http://www.tanea.gr
Στις 26, 27 και 28 Οκτωβρίου 1940, η κακοκαιρία ήταν τρομερή στο χιονισμένο μέτωπο της Ηπείρου και της Πίνδου. «Οι δρόμοι, τόσο μπροστά μας όσο και στα μετόπισθεν, ήταν αδιάβατοι από τις καταιγίδες» γράφει ο Πράσκα, «και η ορμή των νερών που γίνονταν χείμαρροι έκανε πολύ επικίνδυνη τη διέλευση η οποία ήταν ήδη δύσκολη αφού είχαν καταστραφεί και οι γέφυρες. Σε αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατο να φτάσουμε εγκαίρως στα προκεχωρημένα φυλάκιά μας στην πρώτη γραμμή».
Οι ιταλικές δυνάμεις που κινητοποιήθηκαν στο πολεμικό μέτωπο έφταναν την 28η Οκτωβρίου τους 100.000 άντρες μοιρασμένους σε 400 λόχους και 8 μεραρχίες. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε μεταδώσει στη Ρώμη ο στρατιωτικός επιτετραμμένος της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα συνταγματάρχης Μοντίνι, είχε καλέσει στα άρματα περί τους 350.000 άντρες. Ο συγκεκριμένος όγκος δυνάμεων του εχθρού ήταν ένα σημαντικό δεδομένο για τον Πράσκα, αλλά ήταν παραφουσκωμένος, όπως αποκαλύπτει στο βιβλίο του. Οι Ελληνες δεν ήσαν περισσότεροι από 40.000 σε ολόκληρο το μήκος του μετώπου, γράφει ο Πράσκα έχοντας διασταυρώσει τα στοιχεία αυτά και από ελληνικές πηγές. Οι πληροφορίες που τού έδωσαν από το κέντρο για τις ελληνικές δυνάμεις ήταν με άλλα λόγια παραπλανητικές «για προφανείς λόγους»! Οπως τονίζει ο Πράσκα «δημιουργήθηκε ένας μύθος ότι εμείς μπλεχτήκαμε με επιπολαιότητα σε μια μάχη που θα είχε αβέβαια αποτελέσματα εφόσον είχαμε υποτίθεται να αντιμετωπίσουμε στρατεύματα με μεγάλη αριθμητική υπεροχή. Κι όμως οι ιταλικές δυνάμεις στις 28 Οκτωβρίου 1940 ήσαν διπλάσιες απ' όσες είχαν παρατάξει οι Ελληνες!».
Στις αρχές Νοεμβρίου ωστόσο οι πολιτικοί και στρατιωτικοί κύκλοι στη Ρώμη βρίσκονταν σε κατάσταση συναγερμού, όχι από την ανησυχητική εξέλιξη του πολέμου αλλά, όπως γράφει ο Πράσκα, από τον φόβο ότι θα τους αποδοθούν ευθύνες για την ελλιπή προετοιμασία των ενισχύσεων και για την αναποτελεσματική και κακά προσανατολισμένη παρέμβαση της Αεροπορίας. Το παράδοξο είναι, σημειώνει, πως το Γενικό Επιτελείο Στρατού αντί να επισπεύσει την αποστολή βοήθειας προκειμένου να διασφαλιστεί η ιταλική υπεροχή που υπήρχε στο μέτωπο, «επιβράδυνε στο έπακρο και ανέστειλε την αποστολή ενισχύσεων στην Αλβανία . (...) Ο Οκτώβριος ήταν εκείνος ακριβώς ο μήνας που έφτασε ο μικρότερος αριθμός ατμακάτων στην Αλβανία. Τον Οκτώβριο 46, τον Νοέμβριο 262, τον Δεκέμβριο 301, τον Ιανουάριο 396, τον Φεβρουάριο 324, τον Μάρτιο 481, τον Απρίλιο 364. Αρα, όταν υπήρξε η βούληση, υπήρξε και η δυνατότητα να πολλαπλασιαστεί επί δέκα η ικανότητα μεταφοράς ανθρώπινου δυναμικού, εφοδίων όσο και η δύναμη πυρός».
Η τύχη του Πράσκα είχε κριθεί σε λίγες μέρες. Θα γινόταν ο αποδιοπομπαίος τράγος της αποτυχημένης ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα, η οποία έμελλε να αποκρούσει και την «εαρινή επίθεση» των Ιταλών. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ακόμα και με τον Μουσολίνι στο πεδίο της μάχης ώς τις 21 Μαρτίου του 1941, το φασιστικό καθεστώς δεν θα καταφέρει να κρατήσει το κύρος του, οπότε τη διαχείριση των μετώπων θα αναλάβει η Γερμανία, και στις 5 Απριλίου οι γερμανικές φάλαγγες θα εισβάλουν στα Βαλκάνια. Στις 31 Μαΐου 1941 το τελευταίο κομμάτι ελληνικού εδάφους, η Κρήτη, θα πέσει κι αυτή στα χέρια των Γερμανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου