Το ρουσφέτι στον Στρατό; Μια «βρώμικη ιστορία» με ιστορία.

H παρακάτω εξιστόρηση, που εμπεριέχει στοιχεία από σχετικό άρθρο του onalert.gr επιχειρεί να αποδείξει ότι παρά τα μεγάλα λόγια για τους «εθνικούς κινδύνους», το «υπέρτατο αγαθό και υποχρέωση της στρατιωτικής θητείας», την «εθνική αποστολή του στρατού», ο Στρατός παραμένει βασίλειο των κοινωνικών ανισοτήτων, εκφραστής μιας χυδαίας ταξικής πολιτικής. Δεν υπάρχει πολιτικός των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Μπακογιάννη που να μην εξέφρασε την άποψη ότι «ο στρατός πρέπει να μείνει μακριά από την πολιτική», ιδιαίτερα όταν θίγονταν θέμα και λαμβάνονταν πρωτοβουλίες για την Συνδικαλιστική οργάνωση Φαντάρων και Μονίμων, θεωρώντας δεδομένη την υποταγή των Ένοπλων Δυνάμεων στην αστική πολιτική. Δεν υπάρχει αστικό κόμμα εξουσίας που να μην χρησιμοποίησε τον Στρατό ως Απεργοσπαστικό Μηχανισμό, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τον κομματισμό και εξυπηρετώντας διαμέσου αυτού τις πολλαπλές ανάγκες του διαφθαρμένου και διαπλεκόμενου καθεστώτος των πελατειακών σχέσεων.

Πόσα θα μπορούσαμε να πούμε όλοι για την ύπαρξη και λειτουργία των στρατοπέδων, τις προμήθειες ειδών πρώτης ανάγκης, τροφίμων, στολών μέχρι και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, τα δωράκια στα ΤΑΧΙ και τα ΚΤΕΛ της επαρχίας, τις διάφορες εργολαβίες κλπ. κλπ. κλπ.

Εκεί όμως που τα παραπάνω αποκαλύπτονται με την πιο χυδαία τους εκδοχή είναι στο ζήτημα του βύσματος, εφέδρων και μονίμων. Διαδικασία που δημιουργεί την εξάρτηση, την υποταγή και την ανάγκη ανταπόδοσης του ρουσφετιού με ψήφους και δωράκια, προς την εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Εκτονώνοντας και δίνοντας μια ατομική διέξοδο φυγής από την ακραία συλλογική καταπίεση και εκμετάλλευση, αναδεικνύοντας ως αντίπαλο τον ευνοημένο δίπλα μας και συγκαλύπτοντας τις βαθύτερες αιτίες και τους πραγματικά κερδισμένους. Ενώ τα πραγματικά βύσματα των πολιτικών νεολαίων ΟΝΝΕΔ-ΠΑΣΟΚ και οι γόνοι των πλουσίων εξαφανίζονται, αποκτώντας η λούφα τους, μυθικές διαστάσεις. Ενώ η αστική κυριαρχία και η κρατική καταπίεση διαιωνίζονται.

Ας πάρουμε τα πράγματα από τη αρχή. Από τη βιομηχανία παραγωγής «ειδικών επιστημόνων» επί Αβέρωφ και τη στρατιωτική θητεία σε πρεσβείες του εξωτερικού(!), μέχρι τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις πλαστές απαλλαγές «επωνύμων», το ρουσφέτι έχει τη δική του ιστορία στο στρατό.

Επί Γ. Αρσένη, θεσπίστηκαν για πρώτη φορά μόρια και κανόνες για τις μεταθέσεις των οπλιτών, προκαλώντας τεράστιες -υπόγειες κυρίως- αντιδράσεις από τους βουλευτές, που τροφοδοτούσαν τη βιομηχανία των ρουσφετιών. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο, που σε κλειστή συνεδρίαση βουλευτών της επιτροπής εξωτερικών και άμυνας στο Πεντάγωνο, να διεκδικούν το δικαίωμα στα ρουσφέτια!

Έχει σημασία και το πότε: Λίγο καιρό μετά την κρίση στα Ίμια!

Όχι μόνο τα εθνικιστικά λογύδρια ξεχάστηκαν, αλλά αποδείχτηκε ότι έχουν μοναδικούς αποδέκτες τους συνάδελφους φαντάρους λαϊκών οικογενειών που στέλνονται στην πρώτη γραμμή του επικίνδυνου ιμπεριαλιστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. «Ελληναράδες», γαλάζια και πράσινα βύσματα, τα καλόπαιδα του Κολωνακίου, της Γλυφάδας και της Εκάλης απαίτησαν την άμεση επιστροφή τους στα «ορύγματα» του Πενταγώνου και του Πολεμικού Μουσείου! Τότε, πραγματικά απέκτησε τεράστιες διαστάσεις η βιομηχανία του Ι5 και των φυγόστρατων, όπου έναντι παχυλής αμοιβής γιατροί, δικηγόροι, στρατιωτικοί στην Στρατολογία, Μοναστήρια και Μητροπολίτες εξασφάλιζαν ότι τα δικά μας παιδιά θα μείνουν μακριά από το χακί μπελά.

Ο σώσων εαυτό σωθείτο. Φυσικά το δικό τους τομάρι εκτιμούνταν πάντα ως πιο σπουδαίο από των υπολοίπων!

Το λεγόμενο «τριζωνικό σύστημα» τοποθέτησης των οπλιτών, επί Γ. Βαρβιτσιώτη, είχε αποτύχει παταγωδώς: Η επάνδρωση των μονάδων στη παραμεθόριο είχε φτάσει στα σημερινά απογοητευτικά επίπεδα. Δεν υπερέβαινε το 20% έως 30%. Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1993, σε επίσημες επιτελικές αναφορές, εμφανίζονταν 7.500 οπλίτες υπεράριθμοι σε μονάδες της Αττικής!!! Με την εφαρμογή του νέου συστήματος, το 1996, περιορίστηκαν σε μόλις 23 τα «βύσματα» στην Αθήνα. Ήταν όμως, απλώς ζήτημα χρόνου για να επανέλθει η κατάσταση σε παρόμοια χάλια.

Τότε, πάντως, είναι που καθορίστηκαν κριτήρια για την απονομή των ειδικοτήτων, θεσπίστηκε το 6μηνο σε παραμεθόριες μονάδες και οι μεταθέσεις ικανοποιούνταν σε ποσοστό της τάξης του 70%. Όπως τουλάχιστον εμφάνιζαν τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου εκείνη την περίοδο. Οι λεγόμενες «κατ' εξαίρεση» μεταθέσεις γίνονταν πλέον από επιτροπή και τα ονόματά τους δίνονταν στη δημοσιότητα (στην πραγματικότητα ήταν προσβάσιμα στους δημοσιογράφους, αν και ουδέποτε δημοσιεύτηκαν). Σε ποσοστό 10% έως 15% ικανοποιούνταν. Το πόρισμα κάθε «κατ' εξαίρεση» μετάθεσης δινόταν στο στρατιωτικό γραφείο του υπουργού. Και, πράγματι, λειτούργησε ως ανασταλτικός παράγοντας στα πολλά «κοινωνικά αιτήματα». Τότε έκλεισαν -προσωρινά όπως φάνηκε στη συνέχεια- τα ρουσφετομάγαζα: ειδικά γραφεία που ασχολούνταν μόνο με αυτά! Απαγορεύτηκαν οι αποσπάσεις και τα μόρια που συγκέντρωνε κάθε φαντάρος αναρτώνταν στον πίνακα ανακοινώσεων κάθε μονάδας.
Έτσι, η επάνδρωση των μονάδων σε παραμεθόριο και νησιά αυξήθηκε μέχρι και 150%. Το σύστημα λειτούργησε και επί των Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου. Αντί, όμως, να βελτιωθεί, άρχισαν να βρίσκουν και να αξιοποιούν «παράθυρα». Όπως των στρατονόμων για παράδειγμα, που ήταν από τους πρώτους που εκμεταλλεύτηκαν το κενό του νόμου για να μην πηγαίνουν στα σύνορα. Άνθισε και η βιομηχανία των ρουσφετολογικών μετατάξεων από το στρατό προς την αεροπορία και το ναυτικό, παρότι επί Γ. Αρσένη (από τότε!) υπήρχε πρόταση για πλήρη κατάργησή τους. Σύμφωνα με το νόμο, άλλωστε, οι μετατάξεις είναι και παράνομες, αφού δεν συνοδεύονται από αιτιολογημένη γνώμη κατά περίπτωση, όπως απαιτούν οι κανόνες της χρηστής διοίκησης στο δημόσιο. Λεπτομέρειες;
Επί των Σπ. Σπηλιωτόπουλου έφτασαν στο σημείο να καταργήσουν ατύπως το 6μηνο στα σύνορα για να επανδρώνουν τις μονάδες στα μετόπισθεν. Με χιλιάδες αποσπάσεις στο 4μηνο... Και χιλιάδες μετατάξεις σε ναυτικό και αεροπορία, σε σημείο που να μην ξέρουν τι να τους κάνουν!

Εκεί όμως που η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο ήταν στην περίοδο υπουργίας Μεϊμαράκη-Μιχαλολιάκου. Καταρχήν οι Μετατάξεις σε Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό ήταν χιλιάδες. Και αυτό γιατί η θητεία εκεί είναι πιο άνετη, αλλά κυρίως μικρότερη της ονομαστικής αν υπολογίσεις τα off, τις άγραφες άδειες δηλαδή, που συνήθως αντιστοιχούν στις μέρες υπηρεσίας (10-10 κλπ). Το μέτρο των άγραφων αδειών αρχικά αφορούσε μόνο τις μονάδες της παραμεθορίου (π.χ. ναυτικά φυλάκια, ραντάρ αεροπορίας κλπ), αλλά γρήγορα επεκτάθηκε παντού αφού σχεδόν όλες οι μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας (Σκαραμαγκάς, Ελευσίνα, Πάρνηθα, Τανάγρα κλπ) χαρακτηρίστηκαν παραμεθόριος. Μάλιστα, ο «κορυφαίος» Μεϊμαράκης, είχε εγκαταστήσει στο Πεντάγωνο, δίπλα στο γραφείο του, βύσμα κομματικό μέλος της ΟΝΝΕΔ, που κατέγραφε σε λάπτον τα κομματικά χατίρια και τα ικανοποιούσε άμεσα. Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατί την περίοδο αυτή καταγράφεται μια απόπειρα αυτοκτονίας κάθε 15 μέρες στις μονάδες του Στρατού Ξηράς σε Έβρο, νησιά και ΕΛΔΥΚ.

Όμως και επί υπουργίας Βενιζέλου-Μπεγλίτη το σύστημα του ρουσφετιού πρωτοτυπεί. Μετά την υπουργική απόφαση να μετακινούνται κοντά στον τόπο καταγωγής τους οι φαντάροι των οποίων η Σωματική ικανότητα κρίνεται Ι3-Ι4, έχουμε μια έξαρση της παραγωγικότητας Ι3-Ι4 από τους συμβεβλημένους γιατρούς του κόμματους και το Πεντάγωνο γεμίζει με γιαλαντζί συναδέλφους με προβλήματα υγείας.

Αλλά και το μπάχαλο της οργάνωσης των στρατολογικών γραφείων κρατάει χρόνια. Ο νόμος του '88 δεν εφαρμόστηκε, αφού μεσολάβησε η συγκυβέρνηση, αλλά ούτε ενεργοποιήθηκε επί Βαρβιτσιώτη. Πέρασαν τουλάχιστον πέντε χρόνια -όταν και εμφανίστηκαν πάλι περίεργες απαλλαγές-για να ξεκινήσει η ενοποίηση των στρατολογικών γραφείων (στρατός, ναυτικό και αεροπορία είχαν ξεχωριστά τα δικά τους) και κεντρικός έλεγχος. Πάλι επί Αρσένη. Από τότε ξεκίνησε πιλοτικά η μηχανογράφηση της στρατολογίας. Και χωρίς μηχανογράφηση εξακολουθεί να πορεύεται μέχρι και σήμερα! Σημαντική λεπτομέρεια, όπως αναφερόταν στους αρχικούς σχεδιασμούς: Για να λειτουργήσουν ενιαία τα στρατολογικά γραφεία και να υπάρχει έλεγχος (να συνδεθούν μεταξύ τους, με τα δημοτολόγια και άλλες κρατικές υπηρεσίες), ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η μηχανογράφηση. Έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας από τότε;

Εμείς απαντούμε με την προσπάθεια μαζικού κινήματος Μέσα και 'ΕΞΩ από τον Στρατό.

ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ. Αγωνιζόμαστε για Αιρετές και ανακλητές Επιτροπές Φαντάρων χωρίς παρέμβαση της ιεραρχίας. Τα αιτήματα των φαντάρων θα καθορίζονται από αυτές, θα υποβάλλονται απευθείας στο διοικητή. Δικαίωμα ομαδικών παραπόνων, δημοσιοποίησης της κατάστασης στο στρατόπεδο. Ανεξάρτητα απ' τα κομματικά πιστεύω του καθενός, ενάντια στη λογική του συμβιβασμού και της υποταγής υπάρχει ο Συλλογικός Αγώνας. Οι βελτιώσεις στα στρατόπεδα οφείλονται στην αγωνιστική δράση των φαντάρων, τις καταγγελίες, την πίεση που ασκούν γονείς και κοινωνικοί φορείς.

Καλούμε τους συναδέλφους, χωρίς τον χυδαίο και τόσο βολικό για το διοικητή διαχωρισμό μας σε παλιούς και νέους, να ενωθούμε για να υπερασπίσουμε τα κοινά μας δικαιώματα. Για να φέρουμε τον αέρα της αμφισβήτησης σε όλα τα στρατόπεδα, για να γίνουμε ρεύμα ανυπακοής ενάντια στη νέα «εθνική (τους) ενότητα», στην ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας. ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΕΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ. Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ. Το ΓΕΣ, οι Αξιωματικοί και Διοικητές τις υπολογίζουν. Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ έχει αποτελέσματα.

Δε δεχόμαστε μεταθέσεις στο Β' Γραφείο, στη Στρατονομία και να γίνουμε Δόκιμοι (ΔΕΑ), φαντάροι που διατάζουν φαντάρους. Δεν αποκρύπτουμε τα σωματικά μας προβλήματα. Το Ι1 δεν είναι μαγκιά. Δε δεχόμαστε να μας αφαιρούν εφημερίδες-βιβλία, τον έλεγχο από τη Στρατονομία στους θαλάμους χωρίς όλοι να είναι παρόντες και να εξηγηθεί ο λόγος της έρευνας. Βγαίνουμε παραπονούμενοι για ό,τι μας αφορά και μας ενοχλεί. Εναντιωνόμαστε στην προπαγάνδα αξιωματικών κατά του εχθρού-λαού και στην συμμετοχή του Στρατού στην Καταστολή Πλήθους. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ άμισθοι δούλοι να καλύπτουμε τα κενά τους κράτους: να γίνουν άμεσα προσλήψεις. Κανένας στρατιώτης άμισθος δούλος των αξιωματικών. Πολιτικό προσωπικό για εργασίες συντήρησης και επιμελητείας. Να κλείσουν οι Φασιστικές Λέσχες Εφέδρων. Απαιτούμε υπηρεσίες κυκλικές και 1/1. Ελεύθερο χρόνο. Μείωση τώρα της θητείας σε 6μηνη. Διπλασιασμό των αδειών. Υπηρεσίες 1-1 για ΟΛΟΥΣ (παλιούς και νέους). Πρώτο ζήτημα η ζωή των φαντάρων (όχι οι υπηρεσίες και το Αξιόμαχο). Κανένας φαντάρος ή στέλεχος σε επιχειρήσεις και ασκήσεις ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ. Κανένας νέος ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ. Αύξηση μισθού, πλήρης ασφάλιση και κάλυψη των αναγκών των στρατευμένων: υγειονομικές υπηρεσίες, διαβίωση, μετακινήσεις, επικοινωνία, πολιτισμό, ενημέρωση. Εγγραφή των απολυμένων συναδέλφων στον ΟΑΕΔ και ενίσχυση τους από το Ταμείο Ανεργίας. Αναγνώριση του χρόνου θητείας ως προϋπηρεσία, με προσμέτρηση στον συντάξιμο χρόνο, όπου το κράτος πρέπει να καταβάλει τα ένσημα που αντιστοιχούν στο διάστημα της στρατιωτικής θητείας και εκμετάλλευσης μας. Εφαρμογή, χωρίς όρους, των συνταγματικών δικαιωμάτων. Ελεύθερη διακίνηση ιδεών, εντύπων, βιβλίων. Κατάργηση ποινών και στρατοδικείων.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437 diktiospartakos.blogspot.com