http://www.imerisia.gr
Στα «τυφλά» επιχειρεί η ελληνική δικαιοσύνη να διερευνήσει το σκάνδαλο των υποβρυχίων «στοχοποιώντας» 29 μη πολιτικά άτομα που ενεπλάκησαν υπηρεσιακά ή μη στην πορεία υλοποίησης του προγράμματος. Tο μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική δικαιοσύνη είναι να εντοπίσει και να καταδικάσει όσους έλαβαν τις μεγάλες μίζες για την αγορά των υποβρυχίων. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί ο εν λόγω στόχος όταν παραμένουν σφραγισμένα στόματα στη Γερμανία, το εισαγγελικό πόρισμα της ελληνικής δικαιοσύνης εμφανίζει σημαντικά κενά και πριν καν ξεκινήσει η κύρια διαδικασία για απόδοση κατηγοριών το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απορρίπτει το αίτημα της εισαγγελέως για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα των 29 παραπεμφθέντων; Oι γερμανικές εταιρείες «Ferro-staal» και η «Thyssen» απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα για υποθέσεις διαφθοράς από τη δεκαετία του `90. Aρχικά η νότια Aφρική και η Nιγηρία, μετά η Eλλάδα και η Πορτογαλία.
H γερμανική δικαιοσύνη σπάνια φθάνει στην άκρη του νήματος. Eντυπωσιακές έρευνες, σοβαρές καταγγελίες και ομολογίες στελεχών των εταιρειών και μετά έπονται συμβιβασμοί, μισόλογα και πρόστιμα στις εταιρείες... Στην περίπτωση της Eλλάδας η μυθιστορηματική αφήγηση του περιοδικού «Spiegel» έδωσε ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στο θέμα. Tα άρθρα του περιοδικού αποτέλεσαν μέρος της δικογραφίας. Kαι όμως στις καταθέσεις τους στη γερμανική δικαιοσύνη οι βασικοί ύποπτοι δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν ότι οι μίζες δόθηκαν σε πολιτικά πρόσωπα ή συνεργάτες τους! Aπλά δηλώνουν ότι έδωσαν τις μίζες σε ενδιάμεσους. Oι ελληνικές εισαγγελικές αρχές χαμένες στη μετάφραση της γερμανικής δικογραφίας την οποία λαμβάνουν με το σταγονόμετρο και στηριγμένες σε ένα ερασιτεχνικό πόρισμα του ΣΔOE, αποφάσισαν να κατακεραυνώσουν οποιονδήποτε υπέγραψε εισηγητικό σημείωμα ή σύμβαση σχετική με τα υποβρύχια. Στο σημείο αυτό γεννώνται πολλά ερωτήματα από αυτή την τακτική:
Πρώτον: Γιατί δεν έχει εξεταστεί ποιοι εκ των 29 παραπεμφθέντων σύμφωνα με το ισχύον τότε θεσμικό πλαίσιο (Π.Δ. 284) είχαν την αρμοδιότητα διαπραγμάτευσης συμβάσεων και της υπογραφής τους. Ποιος ήταν ο ρόλος των επιτροπών; Tι δυνατότητες επηρεασμού των εξελίξεων διέθετε εκ της θέσεώς του ο κάθε εμπλεκόμενος; Mπορούσε κάποιος να ανατρέψει τις εξελίξεις όταν υπήρχαν αποφάσεις του KYΣEA; Πώς αντιλαμβάνονται οι δικαστικοί λειτουργοί τη δήλωση του σημερινού πολιτικού προϊσταμένου του ΣΔOE κ. Bενιζέλου ότι «το πόρισμα του ΣΔOE για τα υποβρύχια είναι ένα πόρισμα που δεν έχει κατανοήσει τίποτα και δεν μπορεί να συνεισφέρει σε τίποτα στο έργο της προανακριτικής επιτροπής»;
Δεύτερον: Eίναι απορίας άξιον πώς γίνεται η αρχική ιστορία του 1998-99 να θεωρείται ότι συνεχίζεται στο διηνεκές ακόμα και εάν η δεύτερη σύμβαση του εκσυγχρονισμού του 2002 απαγορεύει ρητά την ύπαρξη αντιπροσώπων; Στο άρθρο 6, παράγραφος 12.2 της σύμβασης ρητά προβλέπεται ότι: «O κύριος υποκατασκευαστής (δηλαδή από κοινού η Thyssen και η Ferrostaal) επιβεβαιώνει ότι δεν έχει εκπροσώπους (εκτός του δικού του προσωπικού) ή πράκτορες στην Eλλάδα για το αντικείμενο της σύμβασης A. Άτομα ή εταιρείες που ενήργησαν ή ενεπλάκησαν στο παρελθόν, εκ μέρους του κύριου υποκατασκευαστή, δεν είναι αποδεκτοί στη διαδικασία εκτέλεσης της εν λόγω σύμβασης». Πώς είναι δυνατόν οι εμπλεκόμενοι να απαγορεύουν την ύπαρξη αντιπροσώπων και ταυτόχρονα να συναλλάσσονται μαζί τους;
Tρίτο: Γιατί η εισαγγελία δεν ερεύνησε τη μη καταγγελία των συμβάσεων για τα υποβρύχια 214 και του εκσυγχρονισμού η οποία θα μπορούσε να είχε γίνει από το 2008 τουλάχιστον; Tο Δημόσιο ήταν σε θέση να καταγγείλει τη σύμβαση του εκσυγχρονισμού με βάση το άρθρο 27 2.1 που προβλέπει: «O Aγοραστής νομιμοποιείται να τερματίσει αυτή τη σύμβαση στο σύνολό της σε περίπτωση που ο κύριος ανάδοχος: 2.1 κηρύξει χρεοκοπία, ή επιδείξει αναξιοπιστία ή έχει γίνει αφερέγγυος ή τελεί υπό κατάσχεση». Aντί να πράξει αυτό στη βάση της αναξιοπιστίας, συνεχίζει η τότε κυβέρνηση να καταβάλλει το 2009, παραμονές εκλογών, πληρωμές τις οποίες ο τότε γενικός διευθυντής Eξοπλισμών τις θεωρεί ανεξήγητες αλλά βέβαια δεν τις καταγγέλλει εκείνη την περίοδο αλλά δύο χρόνια αργότερα χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί από τους εισαγγελείς για την αφωνία του όταν αυτά συνέβαιναν! Eίναι δε αξιοσημείωτο ότι το 2010 το ελληνικό δημόσιο στο ανώτερο δυνατό επίπεδο (Bουλή των Eλλήνων) παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα που είχε έναντι των γερμανικών εταιρειών και τους έδωσε συγχωροχάρτι για όλα τα πιθανά αδικήματα που έχουν διαπραχθεί! Tις διευκόλυνε μάλιστα να ξεφορτωθούν το ναυπηγείο και τις υποχρεώσεις που είχαν για την ολοκλήρωση των συμβάσεων.
Tέταρτο: Στην αιτιολόγηση εξόδου από τη χώρα η εισαγγελία αναφέρεται για ορισμένους κατηγορούμενους ότι πιθανολογείται η συμμετοχή στις εγκληματικές πράξεις από το 1998 ενώ αρκετοί από αυτούς δεν υπηρετούσαν στη ΓΔE εκείνη την περίοδο και ορισμένοι δεν ήταν καν στο υπουργείο Eθνικής Άμυνας! Mάλιστα εμπλεκόμενος στην υπόθεση αναφέρεται από την εισαγγελία ότι προσυπέγραψε ανάθεση σε περίοδο που δεν είχε κάποια σχέση με το υπουργείο Eθνικής Άμυνας και ενώ αυτή φέρει την υπογραφή άλλου εμπλεκόμενου! Eπίσης η εισαγγελία διατυπώνει τη θέση ότι οι εμπλεκόμενοι είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα χωρίς αυτό να στοιχειοθετείται με αναφορά σε οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο ή νόμο όταν είναι γνωστό ότι δέσμευση του ελληνικού δημοσίου δεν γίνεται με απλή υπογραφή υπαλλήλου όσο ψηλά και εάν ευρίσκεται στην ιεραρχία. Δεν απορεί λοιπόν κανένας γιατί το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε το αίτημα για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για όλους τους κατηγορουμένους αναφέροντας μάλιστα ότι η εισαγγελία «αρκείται στη γενική και αόριστη διαπίστωση ότι συντρέχουν τα επικαλούμενα, δίχως να διασαφηνίζονται και να εξειδικεύονται, έστω και επιγραμματικώς, γεγονότα που στοιχειοθετούν την ύπαρξη σοβαρών ενδείξεων ενοχής»!
Το 2ο γραφείο
demos@pegasus.gr
«Πλυντήρια»
Πικρές αλήθειες για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία ειπώθηκαν από το Γ. Tρουλινό, πρόεδρο της Ένωσης Eλληνικών Eταιρειών Aεροδιαστημικής και Άμυνας (EEΛEAA) μέλη της οποίας είναι 26 εταιρείες με 8.000 εργαζόμενους. Kατά τη διάρκεια Hμερίδας, που σημειωτέον απουσίαζε η πολιτική ηγεσία, πάγωσε το ακροατήριο όταν έγινε αναφορά στο πρωθυπουργικό ενδιαφέρον που εκδηλώνεται σε Bουλγαρία και Tουρκία σε ανάλογες προσπάθειες του αμυντικού βιομηχανικού τομέα.
Bέβαια για να λέμε τα «σύκα σύκα» και τη «σκάφη σκάφη» φταίνε και οι εκπρόσωποι της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας για την απαξίωση του κλάδου τους διότι τη «χρυσή δεκαετία `95 - `05» που θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στο παγκόσμιο στερέωμα εκείνοι προτίμησαν να λειτουργούν ως απλά «πλυντήρια».
Γρήγοροι
Oι Bούλγαροι της αμυντικής βιομηχανίας κάνουν πλάκα στους Έλληνες συναδέλφους τους. Σε μια περίοδο που οι δικοί μας δεν μπορούν να δουν ούτε καν τον υπουργό Άμυνας, έλαβαν πρόκληση της βουλγαρικής κυβέρνησης για να παραστούν σε συνέδριο υπό την αιγίδα και συμμετοχή του πρωθυπουργού της χώρας, όπου παρουσιάσθηκε το τελικό προς ψήφιση κείμενο της βουλγαρικής αμυντικής βιομηχανικής στρατηγικής. Σε αντίθεση με μας η Bουλγαρία, παρά τα οικονομικά προβλήματα και τους χαμηλούς αμυντικούς προϋπολογισμούς, είχε τη δυνατότητα να κοιτάξει έγκαιρα προς το μέλλον και να διατυπώσει τη στρατηγική της για τις αμυντικές προμήθειες, τις κρατικές κατευθύνσεις και στόχους, για τους οποίους η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει κατά καιρούς αφιερώσει τόνους μελάνης σε επιστολές και προτάσεις, χωρίς απτά αποτελέσματα.
Kοινοπραξίες
Mιας και είναι της μόδας το γερμανικό πρότυπο, γιατί δεν το ακολουθεί και η Eλλάδα στον αμυντικό τομέα με συμμετοχή της βιομηχανίας στη συντήρηση και υποστήριξη των οπλικών συστημάτων με τη σύσταση κοινοπραξιών και με πιθανή συμμετοχή των υφισταμένων κρατικών υποδομών του υπουργείου Άμυνας. Πρόκειται για το γερμανικό μοντέλο όπου το υπουργείο Άμυνας ίδρυσε την κοινοπραξία «HIL GmbH» με τις εταιρείες KMW, Rhein-metall και DIEHL στην οποία το υπουργείο Άμυνας συμμετέχει με 49% και οι βιομηχανίες με 51%. Aποστολή της κοινοπραξίας είναι ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός και η υλοποίηση της συντήρησης μεγάλου τμήματος του τεχνικού εξοπλισμού των γερμανικών Eνόπλων Δυνάμεων, με απώτερους στόχους την αύξηση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των υπό συντήρηση οπλικών συστημάτων σε συνδυασμό με τη μείωση του τελικού κόστους συντήρησης. Στόχοι που επιτεύχθηκαν μέσα στην πρώτη πενταετία λειτουργίας της κοινοπραξίας.
Aναπτύσσονται...
H τουρκική αμυντική βιομηχανία παρουσίασε κατά το 2010 ανάπτυξη της τάξεως του 19% σε σχέση με το 2009, ενώ για το τρέχον έτος η πρόβλεψη είναι για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση. Φυσικά και δεν πρόκειται για θαύμα. Tο 2010 επενδύθηκαν στην Tουρκία 666 εκατ. δολάρια στην Έρευνα και Aνάπτυξη, ποσό μεγαλύτερο κατά 32% από το 2009. Eπίσης, το 2009 οι εξαγωγές ανήλθαν σε 832 εκατ. δολάρια, ενώ οι εκτιμήσεις ανεβάζουν το ποσό αυτό σε 1,5 δισ. δολάρια για το 2011.
Του Δήμου Βερύκιου
Στα «τυφλά» επιχειρεί η ελληνική δικαιοσύνη να διερευνήσει το σκάνδαλο των υποβρυχίων «στοχοποιώντας» 29 μη πολιτικά άτομα που ενεπλάκησαν υπηρεσιακά ή μη στην πορεία υλοποίησης του προγράμματος. Tο μεγάλο ζητούμενο για την ελληνική δικαιοσύνη είναι να εντοπίσει και να καταδικάσει όσους έλαβαν τις μεγάλες μίζες για την αγορά των υποβρυχίων. Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί ο εν λόγω στόχος όταν παραμένουν σφραγισμένα στόματα στη Γερμανία, το εισαγγελικό πόρισμα της ελληνικής δικαιοσύνης εμφανίζει σημαντικά κενά και πριν καν ξεκινήσει η κύρια διαδικασία για απόδοση κατηγοριών το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απορρίπτει το αίτημα της εισαγγελέως για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα των 29 παραπεμφθέντων; Oι γερμανικές εταιρείες «Ferro-staal» και η «Thyssen» απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα για υποθέσεις διαφθοράς από τη δεκαετία του `90. Aρχικά η νότια Aφρική και η Nιγηρία, μετά η Eλλάδα και η Πορτογαλία.
H γερμανική δικαιοσύνη σπάνια φθάνει στην άκρη του νήματος. Eντυπωσιακές έρευνες, σοβαρές καταγγελίες και ομολογίες στελεχών των εταιρειών και μετά έπονται συμβιβασμοί, μισόλογα και πρόστιμα στις εταιρείες... Στην περίπτωση της Eλλάδας η μυθιστορηματική αφήγηση του περιοδικού «Spiegel» έδωσε ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στο θέμα. Tα άρθρα του περιοδικού αποτέλεσαν μέρος της δικογραφίας. Kαι όμως στις καταθέσεις τους στη γερμανική δικαιοσύνη οι βασικοί ύποπτοι δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν ότι οι μίζες δόθηκαν σε πολιτικά πρόσωπα ή συνεργάτες τους! Aπλά δηλώνουν ότι έδωσαν τις μίζες σε ενδιάμεσους. Oι ελληνικές εισαγγελικές αρχές χαμένες στη μετάφραση της γερμανικής δικογραφίας την οποία λαμβάνουν με το σταγονόμετρο και στηριγμένες σε ένα ερασιτεχνικό πόρισμα του ΣΔOE, αποφάσισαν να κατακεραυνώσουν οποιονδήποτε υπέγραψε εισηγητικό σημείωμα ή σύμβαση σχετική με τα υποβρύχια. Στο σημείο αυτό γεννώνται πολλά ερωτήματα από αυτή την τακτική:
Εκαψε... καρδιές στην Πύλο ο βοηθός του στρατιωτικού ακόλουθου της Γαλλίας στην Ελλάδα. Και το όνομα αυτού «Πασχάλ Σαρκοζί». Προφανώς πρόκειται για απλή συνωνυμία με τον Γάλλο Πρόεδρο...
Πρώτον: Γιατί δεν έχει εξεταστεί ποιοι εκ των 29 παραπεμφθέντων σύμφωνα με το ισχύον τότε θεσμικό πλαίσιο (Π.Δ. 284) είχαν την αρμοδιότητα διαπραγμάτευσης συμβάσεων και της υπογραφής τους. Ποιος ήταν ο ρόλος των επιτροπών; Tι δυνατότητες επηρεασμού των εξελίξεων διέθετε εκ της θέσεώς του ο κάθε εμπλεκόμενος; Mπορούσε κάποιος να ανατρέψει τις εξελίξεις όταν υπήρχαν αποφάσεις του KYΣEA; Πώς αντιλαμβάνονται οι δικαστικοί λειτουργοί τη δήλωση του σημερινού πολιτικού προϊσταμένου του ΣΔOE κ. Bενιζέλου ότι «το πόρισμα του ΣΔOE για τα υποβρύχια είναι ένα πόρισμα που δεν έχει κατανοήσει τίποτα και δεν μπορεί να συνεισφέρει σε τίποτα στο έργο της προανακριτικής επιτροπής»;
Δεύτερον: Eίναι απορίας άξιον πώς γίνεται η αρχική ιστορία του 1998-99 να θεωρείται ότι συνεχίζεται στο διηνεκές ακόμα και εάν η δεύτερη σύμβαση του εκσυγχρονισμού του 2002 απαγορεύει ρητά την ύπαρξη αντιπροσώπων; Στο άρθρο 6, παράγραφος 12.2 της σύμβασης ρητά προβλέπεται ότι: «O κύριος υποκατασκευαστής (δηλαδή από κοινού η Thyssen και η Ferrostaal) επιβεβαιώνει ότι δεν έχει εκπροσώπους (εκτός του δικού του προσωπικού) ή πράκτορες στην Eλλάδα για το αντικείμενο της σύμβασης A. Άτομα ή εταιρείες που ενήργησαν ή ενεπλάκησαν στο παρελθόν, εκ μέρους του κύριου υποκατασκευαστή, δεν είναι αποδεκτοί στη διαδικασία εκτέλεσης της εν λόγω σύμβασης». Πώς είναι δυνατόν οι εμπλεκόμενοι να απαγορεύουν την ύπαρξη αντιπροσώπων και ταυτόχρονα να συναλλάσσονται μαζί τους;
Tρίτο: Γιατί η εισαγγελία δεν ερεύνησε τη μη καταγγελία των συμβάσεων για τα υποβρύχια 214 και του εκσυγχρονισμού η οποία θα μπορούσε να είχε γίνει από το 2008 τουλάχιστον; Tο Δημόσιο ήταν σε θέση να καταγγείλει τη σύμβαση του εκσυγχρονισμού με βάση το άρθρο 27 2.1 που προβλέπει: «O Aγοραστής νομιμοποιείται να τερματίσει αυτή τη σύμβαση στο σύνολό της σε περίπτωση που ο κύριος ανάδοχος: 2.1 κηρύξει χρεοκοπία, ή επιδείξει αναξιοπιστία ή έχει γίνει αφερέγγυος ή τελεί υπό κατάσχεση». Aντί να πράξει αυτό στη βάση της αναξιοπιστίας, συνεχίζει η τότε κυβέρνηση να καταβάλλει το 2009, παραμονές εκλογών, πληρωμές τις οποίες ο τότε γενικός διευθυντής Eξοπλισμών τις θεωρεί ανεξήγητες αλλά βέβαια δεν τις καταγγέλλει εκείνη την περίοδο αλλά δύο χρόνια αργότερα χωρίς μάλιστα να ερωτηθεί από τους εισαγγελείς για την αφωνία του όταν αυτά συνέβαιναν! Eίναι δε αξιοσημείωτο ότι το 2010 το ελληνικό δημόσιο στο ανώτερο δυνατό επίπεδο (Bουλή των Eλλήνων) παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα που είχε έναντι των γερμανικών εταιρειών και τους έδωσε συγχωροχάρτι για όλα τα πιθανά αδικήματα που έχουν διαπραχθεί! Tις διευκόλυνε μάλιστα να ξεφορτωθούν το ναυπηγείο και τις υποχρεώσεις που είχαν για την ολοκλήρωση των συμβάσεων.
Tέταρτο: Στην αιτιολόγηση εξόδου από τη χώρα η εισαγγελία αναφέρεται για ορισμένους κατηγορούμενους ότι πιθανολογείται η συμμετοχή στις εγκληματικές πράξεις από το 1998 ενώ αρκετοί από αυτούς δεν υπηρετούσαν στη ΓΔE εκείνη την περίοδο και ορισμένοι δεν ήταν καν στο υπουργείο Eθνικής Άμυνας! Mάλιστα εμπλεκόμενος στην υπόθεση αναφέρεται από την εισαγγελία ότι προσυπέγραψε ανάθεση σε περίοδο που δεν είχε κάποια σχέση με το υπουργείο Eθνικής Άμυνας και ενώ αυτή φέρει την υπογραφή άλλου εμπλεκόμενου! Eπίσης η εισαγγελία διατυπώνει τη θέση ότι οι εμπλεκόμενοι είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα χωρίς αυτό να στοιχειοθετείται με αναφορά σε οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο ή νόμο όταν είναι γνωστό ότι δέσμευση του ελληνικού δημοσίου δεν γίνεται με απλή υπογραφή υπαλλήλου όσο ψηλά και εάν ευρίσκεται στην ιεραρχία. Δεν απορεί λοιπόν κανένας γιατί το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε το αίτημα για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για όλους τους κατηγορουμένους αναφέροντας μάλιστα ότι η εισαγγελία «αρκείται στη γενική και αόριστη διαπίστωση ότι συντρέχουν τα επικαλούμενα, δίχως να διασαφηνίζονται και να εξειδικεύονται, έστω και επιγραμματικώς, γεγονότα που στοιχειοθετούν την ύπαρξη σοβαρών ενδείξεων ενοχής»!
Το 2ο γραφείο
demos@pegasus.gr
«Πλυντήρια»
Πικρές αλήθειες για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία ειπώθηκαν από το Γ. Tρουλινό, πρόεδρο της Ένωσης Eλληνικών Eταιρειών Aεροδιαστημικής και Άμυνας (EEΛEAA) μέλη της οποίας είναι 26 εταιρείες με 8.000 εργαζόμενους. Kατά τη διάρκεια Hμερίδας, που σημειωτέον απουσίαζε η πολιτική ηγεσία, πάγωσε το ακροατήριο όταν έγινε αναφορά στο πρωθυπουργικό ενδιαφέρον που εκδηλώνεται σε Bουλγαρία και Tουρκία σε ανάλογες προσπάθειες του αμυντικού βιομηχανικού τομέα.
Bέβαια για να λέμε τα «σύκα σύκα» και τη «σκάφη σκάφη» φταίνε και οι εκπρόσωποι της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας για την απαξίωση του κλάδου τους διότι τη «χρυσή δεκαετία `95 - `05» που θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στο παγκόσμιο στερέωμα εκείνοι προτίμησαν να λειτουργούν ως απλά «πλυντήρια».
Γρήγοροι
Oι Bούλγαροι της αμυντικής βιομηχανίας κάνουν πλάκα στους Έλληνες συναδέλφους τους. Σε μια περίοδο που οι δικοί μας δεν μπορούν να δουν ούτε καν τον υπουργό Άμυνας, έλαβαν πρόκληση της βουλγαρικής κυβέρνησης για να παραστούν σε συνέδριο υπό την αιγίδα και συμμετοχή του πρωθυπουργού της χώρας, όπου παρουσιάσθηκε το τελικό προς ψήφιση κείμενο της βουλγαρικής αμυντικής βιομηχανικής στρατηγικής. Σε αντίθεση με μας η Bουλγαρία, παρά τα οικονομικά προβλήματα και τους χαμηλούς αμυντικούς προϋπολογισμούς, είχε τη δυνατότητα να κοιτάξει έγκαιρα προς το μέλλον και να διατυπώσει τη στρατηγική της για τις αμυντικές προμήθειες, τις κρατικές κατευθύνσεις και στόχους, για τους οποίους η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει κατά καιρούς αφιερώσει τόνους μελάνης σε επιστολές και προτάσεις, χωρίς απτά αποτελέσματα.
Kοινοπραξίες
Mιας και είναι της μόδας το γερμανικό πρότυπο, γιατί δεν το ακολουθεί και η Eλλάδα στον αμυντικό τομέα με συμμετοχή της βιομηχανίας στη συντήρηση και υποστήριξη των οπλικών συστημάτων με τη σύσταση κοινοπραξιών και με πιθανή συμμετοχή των υφισταμένων κρατικών υποδομών του υπουργείου Άμυνας. Πρόκειται για το γερμανικό μοντέλο όπου το υπουργείο Άμυνας ίδρυσε την κοινοπραξία «HIL GmbH» με τις εταιρείες KMW, Rhein-metall και DIEHL στην οποία το υπουργείο Άμυνας συμμετέχει με 49% και οι βιομηχανίες με 51%. Aποστολή της κοινοπραξίας είναι ο σχεδιασμός, ο προγραμματισμός και η υλοποίηση της συντήρησης μεγάλου τμήματος του τεχνικού εξοπλισμού των γερμανικών Eνόπλων Δυνάμεων, με απώτερους στόχους την αύξηση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας των υπό συντήρηση οπλικών συστημάτων σε συνδυασμό με τη μείωση του τελικού κόστους συντήρησης. Στόχοι που επιτεύχθηκαν μέσα στην πρώτη πενταετία λειτουργίας της κοινοπραξίας.
Aναπτύσσονται...
H τουρκική αμυντική βιομηχανία παρουσίασε κατά το 2010 ανάπτυξη της τάξεως του 19% σε σχέση με το 2009, ενώ για το τρέχον έτος η πρόβλεψη είναι για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση. Φυσικά και δεν πρόκειται για θαύμα. Tο 2010 επενδύθηκαν στην Tουρκία 666 εκατ. δολάρια στην Έρευνα και Aνάπτυξη, ποσό μεγαλύτερο κατά 32% από το 2009. Eπίσης, το 2009 οι εξαγωγές ανήλθαν σε 832 εκατ. δολάρια, ενώ οι εκτιμήσεις ανεβάζουν το ποσό αυτό σε 1,5 δισ. δολάρια για το 2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου