Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη
Τύνιδα, 14 Ιανουαρίου του 2011. Ο δικτάτορας Μπεν Αλι παίρνει των ομματιών του και αναζητεί καταφύγιο μετά της μισητής συζύγου του στη Σαουδική Αραβία χαρίζοντας στην Αραβική Ανοιξη την πρώτη της νίκη. Εξι μήνες μετά, ο αέρας της ελευθερίας αναμειγνύεται στην Τυνησία με την εργασιακή ανασφάλεια (τα έσοδα από τον τουρισμό έχουν μειωθεί κατά 50%, η ανεργία μεταξύ των πτυχιούχων πανεπιστημίου αγγίζει το 30%) και η αισιοδοξία πως παρά τις δυσκολίες η χώρα «θα γίνει μια μέρα η Σιγκαπούρη της Μεσογείου» με τον φόβο ότι οι ισλαμιστές θα επιβάλουν μια άλλη μορφή ανελευθερίας (δεν είναι τυχαίο που ο Ρασίντ Γανούτσι, ο επικεφαλής του Ενάντα, του επί χρόνια απαγορευμένου ισλαμικού κινήματος που αναμένεται να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό στις εκλογές του Οκτωβρίου, διαβεβαιώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί πως δεν θέλει να απαγορεύσει ούτε το αλκοόλ ούτε τα μπικίνι στις παραλίες).
Στη γειτονική Αίγυπτο, τη χώρα που πήρε τη σκυτάλη της εξέγερσης, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν και χθες στην Πλατεία Ταχρίρ σε αυτό που ονόμασαν «Τελευταία προειδοποίηση» προς την προσωρινή στρατιωτική ηγεσία της χώρας να επιταχύνει τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, να αποδώσει δικαιοσύνη για τα 800 θύματα της Επανάστασης του Νείλου και να απομακρύνει οριστικά την παλιά φρουρά του καθεστώτος Μουμπάρακ. Η υπόσχεση που έδωσαν οι Αρχές να θέσουν εκτός υπηρεσίας 760 ανώτερους αξιωματούχους της αστυνομίας δεν στάθηκε ικανή να κατευνάσει την οργή των διαδηλωτών, οι οποίοι δίνουν σταθερά το «παρών» στην Πλατεία Ταχρίρ (και αρκετές ακόμα κεντρικές πλατείες αιγυπτιακών πόλεων) από την περασμένη Παρασκευή. «Η μισή επανάσταση δεν μετράει», διακήρυξε η εφημερίδα «Αλ Αχράμ Αλ Μασάι».
Ανάμεσα στα πανό της διαμαρτυρίας τις τελευταίες ημέρες στην Πλατεία Ταχρίρ, ο ανταποκριτής του Associated Press συνάντησε και έναν χάρτη της Αραβικής Ανοιξης με μαύρους σταυρούς σε όλες τις χώρες όπου έχουν σημειωθεί αντικυβερνητικές εξεγέρσεις και διαδηλώσεις μετά την πτώση του Μπεν Αλι και του Χόσνι Μουμπάρακ. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη σκέψη πως στη θέση των σταυρών θα μπορούσαν εύκολα να μπουν ερωτηματικά. Πράγματι, Λιβύη, Συρία και Υεμένη μοιάζει να έχουν περιέλθει σε τέλμα. Και η επικείμενη έλευση του Ραμαζανίου, τον Αύγουστο, έναν μήνα κατά τον οποίο παραδοσιακά οι ρυθμοί επιβραδύνονται, δεν προοιωνίζεται κάποια σημαντική πρόοδο προς τα εμπρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου