«Δεν μπορώ να πείσω την κοινή γνώμη»

Μεϊμαράκης: «Η συνεισφορά ξεπερνά τις δυνατότητές μας»

http://www.tanea.gr

Την επόμενη χρονιά, στις 22 Ιανουαρίου του 2008, ο νέος αμερικανός πρεσβευτής Ντάνιελ Σπέκχαρντ τηλεφωνεί για πρώτη φορά στον νέο υπουργό Αμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος του εξέφρασε τη βούληση για συχνή επαφή. Βασικό θέμα συζήτησης αποτελεί το αμερικανικό αίτημα για νέα ελληνική συνδρομή στο Αφγανιστάν. Ο Σπέκχαρντ λέει στον Μεϊμαράκη ότι η αποστολή βρίσκεται σε σημείο καμπής και ότι το ρίσκο είναι πολύ υψηλό για το ΝΑΤΟ. Εκφράζει την εκτίμησή του για την ελληνική συνεισφορά αλλά ζητά περισσότερα και συγκεκριμένα, την παροχή ελικοπτέρων και ομάδων εκπαίδευσης. Ο Μεϊμάράκης αποκλείει την παροχή ελικοπτέρων στην ISAF, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα τα χρειάζεται για εσωτερικές αποστολές. Αφήνει όμως το παράθυρο ανοικτό, λέγοντας ότι η Ελλάδα θα αγόραζε νέα ελικόπτερα και ίσως τότε να μπορούσε να ανταποκριθεί στο αμερικανικό αίτημα.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 11 Μαρτίου του 2008, στη συνάντησή του με τον υπουργό Αμυνας, ο Σπέκχαρντ ασκεί νέα πίεση. Οπως προκύπτει από το εμπιστευτικό τηλεγράφημα, ο Αμερικανός επαναλαμβάνει το αίτημα για παροχή ελικοπτέρων αλλά ζητά επιπλέον ελληνική ομάδα ανοικοδόμησης στο Ντάι Κούντι - μιλά για «υψηλή προτεραιτότητα» -, ομάδα εκπαίδευσης, η οποία μάλιστα θα σταθμεύσει στο Τζαλαλαμπάντ, και άρση των περιορισμών για ανάπτυξη δυνάμεων στην Καμπούλ. Ο Μεϊμαράκης απαντά ότι και η Ελλάδα θέλει επιτυχία στο Αφγανιστάν, αλλά του εξηγεί ότι υπάρχουν δυσκολίες και η μεγαλύτερη είναι η κοινή γνώμη. «Η κοινή γνώμη δεν θέλει να καταλάβει γιατί η Ελλάδα πρέπει να βρίσκεται στο Αφγανιστάν» σημειώνει.

Στις 17 Ιουλίου του 2008, σε εμπιστευτικό του τηλεγράφημα ενόψει της άφιξης αμερικανού αξιωματούχου στην Αθήνα, ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ απεικονίζει το τοπίο που θα βρει ο Αμερικανός στην Αθήνα. «Ο υπουργός Αμυνας Μεϊμαράκης είναι κοντά στον Καραμανλή και υπολογίζει τις αποφάσεις με όρους πολιτικών συνεπειών. Συνεπώς, υπήρξε σκεπτικιστής στα αιτήματα για περαιτέρω συνδρομή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς αυτές οι αποστολές είναι αντιδημοφιλείς στην Ελλάδα», γράφει, ενώ περιγράφει τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ στρατηγό Δημήτρη Γράψα ως «πραγματιστή και σχετικά απολιτίκ ηγέτη. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν χρησιμοποιεί τον Τύπο για να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις. Η χαμηλών τόνων προσέγγισή του υπήρξε ωφέλιμη και πρέπει να τον ευχαριστήσετε ιδιαιτέρως». Προειδοποιεί ακόμη τον αξιωματούχο: «Πιθανόν να βρείτε τους Ελληνες ζεστούς και φιλόξενους, αλλά επίσης φανατικούς υποστηρικτές των συμφερόντων τους, ειδικά σε ζητήματα που άπτονται της εθνικής ταυτότητας και κυριαρχίας», σημειώνει.