http://www.enet.gr
Εχοντας ήδη ανακαταλάβει τη στρατηγικής σημασίας πόλη Ζαουίγια, μόλις 30 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης, οι αντικαθεστωτικοί διακήρυξαν ότι «οι μάχες μπαίνουν στην τελική και αποφασιστική φάση τους», επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τη βεβαιότητα του αμερικανού υπουργού Αμυνας Λέον Πανέτα που λίγα εικοσιτετράωρα πριν είχε προεξοφλήσει από την Ουάσιγκτον ότι «οι μέρες του Καντάφι είναι μετρημένες».
Η αλήθεια είναι ότι τέτοια λόγια είχαν ακουστεί και άλλες φορές, αλλά οι μετρημένες μέρες αποδείχτηκαν αμέτρητες, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι απωθούσαν τις συνδυασμένες επιθέσεις ΝΑΤΟϊκών και αντικαθεστωτικών, σε μια διελκυστίνδα που αποδείκνυε και το διχασμό της λιβυκής κοινωνίας. Με δεδομένο το διεθνή αποκλεισμό του λιβυκού καθεστώτος και την επικοινωνιακή, στρατιωτική και οικονομική υπεροχή των αντιπάλων του λίβυου ηγέτη, όντως οι μέρες του καθεστώτος ήταν -και είναι- μετρημένες, και το μόνο που απομένει είναι το ακριβές μέτρημά τους. Οι τελευταίες προελάσεις των αντικαθεστωτικών φαίνεται ότι απαντούν και σ' αυτό, καθώς από διάφορες πλευρές δηλώνεται με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Καντάφι θα πέσει στα χέρια των αντιπάλων του μέσα στον Αύγουστο.
Υπέρ αυτού συνηγορούν και οι ενδείξεις ότι στο κανταφικό στρατόπεδο καταγράφονται νέες, υψηλού προφίλ, λιποταξίες, όπως εκείνη του υπουργού Εσωτερικών της Τρίπολης, ο οποίος διέφυγε μέσω Τυνησίας στην Αίγυπτο, δηλώνοντας στις τελωνειακές αρχές του Καΐρου ότι «κάνει τουρισμό». Παράλληλα μαίνεται ο επικοινωνιακός πόλεμος, με διαρροές ότι αντικαθεστωτικοί και Καντάφι συνομιλούν μυστικά για το σχέδιο παράδοσης της εξουσίας, πληροφορία που διαψεύδεται και από τις δύο πλευρές. Ο ίδιος ο συνταγματάρχης Καντάφι, αν και στριμωγμένος, εξακολουθεί να είναι αδιάλλακτος, σκληρός και αποφασισμένος να πολεμήσει τους «αποικιοκράτες και τους προδότες» μέχρι τέλους. Το τελευταίο ραδιοφωνικό διάγγελμά του ήταν εξαιρετικά επιθετικό, καλώντας τους Λίβυους «να κρατήσουν ζωντανή την επανάσταση του 1969 (σ.σ.: που οδήγησε εκείνον στην εξουσία και τους αμερικανούς επικυρίαρχους στη βιαστική έξοδο από τη χώρα), να πάρουν τα όπλα και να πολεμήσουν για κάθε σπιθαμή του εδάφους τους».
Δεν είναι μόνο ο Καντάφι, όμως, που προσπαθεί να κρατήσει τη συνοχή του στρατοπέδου του. Κάτι ανάλογο προσπαθούν και οι αντικαθεστωτικοί, καθώς πληθαίνουν οι ρήξεις στους κόλπους τους, όσο οι δυνάμεις τους προσεγγίζουν την εξουσία: στις αρχές της εβδομάδας, ο ηγέτης των αντικαθεστωτικών και πρόεδρος του... αυτοδημιούργητου Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ (πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Καντάφι) απέλυσε σύσσωμη τη σκιώδη κυβέρνηση, διατηρώντας στην -εικονική- πρωθυπουργία τον Μαχμούντ Τζιμπρίλ. Ηταν η αποκορύφωση των εσωτερικών συγκρούσεων που έχουν οξυνθεί έπειτα από τη δολοφονία του στρατιωτικού διοικητή των αντικαθεστωτικών Φατάχ Γιουνίς, στις 28 Ιουλίου. Μια δολοφονία που χρεώνεται σε διάφορους εκτελεστές, αλλά σε κανέναν με βεβαιότητα.
Ισχυρότερος αντίπαλος πόλος προς τον Τζαλίλ αναδεικνύεται ο ισλαμικός, του οποίου ηγείται ο Μοχάμεντ Μπουσίντρα, ένας... «μετριοπαθής» ισλαμιστής που όμως αθροίζει στις δυνάμεις του την Μουσουλμανική Αδελφότητα, την Ταξιαρχία Μαρτύρων 17ης Φεβρουαρίου και διάφορους ιμάμηδες με δαιδαλώδεις πολιτικές διαπλοκές. Ο Μπουσίντρα έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα ένα ισλαμικό Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει το σημερινό στην μετα-Καντάφι εποχή, προβλέποντας ότι την προεδρία της χώρας θα αναλάβει ο αδελφός του σεΐχης Αλ Σαλαμπί, που τώρα ζει στην Ντόχα.
Σε απάντηση ο Τζαλίλ δημοσιοποίησε κι εκείνος σχέδιο μετα-κανταφικού Συντάγματος, αποδεικνύοντας ότι μάχεται σκληρά να ελέγξει τις ετερόκλητες δυνάμεις που βρίσκονται υπό τη σημαία των αντικαθεστωτικών και, περιλαμβάνουν και μισθοφόρους, τυχοδιώκτες, φανατικούς ισλαμιστές, λιποτάκτες του κανταφικού καθεστώτος και ανθρώπους της CIA.
Με σχεδόν δεδομένη την επικείμενη κατάρρευση του κανταφικού καθεστώτος, οι μνηστήρες της εξουσίας συνωστίζονται στους προθαλάμους της, δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιαστές της καθεστωτικής αλλαγής.
Η πληροφοριακή σύγχυση που θολώνει τα τοπία των μαχών στην Λιβύη, αρχίζει να ξεκαθαρίζει, καθώς τα περισσότερα ειδησεογραφικά δίκτυα συμφωνούν ότι -έπειτα από μάχες έξι μηνών- οι ένοπλοι αντικαθεστωτικοί και οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις προελαύνουν προς την τελική νίκη τους.
Εχοντας ήδη ανακαταλάβει τη στρατηγικής σημασίας πόλη Ζαουίγια, μόλις 30 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης, οι αντικαθεστωτικοί διακήρυξαν ότι «οι μάχες μπαίνουν στην τελική και αποφασιστική φάση τους», επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τη βεβαιότητα του αμερικανού υπουργού Αμυνας Λέον Πανέτα που λίγα εικοσιτετράωρα πριν είχε προεξοφλήσει από την Ουάσιγκτον ότι «οι μέρες του Καντάφι είναι μετρημένες».
Η αλήθεια είναι ότι τέτοια λόγια είχαν ακουστεί και άλλες φορές, αλλά οι μετρημένες μέρες αποδείχτηκαν αμέτρητες, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι απωθούσαν τις συνδυασμένες επιθέσεις ΝΑΤΟϊκών και αντικαθεστωτικών, σε μια διελκυστίνδα που αποδείκνυε και το διχασμό της λιβυκής κοινωνίας. Με δεδομένο το διεθνή αποκλεισμό του λιβυκού καθεστώτος και την επικοινωνιακή, στρατιωτική και οικονομική υπεροχή των αντιπάλων του λίβυου ηγέτη, όντως οι μέρες του καθεστώτος ήταν -και είναι- μετρημένες, και το μόνο που απομένει είναι το ακριβές μέτρημά τους. Οι τελευταίες προελάσεις των αντικαθεστωτικών φαίνεται ότι απαντούν και σ' αυτό, καθώς από διάφορες πλευρές δηλώνεται με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Καντάφι θα πέσει στα χέρια των αντιπάλων του μέσα στον Αύγουστο.
Υπέρ αυτού συνηγορούν και οι ενδείξεις ότι στο κανταφικό στρατόπεδο καταγράφονται νέες, υψηλού προφίλ, λιποταξίες, όπως εκείνη του υπουργού Εσωτερικών της Τρίπολης, ο οποίος διέφυγε μέσω Τυνησίας στην Αίγυπτο, δηλώνοντας στις τελωνειακές αρχές του Καΐρου ότι «κάνει τουρισμό». Παράλληλα μαίνεται ο επικοινωνιακός πόλεμος, με διαρροές ότι αντικαθεστωτικοί και Καντάφι συνομιλούν μυστικά για το σχέδιο παράδοσης της εξουσίας, πληροφορία που διαψεύδεται και από τις δύο πλευρές. Ο ίδιος ο συνταγματάρχης Καντάφι, αν και στριμωγμένος, εξακολουθεί να είναι αδιάλλακτος, σκληρός και αποφασισμένος να πολεμήσει τους «αποικιοκράτες και τους προδότες» μέχρι τέλους. Το τελευταίο ραδιοφωνικό διάγγελμά του ήταν εξαιρετικά επιθετικό, καλώντας τους Λίβυους «να κρατήσουν ζωντανή την επανάσταση του 1969 (σ.σ.: που οδήγησε εκείνον στην εξουσία και τους αμερικανούς επικυρίαρχους στη βιαστική έξοδο από τη χώρα), να πάρουν τα όπλα και να πολεμήσουν για κάθε σπιθαμή του εδάφους τους».
Δεν είναι μόνο ο Καντάφι, όμως, που προσπαθεί να κρατήσει τη συνοχή του στρατοπέδου του. Κάτι ανάλογο προσπαθούν και οι αντικαθεστωτικοί, καθώς πληθαίνουν οι ρήξεις στους κόλπους τους, όσο οι δυνάμεις τους προσεγγίζουν την εξουσία: στις αρχές της εβδομάδας, ο ηγέτης των αντικαθεστωτικών και πρόεδρος του... αυτοδημιούργητου Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ (πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Καντάφι) απέλυσε σύσσωμη τη σκιώδη κυβέρνηση, διατηρώντας στην -εικονική- πρωθυπουργία τον Μαχμούντ Τζιμπρίλ. Ηταν η αποκορύφωση των εσωτερικών συγκρούσεων που έχουν οξυνθεί έπειτα από τη δολοφονία του στρατιωτικού διοικητή των αντικαθεστωτικών Φατάχ Γιουνίς, στις 28 Ιουλίου. Μια δολοφονία που χρεώνεται σε διάφορους εκτελεστές, αλλά σε κανέναν με βεβαιότητα.
Ισχυρότερος αντίπαλος πόλος προς τον Τζαλίλ αναδεικνύεται ο ισλαμικός, του οποίου ηγείται ο Μοχάμεντ Μπουσίντρα, ένας... «μετριοπαθής» ισλαμιστής που όμως αθροίζει στις δυνάμεις του την Μουσουλμανική Αδελφότητα, την Ταξιαρχία Μαρτύρων 17ης Φεβρουαρίου και διάφορους ιμάμηδες με δαιδαλώδεις πολιτικές διαπλοκές. Ο Μπουσίντρα έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα ένα ισλαμικό Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει το σημερινό στην μετα-Καντάφι εποχή, προβλέποντας ότι την προεδρία της χώρας θα αναλάβει ο αδελφός του σεΐχης Αλ Σαλαμπί, που τώρα ζει στην Ντόχα.
Σε απάντηση ο Τζαλίλ δημοσιοποίησε κι εκείνος σχέδιο μετα-κανταφικού Συντάγματος, αποδεικνύοντας ότι μάχεται σκληρά να ελέγξει τις ετερόκλητες δυνάμεις που βρίσκονται υπό τη σημαία των αντικαθεστωτικών και, περιλαμβάνουν και μισθοφόρους, τυχοδιώκτες, φανατικούς ισλαμιστές, λιποτάκτες του κανταφικού καθεστώτος και ανθρώπους της CIA.
Με σχεδόν δεδομένη την επικείμενη κατάρρευση του κανταφικού καθεστώτος, οι μνηστήρες της εξουσίας συνωστίζονται στους προθαλάμους της, δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιαστές της καθεστωτικής αλλαγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου