ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΗΤΑΝ!

Η οπτική μιας μάνας Κύπριου στρατευμένου

Αυτές τις στιγμές σημασία δεν έχουν τα λόγια των πολιτικών, τα συνηθισμένα μισόλογα των δημοσιογράφων και η μοιρολατρία που συσκοτίζει, θολώνει το μυαλό και εμποδίζει την κρίση.

Αυτές τις στιγμές σημασία έχουν οι σκέψεις και οι λέξεις των απλών ανθρώπων του μόχθου, που μοιράζονται τον πόνο της απώλειας και επιχειρούν να αναμετρηθούν με τις συνέπειες της τεράστιας καταστροφής.

Σε ένα από αυτούς λοιπόν θα δώσουμε το λόγο, στη Χρυστάλλα Χατζημητρίου, θέλοντας να μοιραστο0ύμε τον πόνο και την οργή που κατακλύζει τι είναι της.

«ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΗΤΑΝ!

ΤΟ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ το παιδί σου στην πύλη ενός στρατοπέδου ενώ την ίδια ώρα λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω περισυλλέγουν νεκρούς, σε καιρό ειρήνης, σου στερεί κάθε δικαίωμα να του πεις «μην ανησυχείς κι όλα θα πάνε καλά».

Σ' όλη τη διαδρομή από τη Λευκωσία στη Λάρνακα κι ενώ ακόμα μεταδίδονται συγκεχυμένες οι πληροφορίες, νιώθεις ένα απέραντο θυμό. Τον οποίο πνίγεις κι αυτόν για να μην κλονίσεις το αίσθημα περί ευθύνης που για χρόνια προσπάθησες να καλλιεργήσεις.

Ακούς για μαύρους Ιούληδες και για κατάρες εναντίον αυτού του τόπου και θέλεις να ουρλιάξεις. Οι μήνες δεν έχουν χρώμα. Κανείς δεν μας καταράστηκε. Μόνοι μας σαμποτάρουμε τους εαυτούς μας. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Ούτε οι Τούρκοι πια, ούτε ο ιμπεριαλισμός, ούτε άλλα φαντάσματα. Εμείς είμαστε.

Δεν μπορείς καν να πεις πως ήταν ένα τραγικό ατύχημα. Ήταν ένα φρικτό έγκλημα. Πόσο μυαλό, πόσες επιστημονικές γνώσεις χρειάζεται να διαθέτει κάποιος για να μη στοιβάσει 98 κοντέινερ γεμάτα εκρηκτικά, απροστάτευτα μέσα στον ήλιο, μέσα σε στρατιωτική βάση, δίπλα από τον μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό μιας χώρας, σε κατοικημένη περιοχή, δίπλα στη θάλασσα;

Πόσο ανεύθυνος μπορεί να είναι κάποιος για να παίρνει μηνύματα πως πρέπει να μετακινηθούν και να μην κάνει τίποτα;

Πόσα χρόνια πιστεύαμε πως μπορεί να μείνει εκτεθειμένο ένα τέτοιο φορτίο, το οποίο δεν μας ανήκε καν;

Τι είχαμε πρόθεση να το κάνουμε;

Ποιον από μηχανής θεό περιμέναμε πάλι να δράσει δίνοντας τη λύση;

Μιλούμε για 12 (μέχρι αυτή την ώρα) νεκρούς και ευγνωμονούμε τη μοίρα μας που δεν έγινε η έκρηξη λίγη ώρα μετά, όταν όλα θα ήταν σε κινητικότητα κι οι άνθρωποι στα πόστα τους.

Ο υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς παραιτήθηκαν. Δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς. Δώδεκα άνθρωποι όμως έχασαν τη ζωή τους. Όχι από ερασιτεχνισμούς. Από εγκληματικούς χειρισμούς. Από επικίνδυνη ανικανότητα.

Κι ας θυμηθούμε και πώς βρέθηκε το φορτίο στα μέρη μας, πώς το διαχειριστήκαμε και μέχρι πού φθάνουν οι ευθύνες.

Και σίγουρα αυτός που φταίει δεν είναι ο Ιούλιος».

http://www.philenews.com/el-gr/Apopsi-ston-F/5510/73879

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 diktiospartakos.blogspot.com