδα και Τουρκία στους καλύτερους αγοραστές όπλων. Παράλληλα, τα κέρδη των πολεμικών βιομήχανων Κόκκαλη, Χούμπαυλη, Μυτιληναίου κλπ εκτοξεύονται, οι περιουσίες των ελλήνων αντιπροσώπων ξένων πολυεθνικών απογειώνονται, ενώ η Μίζα σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Στρατιωτικούς γίνεται καθεστώς.
Πρόσφατα, η Τουρκία που στην σύγχρονη ιστορία της γνώρισε την οικονομική κατάρρευση και τη «βοήθεια του ΔΝΤ», είδε μπαράζ στρατιωτικών πραξικοπημάτων να διαλύουν το εργατικό κίνημα και να συντρίβουν ένοπλα - μαζί με τη βοήθεια φασιστών και Γκρίζων Λύκων- την Αριστερά και κάθε αμφισβήτηση, διαιωνίζοντας την καταπίεση των μειονοτήτων, παρουσιάζεται ως χώρα πρότυπο!
Η Ελλάδα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού και των ΜΑΤ Κατοχικής δύναμης στην Κερατέα, επιχειρεί να ακολουθήσει τα ίδια αντεργατικά και αυταρχικά βήματα, προετοιμάζοντας τους νέους γύρους καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Το συμπέρασμα είναι κοινό: για τον κόσμο της εργασίας σε Ελλάδα και Τουρκία, η εξάλειψη των εργατικών δικαιωμάτων, η τεράστια ανεργία, η εργασιακή περιπλάνηση, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού , που θα επιβληθεί με απροκάλυπτη αστυνομική και στρατιωτική βία, είναι ο απαραίτητος όρος για την άντληση της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης υπεραξίας, τη μετατροπή αυτής της οικονομικής δύναμης σε πολιτική κυριαρχία στο εσωτερικό και διαπραγματευτικό ατού στο εξωτερικό, για να διεκδικηθεί ρόλος περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης και τμήμα από τον παγκόσμιο καταμερισμό πλούτου και δύναμης. Τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, κατασκευαστές πάντα είχαν διεθνείς βλέψεις1
Τα δόγματα του Νεοοθωμανισμού και η μονοδιάστατη ερμηνεία της Αντιπαλότητας στο Αιγαίο-Κύπρο με βάση την «τουρκική επιθετικότητα», επιχειρούν να αποκρύψουν τον εκμεταλλευτικό και ιμπεριαλιστικό πυρήνα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, την συνέχεια εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του αστικού κατεστημένου, που διασπά τον κόσμο της εργασίας με εθνικά και θρησκευτικά κριτήρια, ελέγχοντας τον καλύτερα και νομιμοποιώντας την «εθνική» υποταγή των εργαζομένων στον κόσμο του πλούτου, που τον χρησιμοποιεί ως Αναλώσιμο των δικών του ταξικών σχεδιασμών. Η επιβαλλόμενη συναίνεση σε αυτή την αντεργατική-αυταρχική-τυχοδιωκτικά πολεμική πολιτική φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο, αντί να τον απομακρύνει.!
Από την άλλη μεριά, η αναφορά στα σύγχρονα οικονομικά κατορθώματα του Τουρκικού κράτους αποκαλύπτει την ανησυχία-φθόνο των Ελλήνων αστών για την επιτυχημένη καθυπόταξη της τουρκικής εργατικής τάξης και τα μεγέθη των κερδών του αντλεί το τουρκικό κατεστημένο από τον λαό, προβάλλεται από τα ελληνικά αστικά κόμματα εξουσίας, τους μηχανισμούς προπαγάνδας και χειραγώγησης ως πρότυπο οικονομικής επιτυχίας ώστε να καταφέρουν να επιβάλλουν τον ίδιο ή και χειρότερο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα σε όλους μας.
Γιατί η εικόνα της επιτυχημένης Τουρκίας συνυπάρχει και απαιτεί την ύπαρξη της καθημερινότητας ενός λαού που καταπιέζεται, αγκομαχά, πεθαίνει στους χώρους εργασίας, συντρίβεται από τη φτώχεια, τη μιζέρια και άρνηση απόλαυσης κάθε κοινωνικού και φυσικού αγαθού, παραμένει δέσμιος του σκοταδισμού των παραδοσιακών αρχών και αξιών!
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
Επιστέγασμα της τουρκικής ανάπτυξης αποτελεί αναμφίβολα η ανακοίνωση του φαραωνικού έργου που προβλέπει την κατασκευή Διώρυγας στο Βόσπορο, με ιδιαίτερες γεωπολιτικές διαστάσεις. Τα δύο σημεία τα ένωσης της θάλασσας του Μαρμαρά με τη Μαύρη Θάλασσα θα είναι η Σηλυβρία στο νότο και η Τσατάλτζα στο βορρά. Το κόστος του όλου εγχειρήματος ανέρχεται στα 8 με 10 δις δολάρια!
Σύμφωνα με την εφημερίδα Νέτγκαζέτε (31-3-2011), η Τουρκία κατά το 2010 υπήρξε η πλέον γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ευρώπης. Και μέσα στους G-20 είναι η τρίτη οικονομία στον κόσμο σε ταχύτητα ανάπτυξης. Από τα μέλη του G-20, η Τουρκία και η Αργεντινή κατά το τελευταίο τέταρτο του έτους παρουσίασαν ανάπτυξη 9,2%. Έτσι με αυτήν τους την ανάπτυξη του 9,2%, αποτέλεσαν τις πλέον αναπτυσσόμενες χώρες εντός της ομάδας του G-20 μετά την Κίνα (9,8%). Παρατηρώντας το σύνολο της περσινής χρονιάς η Κίνα αναπτύχθηκε κατά 10,3 %. Η Αργεντινή στο σύνολο της χρονιάς είχε επίσης 9,2% όπως και στο τελευταίο τέταρτο, ακολουθώντας έτσι την Κίνα. Η δε Τουρκία με ανάπτυξη 8,9 στο σύνολο της χρονιάς ακολουθεί αυτές τις δύο χώρες.
ΠΡΩΤΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Η ΤΟΥΡΚΙΑ. Η Τουρκία και κατά το τελευταίο τέταρτο του 2010 και όσον αφορά το σύνολο της χρονιάς ήταν στην πρώτη θέση της Ευρώπης. Την προηγούμενη χρονιά στο τελευταίο τέταρτο του έτους 2009, η πλέον αναπτυσσόμενη χώρα ήταν η Σουηδία με 7,2%. Με βάση τα στοιχεία που έδωσε η Γιούροστατ, κατά το τελευταίο τέταρτο της χρονιάς τα ποσοστά ανάπτυξης ήταν τα εξής :
ΒΕΛΓΙΟ 1,8
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 2,1
ΤΣΕΧΙΑ 2,9
ΔΑΝΙΑ 2,7
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 4,0
ΕΣΘΟΝΙΑ 6,6
ΙΡΛΑΝΔΙΑ …
ΕΛΛΑΔΑ -6,6
ΙΣΠΑΝΙΑ 0,6
ΓΑΛΛΙΑ 1,5
ΙΤΑΛΙΑ 1,3
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ 2,2
ΛΕΤΟΝΙΑ 3,7
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ 4,6
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ ….
ΟΥΓΓΑΡΙΑ 2,4
ΜΑΛΤΑ …
ΟΛΛΑΝΔΙΑ 2,4
ΑΥΣΤΡΙΑ 2,7
ΠΟΛΟΝΙΑ 3,9
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 1,2
ΡΟΥΜΑΝΙΑ -0,6
ΣΛΟΒΕΝΙΑ 1,9
ΣΛΟΒΑΚΙΑ 3,4
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ 5,0
ΣΟΥΗΔΙΑ 7,2
ΑΓΓΛΙΑ 1
Τη θεαματική οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας τη διαπιστώνουμε και μέσα από την ανάλυση των οικονομικών δεικτών. Σύμφωνα με την εφημερίδα Ταράφ (9-3-2011) πρωτοπόρος στην ανάπτυξη είναι η βιομηχανική παραγωγή, που παρουσίασε τον Ιανουάριο αύξηση 18,9%. Η μεταποίηση παρουσίασε σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2010, μείωση 13,2%.
Η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία (TÜİK) ανακοίνωσε στοιχεία για τον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής. Έτσι με την αύξηση 18,3% που σημείωσε τον Ιανουάριο ο δείκτης έφτασε στο επίπεδο 118,2. Εξετάζοντας τους υποτομείς της βιομηχανίας διαπιστώνεται σε σχέση με πέρσι αύξηση 11,9 στα ορυχεία και στα λατομεία. Τον Ιανουάριο ο βιομηχανικός δείκτης στον τομέα της μεταποίησης παρουσίασε αύξηση 20,5% , ενώ ο δείκτης στον τομέα διανομής 12% αύξηση.
Από τα στοιχεία που δημοσίευσε η εφημερίδα Ζαμάν (1-2-2011) εντυπωσιακή άνοδος καταγράφουν οι εξαγωγές.
Με βάση τα στοιχεία του Συμβούλιου Εξαγωγέων Τουρκίας (ΤΙΜ), οι εξαγωγές του Ιανουαρίου σε σχέση με αυτές του ιδίου μήνα το 2010 σημείωσαν αύξηση 22,67 % φτάνοντας τα 9 δις 655 εκ $.
Ο πρόεδρος του ΤΙΜ Μεχμέτ Μπουγίουκεκσί, ανακοίνωσε τα πρώτα στοιχεία για τις εξαγωγές του 2011 σε συνέντευξη τύπου στην Σαμψούντα. Με βάση τα στοιχεία της ΤΙΜ, η αξία των εξαγωγών των τελευταίων 12 μηνών έφτασε τα 115 δις 754 εκ 238 χιλιάδες $. Ο τομέας με τις περισσότερες εξαγωγές τον Ιανουάριο ήταν η αυτοκινητοβιομηχανία με 1.492.849.000 $. Την αυτοκινητοβιομηχανία ακολουθούνε το έτοιμο ένδυμα και η κλωστοϋφαντουργία με 1.311.105.000 $, και οι χημικές βιομηχανίες με 1.215.312.000 $.
Οι πρώτες 10 χώρες στις εξαγωγές Ιανουαρίου της Τουρκίας αναφέρθηκαν πως είναι: Γερμανία, Ιταλία, Ιράκ, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιράν και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Η περιγραφή της κατάστασης της καθημερινότητας της άλλης Τουρκίας, αυτής του κόσμου της εργαζόμενης πλειοψηφίας μας επιτρέπει να κατανοήσουμε που βασίζεται η εκτίναξη των δεικτών, ποια είναι η καύσιμη ύλη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Καταρχήν, νομίζουμε ότι έχει σημασία να συγκρατήσουμε την επισήμανση της εφημερίδας Ταράφ (13-2-2011) για το έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που έσπασε ρεκόρ. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κατά το έτος 2010 αυξήθηκε σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά κατά 247,1% δίνοντας ένα άνοιγμα 48 δις και 557 εκ $. Έτσι βγήκε 9,3 δις $ πάνω από τον στόχο που υπήρχε για το έτος 2010.
Όσον αφορά την ανισότητα στην κατανομή των εισοδημάτων βρίσκεται δίπλα στο Μεξικό και στην Χιλή. Στην αναφορά ¨Η κοινωνία με μια ματιά¨ του ΟΑΣΕ, όσον αφορά την ανισότητα στην κατανομή των εισοδημάτων, οι τρεις πρώτες χώρες είναι η Χιλή, το Μεξικό και η Τουρκία.
Οι κοινωνικές ανισότητες αποκαλύπτονται ολόλαμπρα μέσα από το άρθρο με τίτλο «OIKONOMIKH ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΝ…» της εφημερίδας Μπιργκιούν (17-3-2011). Όπως φαίνεται από την λίστα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φόρμπς, ο αριθμός των Τούρκων δισεκατομμυριούχων που πέρσι ήταν 28, φέτος ανέβηκε και έφτασε τους 38.
Στην αναφορά που δημοσίευσε η DİSK-AR (συνδικαλιστική οργάνωση) επισημαίνεται ότι «ο πλουτισμός κάποιων στην Τουρκία γίνεται με τίμημα τη φτωχοποίηση κάποιων άλλων». Δηλαδή με την πλήρη ανατροπή της διανομής του πλούτου.
Η DİSK-AR δημοσίευσε την αναφορά του 2010 σχετικά με τους αληθινούς μισθούς στη βιομηχανία και την απασχόληση. Στους υπολογισμούς που έκανε η DİSK-AR συνυπολόγισε τους δείκτες για την βιομηχανία, την εργατική δύναμη και τις τιμές καταναλωτή που εισήγαγε η TÜİK (Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία) και έβγαλε πως οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 8,24% σε σχέση με πριν από την κρίση.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΙΔΙΑ-ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΝΕΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΣ
Ο ΟΑΣΕ αναφέρει πως όταν το μέσο ποσοστό απασχόλησης στις χώρες του είναι 66,1% στην Τουρκία είναι 44,3%. Αυτό σημαίνει ότι από τα 100 άτομα δουλεύουν ή ψάχνουν για δουλειά οι 44 και πως το υπόλοιπο 66% ζει από αυτούς. Η πιο κοντινή χώρα σε αυτό τον τομέα είναι η Ουγγαρία με 55,4%. Ενώ η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό είναι η Σουηδία με 79,2%.
Με βάση τα στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού της Στατιστικής Υπηρεσίας Τουρκίας (TÜİK), ο πληθυσμός της Τουρκίας παρουσίασε σε σχέση με πέρσι αύξηση 801 χιλιάδων ατόμων φτάνοντας τα 71 εκ 642 χιλιάδες άτομα, ενώ το εργατικό δυναμικό του πληθυσμού (15 χρονών και πάνω) αυξήθηκε κατά 853 χιλιάδες άτομα, φτάνοντας τα 52 εκ και 860 χιλιάδες άτομα.
Κατά την περίοδο του Νοεμβρίου 2010 το ποσοστό συμμετοχής γενικά στην Τουρκία του εργατικού δυναμικού παρουσίασε αύξηση κατά 0,5 φτάνοντας στο 48,6%. Κατά την ίδια περίοδο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά το ποσοστό συμμετοχής των ανδρών μειώθηκε κατά 0,2 φτάνοντας στο 70,4%, ενώ στις γυναίκες παρουσιάστηκε αύξηση 1,1 και διαμορφώθηκε στο 27,5%.
Στην κατανομή ανάλογα με μόρφωση και ηλικία παρατηρείται πως στο σύνολο του εργατικού δυναμικού το 17% αποτελείται από ηλικίες 15-24 χρονών. Η συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό αυτών που έχουν μόρφωση λιγότερη από λύκειο ήταν για τους μεν άνδρες 69% και για τις γυναίκες 23,5 %. Τα ίδια ποσοστά για τους άντρες απόφοιτους ανώτατης σχολής είναι 85,2 % και για τις γυναίκες 71,8%.
Η ΜΗ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΕΝΗ ΑΠAΣΧΟΛΗΣΗ ΕΓΙΝΕ 42,8%
Το ποσοστό αυτών που εργάζονται ¨μαύρα¨, χωρίς καμία ασφάλιση μειώθηκε κατά 1,1 και έφτασε στο 42,8%. Σε αυτή τη περίοδο το ποσοστό των ανασφάλιστων στην γεωργία ήταν 85,6% και έγινε 84,5, ενώ στους τομείς πέραν της γεωργίας ήταν 30,4 και οπισθοχώρησε στο 29%.
Η απασχόληση στην βιομηχανία δεν έφτασε τα νούμερα που είχε το 2007. Στην αναφορά περιγράφεται πως ενώ η βιομηχανική παραγωγή έφτασε τα νούμερα που είχε πριν από 3 χρόνια, η απασχόληση δεν το έχει πετύχει, και οι λόγοι για αυτό είναι ότι δεν επαναπροσλαμβάνονται οι εργάτες που είχαν απολυθεί, αλλά οι εργοδότες προτιμούνε την εντατικοποίηση της εργασίας των ήδη υπαρχόντων εργατών.
Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΥΞΗΘΗΚΕ, ΟΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ - ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ «ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΑ»
Με βάση αυτά που περιγράφονται στην αναφορά η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα των εργαζομένων τα τελευταία τρία χρόνια αυξήθηκε κατά 7,53%.
Από την άλλη μεριά, στην αναφορά που ανακοίνωσε ο ΟΑΣΕ φαίνεται ότι η Τουρκία είναι ανάμεσα στις τρεις φτωχότερες χώρες στον κόσμο. Την άποψη αυτή ενισχύει η εφημερίδα Νέτγκαζέτε (12-2-2011) καθώς σε άρθρο της αποδεικνύεται ότι «ο μισός λαός δεν τα βγάζει πέρα με τα έσοδα που έχει». Με βάση τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία (TÜİK) το 46,2 του κόσμου με τα έσοδα που έχει, δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του. Η ταξικότητα του προβλήματος φανερώνεται από το εξής: από την πληθυσμιακή ομάδα που παίρνει τον κατώτατο μισθό των 630 λιρών, το 30,7% δηλώνει ¨πολύ δύσκολα¨ και το 42,4% ¨δύσκολα¨.
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Οι συνέπειες από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την έλλειψη εργατικής νομοθεσίας τήρησης κανόνων ασφαλείας και τους απάνθρωπους όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων αποκαλύπτεται μέσα από τα στοιχεία για τα συνεχή εργατικά ατυχήματα, τις επαγγελματικές ασθένειες, αλλά και τους θανάτους που σημειώνονται στους χώρους εργασίας. Δεν είναι βέβαια τυχαία αφενός η συγκάλυψη που επιχειρείται, αλλά και η απόκρυψη αυτών των γεγονότων.
Η Επαναστατική Πλατφόρμα Μαύρης Θάλασσας έκανε το Φεβρουάριο, στην πλατεία Γαλατάσεράι της περιοχής Μπέϊογλου, μια ανακοίνωση τύπου σχετικά με τα σχέδια για τους Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς (ΗΕS). Στην εκδήλωση που έγινε με την στήριξη της κίνησης ¨Μανάδες του Σαββάτου¨ τονίστηκαν οι θάνατοι των εργατών που δουλεύουν στους HES. Στην ανακοίνωση περιλαμβάνονται οι εξής φράσεις : «καθώς τα αφεντικά των εταιριών των HES, είναι ταυτόχρονα και αφεντικά σε ΜΜΕ ή έχουν συμφέροντα σχετιζόμενα με αυτά, τις περισσότερες φορές δεν πληροφορούμαστε καν για αυτές τις δολοφονίες. Ακόμα και αν υπάρξει η τύχη να βγει η είδηση, δεν υπάρχει περιλαμβάνει καμία πληροφορία σχετικά με το σε ποινής εταιρίας το εργοτάξιο συνέβη το γεγονός. Μάλιστα αποκρύπτεται ακόμη και το όνομα της κατασκευάστριας εταιρίας του ΗΕS, όλες οι λεπτομέρειες κρύβονται με συστηματικό τρόπο. Με την παρουσίαση αυτών των θανάτων σε στυλ περιοδικού, θάβονται οι αλήθειες πίσω από τα γεγονότα».
Κατά την διαμαρτυρία οι μετέχοντες φώναξαν συνθήματα όπως ¨ ίδιος ο δολοφόνος της κοιλάδας και του εργάτη¨ και ¨Όχι στην ενέργεια που εξαφανίζει ζωές¨.
Το ίδιο όμως επικίνδυνη είναι και η κατάσταση στα ορυχεία.
Οι εργατικές οργανώσεις θεωρούν τα θανατηφόρα ατυχήματα « ματωμένους κρίκους μιας λογικής που θεωρεί το κράτος πιο σημαντικό από τους ανθρώπους». Και αναρωτιούνται «Μα είναι δυνατόν στην ίδια επιχείρηση κάρβουνου να γίνονται με τέσσερεις μέρες διαφορά δύο καθιζήσεις ; Μα μετά την απώλεια δύο ζωών κατά την πρώτη καταστροφή, δεν πρέπει να ερευνηθούνε τα αίτια, και δεν πρέπει να σταματήσουν οι εργασίες μέχρι να βρεθούνε τα αίτια αυτά ;
Δεν περνά καθόλου από το μυαλό πως αν συνεχιστούνε οι εργασίες χωρίς να αλλάξουνε οι συνθήκες μπορεί να πεθάνουνε και άλλοι άνθρωποι»;
Στο άρθρο «ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ», η εφημερίδα Ραντικάλ (27-2-2011) ασχολείται με ένα ντοκιμαντέρ για την πνευμονοκονίαση:
«Πέθανε στα 31 του χρόνια ο Μεχμέτ Σαχ Γιαλτσίν, ένας από τους πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ ¨Επιστροφή¨ που περιέγραφε το δράμα των εργαζομένων στις βιομηχανίες που παράγουν τζιν.
Ο Μεχμέτ Σαχ Γιαλτσίν, δύο χρόνια πριν στο ντοκιμαντέρ με τίτλο ¨Επιστροφή¨ έλεγε πως «Εμείς θα αναπαυτούμε όταν πεθάνουμε. Λόγω της δύσπνοιας δεν μπορώ να κοιμηθώ» . Ο 31χρονος Μεχμέτ Σαχ έχασε τη ζωή του, όπως και άλλοι τρεις από τους 11 των οποίων η ιστορία περιγραφόταν στο ντοκιμαντέρ. Τα θύματα της αμμοβολής των τζιν έφτασαν στα 49. Ο Γιαλτσίν ήταν ένας νέος από το Μπάτμαν. Για να βρει ένα κομμάτι ψωμί ήρθε στην Κωνσταντινούπολη και δούλεψε σε ένα εργαστήριο αμμοβολής τζιν στο διάστημα 2004-2007. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς αρρώστησε. Πρώτα διαγνώστηκε φυματίωση. Αργότερα όμως αποκαλύφθηκε πως λόγω της δουλειάς του στην αμμοβολή είχε πάθει πνευμονοκονίαση. Πλέον δεν μπορούσε να δουλέψει. Τρία χρόνια ζούσε συνδεδεμένος με οξυγόνο.
Το 2009 ο Σονέρ Γιαλτσίν, φοιτητής του τμήματος Επικοινωνιών ου πανεπιστημίου Καισάρειας γυρνούσε ντοκιμαντέρ με θέμα τους άρρωστους από την πνευμονοκονίαση και με τίτλο ¨Επιστροφή¨. Για το ντοκιμαντέρ συναντήθηκε στην πόλη Μπίνγκιολ με τον 22χρονο Χατζί Ονάλ και στην Κωνσταντινούπολη με τον Μεχμέτ Σαχ Γιαλτσίν. Ο Γιαλτσίν για τις εργασιακές συνθήκες έλεγε πως «Υπήρχαν άτομα που κοιμόταν εκεί. Αυτοί εκεί δεν μπορούσαν ούτε να κοιμηθούνε με άνεση, ούτε να φάνε. Και όταν έτρωγες κατάπινες και σκόνη. Δεν μπορείς να φας, δεν μπορείς να πιεις ένα τσάι.» Ήταν φανερό πως περίμενε τον θάνατο, Πρώτα πέθανε τον Νοέμβριο του 2009 ο Χατζή Ονάλ. Προχθές άφησε την τελευταία του πνοή ο Μεχμέτ Σαχ Γιαλτσίν. Τον ξεπροβόδισαν στο νεκροταφείο Εσενλέρ.
Με βάση την ανακοίνωση του Υπουργείου υγείας από τον Ιούλιο του 2010 υπήρξαν 1388 άτομα με πνευμονοκονίαση. Πιστεύεται όμως πως ο ανεπίσημος αριθμός είναι 5 χιλιάδες. Στην ανακοίνωση που έκανε η ¨Επιτροπή εργατών λείανσης τζιν¨ αναφέρει πως « Οι θάνατοι αυτοί των εργατών που δούλευαν στις απάνθρωπες συνθήκες δεν ήταν τυχαίοι. Θέλουμε να λογοδοτήσουν οι επιχειρηματίες που βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε αυτές τις συνθήκες. Να λογοδοτήσουν αυτοί που δεν ελέγχουν τις συνθήκες, αυτοί που δίνουν άδεια σε αυτά τα εργαστήρια, όλοι οι αρμόδιοι που κλείνουν τα μάτια τους.»
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
ΒΡΕΦΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ
Με βάση τα στοιχεία της αναφοράς του ΟΑΣΕ, «ο μέσος όρος ζωής στην Τουρκία είναι πιο μικρός από όλες τις χώρες του ΟΑΣΕ. Όσον αφορά τους θανάτους βρεφών εκεί βιώνεται μια καταστροφή. Καταστροφή όσον αφορά τους θανάτους των παιδιών : Στην κορυφή των θανάτων στα βρέφη το 2008 ήταν η Τουρκία με ένα ποσοστό 17 τοις χιλίοις, ποσοστό τριπλάσιο από το μέσο όρο του 4,6 τοις χιλίοις των χωρών του ΟΑΣΕ.
Είναι συγκλονιστικό το δραματικό επεισόδιο που αναφέρεται στην «25χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών στο Ντιγιαρμπακίρ, που μη έχοντας τίποτε για να ταΐσει τα παιδιά της, δεν άντεξε περισσότερο την φτώχεια και έδωσε τέλος στη ζωή της με κυνηγητικό όπλο». Ο σύζυγος της Μεχμέτ Ντεμίρ, μη αντέχοντας τον πόνο να θάβει την γυναίκα του, έκαψε το σπίτι που έμεναν. Από το σπίτι της οικογένειας Ντεμίρ που έγινε στάχτη, έμειναν μόνο τα 4 παιδιά και φωτογραφίες καμένες γεμάτες με αναμνήσεις. Έτσι μετά το γεγονός, από τον διαταραγμένο ψυχολογικά Μεχμέτ και την Γιουκσέλ Ντεμίρ που αυτοκτόνησε, έμειναν η 7χρονη Μελέκ, η 5χρονη Μουτζέλα, η 4χρονη Μπεσρά και ο 7 μηνών Σεϊχμούς, τα οποία τώρα τα κοιτάζουν η θεία τους Μουαζέζ και ο θειος τους Σαλίχ Ντεμίρ.
Η Μουαζέζ Ντεμίρ περιγράφοντας πως η Γιουκσέλ Ντεμίρ αυτοκτόνησε από την φτώχεια ανέφερε τα εξής : ¨Ο Μεχμέτ μετά τον θάνατο της Γιουκσέλ, διαταράχτηκε η ισορροπία του και αφού έβαλε φωτιά στο σπίτι εξαφανίστηκε. Αναγκάστηκα να κοιτάω τα 4 παιδιά που έμειναν. Τώρα μαζί με το δικό μου παιδί βυζαίνω και τον 7 μηνών Σεϊχμούς. Η οικονομική μας κατάσταση είναι άσχημη. Η μόνη μας ασφάλεια είναι η πράσινη κάρτα, αλλά αυτή δεν γεμίζει την κοιλιά. Ο άντρας μου είναι ανάπηρος εδώ και μήνες και δύσκολα μπαίνει το ψωμί στο σπίτι μας. Και ενώ ήμασταν έτσι, τώρα η κατάσταση μας δυσκόλεψε περισσότερο. Ζητάμε να βοηθήσουν οι αρμόδιοι. Τουλάχιστον μια βοήθεια για αυτά τα παιδιά που έμειναν από ένα σπίτι που χάθηκε. Απευθύνομαι στο κράτος μας, στον δήμο μας, στους επιχειρηματίες μας, σας παρακαλώ βοηθήστε μας¨
Ο Σαλίχ Ντεμίρ λέει : ¨Στον γάμο του ο Μεχμέτ έκανε 4 παιδιά και τα έφερναν πολύ δύσκολα πέρα. Τώρα ο Μεχμέτ δεν βγαίνει καν στον δρόμο. Αναγκάστηκα να προσέχω και τα 4 ανίψια μου που έμειναν ορφανά. Εγώ εδώ και 10 μήνες είμαι ανάπηρος και δεν έχω κανένα εισόδημα. Από εκεί που είχα μια οικογένεια 9 ατόμων, τώρα γίναμε 13. Εδώ και μήνες δεν μπορώ να μετακινηθώ από την θέση μου. Ο πόνος μας κάθε μέρα μεγαλώνει. Θέλω όλοι να μάθουν αυτά που ζούμε.
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ. ΘΑΝΑΤΟΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ
Δεν υπάρχουν όμως λόγια για να περιγραφεί το παρακάτω γεγονός.
2,5 μηνών παιδί πέθανε από την πείνα
Σύμφωνα με την εφημερίδα Χουριέτ «το 2,5 μηνών κοριτσάκι ονόματι Κούμπρα του ζευγαριού Ντάλα (25) και Μυράτ Β. μεταφέρθηκε στην Παιδιατρική Κλινική. Οι γιατροί που εξέτασαν το μωρό που έκλαιγε συνεχώς, παρά τις προσπάθειες τους δεν μπόρεσαν να το σώσουν. Σύμφωνα με τις πρώτες εξετάσεις, διαπιστώθηκε πως το μωρό πέθανε από ανεπαρκή σίτιση. Ο άνεργος πατέρας Μούρα Β. και η μάνα Ντάλα Β, πνίγηκαν στα δάκρυα. Το σώμα της Κούμπρα μεταφέρθηκε για νεκροψία στο κρατικό νοσοκομείο Γκάζι. Εδώ εξακριβώθηκε πως ο θάνατος του μωρού Κούμπρα ήταν η ανεπαρκής σίτιση, ενώ αυτό θα οριστικοποιηθεί μετά και την εξέταση στην ιατροδικαστική υπηρεσία.
«ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ». Η μητέρα του παιδιού Ντάλα (25) λέει πως ο άντρας της είναι άνεργος και πως προσπαθούνε να επιβιώσουν ζητιανεύοντας. Η Ντάλα αναφέρει πως δυσκολεύονται να βρούνε ακόμη και ψωμί, ¨2,5 χρόνια πριν έχασα το 5,5 ετών κορίτσι μου την Κούρου. Τώρα πέθανε από την πείνα η Κούμπρα. Το μωρό μου πέθανε από την πείνα, από την φτώχεια. Έχω 2 ακόμη παιδιά. Και αυτά πεινάνε. Η Ντάλα λέει ότι τον περισσότερο καιρό προσπαθούνε να χορτάσουν με τα τρόφιμα που τους δίνουνε οι γείτονες και προσθέτει κλαίγοντας πως ¨Αναγκαστικά ,αν δεν ζητιανέψω, η κατσαρόλα δεν γεμίζει. Τα παιδιά μου τι θα φάνε ; Με τα χρήματα που παίρνω από την ζητιανιά, να γεμίσω τον τέντζερη, να πάρω κανένα ρούχο στα παιδιά μου ή να έπαιρνα φαγητό για το κορίτσι μου που πέθανε ;¨. Η Ντάλα περιγράφει πως οι γιατροί που είχε πάει μέχρι τώρα την βοήθησαν, και πως με αυτά που της έδιναν τάιζε το μωρό, αλλά δεν μπόρεσε να το σώσει. ¨Δεν έχω γάλα να το βυζάξω. Ε μα με το τσάι μπορεί κάποια να κατεβάσει γάλα ; Εδώ και δύο μέρες η κατσαρόλα μου δεν έχει φαγητό. Οι γείτονες μου θα μου φέρουν ένα πιάτο φαί, και αυτό θα το φάνε τα παιδιά¨ λέει περιγράφοντας την πονεμένη της ζωή.
Φυσικά η παιδική εργασία ανθεί αφού για τις φτωχές οικογένειες είναι υπολογίσιμη συμβολή στην αντιμετώπιση των καθημερινών οικονομικών δυσκολιών.
Ενδεικτική είναι η μάχη της επιβίωσης που δίνουν παιδιά που μαζί με τις οικογένειες τους αναγκάζονται να μείνουν σε σπηλιές . Χαρακτηριστικό το δράμα της οικογένειας Σιμέ, στην περιοχή Γκιουλέρ της Μερσίνας, που δίνει αγώνα ζωής μέσα σε μια πλατιά κοιλότητα βράχου4 μέτρων,
Αυτά συμβαίνουν στο σημερινό τουρκικό κράτος που φτιάχνει φαραωνικές διώρυγες, ξοδεύει δις δολάρια για εξοπλισμούς, καμαρώνει τους επιχειρηματίες του, αλλά δεν προσφέρει ούτε νερό στους πολίτες τους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μάλιστα, σύμφωνα με σχετικό άρθρο «χωρικοί που κατοικούνε στον οικισμό Ντανατζί του χωριού Κάσουστου, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα που έχουν με το νερό, από μια πηγή που βρίσκεται 500 μέτρα μακριά σε μια κορυφή. Όταν οι γυναίκες που περιμένουν για ώρες με τα μπιτόνια να πάρουν νερό άρχισαν να καβγαδίζουν, οι χωρικοί τοποθέτησαν στην βρύση έναν ένοπλο άντρα. Οι χωρικοί ανέφεραν πως τοποθέτησαν τον ένοπλο για να μην καβγαδίζουν οι γυναίκες και είπαν : ¨ Κάθε μέρα οι γυναίκες περιμένουν επί ώρες στην βρύση. Χαλάει η ψυχολογία τους και πιάνονται στους καβγάδες. Ως λύση για τους καβγάδες των γυναικών, τοποθετήσαμε ένοπλο άντρα με σκοπό τον εκφοβισμό¨.
Ο Μ. Σιρίν Ερτάς που φυλούσε σκοπιά στην βρύση ανέφερε πως καθώς στο χωριό δεν υπάρχει νερό, το εξασφαλίζουν από αυτή τη βρύση και πρόσθεσε: ¨ Στο χωριό υπάρχουν 500 βόδια και το νερό δεν φτάνει. Ερχόμαστε συνεχώς με το τουφέκι. Εδώ για να μην έχουμε καβγάδες, γεμίζουν τα μπιτόνια με τη σειρά. Κάθε μέρα κάποια άτομα κατρακυλάνε από την κλίση. Το τουφέκι το φέρω, προς εκφοβισμό των γυναικών, για να μην καβγαδίζουν».
ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ: Ανάγκη ενός νέου Εργατικού Διεθνισμού.
Ας θέσουμε μερικά ερωτήματα:
Μήπως οι παραπάνω περιγραφές και εικόνες σας θυμίζουν κάτι από Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου;
Πιστεύετε ειλικρινά ότι αυτοί οι δύο κόσμοι, του πλούτου, της γκλαμουριάς και των αστικών κομμάτων από τη μια μεριά και των εργαζόμενων, νεόπτωχων, ανέργων, νέων χωρίς προοπτική, από την άλλη, ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ;
Μήπως υπάρχουν πολλά περισσότερα μέσα σε κάθε έθνος που μας χωρίζουν;
Και πολλά που ενώνουν τους Εργαζόμενους σε Ελλάδα-Τουρκία και για τα οποία αξίζει πραγματικά να αγωνιστεί κανείς, αφού είναι η μόνη προοπτική για έναν καλύτερο κόσμο;
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Diktiospartakos.blogspot.com
(το κείμενο βασίστηκε σε στοιχεία από το tourkikanea.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου