http://www.enet.gr
Την ώρα που ο ρεπουμπλικάνος δήμαρχος της Ν. Υόρκης έδωσε πάρκο για να κατασκηνώσουν οι αγανάκτισμένοι, ο δήμαρχος της Βοστόνης διέταξε τη βίαιη διάλυσή τους. Εχει επεκταθεί όχι απλώς σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια -σε περισσότερες από 800 μεγάλες και μικρές πόλεις, σύμφωνα με το περιοδικό «The Nation» - αλλά απλώνει τα πλοκάμια του κι εκτός συνόρων. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη χθεσινή παγκόσμια ημέρα των αγανακτισμένων, (στην οποία συμμετείχε και η Αθήνα) προσφέρει στο «99%» πολλών άλλων χωρών νέα ώθηση για να διαμαρτυρηθεί, ενώ δίνει σάρκα και οστά στο αντικείμενο του θυμού του: «Είναι η οικονομία, βλάκα», έλεγε πολλά χρόνια πριν ο Μπιλ Κλίντον. Σήμερα, συνταξιούχος πρόεδρος πια, καλεί τους αμερικανούς αγανακτισμένους να συγκεκριμενοποιήσουν τα αιτήματά τους εστιάζοντας στην οικονομία. Αυτό ακριβώς κάνουν.
Στις ΗΠΑ, η διαμαρτυρία δεν ξεκίνησε τυχαία έξω από τη Γουόλ Στριτ. Στο Λονδίνο, οι βρετανοί αγανακτισμένοι επέλεξαν το περίφημο Σίτι, εκεί όπου βρίσκεται το χρηματιστήριο (London Stock Exchange) ως τόπο συγκέντρωσης για τη χθεσινή διαδήλωση και καλούν μέσω Διαδικτύου τους νέους της χώρας να σπάσουν τη γενικευμένη απάθεια. Στο Δουβλίνο, δεκάδες αγανακτισμένοι δίνουν καθημερινό ραντεβού έξω από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας. «Να θυμάστε ότι μέσα σε εκείνο το κτίριο έχει εγκατασταθεί ένας υπάλληλος πλήρους απασχόλησης από το ΔΝΤ, ο οποίος, χωρίς να τον έχει εκλέξει κανείς στην Ιρλανδία, υπαγορεύει την οικονομική πολιτική της χώρας μας. Γι' αυτό βρισκόμαστε εδώ» λέει στον ρεπόρτερ του βρετανικού «Guardian» ο Κρεγκ, ένας από τους διαδηλωτές.
Πίσω στις ΗΠΑ, οι επίδοξοι καταληψίες της Γουόλ Στριτ όση συμπαράσταση κερδίζουν, άλλη τόσο αντίδραση προκαλούν. Στην απόφαση του δημάρχου Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ να επιτρέψει στους διαδηλωτές να κατασκηνώσουν για όσο διάστημα θέλουν στο πάρκο Ζουκότι σεβόμενος, όπως λέει, την ελευθερία της έκφρασης, ο Δημοκρατικός δήμαρχος της Βοστόνης Τόμας Μενίνο διέταξε τη βίαιη διάλυση και τη σύλληψη εκατοντάδων με το επιχείρημα ότι «η πολιτική ανυπακοή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή».
Σύμφωνα με γκάλοπ του Reuters, μόνο το 38% των ερωτηθέντων έχει θετική γνώμη για το κίνημα «καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ». Το 24% τοποθετείται κατά, ενώ το 35% δηλώνει αναποφάσιστο. Οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών φαίνεται πως βλέπουν, σε γενικές γραμμές, με συμπάθεια το κίνημα, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικανούς, ψηφοφόρους και πολιτικούς, που αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές ως ταραξίες. «Είναι επικίνδυνος αυτός ο ταξικός πόλεμος» δήλωσε, για παράδειγμα, ο υποψήφιος για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα Μιτ Ρόμνι. «Εχει δίκιο ο Μιτ Ρόμνι. Μπορεί να είναι επικίνδυνο το κίνημα, αλλά για τις δικές του πιθανότητες να εκλεγεί» γράφει ο δημοσιογράφος Τζόναθαν Αλτερ στην ιστοσελίδα www.bloobmerg.com.
Η περιρρέουσα πολιτική και οικονομική ατμόσφαιρα, πάντως, δείχνει να ευνοεί την εξάπλωση του κινήματος της διαμαρτυρίας. Τη στιγμή που η ανεργία δεν λέει να πέσει κάτω από το 9,2%, η Γερουσία απέρριψε με τις ψήφους των Ρεπουμπλικανών και μερικών Δημοκρατικών το πακέτο των 447 δισ. δολαρίων που είχε προτείνει ο Μπαράκ Ομπάμα για την ενίσχυση του τομέα της εργασίας. Παράλληλα, σύμφωνα με έκθεση της οικονομικής υπηρεσίας του Κογκρέσου, περίπου το ένα τέταρτο των εκατομμυριούχων έχει χαμηλότερη παρακράτηση φόρου εισοδήματος από πολλά μεσαία εισοδήματα!
Πολλοί αναλυτές σχολιάζουν ότι όλα αυτά θα στραφούν υπέρ του Ομπάμα, ο οποίος θέλει να αυξήσει τη φορολογία στα πλούσια εισοδήματα και να τονώσει την αγορά εργασίας. Παράλληλα, διερωτώνται αν το κίνημα κατά της Γουόλ Στριτ θα ωφελήσει προεκλογικά το Δημοκρατικό Κόμμα και αν θα κινητοποιήσει την προοδευτική βάση του. Αλλοι, πάλι, αγαπούν αυτό το κίνημα έτσι όπως ακριβώς είναι. «Λατρεύω αυτές τις διαδηλώσεις επειδή είναι αυθόρμητες, χωρίς ηγεσία ούτε συγκεκριμένο στόχο. Μου αρέσει που οι διαδηλωτές δεν διατυπώνουν συγκεκριμένα αιτήματα πέρα από μια ισχυρή έκκληση για οικονομική δικαιοσύνη» γράφει ο Γιουτζίν Ρόμπινσον στην «Washington Post», για να συνεχίσει: «Πάνω απ' όλα, μου αρέσει που οι διαδηλώσεις προκύπτουν την κατάλληλη στιγμή και βάλλουν κατά του καταλληλότερου στόχου. Ισως αυτή να είναι η αρχή για κάτι μεγάλο και σπουδαίο».
*«Η γενιά μου δεν έχει όνειρα ούτε μέλλον» λέει η 24χρονη Αντζι, ζωγράφος. «Δεν θα μπορούμε να απολαύσουμε τη σύνταξή μας» φοβάται η 50χρονη Τάμι, άνεργη. Αν δεν ήταν τα ονόματα, άνετα θα μπορούσαν τα παραπάνω να τα λένε όχι οι διαδηλωτές της Νέας Υόρκης, αλλά οι αγανακτισμένοι των Αθηνών. Αλλά οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Σύμφωνα με έρευνα του Κογκρέσου, ορισμένα νοικοκυριά με ετήσια έσοδα πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια, έχουν παρακράτηση φόρου εισοδήματος 24%. Ταυτόχρονα, πολλές οικογένειες με ετήσιο εισόδημα μικρότερο από 100.000 δολάρια φορολογούνται με 26,5%! Συνολικά, 94.5000 εκατομμυριούχοι πληρώνουν μικρότερο μερίδιο του εισοδήματός τους από ό,τι 10 εκατομμύρια νοικοκυριά με μεσαία εισοδήματα! Τώρα, ποιο πρέπει να είναι το σύνθημα; «Αγανακτισμένοι ή (κερατιάτικα) φορολογούμενοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
Την ώρα που οι «καταληψίες της Wall Street» κερδίζουν συμπαράσταση, άλλη τόση αντίδραση προκαλούν σε συντηρητικούς πολίτες και πολιτικούς, ενώ εντείνεται και η καταστολή από την εξουσία «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ»! «Καταλάβετε το Χρηματιστήριο του Λονδίνου»! «Καταλάβετε το Χρηματιστήριο του Δουβλίνου»! Το κίνημα κατά της Γουόλ Στριτ αποδεικνύεται μεταδοτικό.
Την ώρα που ο ρεπουμπλικάνος δήμαρχος της Ν. Υόρκης έδωσε πάρκο για να κατασκηνώσουν οι αγανάκτισμένοι, ο δήμαρχος της Βοστόνης διέταξε τη βίαιη διάλυσή τους. Εχει επεκταθεί όχι απλώς σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια -σε περισσότερες από 800 μεγάλες και μικρές πόλεις, σύμφωνα με το περιοδικό «The Nation» - αλλά απλώνει τα πλοκάμια του κι εκτός συνόρων. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη χθεσινή παγκόσμια ημέρα των αγανακτισμένων, (στην οποία συμμετείχε και η Αθήνα) προσφέρει στο «99%» πολλών άλλων χωρών νέα ώθηση για να διαμαρτυρηθεί, ενώ δίνει σάρκα και οστά στο αντικείμενο του θυμού του: «Είναι η οικονομία, βλάκα», έλεγε πολλά χρόνια πριν ο Μπιλ Κλίντον. Σήμερα, συνταξιούχος πρόεδρος πια, καλεί τους αμερικανούς αγανακτισμένους να συγκεκριμενοποιήσουν τα αιτήματά τους εστιάζοντας στην οικονομία. Αυτό ακριβώς κάνουν.
Στις ΗΠΑ, η διαμαρτυρία δεν ξεκίνησε τυχαία έξω από τη Γουόλ Στριτ. Στο Λονδίνο, οι βρετανοί αγανακτισμένοι επέλεξαν το περίφημο Σίτι, εκεί όπου βρίσκεται το χρηματιστήριο (London Stock Exchange) ως τόπο συγκέντρωσης για τη χθεσινή διαδήλωση και καλούν μέσω Διαδικτύου τους νέους της χώρας να σπάσουν τη γενικευμένη απάθεια. Στο Δουβλίνο, δεκάδες αγανακτισμένοι δίνουν καθημερινό ραντεβού έξω από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας. «Να θυμάστε ότι μέσα σε εκείνο το κτίριο έχει εγκατασταθεί ένας υπάλληλος πλήρους απασχόλησης από το ΔΝΤ, ο οποίος, χωρίς να τον έχει εκλέξει κανείς στην Ιρλανδία, υπαγορεύει την οικονομική πολιτική της χώρας μας. Γι' αυτό βρισκόμαστε εδώ» λέει στον ρεπόρτερ του βρετανικού «Guardian» ο Κρεγκ, ένας από τους διαδηλωτές.
Πίσω στις ΗΠΑ, οι επίδοξοι καταληψίες της Γουόλ Στριτ όση συμπαράσταση κερδίζουν, άλλη τόσο αντίδραση προκαλούν. Στην απόφαση του δημάρχου Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ να επιτρέψει στους διαδηλωτές να κατασκηνώσουν για όσο διάστημα θέλουν στο πάρκο Ζουκότι σεβόμενος, όπως λέει, την ελευθερία της έκφρασης, ο Δημοκρατικός δήμαρχος της Βοστόνης Τόμας Μενίνο διέταξε τη βίαιη διάλυση και τη σύλληψη εκατοντάδων με το επιχείρημα ότι «η πολιτική ανυπακοή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή».
Σύμφωνα με γκάλοπ του Reuters, μόνο το 38% των ερωτηθέντων έχει θετική γνώμη για το κίνημα «καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ». Το 24% τοποθετείται κατά, ενώ το 35% δηλώνει αναποφάσιστο. Οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών φαίνεται πως βλέπουν, σε γενικές γραμμές, με συμπάθεια το κίνημα, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικανούς, ψηφοφόρους και πολιτικούς, που αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές ως ταραξίες. «Είναι επικίνδυνος αυτός ο ταξικός πόλεμος» δήλωσε, για παράδειγμα, ο υποψήφιος για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα Μιτ Ρόμνι. «Εχει δίκιο ο Μιτ Ρόμνι. Μπορεί να είναι επικίνδυνο το κίνημα, αλλά για τις δικές του πιθανότητες να εκλεγεί» γράφει ο δημοσιογράφος Τζόναθαν Αλτερ στην ιστοσελίδα www.bloobmerg.com.
Η περιρρέουσα πολιτική και οικονομική ατμόσφαιρα, πάντως, δείχνει να ευνοεί την εξάπλωση του κινήματος της διαμαρτυρίας. Τη στιγμή που η ανεργία δεν λέει να πέσει κάτω από το 9,2%, η Γερουσία απέρριψε με τις ψήφους των Ρεπουμπλικανών και μερικών Δημοκρατικών το πακέτο των 447 δισ. δολαρίων που είχε προτείνει ο Μπαράκ Ομπάμα για την ενίσχυση του τομέα της εργασίας. Παράλληλα, σύμφωνα με έκθεση της οικονομικής υπηρεσίας του Κογκρέσου, περίπου το ένα τέταρτο των εκατομμυριούχων έχει χαμηλότερη παρακράτηση φόρου εισοδήματος από πολλά μεσαία εισοδήματα!
Πολλοί αναλυτές σχολιάζουν ότι όλα αυτά θα στραφούν υπέρ του Ομπάμα, ο οποίος θέλει να αυξήσει τη φορολογία στα πλούσια εισοδήματα και να τονώσει την αγορά εργασίας. Παράλληλα, διερωτώνται αν το κίνημα κατά της Γουόλ Στριτ θα ωφελήσει προεκλογικά το Δημοκρατικό Κόμμα και αν θα κινητοποιήσει την προοδευτική βάση του. Αλλοι, πάλι, αγαπούν αυτό το κίνημα έτσι όπως ακριβώς είναι. «Λατρεύω αυτές τις διαδηλώσεις επειδή είναι αυθόρμητες, χωρίς ηγεσία ούτε συγκεκριμένο στόχο. Μου αρέσει που οι διαδηλωτές δεν διατυπώνουν συγκεκριμένα αιτήματα πέρα από μια ισχυρή έκκληση για οικονομική δικαιοσύνη» γράφει ο Γιουτζίν Ρόμπινσον στην «Washington Post», για να συνεχίσει: «Πάνω απ' όλα, μου αρέσει που οι διαδηλώσεις προκύπτουν την κατάλληλη στιγμή και βάλλουν κατά του καταλληλότερου στόχου. Ισως αυτή να είναι η αρχή για κάτι μεγάλο και σπουδαίο».
*«Η γενιά μου δεν έχει όνειρα ούτε μέλλον» λέει η 24χρονη Αντζι, ζωγράφος. «Δεν θα μπορούμε να απολαύσουμε τη σύνταξή μας» φοβάται η 50χρονη Τάμι, άνεργη. Αν δεν ήταν τα ονόματα, άνετα θα μπορούσαν τα παραπάνω να τα λένε όχι οι διαδηλωτές της Νέας Υόρκης, αλλά οι αγανακτισμένοι των Αθηνών. Αλλά οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Σύμφωνα με έρευνα του Κογκρέσου, ορισμένα νοικοκυριά με ετήσια έσοδα πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια, έχουν παρακράτηση φόρου εισοδήματος 24%. Ταυτόχρονα, πολλές οικογένειες με ετήσιο εισόδημα μικρότερο από 100.000 δολάρια φορολογούνται με 26,5%! Συνολικά, 94.5000 εκατομμυριούχοι πληρώνουν μικρότερο μερίδιο του εισοδήματός τους από ό,τι 10 εκατομμύρια νοικοκυριά με μεσαία εισοδήματα! Τώρα, ποιο πρέπει να είναι το σύνθημα; «Αγανακτισμένοι ή (κερατιάτικα) φορολογούμενοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου