http://news.kathimerini.gr
Του Ντειβιντ Μιλιμπαντ*
Οι κοσμοϊστορικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν συνταράξει τον κόσμο, θέτοντας νέες προκλήσεις και προτεραιότητες για τις δυνάμεις της Δύσης. Ωστόσο, επιτακτική είναι η ανάγκη να μην ξεχαστούν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα στο διπλωματικό πεδίο.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν κινδυνεύει να ξαναγίνει η «ξεχασμένη διαμάχη», οδηγώντας ξανά σε τραγικές συνέπειες όπως αυτές του 2002, παρά τις σχετικές αλλαγές στην πολιτική του ΝΑΤΟ.
Συνομιλίες με Ταλιμπάν
Η λύση για το πρόβλημα του Αφγανιστάν δεν είναι μια άτακτη φυγή από τη χώρα, αλλά ο διάλογος που θα οδηγήσει σε βιώσιμη πολιτική διευθέτηση. Οι συνομιλίες με τους Ταλιμπάν πρέπει να περιστραφούν γύρω από τα λογικά αιτήματά τους: την άρση των νυχτερινών επιδρομών, την απελευθέρωση ορισμένων φυλακισμένων και τη μετάβαση στη δημοκρατία.
Ο ΟΗΕ πρέπει σαφώς να παίξει καθοριστικό διπλωματικό ρόλο, εξουσιοδοτώντας μεσολαβητή «τρίτη ανεξάρτητη χώρα», που να μπορεί να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης και αντικειμενικότητας, καθώς και να καθοδηγήσει τον πρόεδρο της χώρας, Χαμίντ Καρζάι, σε μια ομαλή πολιτική μετάβαση.
Ισως το σημαντικότερο, όμως, είναι μια ξεκάθαρη διαπραγμάτευση με όλες τις γειτονικές περιφερειακές δυνάμεις, και ειδικότερα με το Πακιστάν, με δομημένο και καθαρό τρόπο. Ο μακροπρόθεσμος στόχος για το Αφγανιστάν είναι η σταθερότητα, και αυτή σαφώς δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη δημιουργία συμπαγούς δικτύου διπλωματικών επαφών μεταξύ του Αφγανιστάν και των γειτόνων του.
Καθώς ο χρόνος περνάει, η εξωτερική πολιτική του ΝΑΤΟ παραμένει αδρανής, η ισχύς του μειώνεται, ενώ η επιρροή των Ταλιμπάν εξαπλώνεται.
Η αποχώρηση των στρατευμάτων το 2014 θα αποδειχθεί καταστροφική, εκτός και αν υπάρχει κάποιο «σενάριο» για το τέλος του παιχνιδιού. Και αυτό το σενάριο δεν μπορεί να είναι παρά διπλωματικές συνομιλίες μεταξύ των Δυτικών συμμάχων της Αμερικής, των διαφορετικών παρατάξεων εντός του Αφγανιστάν, και των υποστηρικτών τους στην ευρύτερη περιοχή.
* Ο αρθρογράφος είναι μέλος του βρετανικού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργός Εξωτερικών.
Του Ντειβιντ Μιλιμπαντ*
Οι κοσμοϊστορικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν συνταράξει τον κόσμο, θέτοντας νέες προκλήσεις και προτεραιότητες για τις δυνάμεις της Δύσης. Ωστόσο, επιτακτική είναι η ανάγκη να μην ξεχαστούν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα στο διπλωματικό πεδίο.
Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν κινδυνεύει να ξαναγίνει η «ξεχασμένη διαμάχη», οδηγώντας ξανά σε τραγικές συνέπειες όπως αυτές του 2002, παρά τις σχετικές αλλαγές στην πολιτική του ΝΑΤΟ.
Συνομιλίες με Ταλιμπάν
Η λύση για το πρόβλημα του Αφγανιστάν δεν είναι μια άτακτη φυγή από τη χώρα, αλλά ο διάλογος που θα οδηγήσει σε βιώσιμη πολιτική διευθέτηση. Οι συνομιλίες με τους Ταλιμπάν πρέπει να περιστραφούν γύρω από τα λογικά αιτήματά τους: την άρση των νυχτερινών επιδρομών, την απελευθέρωση ορισμένων φυλακισμένων και τη μετάβαση στη δημοκρατία.
Ο ΟΗΕ πρέπει σαφώς να παίξει καθοριστικό διπλωματικό ρόλο, εξουσιοδοτώντας μεσολαβητή «τρίτη ανεξάρτητη χώρα», που να μπορεί να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης και αντικειμενικότητας, καθώς και να καθοδηγήσει τον πρόεδρο της χώρας, Χαμίντ Καρζάι, σε μια ομαλή πολιτική μετάβαση.
Ισως το σημαντικότερο, όμως, είναι μια ξεκάθαρη διαπραγμάτευση με όλες τις γειτονικές περιφερειακές δυνάμεις, και ειδικότερα με το Πακιστάν, με δομημένο και καθαρό τρόπο. Ο μακροπρόθεσμος στόχος για το Αφγανιστάν είναι η σταθερότητα, και αυτή σαφώς δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη δημιουργία συμπαγούς δικτύου διπλωματικών επαφών μεταξύ του Αφγανιστάν και των γειτόνων του.
Καθώς ο χρόνος περνάει, η εξωτερική πολιτική του ΝΑΤΟ παραμένει αδρανής, η ισχύς του μειώνεται, ενώ η επιρροή των Ταλιμπάν εξαπλώνεται.
Η αποχώρηση των στρατευμάτων το 2014 θα αποδειχθεί καταστροφική, εκτός και αν υπάρχει κάποιο «σενάριο» για το τέλος του παιχνιδιού. Και αυτό το σενάριο δεν μπορεί να είναι παρά διπλωματικές συνομιλίες μεταξύ των Δυτικών συμμάχων της Αμερικής, των διαφορετικών παρατάξεων εντός του Αφγανιστάν, και των υποστηρικτών τους στην ευρύτερη περιοχή.
* Ο αρθρογράφος είναι μέλος του βρετανικού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργός Εξωτερικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου